To ολοκαίνουριο συγκρότημα της Εύας και του Φίλη Ιερόπουλου ακούει στο φωτεινότατο όνομα Χρώματα. Έχοντας μόλις κυκλοφορήσει το ομώνυμο ντεμπούτο τους, τα δύο ταλαντούχα αδέλφια από τη Βέροια μιλάνε στο Avopolis Greek για την electronica και για τον τρόπο με τον οποίο φτιάχνουν μουσική, κλείνοντας τα στόματα όσων επιμένουν να υποστηρίζουν ότι δεν συμβαίνουν σημαντικά πράγματα στην ελληνική μουσική σκηνή και πως η ελληνική επαρχία κοιμάται…

Όπως μαθαίνει κανείς μέσω της επίσημης ιστοσελίδας σας, ο πρώτος σας δίσκος κυκλοφορεί αυτή τη στιγμή σε λιγοστά μόνο δισκοπωλεία στην Αθήνα και στη Θεσσαλονίκη, καθώς και σε ένα στην Πάτρα. Ποιος είναι ο λόγος που έχετε επιλέξει να δραστηριοποιηθείτε τόσο ανεξάρτητα από τα συνηθισμένα κανάλια της μουσικής βιομηχανίας;

Φίλης: «Στην αρχή είχαμε επαφή με κάποιες εταιρίες παραγωγής και συζητούσαμε την πιθανότητα να βγάλουμε κάτι μαζί τους, αλλά δεν τα βρήκαμε στις συνενοήσεις. Οι εταιρίες παραγωγής επεμβαίνουν πολυ συχνά στην αισθητική και τις επιλογές μιας κυκλοφορίας και εμείς θέλαμε ο δίσκος να βγει ακριβώς όπως τον είχαμε σκεφτεί, χωρίς να κάνουμε συμβιβασμούς εμπορικότητας. Έτσι κι αλλιώς ξέραμε ότι είναι ένα project από το οποίο δεν θα γινόμασταν πλούσιοι! Πιστεύω το κοινό που θα άκουγε τα Χρώματα θα πήγαινε σε ένα συγκεκριμένο δισκοπωλείο να το βρει και θεωρώ ότι δεν έχουμε ζημιωθεί καθόλου απο την επιλογή της πιο ανεξάρτητης πορείας».

Η Εύα ασχολείται χρόνια με τη συγγραφή παραμυθιών, ενώ ο Φίλης με τη σύνθεση ηλεκτρονικής μουσικής. Τι είναι αυτό που έχει γοητεύσει τον καθένα από εσάς στο έργο του άλλου, ώστε να αποφασίσετε να ενώσετε τις δουλειές σας σε ένα κοινό ηχητικό αποτέλεσμα;

Φίλης: «Η ένωση του ηλεκτρονικού και του παιδικού δεν είναι σε καμια περίπτωση καινοτομία – αρκεί να δει κανεις την πολύχρονη πορεία της Λένας Πλάτωνος, η οποία ενδιαφέρεται και για τα δύο καθόλη τη διάρκεια της καριέρας της. Ο δίσκος της Η Ηχώ Και Τα Λάθη Της, για παράδειγμα, είναι το απόλυτο electronica παιδικό αριστούργημα – δυστυχώς ένας δίσκος τον οποίον πολύ λίγος κόσμος ξέρει. Και φυσικά εκτός Ελλάδας οι Ισλανδοι Mum, ο Aphex Twin, οι Plaid και πολλοί άλλοι δημιουργοί έχουν φέρει το παιδικό και το ηλεκτρονικό κοντά. Οπότε η συνεργασία ήρθε σχεδόν αβίαστα κι αυτό φάνηκε από την πρώτη στιγμή που καθίσαμε να γράψουμε ένα κομμάτι».

Εύα:  «Άλλωστε, εμείς δεν είμαστε δυο άγνωστοι οι οποίοι έκαναν μια συνεργασία. Είμαστε αδέρφια, έχουμε μεγαλώσει μαζί, πράγμα που σημαίνει κοινές προσλαμβάνουσες, κοινές αναφορές και λίγο-πολύ παραπλήσια αισθητική. Αν συνυπολογίσουμε και την ιδιαίτερη, αδερφική, σχέση, τι περισσότερο χρειάζεται για να αρχίσει μια συνεργασία;».

