 |
Οι Ροδάμα έχουν δημιουργηθεί από το 1995 οπότε και κυκλοφόρησαν τον πρώτο τους δίσκο “κάτω απ’ το δέρμα”. Το 1998 ήρθε η δεύτερη δουλειά τους «μικρά σημάδια», ενώ το 2000 μας απασχόλησαν με το EP τους «Πλανήτης» το οποίο απέσπασε πολύ καλές κριτικές από το σύνολο του τύπου. Στην σύντομη καριέρα τους κατόρθωσαν να μην δώσουν ούτε ένα live!
Εν αναμονή λοιπόν μιας πιο ολοκληρωμένης δουλειάς του συγκροτήματος ο –"νέος" στην παρέα του Avopolis- Αποστόλης Ντούσιας και ο Μιχάλης Μίχος έκαναν κάποιες ενδιαφέρουσες ερωτήσεις στον τραγουδιστή και κιθαρίστα του συγκροτήματος Κώστα Πραντσίδη.
-Συνήθως οι καλλιτέχνες μιλούν για πραγματική επικοινωνία με το κοινό τους κάνοντας συναυλίες και ζωντανές εμφανίσεις ωστόσο οι Ροδαμα είναι ίσως το μοναδικό ελληνικό γκρουπ που δεν έχει κάνει ούτε ένα live. Γιατί συμβαίνει αυτό; Μας εξηγείς λίγο πώς βλέπετε εσείς τα πράγματα;
Κώστας Πραντσίδης: Κατ’ αρχάς όλα τα μέλη της μπάντας έχουν κάνει ή ακόμα κάνουν ζωντανές εμφανίσεις με άλλα σχήματα. Με τους Ροδάμα είπαμε από την αρχή να μην κάνουμε εμφανίσεις και μέχρι τώρα το τηρούμε, χωρίς να αποκλείουμε κάτι τέτοιο στο μέλλον. Για να απαιτήσεις σήμερα από κάποιον να πληρώσει για να σε δει πρέπει και κάτι διαφορετικό να έχεις να του προσφέρεις πέρα από τα τραγούδια σου. Εγώ νομίζω ότι γι’ αυτό τελικά ο -έτσι κι αλλιώς λίγος- κόσμος ουσιαστικά απέχει από τα περισσότερα live. Τι να πάει να δει; Και κάτω από τις υπάρχουσες συνθήκες που επικρατούν στην Ελλάδα, με το μεγαλύτερο κομμάτι του κόσμου να μην έχει σχέση μ΄ αυτή την μουσική, το να κάνεις κάτι πραγματικά σπουδαίο είναι δύσκολο και σπάνιο. Κοιτάω γύρω μου και βλέπω ότι ακόμα και τα μεγαλύτερα ελληνικά συγκροτήματα κάνουν λίγα live σχετικά με την αξία τους. Οπότε για μας λειτουργεί καλύτερα να είμαστε πιο «ερασιτέχνες» και να κάνουμε πιο ελεύθερα αυτό που θέλουμε. Οπωσδήποτε αυτή μας η επιλογή έχει και τα στραβά της πχ. αυτή η περιβόητη επικοινωνία με το κοινό που δεν υπάρχει, η συνεχής επιβεβαίωση ότι αυτό που κάνεις αρέσει κτλ.
Το «Πλανήτης» απέσπασε σχεδόν από το σύνολο του τύπου πολύ καλές κριτικές ωστόσο ούτε πάρα πολύ πούλησε ούτε στο ραδιόφωνο ακούστηκε ιδιαίτερα… πως το σχολιάζεις το γεγονός αυτό;
Ναι γενικά, έχουμε αντιμετωπιστεί πολύ θετικά από όλο τον τύπο, ακόμα από τον πρώτο μας δίσκο. Επίσης έχουμε ένα σταθερό κοινό που μας ακούει, το οποίο με κάθε δίσκο μεγαλώνει και αυτό προς στιγμή μας αρκεί. Σου είπα, άμα είσαι «ερασιτέχνης», δεν μπορείς να έχεις την απαίτηση να αντιμετωπιστείς διαφορετικά. Εμείς έχουμε σαν στόχο κάθε μας δίσκος να είναι καλύτερος από τον προηγούμενο. Όσο αυτό ισχύει, όλα πάνε καλά, και πιστεύουμε ότι σιγά σιγά θα έρθει και η περαιτέρω «αναγνώριση». Αν και στις δύσκολες εποχές που ζούμε, μ’ αυτές τις τρελές ταχύτητες, με τα μέσα – και κυρίως την τηλεόραση- να κυριαρχούν έχω αρχίσει να αμφιβάλλω. Σε κάθε περίπτωση πάντως οι δίσκοι μένουν …
Μετά το mini cd, τι να περιμένουμε από τους Ροδάμα; πότε θα έρθει η νέα σας δουλειά;
Έχουμε προγραμματίσει να ηχογραφήσουμε νέο δίσκο το καλοκαίρι που μας έρχεται. Πάνω σ’ αυτό δουλεύουμε τώρα, ετοιμάζουμε τα τραγούδια, πρόβες, ξέρεις... Γεγονός είναι ότι θα θέλαμε να δουλεύουμε περισσότερο.
