Αγαπημένο μου ημερολόγιο,
θέλω να ζητήσω δημοσίως συγνώμη από τους υπαλλήλους της ΙΘ΄ ΔΟΥ Αθηνών και συγκεκριμένα:
α. Από τον συλλέκτη δηλώσεων, διότι με το μηδενικό Ε9 που του πήγα τον στενοχώρησα, αλλά εκείνος φάνηκε ανώτερος και μου έδωσε την πατρική συμβουλή ότι «χωρίς προίκα δεν θα παντρευτώ».
β. Από τη συμπαθέστατη κυριούλα σε ταμείο, στην οποία είχα το θράσσος για ένα παράβολο των 20 ευρώ να της δώσω 50 ευρώ και της θύμισα ότι «δεν είναι τράπεζα να δίνει ρέστα», αλλά παρ’ όλα αυτά «μου έκανε τη χάρη να μου δώσει το παράβολο» (και τα ρέστα μου...).
γ. Από τη μεγάλη κυρία-προϊσταμένη, στην οποία με έστειλε υπάλληλος από το γκισέ (ως καθ’ ύλην αρμόδια να με βοηθήσει να συμπληρώσω ένα έγγραφο), όμως εγώ τη διέκοψα από το βαρυσήμαντο τηλεφώνημα με τη φίλη της. Και σαν να μην έφτανε αυτό, όταν με συναίτιζε – αποκαλώτας με «ανίδεη» και «ενοχλητική» – εγώ της αντιμίλησα, υποστηρίζοντας ότι είναι υποχρέωση της να εξυπηρετεί τον όποιο αστοιχείωτο και χαμηλού (ωσάν εμέ) μορφωτικού επιπέδου πολίτη κι έτσι έδωσα την ευκαιρία στους χαμερπείς υφισταμένους να χαμογελάνε με ικανοποίηση πίσω από τα χαρτιά τους.
