Δισκογραφική επιστροφή με πλήρες άλμπουμ, συνεργασία με τον D.A. Sebasstian στη νέα του ταινία και ένα επικείμενο live αυτή την Παρασκευή στο Gagarin στοιχειοθετούν μια πολύ δραστήρια εποχή για τους Invisible Surfers. Το Avopolis Greek μίλησε με το εγχώριο σχήμα για όλα αυτά και σας μεταφέρει τα λόγια του κιθαρίστα και ηγέτη τους Αλέξη Μπερέκου…
Η επικείμενη εμφάνισή σας στο Gagarin συσχετίζεται με τη δισκογραφική σας επιστροφή με το Till That Day. Να αναμένουμε ένα άλμπουμ στους γνωστούς surf rock ρυθμούς ή έχετε και εκπλήξεις για μας;
«Δεν νομίζω πως μπορείς να μας κατατάξεις στα πλαίσια της παραδοσιακής surf σκηνής αφού ζούμε στο σήμερα και έχουμε διευρυμένες μουσικές επιρροές και ακούσματα. Σίγουρα δεν κρύβεται η αγάπη μας για τη μουσική του 1950 και του 1960 της Δύσης και Ανατολής, αλλά δεν αντλούμε στοιχεία μόνο από εκεί. Πάντως κάποιοι που άκουσαν το καινούργιο υλικό είπαν πως το χαρακτηρίζει ο επιθετικός ήχος και το αποκάλεσαν Nu Surf».
Μεσολάβησαν έξι χρόνια από το Dogs Killa Cat. Στους τωρινούς δισκογραφικούς καιρούς μια τέτοια απουσία θεωρείται αρκετά μεγάλη. Είναι όμως έτσι και για τους δικούς σας δημιουργικούς ρυθμούς;
«Nαι, πράγματι θα ήταν αρκετά μεγάλη απουσία, αλλά σε αυτά τα 6 χρόνια έχουμε συμμετάσχει σε 8 συλλογές και Dvd, που έχουν κυκλοφορήσει στις ΗΠΑ κυρίως. Επίσης το 2005 κυκλοφόρησε από τη Νo Fun Records – μια δισκογραφική εταιρία με έδρα το Αnn Arbor τoυ Michigan – ένα split άλμπουμ με τίτλο Waves Of Reverb, Sea Of Fuzz, τo οποίο μοιραζόμαστε με τους Αργεντινούς Los Kahunas. Οπότε πιστεύω πως είμαστε εντάξει με τους παραγωγικούς μας ρυθμούς, δεν νομίζεις;».
Εκτός από το Till That Day, συμμετέχετε και στο σάουντρακ της ταινίας Hot Rod Girls Save The World του D. A. Sebasstian, σκηνές από την οποία θα προβάλλονται στο φόντο της εμφάνισής σας στο Gagarin. Μιλήστε μας για το πώς βρεθήκατε ως μέρος αυτού του φιλμ...
«Η ταινία ήταν η αφορμή για τη γνωριμία και συνεργασία με έναν αξιόλογο μουσικό, σκηνοθέτη και άνθρωπο τον D.A. Sebasstian, ο οποίος πιστεύει πολύ στους Invisible Surfers και είμαστε χαρούμενοι που συνεργαζόμαστε μαζί του. Απλά μας ζήτησε κάποια κομμάτια για την ταινία και στη συνέχεια μας πρότεινε να κυκλοφορήσει το καινούργιο υλικό που εκείνο τον καιρό ηχογραφούσαμε, στην εταιρία του Go-Kustom Records. Kαι έτσι προέκυψε το Till That Day. Πρέπει όμως να αναφέρω πως στο Gagarin θα προβληθούν επίσης σκηνές και από ένα άλλο ντοκιμαντέρ, το οποίο κυκλοφόρησε πέρσι σκηνοθετημένο από τον Scot Charles Hamilton: είναι το The Way It Really Was, όπου, μεταξύ άλλων, περιέχει τρομερές συνεντεύξεις από βετεράνους, Hot Rod Racers, που σου κόβουν την ανάσα. Για την ιστορία στο ντοκιμαντέρ ακούγονται τα κομμάτια μας».
Ποιες ήταν οι πρώτες σας surf rock μνήμες ως ακροατές και ποιους καλλιτέχνες αναγνωρίζετε ως βασική επιρροή;
«Για το ότι υπάρχουν οι Invisible Surfers πρέπει να θεωρείτε υπεύθυνο τον ένα και μοναδικό Link Wray».
Τι κατάσταση αντιμετωπίσατε όταν ξεκινήσατε να παίζετε surf rock σε μια χώρα η οποία ελάχιστη επαφή είχε με αυτή τη σχολή του rock ‘n’ roll; Τι έχει αλλάξει από τότε και τι παραμένει ίδιο;
«Τίποτα λιγότερο η περισσότερο από αυτά που ζούνε όλα τα εγχώρια συγκροτήματα. Πάντως αξίζει να σημειώσουμε πως το κοινό στην Ελλάδα έχει πολύ καλά μουσικά κριτήρια και στηρίζει ό,τι πραγματικά αξίζει, χωρίς να δίνει σημασία στις ταμπέλες και στα καλούπια. Δυστυχώς είναι μικρό αριθμητικά».
Παρακολουθείτε καθόλου την ευρύτερη δραστηριοποίηση αγγλόφωνων συγκροτημάτων τα τελευταία χρόνια; Ποια η γνώμη σας;
«Λυπάμαι, δεν μπορώ να εκφράσω γνώμη, γιατί δεν παρακολουθώ τη σκηνή».
Τι σχέδια έχετε για το άμεσο μέλλον;
«Θα προσπαθήσουμε να επιζήσουμε!».