Για το μέλλον: Πειραματισμός ή πιο «σταθερές» μουσικές φόρμες;
Κοίτα, ένας δίσκος αποτελείται από 10-15 κομμάτια οπότε όλα χωράνε μέσα. Και πειραματισμός και σταθερές μουσικές φόρμες και όλα. Αυτό που είναι σίγουρο είναι ότι όσο περνάει ο καιρός, βγάζοντας δίσκους, ξέρεις καλύτερα τι θέλεις να κάνεις και πως να το κάνεις. Και αυτό σίγουρα αποτυπώνεται και στην δουλειά σου. Πάντως αυτό που έχει σημασία τελικά για να είναι ένα τραγούδι καλό είναι η έμπνευση, αυτό το «κλικ» που λέμε και όχι αν θα είναι πειραματικό ή οτιδήποτε άλλο. Για τον καινούργιο δίσκο θα θέλαμε τα κομμάτια να είναι πιο ξεκάθαρα. Τα πειραματικά να είναι πειραματικά, τα ποπ να είναι ποπ κ.ο.κ. ...
Εκτός από τους ροδάμα απ’ ό,τι ξέρω έχετε και διάφορες άλλες ασχολίες που έχουν σχέση με τη μουσική. Θέλετε να μας πείτε τι κάνει το κάθε μέλος των Ροδάμα στην έξω από τους ροδάμα ζωή του;
 |
Τα παιδιά (ο Λάζαρος- τύμπανα, ο Χρήστος-μπάσο και ο Πάνος-κιθάρα) έχουν αρχίσει και δουλεύουν μαζί με τον Ντίνο Σαδίκη και τον Φώτη Σιώτα (Ευοί Ευάν, Φάμμελος) πάνω στα παλιά τραγούδια του Ντίνου. Ήδη εμφανίστηκαν και μια φορά μαζί στο Φεστιβάλ της Διεθνούς Αμνηστίας πάνω στη Θεσσαλονίκη. Ο Πάνος παίζει και με τα Μωρά στη Φωτιά (ο Πάνος βασικά παίζει με πολλούς). Ο Γιάννης- πλήκτρα παίρνει(;) πτυχίο Χημικού Μηχανικού και δεν πολυπαίζει αυτή την εποχή. Εγώ απλά τα έχω παίξει... Κατά τα άλλα μην νομίζεις ότι οι Ροδάμα είναι το Νο1 πράγμα στη ζωή μας, όπως πιστεύω συμβαίνει και με τα περισσότερα ελληνικά σχήματα. Όλοι έχουμε τις δουλείες μας - η δικιά μου τυγχάνει να έχει σχέση με τη μουσική- και οι Ροδάμα είναι το hobby μας. Αν και όταν αποφασίσουμε να ασχοληθούμε επαγγελματικά με το συγκρότημα, δουλέψουμε περισσότερο και επενδύσουμε χρόνο και κόπο τότε θα έχουμε και μεγαλύτερες απαιτήσεις απ’ αυτό.
Επιρροές - ακούσματα;
Δεν μπορώ να πω συγκεκριμένα. Κάθε μέλος στην μπάντα έχει τις δικές του επιρροές που έχει να κάνει με τα ακούσματα του. Προσωπικά ακούω μουσική φανατικά καμιά 20αριά χρόνια, και έχω περάσει από πολλές φάσεις. Αντιγράφω κάποια ονόματα που νομίζουμε ότι είναι σπουδαία, από το site μας (www.lazydog.gr), για να πάρεις μια γεύση : D. Bowie, Portishead, Porcupine Tree, Go-betweens, TV Personalities, James, Eno, Donovan, Underworld, Sonic Youth, Chills, Κ. Τουρνάς, Caravan, Triffids, Λ. Πλάτωνος… και μυριάδες άλλοι.
Πώς θα χαρακτηρίζατε τον ήχο των ροδάμα;
Αυτό μας το ρωτάνε συχνά και πραγματικά , ακόμα δεν ξέρω την απάντηση. Γι’ αυτό λέω ποπ και ξεμπερδεύω. Θα προσθετά και τη λέξη ψυχεδελική -αυτό θα μου άρεσε κιόλας- με στοιχεία από ελληνική μουσική και κλασσικές μπαλάντες. Όλον αυτόν τον καιρό έχω ακούσει διάφορους χαρακτηρισμούς που όλοι λίγο πολύ κάτι πιάνουν. Αυτή την ερώτηση θα ήταν καλύτερα να την απαντήσετε εσείς σε μας.
