Το ενδιαφερον για μια συνεντευξη με τους Μπλε μου το κινησε η επισκεψη τους στην πολη της Φλωρινας για μια ζωντανη εμφανιση καπου στις αρχες Ιουνιου.
Δυστυχως η αναβολη της συναυλιας λογω μια καταρρακτωδους βροχης δεν μου ειχε επιτρεψει τοτε την πραγματωση μιας ζωντανης συνεντευξης...Να που ομως η τεχνολογια δινει πολλες φορες τη λυση και η συνεντευξη ολοκληρωθηκε μεσα σε 3 βδομαδες μεσω e-mail.
Διαβαστε λοιπον τα πολλα και σημαντικα που εχει να πει ενα συγκροτημα που αν και περασε πολλες δυσκολιες καταφερε να σταθει ολα αυτα τα χρονια πολυ ψηλα στην εκτιμηση των μουσικοφιλων...
Καταρχας θα ηθελα να μου πειτε κατα ποσο οι Μπλε του "Ελα να δεις" αισθανονται διαφορετικοι απο τους Μπλε του "Νιωθω Ενοχες" και γενικοτερα ποσο αλλαξατε μουσικα αλλα και ψυχικα απο την αρχη της μουσικης σας πορειας μεχρι και τωρα...
Θέλω να πιστεύω, καταρχήν πως το άγχος για επιτυχία, που λίγο πολύ υπάρχει σε όλους τους επαγγελματίες καλυτέχνες, το έχουμε κρατήσει σε χαμηλά επίπεδα φτιάχνοντας τον τρίτο δίσκο μας... Έτσι οι εκ των πραγμάτων δυσκολίες που είχαμε να αντιμετωπίσουμε στο πέρασμα απο τον πρώτο δίσκο στον τρίτο, ήταν η αλλαγή της φωνής, η εισαγωγή μου στο group, που σημαίνει οτι θα έπρεπε να γνωριστούμε καλά, και να βρούμε μια κοινή πορεία, που να ικανοποιεί όλους μας και να "λέει"πως οι ΜΠΛΕ έχουν πολλά να πούν ακόμη.Οι αρχικοί στόχοι του συγκροτήματος, παραμένουν ίδιοι. Και πως θα μπορούσαν να αλλάξουν, εφόσον ο πυρήνας των ΜΠΛΕ παραμένει ίδιος. Φυσικό είναι όμως, όπως υπάρχει ανάγκη για ανανέωση σε κάθε σχέση, έτσι θέλουμε και εμείς να "παίξουμε"με τους ανθρώπους που μας ακούν... έτσι κάθε τραγουδι γίνεται ένας μικρός ρόλος, που δεν ξέρεις κάθε φορά που θα σε οδηγήσει... Με αυτό τον τρόπο βγαίνουν απο μέσα μας ακούσματα, εμπειρίες, και πράγματα που θέλουμε να πούμε... απλά και αβίαστα... Άλλες φορές όλο αυτό λέγεται ηλεκτροπόπ, άλλες Rock,κλπ,κλπ... Με λίγα λόγια, θέλουμε να ελπίζουμε πως όλοι οι δίσκοι μας,θα έχουν μικρές διαφοροποιήσεις με το πέρασμα του χρόνου... τόσες, όσες χρειάζονται για να μας κρατάνε ενεργούς...Τώρα... οι ψυχολογικές μας διακυμάνσεις, έχουν να κάνουν με την ανθρώπινη πλευρά μας, τις ανασφάλειές μας, και το φοβερό και τρομερό "show biz"... που έχει πολλά να διδάξει... και είναι έτοιμο να σε καταπιεί με διάφορους τρόπους... ανά πάσα στιγμή. Είμαστε όλοι όμως αρκετά έμπειροι και ψύχρεμοι...
Κρατιεμαι απο το σχολιο σας σχετικα με το οτι το "show biz" ειναι ετοιμο να σε κατασπαραξει ανα πασα στιγμη... Να υποθεσω οτι αυτο ειναι καποιο γενικο σχολιο η μια παρατηρηση που στηριζεται σε ενα προσωπικο βιωμα?
Kαι βέβαια σε προσωπικά βιώματα. Άλλωστε δεν νομίζω να υπάρχει καλλιτέχνης που να μην έχει ανάλογη εμπειρία. Η μουσική αγορά καθορίζεται απο το νόμο προσφοράς-ζήτησης,όπως όλες οι αγορές...
Μιλωντας για νομους προσφορας-ζητησης δεν τιθεται ουσιαστικα ενα θεμα εμπορευματοποιησης της μουσικης, θυσιαζοντας τον προσωπικο ηχο και την ποιοτητα στο βωμο του χρηματος? Οι Μπλε βεβαια καταφεραν να τα συνδυασουν και τα δυο αλλα εαν "εξωγενεις" παραγοντες σας πιεζαν να κλινεται για τον A ή Β λογο προς πιο εμπορικα μονοπατια θα υποχωρουσατε?
