Απόψε, στον νέο πολυχώρο PassPort στον Πειραιά, θα εμφανιστεί μια ιδιαίτερη φιγούρα, που ανακατεύει στο χωνευτήρι της μουσικής άποψης την οποία εκπροσωπεί ετερόκλητες μουσικές αδυναμίες, αυτοσχεδιασμούς, μπόλικη τρέλα και αυθορμητισμό στη δημιουργική έκφραση. Με ένα άλμπουμ στο ενεργητικό της και ισάξια σοβαρά projects (βλέπε Sugah Galore), η Sugahspank διάγει βίο συναυλιακό συμπορευόμενη με τους ομοιδεάτες Swing Shoes –παρέα μουσικών προσεκτικά προσηλωμένων στην αποκαθήλωση της ηχητικής λογοκρισίας. Με αφορμή τις εμφανίσεις τους στο PassPort (στο πρόγραμμα περιλαμβάνονται και δύο βραδιές τον Νοέμβρη, 4 και 11 του μήνα), εντοπίσαμε λοιπόν τη Sugahspank, η οποία και μας μίλησε με χαρακτηριστική ευθύτητα για όλα τα παραπάνω…
Έχουν περάσει 2 χρόνια από την κυκλοφορία του ντεμπούτου σου. Πώς επηρέασε τη μουσική κατεύθυνση και φιλοσοφία σου ο χρόνος που μεσολάβησε;
Απ' τη μια λόγω των Swing Shoes και των πολλών live, αεροπλάνων, βαν, ΚΤΕΛ, καραβιών, σάπιων ξενοδοχείων, χλιδέ boutique hotel και κυρίως κόσμου, νιώθω πλέον πιο αυθεντική μουσικός –σαν τους τύπους που τρέχανε παλιότερα από πανηγύρι σε πανηγύρι. Έχει αρχίσει να φεύγει από πάνω μου η ρετσινιά του hype. Με τα παιδιά παίζουμε χύμα, πρόβες κάνουμε μες το βαν ή στα καμαρίνια, έχουν αρχίσει να μου φεύγουν πολλά κολλήματα για το πώς πρέπει να δουλεύει ένας μουσικός. Προσωπικά, απ' την άλλη, πέρασα από σαράντα κύματα. Kι αυτό νομίζω ότι με έχει βοηθήσει πολύ και στιχουργικά και μουσικά.
Όλο αυτό το διάστημα πραγματοποιήσατε με τους Swing Shoes πλήθος εμφανίσεων σε διάφορες πόλεις. Τι εντυπώσεις αποκόμισες από τους συναυλιακούς σου προορισμούς και πώς βλέπεις να αντιμετωπίζει πλέον ο κόσμος τη σχέση του με τη μουσική και τον καλλιτέχνη;
Πραγματικά μόνο καλά μπορώ να πω! Είναι σχεδόν συγκινητικό να βλέπεις ανθρώπους με τόση όρεξη σε κάθε γωνιά της Ελλάδας. Τοπικά ραδιόφωνα, συναυλιακοί χώροι, παιδιά τα οποία στήνουν φοβερές διοργανώσεις από καθαρή πώρωση για τη μουσική και κόσμος που ξέρει, γουστάρει και στηρίζει το διαφορετικό. Ξέρω ότι αν μου τη βαρέσει να φύγω Σαββατοκύριακο για σχεδόν οπουδήποτε, έχω μία φοβερή παρέα να με περιμένει κι αυτό είναι πολύ γαμάτο συναίσθημα…
Οι συνεργασίες σου έχουν υπάρξει τολμηρές και ενδιαφέρουσες όπως και το πάντρεμα που κάνεις σε διαφορετικά μουσικά ιδιώματα. Ποια περιθώρια παρουσιάζει κατά τη γνώμη σου ο πειραματισμός και πότε έρχεται το σημείο του κορεσμού;
Νομίζω ότι το πείραμα έχει ενδιαφέρον όταν νιώθεις το συναίσθημα της αλλαγής και της εξερεύνησης, αλλά κουράζει όταν γίνεται για λόγους αυταρέσκειας και ελιτισμού ή όταν απλά γίνεται αυτοσκοπός. Απ’ την άλλη, ένα εκπαιδευμένο αυτί είναι προτιμότερο να ακούει κάτι σνομπ και δύσκολο αλλά με κάποιο τεχνικό ενδιαφέρον αντί για τις κοινότοπες σούπες των βιντεοκλίπ. Το πραγματικό πείραμα απευθύνεται στους λίγους που ενδιαφέρονται όχι για την τέχνη αλλά για την επιστήμη της μουσικής. Κι εγώ τέτοια μουσική ακόμη δεν έχω κάνει.
