Το …Like Clockwork είναι ο δίσκος της χρονιάς. Το λέω ευθαρσώς κι ας βρισκόμαστε στο μέσον του 2013. Ακόμα κι αν όλοι γνωρίζουμε ότι το να φτιάχνεις λίστες με τους «καλύτερους» δίσκους του έτους είναι ένα βίτσιο. Μια κίνηση χωρίς ιδιαίτερο αντίκρισμα και νόημα, που υπακούει στη φυτεμένη τάση μας να φτιάχνουμε ανταγωνισμούς μέσα σε χρονικά όρια.
{youtube width="480" height="300"}C9OfBcjyxKY{/youtube}
Αλλά το άκουσμα του “I Appear Missing” (σημειωτέον, πολύ περισσότερο στην ολόκληρη άλμπουμ εκδοχή, όχι στη συντομευμένη του ειδικού βίντεο που κυκλοφόρησε η μπάντα στο YouTube) δεν αφήνει περιθώρια να «ξεπετάξεις» τη νέα δουλειά των Queens Of The Stone Age –ακόμα και αν οι μουσικογραφιάδες επιμένουμε ότι ένα τραγούδι δεν μπορεί να συμπαρασύρει ποιοτικά έναν ολόκληρο δίσκο. Αυτό όμως το πρώτο δείγμα ήταν αρκετό για να καταλάβει κανείς ότι ο Josh Homme έχει ωριμάσει.
Ε και; Ο μόνος είναι; Σωστές οι ερωτήσεις, αλλά υπάρχει μια διακριτή διαφορά, η οποία ανυψώνει τον δημιουργό. Ότι το προσωπικό του βίωμα, το άγγιγμα της κατάθλιψης για αδιευκρίνιστους λόγους, τον έκανε πιο δυνατό. Πιο δυνατό να εκφράσει το σκότος που υπάρχει μέσα στο κεφάλι του.
Ξέρετε, υπάρχει μια θεωρία που λέει ότι το stoner –ή όπως λέγεται το πράγμα που κληροδότησαν οι Kyuss στο μουσικό τοπίο– είναι εύκολο να παιχτεί. Καλά, ας προσπαθήσει κάποιος να παράξει ενδιαφέρουσα «βαριά» μουσική και θα δούμε ποιος έχει το όνομα και ποιος τη χάρη... Γιατί και το συγκεκριμένο ιδίωμα, όπως κάθε τι που γίνεται μόδα στα στέκια της «εναλλακτικής» Αθήνας, έχει βγάλει διάφορες πατάτες.
Ο Homme λοιπόν είναι υπέροχος δημιουργός. Μέχρι πρότινος, ήταν και παρεξηγημένος: θεωρείτο ταλαντούχος και «μάγκας», αλλά δεν είχε αποδείξει το εύρος της μαγείας του. Και οι τελευταίοι δίσκοι των Queens Of The Stone Age ήταν απλώς καλοί. Όμως το ...Like Clockwork είναι ένα μικρό διαμάντι, που δυστυχώς ορισμένοι δεν καταφέρνουν να αντιληφθούν τη λάμψη του.
Λογικό, γιατί μπορεί να περίμεναν από τον Homme να βγει και να υπερβεί τον εαυτό του με σκαμπρόζικες μελωδίες και με μουσικές φιγούρες ικανές να συγκινήσουν τους επιφανειακούς ακροατές, όσους ακούνε κάτι επειδή το γουστάρει η γκόμενα που γουστάρουν. Κάτι ανάμεσα στον τρίτο, τον πέμπτο και τον τέταρτο δίσκο τους, επειδή έχει το «πώς το λένε το κομμάτι που τα σπάει;» και άλλα τέτοια.
Αγαπητές και αγαπητοί, ξεπεράστε τον εαυτό σας. Ο Homme πήρε την υπόθεση στα χέρια του, ξεπέρασε τις μαύρες του, τις πάλεψε και αποδέχτηκε την ύπαρξή τους. Αυτό είναι μαγεία.
Ένας φίλος είπε ότι οι Queens Of the Stone Age έφτιαξαν το OΚ Computer τους. Δεν θέλω να αποδεχτώ αυτόν τον παραλληλισμό, πάντως το συναίσθημα είναι πράγματι παρόμοιο. Ο Homme ανοίγει νέους δρόμους για τον ίδιο και τους ομοίους του με το ...Like Clockwork. Θα τον ακολουθήσει κανείς; Έχει άλλος τα κότσια του; Άγνωστο –και μάλλον απίθανο.
Ας ακούσουμε λοιπόν όλο το άλμπουμ μονομιάς. Και μετά ξανά και ξανά. Γιατί οι Βασίλισσες της Λίθινης Εποχής είναι, ιδίως μετά από αυτόν τον δίσκο, μια από τις μεγαλύτερες εν ζωή μπάντες.
Υποκλίνομαι.
