Με αφορμή το άνοιγμα του νέου του club Second Skin, μία από τις πιο επιδραστικές φιγούρες στον χώρο του alternative clubbing, ο Γιώργος Φακίνος, μιλάει στο Avopolis για τα σχέδια του, για την αποχώρηση από το Underworld, για το φετινό Torture Garden και για τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει σε έναν φαινομενικά «περιθωριποιημένο» χώρο, όπως η goth/industrial σκηνή…
Αρχικά, συγχαρητήρια και καλή επιτυχία στο νέο σου ξεκίνημα με το Second Skin Club. Θες να μας μιλήσεις λίγο για τα σχέδια σου αυτό το χειμώνα και τι να περιμένουμε από αυτό τον νέο χώρο;
«Σε ευχαριστώ πολύ. Απλά θέλαμε να στήσουμε μουσικά, καλλιτεχνικά και αισθητικά ένα club που να μυρίζει Ευρώπη. Δηλαδή, δύο διαφορετικούς χώρους που να παίζουν ταυτόχρονα διαφορετική μουσική μεταξύ τους, μία ακόμα chill out area, stage, facilities για τα shows/performances που κάνουμε (rigging points, πολύ σταθερά σημεία στο ταβάνι δηλαδή για bondage & suspension shows), καθαρά ποτά, τουαλέτες που δεν σιχαίνεσαι (ποτέ δεν κατάλαβα γιατί στα alternative clubs πρέπει να έχουμε και χύμα τουαλέτες), décor και – χωρίς υπερβολή – τον καλύτερο ήχο που έχει υπάρξει σε alternative club και όχι μόνο. Επίσης, με τους συνεργάτες μου (τον Γιάννη Μαντωνανάκη και τον Γιώργο Ταμβακολόγο) θέλαμε να είναι το Second Skin ένα πιο «ανοιχτό» μαγαζί και σε άλλες μουσικές «υποκουλτούρες». Και αυτό μπορείς να το καταλάβεις αν δεις το εβδομαδιαίο πρόγραμμα μας».
Η «ζωντανή» σαιζόν για το Second Skin ξεκινάει με τους For Against. Να αναμένουμε συχνές τέτοιες εκπλήξεις;
«Για να είμαι ειλικρινής μαζί σου: Το Second Skin δεν είναι συναυλιακό χώρος, είναι club. Κάνουμε κάποια επιλεγμένα live, τα οποία πιστεύουμε ότι μας παίρνει να τα κάνουμε στον χώρο, να βγουν με αξιοπρέπεια και καλό ήχο και να τις ευχαριστηθεί ο κόσμος. Αλλά ναι, εκπλήξεις σαν κι αυτές δεν θα λείψουν μέσα στον χρόνο…».
Πώς ξεκίνησες να κάνεις τη δουλειά που κάνεις; Τι δυσκολίες αντιμετώπισες σε μια χώρα η οποία δεν είχε κάποιο ιδιαίτερο «παρελθόν» σε αυτό το είδος clubbing;
«Πολύ απλά δεν θα μπορούσα να κάνω κάτι άλλο. Το έχω ξαναπεί, αλλά πραγματικά με ελάχιστα πράγματα στη ζωή συγκρίνεται το να είμαι στα decks να παίζω, να χορεύει ο κόσμος και να είμαστε ένα. Οι δυσκολίες μου δεν είχαν να κάνουν με τον κόσμο, γιατί αποδείχτηκε πως ο κόσμος ψάχνεται και είναι ανοιχτός σε καινούργια πράγματα, αν κρίνει φυσικά πως αυτός ή αυτοί που τα παρουσιάζουν είναι αληθινοί, τους σέβονται, είναι συνεπείς και δεν τους κοροϊδεύουν. Οι δυσκολίες μου ήταν πάντα οι ιδιοκτήτες των clubs, που είχαν μία αντιμετώπιση μεγαλομπακάλικου. Αν με ενοχλεί κάτι είναι το να μιλάω με άσχετους και να προσπαθούν να έχουν άποψη για όλα και να πιστεύουν ότι έχουν και δίκιο!».
