Γενειάδα δίχρωμη, φρύδια διαβολικά τσιγκελωτά, γραφή σκοταδιστικά καθαρεύουσα και μπόλικη φασιστική συνομωσιολογία. Είναι ο Μητροπολίτης Πειραιώς Σεραφείμ ή κατά κόσμον (και όπως προτιμούμε εμείς του υλισμού) Xρήστος Μεντζελόπουλος. Ο Μεντζελόπουλος, λοιπόν, πρωταγωνιστεί συχνά-πυκνά στην επικαιρότητα τα τελευταία χρόνια. Ο «σεβασμιότατος» αυτός μητροπολίτης συνυπέγραψε μαζί με τον Χρυσαυγίτη Παππά την αγωγή κατά της θεατρικής παράστασης Corpus Cristi, ενώ έχει επίσης καταγγείλει ότι ο Χίτλερ στηριζόταν από Εβραίους για να προωθηθεί η ιδέα του Σιωνισμού και ότι οι Μασόνοι ελέγχουν το τραπεζικό σύστημα.
{youtube width="480" height="300"}IxUUHqZUZ50{/youtube}
Καραμπινάτη ηλιθιότητα, θα πείτε. Εντάξει, δεν θα διαφωνήσουμε καθόλου. Έλα όμως που ο Μεντζελόπουλος εξέφρασε και άποψη επί του συμφώνου συμβίωσης για ομόφυλα ζευγάρια. Με φωνή γεμάτη μίσος και ουσιαστικά φθόνο, επιτέθηκε στους ομοφυλόφιλους επειδή, λέει, είναι «ύβρις κατά του Θεού». Το πώς το ξέρει ο συγκεκριμένος, δεν γνωρίζουμε. Αλλά γενικώς, όποιος στον αστερισμό του πνευματικού σκότους επιθυμεί να ισχυροποιήσει τη βλακώδη άποψή του, επικαλείται τον Θεό ως συνομιλητή του.
Έστειλε μάλιστα επιστολή στον Ευάγγελο Βενιζέλο στην οποία τον προειδοποιεί πως αν όντως υλοποιήσει αυτήν την «ύβρη» τα «πρόσωπα» του ΠΑ.ΣΟ.Κ. θα «αποστερηθούν de facto» τη «χάρη και την ευλογία του Δικαιοκρίτου Κυρίου». Με άλλα λόγια, θα αφοριστούν. Θα χάσουν τίποτα οι πολιτευτές του ΠΑ.ΣΟ.Κ. από μια τέτοια αντιμετώπιση; Αν ήμασταν στο 2000, όταν η Χαριλάου Τρικούπη έλυνε κι έδενε σε όλα τα επίπεδα της πολιτικής ζωής, ο εξοστρακισμός από την αγία οικογένεια της εκκλησίας θα σήμαινε και αυτόματη καταστροφή. Σήμερα όμως τα πράγματα έχουν αλλάξει και η πολιτική επιβίωση μοιάζει με την προσπάθεια του πνιγμένου να πιαστεί από τα μαλλιά του.
Πάμε και λίγο στην ουσία, όμως. Με την πρόταση την οποία κατέθεσε, το ΠΑ.ΣΟ.Κ. έκανε μια τρύπα στο νερό. Μια τζάμπα μαγκιά, αφού το ισχύον σύμφωνο συμβίωσης δεν σημαίνει τίποτα: ούτε φορολογικά οφέλη έχει, ούτε εξασφαλίζει με δικαιώματα τον καθένα συμβαλλόμενο. Με άλλα λόγια, ήταν μια πρόταση για τη μόστρα –έτσι για να ξεχωρίσει η υποτίθεται προοδευτική ήρα από το στάρι. Αφού στην οικονομία τα κάνουμε χάλια μαζί με τους ομοτράπεζούς μας, τουλάχιστον ας ξεχωρίζουμε από τη Νέα Δημοκρατία στις εντυπώσεις, σκέφτονται τα μεγαλοστελέχη του ΠΑ.ΣΟ.Κ.
Κάποια στιγμή, ωστόσο, πρέπει να γίνει κι ένα βήμα μπροστά. Να μην συμπεριφέρεται η κοινωνία και η πολιτεία σε ορισμένους πολίτες σαν ανθρώπους δεύτερης κατηγορίας. Να μην τους εξωθεί στην απομόνωση και στην ανυποληψία της φρικώδους κανονικότητας. Γιατί, σε τελική ανάλυση, ποτέ δεν είναι νωρίς να προχωρήσουμε στην κατάκτηση των αυτονόητων δικαιωμάτων. Ποτέ δεν είναι νωρίς να αναγνωριστεί η ύπαρξη σε χιλιάδες νέους και νέες, οι οποίοι στενάζουν από τα στραβοκοιτάγματα και τις περίεργες ερωτήσεις συγγενών και γειτόνων.
Και επιτέλους πρέπει να σταματήσει η οποιαδήποτε κυβερνώσα παράταξη να σύρεται πίσω από τις απειλές για αφορισμούς και τελεσίγραφα συνομιλητών των φαντασμάτων. Εκεί φαίνεται η πολιτική τόλμη.