Δεν νομίζω οτι τίθεται θέμα υποχώρισης. Όχι γιατί είμαστε "ήρωες", αλλά γιατί πρώτον οτιδήποτε άλλο δεν θα το υπηρετούσαμε καλά και δεύτερον, θα γινόμασταν βαθιά δυστυχισμένοι κάνοντας κάτι που δεν αφορά σε εμάς. Σε περίπτωση λοιπόν που οι Μπλε πάψουν να ενδιαφέρουν τον κόσμο, αυτό σημαίνει οτι πρέπει να σταματήσουμε και να ψάξουμε τι δεν πάει καλά, μέσα στα πλαίσια όμως της μουσικής, όπως εμείς την αντιλαμβανόμαστε. Οι εταιρίες δυστυχώς και ευτυχώς, δεν γνωρίζουν πολλά πράγματα ούτε απο μουσική, ούτε απο marketing...Το profil μας και ο μουσικός μας δρόμος δηλαδή, καθορίζεται αποκλειστικά απο εμάς.
Ας αλλαξουμε θεμα ομως, περνωντας στον πλεον προσφατο δισκο σας. Ποια η αντιμετωπιση του κοινου και ποσο ικανοποιημενοι ειστε και οι ιδιοι απο αυτον... Υπηρξαν δυσκολιες στη πραγματωση του?
O τρίτος δίσκος, είναι σχεδόν η αρχή της "νέας εποχής" για τους Μπλε. Δεν έπρεπε ούτε να επαναλάβουμε τους εαυτούς μας, ούτε να ξεφύγουμε εντελώς απο το ύφος μας, και παράλληλα, έπρεπε να βρούμε ένα τρόπο να συνδημιουργούμε ευτυχισμένοι, και τα παλιά και τα καινούργια μέλη.Για όλα αυτά λοιπόν βρέθηκε δρόμος και λύση, και το αποτέλεσμα ήταν το "Ελα να δείς", με όλα τα λάθη, τις υπερβολές, και τις φοβίες που μπορεί να περιέχει ένα τέτειο ενγχείρημα.Το πολύ ευχάριστο στη συνέχεια για μας, είναι οτι με τον τρίτο δίσκο, αρχίζει μια στενή και ζεστή σχέση με το κοινό που οι Μπλε έχουν να δουν απο το "Ενοχές". Ο κόσμος που έρχεται να μας δει, ξέρει πολύ καλά πλέον γιατί έρχεται, δεν είναι επιφυλακτικός και καχύποπτος, αλλά ενθουσιώδης!Αυτό είναι κάτι που το κερδίσαμε με ρίσκο, δουλειά και υπομονή. Το απολαμβάνουμε, γιατί τελικά ο μόνος τρόπος για να δεις αν υπάρχει λόγος να "υπάρχεις" σαν καλλιτέχνης, δεν είναι οι πωλήσεις, αλλά η "ζωντανή" επαφή και ανταλλαγή και όλο αυτό το μαγικό πράγμα που λέγεται συναυλία.
Μου ειπες προηγουμενος οτι το "Ελα Να Δεις" οριοθετει την απρχη μιας νεας εποχης για το συγκροτημα των Μπλε. Σε αυτη την νεα εποχη τι θα πρεπει να περιμενει το κοινο σας αλλα και τι επιπλεον θελετε να κανετε εσεις οι ιδιοι...
Aυτό που περιμένουμε εμείς στην συνέχειά μας, είναι να ανακαλύπτουμε σιγά σιγά ποιοί είμαστε και τι ακριβώς θέλουμε να πούμε μέσω της τέχνης. Αυτό φαντάζομαι πως είναι σκοπός ζωής για όλους μας. Ένα άλλο σημαντικό πράγμα, είναι να είμαστε μαζί, μόνο όσο θα είμαστε καλά. Ευτυχώς μέχρι στιγμής, έχουμε βρει τον τρόπο να συνυπάρχουμε...Το κοινό μας μάλλον πρέπει να περιμένει απλά μια συνέπεια, και πολύ ειλικρίνεια...
Eιναι νωρις να μιλαμε για καινουριο δισκο? Το καλοκαιρι εχετε προγραμματισει καποιες εμφανισεις?
H αλήθεια είναι οτι ετοιμάζουμε σιγά σιγά την καινούργια μας δουλειά. Το πότε θα βγεί, δεν είναι κάτι το οποίο έχουμε αποφασίσει. Το σίγουρο είναι οτι θα είναι έτοιμος μετά απο 6 μήνες απο τώρα.Εμφανίσεις υπάρχουν αρκετές μέσα στο καλοκαίρι. Η πιο κοντινή σε ημερομηνία, είναι 25 Ιουλίου στον Αρδα, με "Ξύλινα Σπαθιά" και "Αctive Member".
