«Η όμορφη Ελληνίδα», γράφει ο γαλλικός τύπος για την Όλγα Κουκλάκη, η οποία πραγματοποιεί το ντεμπούτο της στη δισκογραφία μέσω της F Communications, κερδίζοντας ολοένα και περισσότερους θαυμαστές με τις ηλεκτρονικές της μελωδίες. Το Avopolis της έκλεψε λίγο χρόνο και μίλησε μαζί της...
Αποτελεί μεγάλη επιτυχία για έναν Έλληνα καλλιτέχνη να βγαίνει η πρώτη του δουλειά από ένα αναγνωρισμένο label του εξωτερικού. Πώς άνοιξε αυτός ο δρόμος;
«Είχα την ευκαιρία να γνωρίσω στην Ελλάδα τον μάνατζερ της F Communications. Άκουσε το κομμάτι μου “Don’t Look At Me”, το οποίο είχε κυκλοφορήσει στην Αγγλία, του άρεσε, και, ξαναερχόμενος εδώ, μου πρότεινε να ανέβω στο Παρίσι. Δεν το ’χα πάρει σοβαρά, όμως αυτό έγινε αρκετές ακόμα φορές και στο τέλος με έπεισε ότι άξιζε να πάρω το ρίσκο! Πήγα έτσι στο Παρίσι και άρχισα να δουλεύω με καλλιτέχνες της Fcom, όπως οι Reminiscent Drive και Avril, και κατόπιν με τους Poni Hoax, Bang Bang και Marc Collin».
Στο Getalife ακούμε ηλεκτρονική κατά κύριο λόγο μουσική, με σκοτεινές διαθέσεις και στίχους οι οποίοι δεν μιλάνε μόνο για ερωτικά ζητήματα. Ειδικά στο ομώνυμο πρώτο track νιώθει κανείς πως υπάρχει ένα ευρύτερο κοινωνικό μήνυμα...
«Το album αυτό είναι εσωστρεφές και προσωπικό. Το “Getalife”, για παράδειγμα, όταν το έγραψα αφορούσε εμένα. Μετά συνειδητοποίησα ότι αφορά και πάρα πολλούς άλλους γύρω μου! Δεν σκόπευα όμως να στείλω κάποιο συγκεκριμένο μήνυμα».
Τι θα έλεγες πως σε ενθουσίασε και τι ότι σε εκνεύρισε στη συνεργασία σου με τον Marc Collin των Nouvelle Vague;
«Με ενθουσίασε το ταλέντο του να καταπιάνεται με τόσο διαφορετικά μουσικά project (Nouvelle Vague, Petroleuses, Volgan Select κ.α.), η εργατικότητά του, αλλά και η «γρήγορη» μουσική επικοινωνία μαζί του. Πραγματικά, δεν έχω τίποτα αρνητικό να πω για τον Marc. Η συνεργασία μου μαζί του υπήρξε απόλυτα δημιουργική».
Από μικρή ηλικία άρχισες να παίζεις πιάνο και να κάνεις θεωρητικές κλασικές σπουδές. Πώς ένα κορίτσι που πρωτομπήκε σε αυτόν τον μουσικό κόσμο έφτασε τελικά στην electronica;
«Οι σπουδές μετράνε πάντα πολύ και πιστεύω σε αυτές. Και ειδικότερα, θεωρώ τρελό που κάποιοι παρουσιάζονται ως παραγωγοί μουσικής ή μουσικοί χωρίς να ’χουν κάνει καθόλου σπουδές! Όσο για τις κατηγορίες, πιστεύω ότι η μουσική είναι μία και ότι, όταν βρεις έναν τρόπο να εκφραστείς μέσα από αυτήν, καλύτερα να το κάνεις, παρά να σκέφτεσαι την «ταμπέλα», το είδος».
Έχοντας θητεύσει και ως DJ, θεωρείς ότι η ταυτότητά σου ως μουσικού σου δίνει ένα ας το πούμε δημιουργικό «προβάδισμα», σε σύγκριση με άλλους συναδέλφους σου, οι οποίοι προβάλλουν πρώτα και κύρια μια επιτυχημένη DJ θητεία όταν πρόκειται να βγάλουν κάποια δική τους δουλειά;
«Εξαρτάται τη μουσική που γράφεις. Δεν πιστεύω γενικά ότι «ταυτότητες» οποιουδήποτε είδους δίνουν κάποιο «προβάδισμα». Μόνο το αποτέλεσμα, η μουσική, είναι που μετράει τελικά».
Πόσο ευχαριστημένη είσαι από την υποδοχή της δουλειάς σου στη χώρα σου, από κοινό και κριτικούς;
«Είμαι πολύ ευχαριστημένη από την υποδοχή της δουλειάς μου. Και στο εξωτερικό, αλλά και στην Ελλάδα. Σίγουρα είναι νωρίς ακόμα, αλλά νομίζω ότι πολλοί άνθρωποι την έχουν εκτιμήσει».
Ποια είναι τα άμεσα μελλοντικά σχέδιά σου; Είναι εποχή live εμφανίσεων για σένα;
«Είναι εποχή live εμφανίσεων, όντως! Ωστόσο, η τουρνέ στο εξωτερικό θα ξεκινήσει μετά το Πάσχα, καθώς τώρα ετοιμάζω ένα cinemix. Μουσική δηλαδή επένδυση δύο βουβών ταινιών, που θα παρουσιαστεί αρχές Απριλίου στο φεστιβάλ γαλλόφωνου κινηματογράφου στην Αθήνα».