Άλλα γκρουπ της εγχώριας σκηνής που ξεχωρίζεις;
Επειδή γνωρίζω τον κόπο που κάνεις για να βγάλεις έναν δίσκο και την ανάγκη του καθένα να εκφραστεί σέβομαι όλα τα γκρουπ. Αυτό που μ’ ενοχλεί στα περισσότερα είναι αυτή η προσκόλληση σε ακούσματα προπερασμένων δεκαετιών. Εγώ νομίζω ότι το ροκ είναι κάτι επαναστατικό, κάτι πρωτοπόρο και όχι απαραίτητα κάτι δυνατό και φωνακλάδικο. Έτσι όπως εννοείται το ροκ , έχει πεθάνει προ πολλού παγκοσμίως. Και καλά έκανε… Πάντως αγαπημένο μου ελληνικό γκρουπ ever είναι οι Στέρεο Νόβα. Από κει και πέρα τα περισσότερα αγγλόφωνα γκρουπ είναι πολύ καλά, και πολύ αδικημένα. Για το 2000 ξετρελάθηκα με τον δίσκο του Αντώνη Λιβιεράτου- Το πλαστικό κουτί. Και βέβαια όλα τα μεγάλα γκρουπ σίγουρα είναι πολύ καλά.
Μουσική - τεχνολογία - mp3 - napster υπέρ ή κατά;
Εγώ γενικά είμαι πάντα υπέρ της τεχνολογίας γιατί απλά δεν μπορείς να σταματήσεις την πρόοδο. Μην ξεχνάμε ότι πάντα ο άνθρωπος χρησιμοποιούσε την τεχνολογία κάθε εποχής για να εκφραστεί μέσω της μουσικής, είτε έφτιαχνε τύμπανο, είτε πιάνο, είτε ηλεκτρική κιθάρα, είτε συνθεσάιζερ και sampler. Ο ανθρώπινος παράγοντας είναι που μετράει. Άσε που τώρα υπάρχει και μεγαλύτερη «δημοκρατία». Διαθέτοντας ταλέντο, ιδέες, όρεξη για δουλειά τώρα με λιγότερο κόπο μπορείς να εκφραστείς πιο εύκολα. Κι αυτό νομίζω είναι σημαντικό. Όσον αφορά το Napster πιστεύω πως αυτό είναι το σημαντικότερο γεγονός στη μουσική τα τελευταία χρόνια. Όποιος πιστεύει ότι η μουσική βιομηχανία που αποτελεί μια τεράστια μηχανή παραγωγής χρημάτων, κυρίως σε Αμερική και Αγγλία, θα αφήσει τον καθένα να την ταρακουνήσει, είναι ρομαντικός. Το σίγουρο είναι ότι τελικά θα βρει τον τρόπο και θα την εκμεταλλευτεί για ακόμα μεγαλύτερο κέρδος. Άσε που θα ελέγξουν και την πειρατεία. Πιο εύκολα δεν εντοπίζεις κάποιον που δίνει πειρατικά mp3 μέσα απ’ το site του –όπου κι αν είναι αυτό- απ’ ότι κάποιον που πουλάει πειρατικά cd σε καφετερία της επαρχίας; Σαν Ροδάμα –κι απ’ τη στιγμή που έχουμε αυτό το «ερασιτεχνικό» profile- μας ενδιαφέρει να ακούγεται η μουσική μας. Μ’ αυτή την έννοια είμαστε υπέρ του Napster. Από την άλλη κατανοώ και τον αγώνα που γίνεται κατά –ακόμα και απ’ άλλους καλλιτέχνες- γιατί όπως και να το κάνουμε δεν μπορεί σε μια διαδικασία όπου όλα κοστίζουν χρήματα (στούντιο, όργανα, μηχανήματα κλπ) και κόπο το τελικό προϊόν να είναι τζάμπα.
Ερεθίσματα που σας οδηγούν στη δημιουργία μουσικής;
Θα απαντήσω με το γνωστό κλισέ: Το βασικό για να γράψεις τραγούδια είναι οι στίχοι. Κάθε πράγμα που συμβαίνει γύρω σου είναι και μια δυναμική πηγή έμπνευσης. Απλώς πρέπει να έχεις μάτια -και χρόνο- για να το δεις έτσι. Από κει και πέρα πιάνεις μια κιθάρα, ένα πιάνο, να ’σου και το «άγιο πνεύμα» και καθάρισες... Άμα ζεις πάντα με την μουσική παρέα, σου γίνεται δεύτερη φύση, κομμάτι απ’ τον εαυτό σου...
Ευχαριστούμε