Όσον αφορά το Underworld, είσαι πικραμένος με την αποχώρηση σου; Καλώς ή κακώς το όνομα σου είχε συνδεθεί με αυτό το club τα τρία τελευταία χρόνια. Θα ήθελες να πεις κάποια πράγματα για αυτό, πέρα από αυτά που γράφεις στο blog σου;
«Ίσως σου φανεί περίεργο, αλλά παρά το γεγονός ότι έχουν περάσει μόνο μερικοί μήνες από τότε που έφυγα από το Underworld, η όλη φάση μου φαίνεται εντελώς μακρινή. Πραγματικά αν ανοίξω το στόμα μου θα εκθέσω κάποιον από εκεί ανεπανόρθωτα και δεν θα το κάνω γιατί πολύ απλά δεν με νοιάζει πια. Ήξερα με τι ανθρώπους δούλευα και ήξερα πως όταν πίστευαν πως δεν με χρειάζονταν άλλο, θα μου φέρονταν με τον χειρότερο τρόπο και δεν θα ήταν συνεπείς απέναντί μου. Όπως κι έγινε. Όταν έφυγα , το τι έγινε μετά, το ξέρουν αρκετοί πιστεύω και πως κατάντησε το Underworld… Θα μου πεις «δηλαδή και τώρα στο Second Skin δεν μπορούν να γίνουν πάλι τα ίδια;». Απλά τώρα έχω περισσότερο έλεγχο, όχι ιδιαίτερα πολύ κόσμο πάνω από το κεφάλι μου, καλύτερους ανθρώπους για συνεργάτες, χωρίς αυτό να σημαίνει βέβαια πως δεν μπορούν να υπάρξουν στο μέλλον αστάθμητοι παράγοντες οι οποίοι θα προκαλέσουν προβλήματα. Αλλά δεν κάνω τέτοιες σκέψεις. Αυτό που με ενδιαφέρει τώρα είναι πως θα υλοποιήσω όλες τις ιδέες που έχω στο μυαλό μου».
Το Torture Garden έχει γίνει πλέον θεσμός, μετά από 3 πολύ επιτυχημένες χρονιές. Ετοιμάζεται κάτι για φέτος;
«Τους τελευταίους 2 μήνες επεξεργαζόμαστε την ιδέα να κάνουμε το Torture Garden διήμερο στο Second Skin. Δεν το έχουμε αποφασίσει 100%, αλλά προς τα εκεί προσανατολιζόμαστε… Έχουμε 2 χώρους, ο κάτω χώρος γίνεται άνετα dungeon, rigging points που έλεγα πριν… Πολύ σύντομα θα μάθετε. Θα γίνει μέσα στο 2009 (Ιανουάριο ή Φεβρουάριο), αυτό είναι το μόνο σίγουρο».
Μπορεί πιστεύεις να διαφυλαχτεί ο χώρος της goth/industrial σκηνής από το να γίνει mainstream; Θυμάμαι π.χ. ότι στο Torture Garden είχαν γίνει αναφορές από τα Μ.Μ.Ε. στις οποίες άνθρωποι που δεν γνώριζαν περί τίνος πρόκειται έγραφαν ό,τι ήθελαν. Πώς μπορεί ο χώρος αυτός να διαφημιστεί, αλλά ταυτόχρονα να μη χάσει τη μαγεία και το μυστήριο του;
«Αυτό με έχει απασχολήσει και μένα πολλές φορές… Ποτέ δεν με πείραξε να διαβάζω για την goth σκηνή σε περιοδικά και εφημερίδες που δεν είχαν σχέση, αρκεί να μην έγραφαν μαλακίες. Δεν έλειψαν κι αυτές βέβαια, αλλά ταυτόχρονα διάβασα και άρθρα, στην Καθημερινή ας πούμε, για τον φετιχισμό, που κάποιος φετιχιστής δεν θα έγραφε τόσο καλά. Ποτέ δεν ήμουν της άποψης ότι πρέπει το όλο πράγμα να κρατηθεί σε μία στενή κλίκα μυημένων ελιτιστών. Οι περίεργοι θα έρθουν μία-δυο φορές, αλλά μετά δεν θα ξανάρθουν. Είναι η φύση της μουσικής τέτοια που τους ακούγεται ακραία και σίγουρα όχι mainstream. Τώρα αν κάποιοι από αυτούς γουστάρουν την μουσική και την όλη αισθητική αυτού του clubbing και θέλουν να ψαχτούν και να «ενσωματωθούν», τότε γιατί όχι;
Ήταν μία πολύ καλή χρονιά από άποψη συναυλιών. Ξεχώρισες κάποιο live ιδιαίτερα; Υπάρχει κάποιο που περιμένεις με ανυπομονησία;
«Χωρίς πολύ σκέψη το live των iLikeTrains στο Gagarin… Περιμένω να τους ξαναδώ λοιπόν αφού ξανάρχονται, θα ήθελα να δω τους God Is An Astronaut, αλλά παίζουν και οι Xotox στο Second Skin την ίδια μέρα… Περιμένω επίσης να (ξανα)δώ Front 242, Teenagers και ΙΑΜΧ στο Gagarin».
Πες μου κι ένα group ή ένα καλλιτέχνη τον οποίον ξεχώρισες τη φετινή χρονιά και πιστεύεις ότι θα μας απασχολήσει στο μέλλον.
«A Place To Bury Strangers από την indie μεριά, και Sebastian Komor από την electro».
