Έχετε πλέον συνηθίσει εδώ στο Avopolis και αντιμετωπίζετε τις εβδομαδιαίες απουσίες με κατανόηση. Η επικαιρότητα είναι καταιγιστική κι εμείς που δεν καταφέραμε να έχουμε τόσο ατσάλινη υπομονή για να υποβληθούμε στον όμορφο Γολγοθά της επαγγελματικής μουσικοκριτικής, απορροφηθήκαμε άτσαλα στη «ρουφήχτρα» των πολιτικών εξελίξεων. Με άλλα λόγια, όσοι δημοσιογράφοι έχουμε ως αντικείμενο το πολιτικό ρεπορτάζ, έχουμε καταστραφεί από την υπερπαραγωγή πληροφοριών. Αλλά ευτυχώς βρίσκονται μερικές τέτοιες νυχτερινές ώρες, ανάμεσα στη φρίκη της στυγνής ενημέρωσης, και μπορούμε να ακούσουμε την αναπνοή του κανονικού βίου.
{youtube}WPpDyIJdasg{/youtube}
Κάπου λοιπόν ανάμεσα σε αριθμούς, φορολογικούς συντελεστές και πολιτικές αρρυθμίες, καλούμαστε να βρούμε την ισορροπία που θα μας κρατήσει όρθιους και δεν θα μας ρίξει στην αδηφάγα αναζήτηση μιας ερμηνείας, αλλά όχι της ίδιας της πραγματικότητας. Για να μην κουραζόμαστε παραπάνω, η αναζήτηση της λεπτομέρειας μάς κάνει συχνά στη δημοσιογραφία να χάνουμε την ουσία. Ας είναι. Πάντα θα υπάρχουν εκείνοι που λατρεύουν να καταναλώσουν μια πληροφορία, την οποία το πιθανότερο θα ξεχάσουν μέσα σε λίγα λεπτά ή μερικές ώρες. Αλλά ίσως να τη φέρουν υποσυνείδητα για πολύ καιρό στο μυαλό τους.
Ξεχνάμε, με άλλα λόγια, ότι οι ανθρώπινες σχέσεις είναι εκείνες που σε τελική ανάλυση καθορίζουν το αποτέλεσμα. Τι κι αν είσαι ο πιο επιτυχημένος στη δουλειά σου; Αν υπάρχουν δυο-τρεις άνθρωποι που το αναγνωρίζουν και το επικροτούν, μόνο τότε έχει σημασία ο πόνος που δαπανάς. Ακόμα κι αν αυτούς τους ανθρώπους δεν τους γνωρίζεις καθόλου, το γεγονός ότι επηρεάζεις θετικά τη σύντομη ζωή τους με τη σύντομη ζωή σου, έχει μεγάλη σημασία.
Ο κανόνας αυτός ισχύει στα πάντα, ακόμα και στην πολιτική, την καθημερινή. Δηλαδή σε κάθε πτυχή του εαυτού σου, της δράσης σου και των επιλογών σου. Αλλά και στο «υψηλότερο» επίπεδο, αν με μια πράξη σου ενισχύεις τους δεσμούς που κρατάνε όρθια μια κοινωνία, τότε έχεις κάνει κάτι σωστό. Είναι ο τελικός λογαριασμός ο οποίος σε κάνει σωστό ή λάθος, έντιμο ή άτιμο, ειλικρινή ή μπαγαπόντη.
Την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές, ακόμα δεν έχει κλείσει οριστικά η συμφωνία ανάμεσα στους θεσμούς και στην ελληνική κυβέρνηση. Ακόμα δεν ξέρουμε τι θα γίνει, σε ποια μεριά θα γείρει η πλάστιγγα, ποιοι θα ωφεληθούν και ποιοι θα προβληματιστούν. Όλα είναι στον «αέρα». Και εμείς εδώ, οι δημοσιογράφοι, οι οποίοι παρακολουθούμε μια ομάδα «σοφών» να επιβουλεύεται τις τύχες ενός ολόκληρου λαού και το μυαλό δεκάδων άλλων, κρατάμε γερά –όχι σαν το ΔΝΤ ευτυχώς– για να γυρίσουμε πίσω και να ακούσουμε τις μελωδίες που προτιμάμε. Της ανθρώπινης ομιλίας, του μηχανικού «ρελαντί» ή της μπάντας που λατρέψαμε.
Να είστε ψύχραιμοι παρακαλώ και να μην αφήνετε το θυμικό να σας κυριέψει. Όσο δύσκολο κι αν είναι αυτό.