Ίσως είναι πολύ συνηθισμένη ερώτηση, αλλά πόσο εύκολο θεωρείτε εσείς για κάποιον άνθρωπο που κατάγεται από μια μικρή επαρχιακή πόλη, όπως π.χ. η Βέροια, να δημιουργήσει κάτι, είτε λέγεται μουσική, είτε λογοτεχνία είτε θέατρο, και αυτό να καταφέρει να φτάσει στο ευρύ κοινό; Ποια η δική σας εμπειρία πάνω σε αυτό;

Φίλης: «Σίγουρα δεν είναι το ίδιο εύκολο να προωθήσεις τη δουλειά σου από τη Βέροια απ’ ό,τι από την Αθήνα, σαφώς κάποια πράγματα κινούνται με διασυνδέσεις. Τα πράγματα είναι όμως σίγουρα ευκολότερα απ’ ό,τι ήταν κάποτε, ιδιαίτερα αν χρησιμοποιείς καλά τo ίντερνετ».

Εύα:  «Για τον Φίλη βέβαια, που έχει ζήσει όλη την ενήλικη ζωή του στο Λονδίνο, όλα αυτά είναι κάπως θεωρητικά. Ωστόσο, θα συμφωνήσω ότι υπάρχει μεγάλη προκατάληψη απέναντι σε όποιον, για τους δικούς του λόγους, επιλέγει επαρχία και όχι πρωτεύουσα. Η πιο συνηθισμένη σκέψη είναι: «αν πραγματικά αξίζεις, γιατί δεν έρχεσαι στην Αθήνα;».

Φίλης: «Τα Χρώματα βέβαια είχαν αρκετή απήχηση στο myspace πριν αρχίσουν να παίζονται σε ραδιόφωνα ή να αναφέρονται σε περιοδικά. Η περίπτωσή μας ωστόσο είναι λίγο πιο ιδιαίτερη αφού εγώ μένω μόνιμα στο Λονδινο και είμαι λιγότερο συχνά στην Ελλάδα, πράγμα που κάνει την προώθηση ακόμα πιο δύσκολη – αν και βέβαια έχω μάθει, από την ενασχόληση μου με άλλα project στο Λονδίνο, πώς να προωθώ τη δουλειά μου, και μάλιστα σε ένα πολύ πιο απαιτητικό κοινό».

Τι πιστεύετε ότι έχει να προσφέρει στους ενήλικες ακροατές ένας δίσκος με τόσο έντονα παιδικές και παραμυθένιες αναφορές, όπως το ντεμπούτο των Χρώματα;

Εύα:  «Αφού τα παιδιά μπορούν να ακούν, να αφομοιώνουν και τελικά ν’ αγαπούν όλα τα είδη μουσικής, από μια απλή «παιδική» μελωδία, ως δύσκολα συμφωνικά συνθέματα, τζαζ, ηλεκτρονική μουσική κλπ. (κι αυτό το ξέρω από πείρα), τότε γιατί και οι ενήλικες να μην μπορούν να βάλουν λίγο από τον κόσμο του παραμυθιού στη ζωή τους; Πόσο μάλλον που οι «μεγάλοι» έχουν πραγματική ανάγκη από διεξόδους, από καταστάσεις πιο ονειρικές, πιο παραμυθένιες. Ούτως ή άλλως η ζωή μας είναι άγχος και τρέξιμο. Δικαιούμαστε πού και πού μια «στάση για παραμύθι», έτσι δεν είναι;».

