Ξεχωριστή και ιδιαίτερη περίπτωση στην ελληνική μουσική, ο Δώρος Δημοσθένους έχει καταφέρει να προκαλέσει μεγάλο ενδιαφέρον και συζήτηση γύρω από το όνομά του, κινούμενος με αποκλειστικά καλλιτεχνικά κριτήρια: σπουδαίες συνεργασίες, μία εξαιρετική προσωπική δισκογραφική δουλειά και ζωντανές εμφανίσεις, όπου συνδυάζονται ερμηνευτική δεινότητα με μοναδική σκηνική παρουσία. Τα δύο τελευταία πρόκειται να επιβεβαιωθούν και στη σκηνή του Half Note, όπου ο Δημοσθένους θα εμφανιστεί αυτό το Σαββατοκύριακο, 14 και 15 Μαΐου. Το Avopolis βρήκε λοιπόν μια καλή αφορμή να τον συναντήσει και να συζητήσει μαζί του...
Από την αρχή της παρουσίας σας στα μουσικά πράγματα, συνεργαστήκατε με αξιόλογα ονόματα από τον χώρο της τέχνης (Δημήτρης Παπαϊωάννου, Νίκος Κυπουργός, Νάνα Μούσχουρη, Μαρία Φαραντούρη, Χρήστος Λεοντής, Λουκιανός Κηλαϊδόνης κ.α.). Πώς προέκυψαν αυτές οι συνεργασίες και τι σήμαιναν και σημαίνουν για έναν νέο καλλιτέχνη όπως εσείς;
Οι συνεργασίες προέκυψαν χωρίς να τις επιδιώξω. Σε μια παράσταση του Μιχάλη Κακογιάννη με άκουσε ο Δημήτρης Παπαϊωάννου και μου πρότεινε να τραγουδήσω τα “Τραγούδια Της Αμαρτίας” στην παράσταση Ενός Λεπτού Σιγή. Εκεί με άκουσε ο Νίκος Κυπουργός και μετά ήρθαν και οι υπόλοιπες συνεργασίες. Τότε σήμαιναν πολλά για μένα, ήταν ουσιαστικά τα πρώτα μου εφόδια, οι πρώτες μου μουσικές εμπειρίες.
Αν και έχετε παρουσία αρκετών χρόνων στη μουσική, έχετε παρουσιάσει μόλις μία ολοκληρωμένη προσωπική δισκογραφική δουλειά –το άλμπουμ One For The Road το 2008. Για ποιον λόγο;
Ο δίσκος δεν υπήρξε ποτέ αυτοσκοπός. Αν κάτι μου άρεσε ως ιδέα, αν είχα την πρόταση να το δισκογραφήσω, θα το έκανα. Όλοι γνωρίζουμε με ποια κριτήρια λειτουργεί η δισκογραφία. Ή μάλλον λειτουργούσε όσο υπήρχε, χωρίς να σημαίνει ότι δεν έχουν ξεπηδήσει και αριστουργήματα μέσα από τη διαδικασία αυτή. Μου είχαν προτείνει κάποια πράγματα τα οποία δεν μ’ ενδιέφεραν και φυσικά αρνήθηκα. Είναι επίσης και θέμα συγκυρίας, το τι ανάγκες έχει η εποχή από καλλιτεχνικής άποψης. Και νιώθω και λίγο ασυμβίβαστος προς τα προστάγματα της μόδας.
Ήταν πάντως μια δισκογραφική δουλειά που συγκέντρωσε εξαιρετικές κριτικές. Από την εμπορική της πορεία και γενικά την απήχησή της στον κόσμο, μείνατε ικανοποιημένος;
Όταν τελειώνω μια δουλειά σημαίνει ότι έχω ήδη ικανοποιηθεί, αλλιώς δεν θα είχε τελειώσει ποτέ. Είμαι περήφανος που αυτό το CD άρεσε σε ψαγμένο κόσμο. Κι αν δείτε και το σημείωμα στον δίσκο, τη δουλειά αυτή την αφιερώνω σε όσους δεν είναι απόλυτα σίγουροι τι τους γίνεται. Άρα απευθύνομαι σε αυτούς που ψάχνονται και δεν εφησυχάζουν.
