Μια περίεργη εβδομάδα ήταν αυτή που μας πέρασε για εμάς στην Επιτροπή και λογικά, αυτή που ξεκινά σήμερα θα είναι σίγουρα καλύτερη. Τι μπορεί να πάει χειρότερα; Για όσους δεν γνωρίζουν, ο δημοφιλής πολυχώρος ψυχαγωγίας του ΚΨΜ έφαγε ban από το Facebook για μη τήρηση των κανόνων συμμετοχής στην πλατφόρμα και ταυτόχρονα (πόσο τυχαίο;) η σελίδα της Επιτροπής Σωτηρίας Χατζημεταλλάδων τέθηκε σε περιορισμό της εμφάνισης, κάτι που σημαίνει μειωμένο reach, αδυναμία προώθησης των αναρτήσεών της κι ένα πελώριο κόκκινο μήνυμα σαν δαμόκλειος σπάθη που απειλεί ότι ο ιστότοπος κινδυνεύει να μην είναι πλέον δημοσιευμένος. Η επίσημη αιτιολόγηση για όλο αυτό το μπλέξιμο ήταν η γυμνή απεικόνιση μιας ανάρτησης του Ιανουαρίου του 2020, που περιλάμβανε το εξώφυλλο του άλμπουμ των Bauhaus, In the Flat Field. Κι επειδή είναι μια υπέροχη ευκαιρία, μιας που το αναφέραμε, πάρτε και το αγαπημένο μας κομμάτι από τον θρυλικό αυτόν δίσκο:
Ίσως, βέβαια, να έπαιξαν ρόλο και κάποιες πρόσφατες αναρτήσεις μας που έθιγαν κάποια κοινωνικά θέματα, που κάποιοι τα βαφτίζουν πολιτικά για να μπορούν να τα κοντράρουν κατά το δοκούν. Ο κόσμος άλλαξε. Το νιώθω στο νερό. Το νιώθω στο χώμα. Το μυρίζω στον αέρα. Ώπα, αυτό είναι από άλλη ταινία… Σε κάθε περίπτωση, χαιρόμαστε να βρισκόμαστε στη φωτεινή πλευρά του κόσμου και ελπίζουμε να μας ακολουθήσετε και εσείς στη νέα σελίδα-καβάτζα καθώς και στο νέο μας μαντρί, όπου θα ανταλλάζουμε κόσμιες αντιδράσεις για τη μουσική που γουστάρουμε. Μπορεί και όχι. Ο ρεαλισμός δεν είναι το φόρτε μας και με ρομαντική διάθεση, συνεχίζουμε την πορεία μας προς την άγνωστη, ανεξερεύνητη πλευρά του ελληνικού ίντερνετ, στην εποχή της αυξημένης αστυνόμευσης σε όλα τα επίπεδα. Σίγουρα δεν έχουμε επιλέξει την εύκολη οδό της αποστασιοποίησης, της μη εκφοράς γνώμης, της σοβαροφάνειας και της συντηρητικής προσέγγισης των πραγμάτων. Για να φτιάξεις παστίτσιο μπορεί να μην χρειάζεται να σπάσεις αυγά (σαν την ομελέτα), αλλά μπορεί να κόψει η μπεσαμέλ, να καεί ο κιμάς, να αγοράσεις λάθος νούμερο μακαρόνι και να τύχουν πολλές άλλες στραβές. Αλλά, γλυκά μας κλγδ, εσάς δε σας ταΐζουμε μια απλή ομελέτα. Ας το κλείσουμε το μαγαζάκι, εάν καταλήξουμε να σας πασάρουμε ξαναζεσταμένη πνευματική τροφή που μπορείτε εύκολα να αναζητήσετε αλλού.
Και μιας και είπα «ξαναζεσταμένη», η Emma Ruth Rundle με τους Thou κυκλοφόρησαν ένα συνοδευτικό ep, ΟΛΟΓΡΑΦΩΣ LEFTOVERS, του περσινού full length τους, με τίτλο The Helm of Sorrow και εντάξει, μας φάνηκε λίγο rip off η κινησούλα, όσο και αν αξίζει η μουσική που υπάρχει εκεί μέσα, αφού όπως και να το κάνουμε το May Our Chambers Be Full δεν το λες και μεγάλο, σχεδόν 30 λεπτά ήταν. Μην ξηγιέστε έτσι. Λέμε τα καλά, λέμε και τα κακά. Στα μανταλάκια ρε.