Μια και μου αναφερατε την εμφανιση σας στον Αρδα παρεα με ενα electro-rock καιένα hip-hop σχημα, θα ηθελα να σε ρωτησω ποσο ευκολο νομιζεις οτι ειναι το καταφερεις να αγγιξεις διαφορα μη συγγενικα ακροατηρια, και δεν αναφερομαι μονο στην υποθεση live...
Aυτό μέχρι να το δοκιμάσεις, δεν ξέρεις ποτέ πως θα εξελιχθεί... Πράγματι, όσες φορές έχει τύχει να συνυπάρξουμε με κάποιο σχήμα διαφορετικής "υφής" και μεγάλου μεγέθους, ποτέ δεν ήμασταν σίγουροι για το αποτέλεσμα... Τα πράγματα όμως, πήγαν πάντα πολύ καλά. Δηλαδή, το γενικότερο συμπέρασμα που έχω βγάλει όλο αυτό το διάστημα που παίζουμε ζωντανά, είναι οτι το κοινό των Μπλε, αποτελείται απο ένα κράμα ανθρώπων, γι'αυτό και δεν μπορεί κανείς να του βάλει ταμπέλα.Έχω δει όλων των ειδών τις ηλικίες, και απο μεταλάδες μέχρι λαϊκούς.Αυτό βέβαια συμβαίνει, γιατί και η μουσική μας, περιέχει πολλά είδη μουσικά μαζί, αλλά και ο στίχος παίζει μεταξύ νοητού και ακατανόητου,(εύκολου και δύσκολου)επιθετικού και παθητικού, και για να μην πολυλογώ, θεωρώ την μουσική μας και το συγκρότημά μας, ευρείας κατανάλωσης, και όχι περιθωριακό. Πιστεύω πως αυτό είναι εφικτό, χωρίς να μειώνει καθόλου την ποιότητα και την σοβαρότητα της δουλειάς. Χωρίς λοιπόν η ποσότητα και η ευρύτητα του κοινού να αποτελεί αυτοσκοπό, για μας είναι χαρά να επικοινωνούμε με οποιονδήποτε.
Kαι μια τελευαταια ερωτηση σχετικα με την αποχωρηση της Θεοδοσιας Τσατσου. Ηταν ενα σημαντικο πληγμα ετσι? Παρολαυτα μηπως η αποχωρησει μιας τοσο ηγετικης φυσιογνωμιας εδωσε την αυκαιρεια στους Μπλε να δειξουν πιο συγκροτημα?
Aυτές τις συγκρίσεις, είχαμε φυσικά να τις αντιμετωπίσουμε, απο την στιγμή που όλοι μάθανε(προς έκπληξή τους)πως οι Μπλέ μετά την αποχώριση της Θεοδοσίας, θα συνέχιζαν κανονικά. Επειδή ξέραμε πως ένα συγκρότημα δύσκολα επιβιώνει χωρίς τον τραγουδιστή του, ξέραμε πως οι δυσκολίες θα ήταν σίγουρες και αρκετές. Πιστεύαμε ομως οτι η ουσία του γκρουπ παρέμεινε σ'αυτό, οπότε άξιζε τον κόπο να συνεχιστεί η προσπάθεια.Γενικά πάντως όσον αφορά στη τελευταία σου παρατήρηση, είναι γεγονός, οτι οι άνθρωποι, δύσκολα "συνεργάζονται". Κατά την γνώμη μου πάντως, αξίζει τον κόπο παρ'όλες τις δυσκολίες που μπορεί να έχει μια συνεργασία. Είναι εκπληκτικό το πόσο μαγικά πράγματα μπορούν να προκύψουν, και κυρίως είναι μαγικό το να γίνεσαι μέλος μιας ομάδας,και να λειτουργείς συντροφικά, δημοκρατικά, και με πρώτο στόχο το καλό του συνόλου. Είναι μια εμπειρία, που την πρωτογεύτηκα σπουδάζοντας χορό και δουλεύοντας στο θέατρο, την οποία την θεωρώ πολυτιμότατη, και λειτουργώ ακόμα μέσα απο αυτήν, ακόμα και στη μουσική. Πιστεύω οτι έχω πολλά πράγματα ακόμα να "πάρω"απο αυτό. Στην ουσία άλλωστε ο καλλιτέχνης πάντα συνεχίζει να λειτουργεί μέσα απο την συνεργασία (εκτός απο σπάνιες περιπτώσεις πραγματικών, εμνευσμένων δημιουργών). Στις περισότερες περιπτώσεις εξατομίκευσης, υπάρχει απο πίσω η φιλοδοξία και το κέρδος, τα οποία δεν τα θεωρώ και "κακούς" στόχους...(ανάλογα τις προτεραιότητες που βάζει κανείς)Tώρα το αν αυτή η ιστορία απέδειξε κάτι όπως λες, το αφήνω να διαμορφωθεί στο μέλλον, και στα μυαλά αυτών που μας παρακολουθούν...
ευχαριστω πολυ για την συνεντευξη
και εμεις σ'ευχαριστουμε