Καινούργιο υλικό υπάρχει στα σκαριά. Σε τι διαφέρει υφολογικά και θεματικά από το περιεχόμενο του πρώτου σου άλμπουμ;
Το καινούργιο μου προσωπικό άλμπουμ θα είναι έτοιμο σε μερικούς μήνες. Χωρίζεται σε δύο μέρη, ας πούμε. Ξεκινάει με beats, exotica, λίγο reggaeton, latin, γενικά ανεβαστική, εξωτική αίσθηση. Και καταλήγει στη μαυρίλα των southern blues, grime και voodoo ρυθμών. Έχει καθυστερήσει λόγω πολλών συναυλιών αλλά και κάποιων ζωντανών ηχογραφήσεων που χρειάστηκαν. Παράλληλα, γράψαμε σε ένα απόγευμα ζωντανά το CD μας με τους Swing Shoes, το οποίο έχει βγει αρκετά vintage, βρώμικο και ωραίο, και τώρα μιξάρουμε.
Η μουσική σύμπραξη με τους Swing Shoes με ποιον τρόπο συμπληρώνει το ηχητικό σύμπαν της Sugahspank;
Οι Swing Shoes αποτέλεσαν φοβερό σχολείο για μένα. Είναι φοβεροί μουσικοί, και λόγω του ότι τα όργανα είναι ακουστικά και ο ρυθμός από τους τενεκέδες είναι ο πλέον βασικός, με μάθανε να βλέπω την ουσία στο τραγούδι, να αυτοσχεδιάζω και να τραγουδάω γενικά πιο ελεύθερα. Και μου έμαθαν τα μπλουζ!
Τι λείπει απ' τις ζωντανές μουσικές εμφανίσεις της ντόπιας σκηνής που θα ήθελες να υπάρχει ή και να ενσωματώσετε οι ίδιοι στα δικά σας live;
Προσωπικά θα ήθελα να ενσωματώσω οπτικά εφέ και περισσότερο σόου. Γενικά δεν μου λείπει κάτι στη σκηνή, νομίζω ότι τα πράγματα έρχονται μόνα τους όταν υπάρχει ανάγκη.
Ποιες προκλήσεις και εκπλήξεις παρουσιάζει το γεγονός του να είσαι γυναίκα, να παίζεις μεταξύ άλλων “μαύρη” μουσική και να δραστηριοποιείσαι μουσικά στην Ελλάδα του 2010;
Δεν ξέρω, δεν με ενδιαφέρει, δεν το βλέπω έτσι. Κάνω τη δουλειά μου, δεν θέλω να αποδείξω τίποτα, δεν βλέπω καμία πρόκληση. Δεν το βλέπω ως θέμα φύλου, χώρας, χρονολογίας, μουσικού είδους. Κάνω τη μουσική που θα έκανα ούτως ή άλλως.
Ανάμεσα σε στούντιο, συναυλίες και λοιπές υποχρεώσεις σχετιζόμενες με την μουσική, τι θα έλεγες ότι σου λείπει από την αυτούσια μουσική δημιουργική πράξη;
Μάλλον ο απόλυτα ελεύθερος αυτοσχεδιασμός! Θα γούσταρα πολύ να μπερδευτώ με κάνα καμένο free jazz σχήμα με διαφορετικές αναφορές και να ξεφύγω από τα κλασικά κουπλέ-ρεφρέν-γέφυρα. Και θα 'θελα κάποτε να ασχοληθώ και με κάποιες ελληνικές μουσικές, να έβλεπα τι θα βγει...