Πάμε στα εγχώρια, τα οποία έχουμε παραμελήσει ελέω επικαιρότητας. Μέσα στην εβδομάδα έκανα μια μικρή ανακάλυψη για εμένα, ελπίζω να είναι ακόμα μεγαλύτερη για εσάς. Ο Θωμάς Μελετέας παίζει το ούτι του, συνεργάζεται και με άλλους μουσικούς και καταφέρνει να μεταφέρει την παράδοση μέσα σε άλλα μουσικά είδη, χωρίς να της αλλάξει τον αδόξαστο. Αυτό σημαίνει ότι αν γουστάρετε ελληνική folk "with a twist", μπορείτε να ψάξετε τη μουσική που παράγει ακατάπαυστα τα τελευταία χρόνια και να προετοιμαστείτε για την νέα του δουλειά που σκάει μέσα στον Φεβρουάριο.
Μπορεί όταν φέρνετε στο μυαλό σας τον Βόλο, να σας έρχονται εικόνες από τα τσιπουράδικα στο λιμάνι, τον θρυλικό παράγοντα και δήμαρχο Αχιλλέα Μπέο, τον αλησμόνητο τελικό κυπέλλου ΑΕΚ–ΠΑΟΚ, με την ανταλλαγή επιστημονικών διατριβών μεταξύ των οπαδών–επιστημόνων και σίγουρα κάποια τοπία από το μαγευτικό Πήλιο. Αυτά τα τελευταία, τα βουκολικά, σίγουρα έπαιξαν τον ρόλο τους στην μουσική των A Diadem of Dead Stars, οι οποίοι κυκλοφορούν το ep The Furrow of Woes που αποτελείται από 2 επτάλεπτες συνθέσεις ατμοσφαιρικού metal, ας το πούμε post black metal χωρίς κακιασμένα φωνητικά. One man project που ίσως πρέπει να προσθέσει και κάποιον για να πάει παραπέρα. Βλέπω δυνατότητες πολλές, αρκεί να προστεθεί και λιιιιίγος χαρακτήρας.
Πολύ ωραία μουσικούλα εφτιαξε και ο Tokageroth, με την παρθενική του κασετούλα, που φιξάρει σκοτεινούς, ηλεκτρονικούς τεκνο ιντάστριαλ ήχους. Εύπεπτο μεν, καλογραμμένο δε, ίσως τα καταφέρετε να δείτε και εσείς «κύκλους», ενώ το ακούτε πλένοντας πιάτα ή καθαρίζοντας φασολάκια. Ό,τι μπορεί ο καθένας κάνει.
Κλείνουμε το Παρατηρητήριο, με μια κυκλοφορία που απασχολεί τους έλληνες μεταλλάδες αυτήν την περίοδο και το αξίζει προφανώς, γιατί περιλαμβάνει και την ποιότητα και τον επαγγελματισμό που πρέπει να έχει κάθε κυκλοφορία. Μιλάμε για το Norchestrion των Need, οι οποίοι συνεχίζουν να επιλέγουν για ονόματα στους δίσκους τους τις προτάσεις του Chrome για δύσκολα password. Δεν εξηγείται αλλιώς. Φανταστική παραγωγούλα, εκπληκτικά artworks/εσώφυλλα/εξώφυλλα/βιντεάκια, η μουσική είναι αρκετά αναμενόμενη για το είδος (αν το λέμε prog), οι φίλοι των Fates Warning (όχι αυτοί που λένε μέχρι Awaken the Guardian, προφανώς), των Evergrey και του ελληνικού progressive metal (ναι, υπάρχει) θα ενθουσιαστούν. Αν ήθελα κάτι να λείπει, θα ήταν τα cringe "V.a.d.i.s" και "Kinwind", που εντάξει τα έκανε κάποτε ο Gildenlöw στο Be και δεν τσίμπησε κανείς.