Ποιους φαντάζεστε ως πιθανούς ακροατές σας; Πόσο πιθανό πιστεύετε είναι να φτάσει η πρόταση των Χρώματα προς το ελληνικό κοινό, όταν οι περιστάσεις το μαθαίνουν να προτιμά άλλου είδους ακούσματα;

Φίλης: «Πιστεύω ότι θα μπορούσε να μας ακούσει ένα αρκετά ευρύ κοινό, ενδεχομένως από ανθρώπους οι οποίοι ακούνε έντεχνη μουσική μέχρι αυτούς που ακούνε μοντέρνα ηλεκτρονική ή πειραματική μουσική. Κάποιες φορές βέβαια μας εκπλήσσει το ότι αρέσει και σε κάποιο κόσμο από τελείως διαφορετικές σκηνές, πιστεύω πως έχει μια αμεσότητα που κερδίζει. Αλλά δεν έχουμε και παραισθήσεις να νομίζουμε ότι θα είμαστε στα ελληνικά charts!»

Εύα: «Άλλωστε αν η δουλειά σου, που ξεκινάει με τις συγκεκριμένες προδιαγραφές, αρέσει τελικά σε όλους, αυτό πρέπει μάλλον να σε βάλει σε σκέψεις: κάτι δεν θα έκανες σωστά!».

Σκέφτεστε να πραγματοποιήσετε συναυλίες ώστε να παρουσιάσετε ζωντανά τον δίσκο σας;

Φίλης: «Δεν μας ενδιαφέρουν τόσο οι ζωντανές εμφανίσεις, οι οποίες είναι άλλωστε δύσκολα πραγματοποιήσιμες αφού δεν μένουμε στην ίδια πόλη. Έχουμε και πολλά προσωπικά projects, τα οποία τρέχουν συνέχεια. Αλλά έχουμε ήδη κάνει ένα live στη Θεσσαλονίκη και ίσως κάνουμε και κάποια ακόμα το καλοκαίρι. Πάντως τα Χρώματα είναι σίγουρα ένα project που θα προχωρήσει κυρίως με κυκλοφορίες και όχι με ζωντανές εμφανίσεις. Ίσως μας ενδιέφερε παραπάνω να γινόταν μια παράσταση με τη μουσική μας, παρά μια ζωντανή εμφάνιση με την κλασική έννοια (είμαστε ανοιχτοί σε προτάσεις!)».

Τι σχεδιάζουν, λοιπόν, καλλιτεχνικά, τα Χρώματα για το άμεσο μέλλον;

Εύα: «Για να σχεδιάσουν τα Χρώματα θα πρέπει πρώτα να συναντηθούν, κι αυτό δεν συμβαίνει πολύ συχνά. Έτσι αυτή την περίοδο ο καθένας ασχολείται με τα δικά του. Εγώ έχω μόλις τελειώσει την ηχογράφηση του παιδικού CD Ο Ίκαρος Ποντίκαρος, που ετοιμάζω τον τελευταίο χρόνο, και θα κυκλοφορήσει αρχές Απριλίου. Είναι ένα μουσικό παραμύθι, στο οποίο είχα τη χαρά να συνεργαστώ με πολύ καλούς ηθοποιούς και ερμηνευτές – τη Μελίνα Μποτέλλη, το Θοδωρή Αθερίδη, το Μανώλη Φάμελλο, την Καίτη Κουλλιά…».

Φίλης: «Εγώ τελειώνω το διδακτορικό μου πάνω στο θέμα της κινηματογραφικής ποίησης, μια δουλειά η οποία μου έχει πάρει έξι χρόνια τώρα... Ως Χρώματα εχουμε γράψει βέβαια κάποια καινούρια κομμάτια, αλλά δεν τα έχουμε παίξει σε κανέναν ακόμα κι ούτε έχουμε προς το παρόν αποφασίσει για την πορεία του δεύτερου δίσκου. Εχουμε βέβαια ξεκινήσει ένα remix project, στο οποίο ζητήσαμε απο 20-τόσες μπάντες από την Ελλαδα που μας αρέσουν να διασκευάσουν ένα κομμάτι μας. Αν όλα πανε καλά, το remix cd (που δεν θα κυκλοφορήσει επίσημα, αλλά μόνο ως promotional) θα είναι έτοιμο τον Ιούνιο. Είναι ένα πολύ ενδιαφέρον project. Για περισσότερα ρίχνετε μια ματιά στην ιστοσελιδα/myspace μας».