Αν πριν λίγα χρόνια λέγαμε ότι τα πράγματα είναι δύσκολα στην ελληνική δισκογραφία, σήμερα μέσα σε όλη αυτή την κρίση πώς θα τα χαρακτηρίζατε;
Το ίδιο δύσκολα, γιατί από πάντα η μουσική βιομηχανία στερείτο ανθρώπους που να γνωρίζουν το αντικείμενο. Επομένως, κρατούν την πόρτα κλειστή σε ανθρώπους οι οποίοι έχουν κάτι ουσιαστικό να πουν. Επιπλέον, λόγω της οικονομικής κρίσης και αφού έχουν βγάλει και λίγο μόνοι τους τα μάτια, οι δισκογραφικές εταιρείες βάζουν τώρα και την ταφόπλακά τους.
Τόσο από τις ζωντανές εμφανίσεις σας, όσο και από το One For The Road δείχνετε να επιλέγετε μία ευρεία γκάμα τραγουδιών: ελληνόφωνα, αγγλόφωνα, από Σοφία Βέμπο και Χατζιδάκι μέχρι Radiohead και Tom Waits. Είναι θέμα ακουσμάτων, αισθητικής, τρόπου έκφρασης αυτή η διαφορετικότητα;
Είναι σίγουρα όλα όσα προαναφέρατε. Από την άλλη, δεν μπορώ να είμαι μανιερίστας. Φανταστείτε να είστε σε μία σχέση και να δείχνετε μόνο μια πλευρά του εαυτού σας. Δεν εγκλωβίζομαι σε καμιά εικόνα, σε κανένα είδος, δοκιμάζω διαφορετικά πράγματα χωρίς κανέναν ενδοιασμό. Κι αυτό το πράγμα μ’ ελευθερώνει.
Να υποθέσω ότι και τα ακούσματά σας διακρίνονται για την πολυμορφία τους;
Φυσικά! Οι αντιθέσεις φτιάχνουν μια εικόνα, το κοντράστ. Τα ακούσματά μου περιλαμβάνουν όλα τα είδη της μουσικής, όσα ανήκουν σε μια αισθητική που μου ταιριάζει και που προκαλεί διάφορες συναισθηματικές αποχρώσεις.
Κάποια νέα προσωπική δουλειά αναμένεται;
Έχω γράψει κάποια δικά μου τραγούδια και επέλεξα και κάποια φίλων μου, τα οποία νομίζω ότι θα κάνουν εντύπωση. Προς το παρόν δεν ξέρω αν θα είναι ένας ολοκληρωμένος δίσκος σε πρώτη φάση ή ένα single ή δύο-τρία τραγούδια τα οποία θα διανέμονται στο ίντερνετ ίσως και δωρεάν.
Είστε ένας ερμηνευτής με σημαντικές σπουδές μουσικής. Πώς αισθάνεστε βλέποντας καθημερινά τόσους τραγουδιστές μετρίων ικανοτήτων να κυριαρχούν στην ελληνική μουσική σκηνή;
Το τι κυριαρχεί δεν με αφορά καθόλου. Το βρίσκω πολύ επαρχιώτικης λογικής ότι ο «επιτυχημένος» είναι κι αυτός που προκαλεί τα φώτα της δημοσιότητας. Δεν μπορώ καν ν’ ασχοληθώ...
Τι είναι αυτό που σας εμπνέει γύρω σας, ειδικά σε τέτοιες συνθήκες γενικής απογοήτευσης και πεσιμισμού;
Πολλά πράγματα μπορούν να με εμπνεύσουν, μικρά, καθημερινά. Η ζωή είναι το πιο ωραίο πράγμα που μπορεί να εμπνεύσει. Φτάνει να τη ζει κανείς. Η ιστορία αποδεικνύει ότι σε δύσκολες εποχές πάντα κάτι καλό ξεπηδάει. Φυσικά είναι δύσκολο να μείνεις μακριά από αυτό το πεσιμιστικό κλίμα.
Τι θα παρακολουθήσει λοιπόν το κοινό στις επερχόμενες εμφανίσεις σας στο Half Note, στις 14 και 15 Μαΐου;
Tο πρόγραμμα που θα παρουσιάσω στο Half Note περιλαμβάνει τραγούδια blues και swing, καθώς και τραγούδια μιας άλλης εποχής, τα οποία γνωρίσαμε μέσω του κινηματογράφου. Επίσης, τραγούδια από το One For The Road και διασκευές παλιών κομματιών, με έναν συνδυασμό χιούμορ, φρεσκάδας, χαλαρότητας και σίγουρα νοσταλγίας για μια εποχή που έχει περάσει ανεπιστρεπτί. Αλλά και με μια αντισυμβατική διάθεση ως προς τα προστάγματα της σημερινής μίζερης κατάστασης.
