Ο προσωπικός και συλλογικός χρόνος έχει πυκνώσει αδιανόητα πολύ τους τελευταίους τρεις μήνες. Ο καταιγισμός από γεγονότα που έχουν συνταράξει το ρου της σύγχρονης ιστορίας διαχέεται στον τρόπο που υπάρχουμε και καταλαβαίνουμε τον κόσμο πιο έντονα από ποτέ. Πέρα από πρακτικές αλλαγές που έχουν επιφέρει στη ζωή μας, δημιουργούν και μία ανάγκη υπαρξιακής αναζήτησης: Πώς στεκόμαστε απέναντι στη νέα πραγματικότητα; Πού νιώθουμε ότι ανήκουμε σε αυτό το νέο κοινωνικό τοπίο; Έχουν κάποιο αντίκτυπο οι πράξεις μας ή κλεινόμαστε όλοι στις σοσιαλμιντικές μας περσόνες για να αλλάξουμε το κόσμο από τη βολή μας; Ποιο είναι το απώτερο νόημα όλων τέλος πάντων, ποιος είναι ο σκοπός μας; Ο σκεπτικισμός και η κριτική ικανότητα είναι πιο απαραίτητα από ποτέ, ας στρέψουμε λίγο τους καθρέφτες των κοσμογονικών αλλαγών προς τα πάνω μας για να ανακαλύψουμε την αλήθεια.
Νομίζω χάθηκε κάπου μέσα στο χαμό αυτή η είδηση, αλλά η #BlackOutTueasday ήταν μία πρωτοβουλία που ξεκίνησε μέσα από τον κόσμο της μουσικής βιομηχανίας από δύο, αφροεμαρικανίδες του χώρου, τις Jamila Thomas and Brianna Agyeman. Βέβαια, η αρχική ιδέα δεν ήταν μία μαύρη εικόνα χωρίς περιεχόμενο ή πρακτική αξία, αλλά ένα κάλεσμα προς τον επιχειρηματικό (και όχι μόνο) κόσμο για να προχωρήσει σε «συλλογικές δράσεις υποστήριξης της Μαύρης Κοινότητας» με hashtag #TheShowMustBePaused. Γρήγορα, η κίνηση πήρε τη μορφή σοσιαλμιντιακής χιονοστίβαδας και κάπου στη πορεία χάθηκε η μπάλα, όπως και η αρχική πρόθεση. Με αποτέλεσμα πολλές επιχειρήσεις και άνθρωποι κλειδιά του μουσικού χώρου να προτιμήσουν μία βολική σιωπή συμπαράστασης, αντί να προβούν σε ουσιαστικές πράξεις βοήθειας, κρυμμένοι πίσω από το γνωστό hashtag που πλημμύρισε τα timelines μας την Τρίτη. Μουσικοί όπως η Khelani και ο Lil Nas X έσπευσαν να επισημάνουν αυτή την αντίφαση, ενώ παράλληλα αρκετοί μουσικοί και δισκογραφικές προτίμησαν να μιλήσουν με τις πράξεις τους. Ζούμε σε μία εποχή που οι αγνές προθέσεις ανθρωπισμού μπορούν να πάρουν εντελώς λάθος στροφή και να εργαλειοποιηθούν από τον κορπορατικό κόσμο, οπότε είναι καλό να κρατάμε μία κριτική ματιά απέναντι σε όσους προτρέχουν να δημοσιεύσουν μηνύματα στήριξης άνευ ουσίας. Bέβαια, από τα εκατομμύρια δολάρια δωρεών της Universal (την αληθινή ροή των οποίων δεν θα μάθουμε ποτέ), τα συμβολικά 8:46 λεπτά σιωπής σε ορισμένα podcasts του Spotify και τα εκπαιδευτικά σεμινάρια της Sony, προτιμώ την κοινωνική εξέγερση με νόημα, αλλιώς δουλειά δεν γίνεται.
Δεν έχω προλάβει ακόμη να ακούσω στις συνθήκες που θα ήθελα το νέο δίσκο των Run The Jewels, RTJ4, που έσκασε νωρίτερα από την προγραμματισμένη κυκλοφορία μιας και «Δεν γαμιέται, γιατί να περιμένουμε; Ο κόσμος είναι μολυσμένος με μαλακίες, οπότε ορίστε κάτι ωμό να ακούσετε, ενώ τα βγάζετε πέρα με όλα αυτά. Ελπίζουμε να σας φέρει λίγη χαρά. Μείνετε ασφαλείς και αισιόδοξοι εκεί έξω», όπως σχολίασε το hip hop δίδυμο των Killer Mike και EL-P, αλλά από αυτές τις δύο πρόχειρες ακροάσεις, έχω καταλάβει πως πρόκειται για κάτι πολύ δυνατό. Αυτό που μου προκάλεσε περισσότερη εντύπωση όμως, και διάβασα/κλέβω από το φεϊσμπουκικό τοίχο του φίλτατου, παλιού αβοπολίτη και χιπ-χοπ specialist Τάσου Μαγιόπουλου, είναι οι παρακάτω στίχοι από το κομμάτι “Walking In The Snow”:
"And you so numb you watch the cops choke out a man like me
And 'til my voice goes from a shriek to whisper, 'I can't breathe'
And you sit there in the house on couch and watch it on TV
The most you give is a Twitter rant and call it a tragedy"
Φυσικά γράφτηκαν πριν από τη δολοφονία του George Floyd και με αφορμή την αντίστοιχη περίπτωση του Eric Garner, η ομοιότητα των οποίων είναι τρομαχτική. Και όλο αυτό με οδήγησε στο κομμάτι “Bike Lane” του Stephen Malkmus με τους Jicks, οι στίχοι του οποίου αναφέρονται στη δολοφονία του αφροαμερικανού Freddie Gray από την αστυνομία της Βαλτιμόρης. Και σκέφτομαι πόσες ακόμη «ατυχείς» καταχρήσεις εξουσίας και πράξεις ξεκάθαρης ανθρωποκτονίας να αντέξει ο αφροαμερικανικος πληθυσμός; Όλο αυτό που ζούμε, ήταν θέμα χρόνου να συμβεί και ήδη είχε αργήσει, στην μεσαιωνική Αμερική του Trump.
