Φοίβο ξεκινάμε από τα σκληρά, όπως απαιτεί και ο λαός. Για ποιο λόγο κάποιος που σε έχει δει ήδη φέτος να κάνει τον κόπο να σε ξαναδεί; Υπάρχει νέο κόνσεπτ ή απλά το βλέπεις ως ένα ακόμα μάζεμα φίλων;
Η αλήθεια είναι πως δεν υπάρχει κανένας λόγος να με ξαναδεί κάποιος φέτος. Αφού με είδε και το έζησε, καλό είναι να ξανάρθει όταν στ’ αλήθεια θά’χει όρεξη, ή όταν με το καλό θα του ψιθυρίσω ότι έχω κάτι εντελώς καινούργιο να του πω. Αν όμως κάποιος αισθάνθηκε πως φέτος στο «Μετρό» άφησα έξω τραγούδια που του αρέσουν, ή αν κάποιον πάλι τον έχει πιάσει η άνοιξη και θέλει ντε και καλά να κάνει ένα λάθος, ας έρθει. Μπορεί και να περάσουμε τέλεια!
Νέα κομμάτια θα ακούσουμε; Υπάρχει κάτι στα σκαριά;
Δεν θα παίξω ακόμα καινούργια, αν και υπάρχουν κάποια έτοιμα. Είμαι στο στάδιο του γραψίματος και, αν παρουσιάσω κάτι, φοβάμαι ότι θα κομπλάρω και θα σταματήσω. Άλλωστε του χρόνου δεν θα παίξω καθόλου, ακριβώς για να γυρίσω γεμάτος «ταξιδιωτικές εντυπώσεις».
Ο λόγος είναι το πρωταρχικό στοιχείο στο τραγούδι σου, πόσο μάλλον συναυλιακά, εκεί όπου υπάρχει άμεση επαφή με το κοινό και μπορεί κανείς να δει τις αντιδράσεις του στις ιστορίες σου. Πως γίνεται κανείς όμως που διακρίνεται για την ευθύτητα και την ειλικρίνειά του στιχουργικά, να μπαίνει σε ένα λούκι να επαναλαμβάνει ως ηθοποιός κάποια standard βιώματα, ως ιστορίες πριν τα τραγούδια;
Μα και τα θεατρικά μονολογάκια πριν τα τραγούδια με ένα είδος έμπνευσης μου’ ρχονται, όπως και τα τραγούδια. Όταν δω λοιπόν ότι γράφω ένα τραγούδι ή ένα μονόλογο που μ’ αρέσει, τα παίζω για όσο χρονικό διάστημα χρειαστεί μέχρι να εμφανιστούν καινούργια.Και δεν πρέπει να πιέζεις το καινούργιο.
Απ’ την άλλη, σκέψου τους καινούργιους ακροατές που θα πρωτακούσουν την «Υβρεοπομπή» ζωντανά το Σάββατο.Δεν θα μπουν πιο πολύ στο τραγούδι μέσω της ιστορίας του;
Σίγουρα... Αυτό το "απέτυχα παταγωδώς" που χρησιμοποιείς κι εσύ, κι εγώ και… παίζει στις παρέες, αλλά δεν παίζει πουθενά στο τραγούδι μ' αυτή την αυτοσαρκαστική διάθεση, νομίζω ότι είναι βασικό στοιχείο της αμεσότητας που δημιουργείται. Συμφωνείς;
Κι όμως, ο κόσμος περισσότερο ταυτίζεται με αυτούς που δραματοποιούν τους εαυτούς τους και τις φάσεις τους. Πες δωρεάν μελούρες ή παίξ’ το αινιγματικός και καταραμένος και να δεις πόσοι θα σε ακολουθήσουν. Αν γράφω έτσι, είναι γιατί προτιμώ να βλέπω χιουμοριστικά τα πράγματα που με στεναχωρούν.
Νομίζω ότι αν κάτι θαυμάζω πιο πολύ σε σένα Φοίβο είναι ότι θυμίζεις στους πάντες ότι υπήρχε από τη μία η εποχή του πριν, της συγκέντρωσης, της πιο ομαδοποιημένης και κατευθυνόμενης πληροφορίας, των δύο καναλιών, των κρατικών ραδιοφωνικών σταθμών, των συγκεκριμένων ανθρώπων που κανείς εμπιστευόταν, και από την άλλη η εποχή των 90s, της υπερπληροφόρησης, την εποχή του χασίματος και των αισθητικών εκπτώσεων. Έχει μια πλάκα να βλέπουμε και τη δεκαετία του 80 νοσταλγικά, κάτι που ούτε που διανοούμασταν στα 90s... Τι είναι αυτό λοιπόν που πιστεύεις ότι θα κοιτάμε νοσταλγικά στα 90s και τί στη δεκαετία που ζούμε;
Mα τη γελοία πλευρά του πράγματος, πάντα. Τα SMS, τις αγγελίες ΑΒΑΔΙΣΤΑ, τα ματς Ελλάδας-Αλβανίας, τον Χατζηνικολάου. Όλα αυτά τα πράγματα θα είναι από καιρό ξεχασμένα και ανώδυνα κι εμείς θα τα νοσταλγούμε, όχι για την ομορφιά ή τη σπουδαιότητά τους, αλλά γιατί θα κάνουν τα τραύματά μας, τους παλιούς μας έρωτες και τις παιδικές φιλίες να χάνουν την οδύνη και το ειδικό τους βάρος και να γίνονται πράγματα με τα οποία θα γελάμε συγκινημένοι. Ας είναι, λοιπόν, καλά όλοι αυτοί οι άθλιοι που νομίζουν ότι έχουν εξουσία σήμερα. Θα γίνουν σίγουρα μεταμφιέσεις στις «Kitchερέλλες» του μέλλοντος!
Τα έσοδα της συναυλίας μας λες ότι θα διατεθούν στο Σωματείο για την Προστασία της Ελληνικής Διαφθοράς. Πως παρακολουθείς το όλο κλίμα κάθαρσης δια σκανδαλολογίας σε όλους τους τομείς;
Δεν το πολυπιστεύω. Τις εκκλησιαστικές, τις δικαστικές ή τις ιατρικές υποκρισίες όλοι τις γνωρίζουν από χρόνια, εκπλήσσονται όμως μόνο αν η τηλεόραση -για ιδιοτελείς λόγους- αρχίζει να ασχολείται μ’ αυτά. Οπότε για τί κάθαρση μιλάμε; Αν θέλαμε όντως κάθαρση θα πιέζαμε τις κυβερνήσεις να την κάνουν σε όλους τους τομείς –συμπεριλαμβανομένων και των τηλεοπτικών βαρώνων. Εμείς όμως θέλουμε να μείνουν όλα ίδια. Τουλάχιστον μέχρι να ξεχρεώσουμε τα γραμμάτια του τρίτου αμαξιού μας.
Ευχαριστώ πολύ, Τάσο.
Εγώ ευχαριστώ Φοίβο... Θα τα πούμε εκεί!
