Τον λένε Δημήτρη Ευστρατουδάκη, αλλά είναι γνωστός ως «Μίμης από το Καραβόσταμο», ένα χωριό περίπου 600 κατοίκων στην Ικαρία. Είναι μόλις 20 χρονών, εντούτοις στα εκεί πανηγύρια θεωρείται πολύ ανερχόμενος βιολιστής. Η φήμη του έφτασε ως την πρωτεύουσα κι έτσι, λίγο πριν μοιραστεί τη σκηνή του K44 με τους Palyrria, τον βρήκαμε στο τηλέφωνο για να μας εξηγήσει τι δουλειά έχει ένας Ικαριώτης στο Γκάζι, αν ισχύουν όλα όσα έχουμε ακούσει για τον τόπο του και γιατί αξίζει αυτή την Τσικνοπέμπτη να «ψήσουμε» μαζί του στο Κ44. Πάντως, όσα κι αν είπαμε, αυτός… το βιολί του! 

Τι ηλικία έχεις Μίμη;

Είμαι 20 χρονών.

Και γιατί «Μίμης από το Καραβόσταμο»;

Ε, εντάξει, από ’δω είμαι. Δημήτρης είναι το όνομά μου, Ευστρατουδάκης. Αλλά έτσι έχω συνηθίσει να με φωνάζουν εδώ.

Καμιά σχέση με Κρήτη;

Όχι, όχι. Κρητικό ακούγεται το επώνυμό μου, αλλά εδώ έζησα και μεγάλωσα. Ικαρία.

Πώς είναι στο Καραβόσταμο;

Είναι ένα χωριό 600 περίπου κατοίκων, στο κέντρο του νησιού. Μια χαρά είναι!

Σε ποια ηλικία ξεκίνησες να παίζεις βιολί; 

Ξεκίνησα στα οκτώ μου χρόνια.

Αυτοδίδακτος ή πήρες μαθήματα;

Άρχισα μόνος μου. Αλλά στη συνέχεια πήγα σε μια δασκάλα, εδώ στην περιοχή, και μου έμαθε τα βασικά γύρω από το βιολί.

Από όλα τα όργανα που υπάρχουν, γιατί διάλεξες το βιολί;

(Γέλια) Έλα ντε! Πες μου κι εσύ! Μου άρεσε πολύ. Τόσο απλά... Είναι και το όργανο που παίζουν πολύ εδώ στα πανηγύρια. Παίζουν βέβαια και κιθάρα, και μπουζούκι. Όμως προτίμησα το βιολί.  

Ξέρεις και κάποιο άλλο μουσικό όργανο;

Προς το παρόν, μόνο βιολί.

Στο Καραβόσταμο ξεκίνησες να παίζεις στα πανηγύρια του νησιού;

Ναι, έχουμε και πολλά πανηγύρια άλλωστε. Αλλά παίζω και σε ταβερνούλες, και σε διάφορα τέτοια μαγαζιά.

Όταν ανεβαίνεις στη σκηνή, έχεις περισσότερο άγχος και αγωνία ή ευχαρίστηση για τη διασκέδαση που προσφέρεις;

Εννοείται ευχαρίστηση. Μεγάλη! Γιατί να έχω άγχος; Εντάξει, στην αρχή όταν πρωτόπαιξα, είχα άγχος. Τώρα πια δεν έχω.

Έχεις σκεφτεί ποιο επάγγελμα θα ακολουθήσεις; Μουσικός ή κάτι άλλο;

Κοίτα, έχω τελειώσει μια σχολή Ηλεκτρολόγων Εγκαταστάσεων, αλλά εδώ δεν κολλάνε ένσημα, κι έτσι δεν μπορώ να κάνω κάτι. Θέλω πολύ να γίνω επαγγελματίας μουσικός. Να μάθω κι άλλο.

Έχεις σκεφτεί δηλαδή να μάθεις κι άλλα όργανα; Ή σκοπεύεις να μείνεις στο βιολί;

Μ’ αρέσει πολύ το μπουζούκι, αλλά και το ακορντεόν. Και τα παίζω έτσι, για τον χαβαλέ μου. Θέλω όμως να κάνω κι άλλες σπουδές στο βιολί.

Από μουσική τι ακούς;

Όχι τόσο ξένα τραγούδια. Ακούω λαϊκά, έντεχνα, και παραδοσιακά. 

Έχεις κάποιον αγαπημένο τραγουδιστή;

Όχι, δεν ξεχωρίζω κάποιον. Γενικά, πάντως, προτιμώ τους παλιότερους λαϊκούς τραγουδιστές.  

Και τώρα, στο Κ44 με τους Palyrria τι ακριβώς ετοιμάζετε;

Θα παίξουν οι Palyrria κι εγώ θα τους συνοδεύω σε κάποια κομμάτια. Και στην αρχή της συναυλίας, και προς το τέλος.

Άρα τι να περιμένει κάποιος που θα έρθει να σας δει;

Σίγουρα να περιμένει πολλά ικαριώτικα! Παραδοσιακά. Ε, κι ότι προκύψει… Από τους Palyrria βέβαια θα ακούσετε και διασκευές και ethnic κομμάτια.

Άρα να ετοιμαζόμαστε για χορούς στο Κ44, ε;

Ναι, σίγουρα για χορούς!

Στην Ικαρία πώς διασκεδάζεις;

Ε, κυρίως πανηγύρια. Έχουμε πανηγύρια όλο τον χρόνο. Αλλά και μαγαζιά πολλά, με παραδοσιακό ικαριώτικο κρασί.

Πώς είναι οι Ικαριώτες σαν άνθρωποι;

Τι έχεις ακούσει, να σου πω.

Έχω ακούσει από φίλους ότι έχουν λίγο διαφορετικούς ρυθμούς.

Όντως, κινούνται λίγο με τους δικούς τους ρυθμούς! Αλλά μη φανταστείς κάτι υπερβολικό. Τα παραλένε λίγο οι επισκέπτες που έρχονται εδώ.

Ισχύει αυτό που λένε για τους φούρνους; Ότι ανοίγουν μόνο βράδυ, ή ότι αφήνει κανείς όσα λεφτά θέλει όταν λείπει ο φούρναρης;

Όχι. Αυτό δεν είναι αλήθεια. Ανοίγουν πράγματι το βράδυ οι φούρνοι, αλλά ανοίγουν για να πηγαίνουμε μετά το ξενύχτι. Όπως γίνεται παντού δηλαδή, που όλοι μετά το ξενύχτι πάνε κάπου για φαγητό. Ή, ας πούμε, ανοίγει ένας φούρνος το προηγούμενο βράδυ από το Δεκαπενταύγουστο, γιατί έχει πολύ ψωμί να φτιάξει. Αυτό ναι, γίνεται.

Θα άφηνες ποτές την Ικαρία για την Αθήνα;

(Με κόβει κατευθείαν) Όχι, δεν θα την άφηνα.

Εννοώ, θα την άφηνες αν υπήρχε μια πολύ καλή επαγγελματική ευκαιρία για σένα στην Αθήνα;

Έτσι θα το σκεφτόμουν περισσότερο... Αλλά πάντα στο μυαλό μου έχω την Ικαρία.