Παραμένοντας στο ίδιο θέμα, αλλά σε πιο χαλαρό κλίμα, επιτέλους αποκαλύφθηκε ο αληθινός λόγος που οι National δεν ήρθαν ποτέ στη χώρα μας για συναυλία: τι coronavirus και θεωρίες συνομωσίας; Οι τρανοί εκπρόσωποι του εμβατηριακού indie είναι οι ιδεολογικοί εμπρηστές πίσω από το κίνημα Antifa που λεηλατεί τα αστυνομικά τμήματα των ΗΠΑ! Έτσι τέλος πάντων, ισχυρίστηκε ένας λογαριασμός στο Twitter, που δημοσίευσε ένα βίντεο με έναν γενειοφόρο άνδρα σε μία από τις πολλές διαμαρτυρίες, στο πρόσωπο του οποίου εντόπισε το ιδρυτικό μέλος του γκρουπ Aaron Dessner. Να μη λέμε τα αυτονόητα, αλλά φυσικά δεν ισχύει κάτι τέτοιο και ο αμερικανός μουσικός έσπευσε να το ξεκαθαρίσει, ενώ ούτε η ομοιότητα με τον τύπο είναι τόσο φοβερή πια. Πάντως, για να λέμε και την αλήθεια, «καύλα και επανάσταση» δεν τους λες τους National, πιο πολύ «κρασί και διανόηση». Πιο πιθανό να ήταν οι Idles πίσω από κάτι τέτοιο, για να το συνδέσω και με το line-up που χάσαμε.
Columbus police identify person of interest in Saturday’s riots.
— Mr. Jones™️?? (@MrJones_tm) May 31, 2020
Charge him with terrorism.https://t.co/v1Idnn9GxN
Αρνητικός πρωταγωνιστής της εβδομάδας ήταν φυσικά ο πρώην μπασίστας των Nirvana, Krist Novoselic, ο οποίος σχεδόν αποθέωσε το λόγο «Νόμο και Τάξη» του Trump (ναι, σε αυτόν που φωτογραφήθηκε με την Βίβλο στα χέρια του), χαρακτηρίζοντάς τον «δυνατό και ευθύ» μαζί με άλλα τραγικά πράγματα. Μετά το δικαιολογημένο κράξιμο που έφαγε, ένιωσε την ανάγκη να ξεκαθαρίσει πως “δεν υποστηρίζει το φασισμό”. Δεν είναι και ότι αμαύρωσε την ιστορία των Nirvana το λιγότερο σημαντικό τους μέλος, αλλά ήταν λίγο ξινή η αίσθηση να συσχετίζεται η δήλωση του με μία μπάντα που έχεις συνδυάσει με τις ακριβώς αντίθετες, ιδεολογικές αντιλήψεις.
.jpg)
Το τελευταίο διάστημα χαζοπαρακολουθώ τη σειρά Brooklyn Nine Nine. Αφορά τις εντελώς κωμικές περιπέτειες των αστυνομικών ενός τμήματος στο Μπρούκλιν και είναι ό,τι πρέπει για την ώρα που μασουλάω το μεσημεριανό/βραδινό μου. Με όλα αυτά που συμβαίνουν, όμως, έκανα την ηλίθια, ενοχική σκέψη αν είναι ok να τη χαζεύω τόσο ανέμελα. Πριν μπω στη ζώνη αυτοκριτικής παράνοιας, έσκασε η είδηση πως η παραγωγή της σειράς θα προσφέρει δωρεά 100.000$ στο National Bail Fund Networ, ενώ μία από τις πρωταγωνίστριες του show, η Stephanie Beatriz, σχολίασε πως αυτό είναι το μόνο λογικό, όταν υποδύεσαι έναν αστυνομικό, βγάζοντας εκατοντάδες χιλιάδες δολάρια το χρόνο. «Τα μαθηματικά είναι απλά», όπως λέει κι εγώ σηκώνομαι για standing ovation.
Κανείς δε λέει όχι σε μία νέα playlist από τον Thom Yorke, πόσο μάλλον όταν το πιάνει ο avant εκλεκτικισμός του.
Για εμπέδωση, In David Lynch we trust.
