Είναι αποκαρδιοτικό τόσοι πολλοί να κοιτάνε σε λάθος σημείο.
Ο βομβαρδισμός είναι διαρκής από όλα τα ΜΜΕ γιατί... «ο πελάτης» αυτά θέλει. Πλούσιους και διάσημους. Τα δις της Taylor Swift και του ζεύγους Beyoncé / Jay Z, οι λίστες Forbes, ποιοί είναι οι πιό πλούσιοι 30άρηδες τραγουδιστές, ο newcomer Paul McCartney που έγινε κι αυτός δισεκατομμυριούχος, δώσε δις στο λαό να βλέπει, να ζαχαρώνει και να ευφραίνεται.
Κι όμως στον «χώρο του αοράτου» τα πράγματα δεν είναι και τόσο ρόδινα. Κάτω από τον αφρό των δις, υπάρχουν συγκροτήματα που δυσκολεύονται, περιοδείες που ακυρώνονται ή περιορίζονται, μικρομεσαίοι μουσικοί και σχήματα που δεν μπορούν εύκολα να τα βγάλουν πέρα. Όμως οι δυσκολίες δεν πουλάνε κι έτσι όλες αυτές οι περιπτώσεις περνάνε στα ψιλά διότι οι περισσότεροι προτιμούν να αποστρέφουν το βλέμμα. Και φυσικά σε όλα αυτά τα συσσωρευμένα και αυξανόμενα προβλήματα επιβίωσης για πολλούς νεότερους μουσικούς πρέπει να προσθέσουμε και όσα κατά καιρούς βλέπουν το (ημί)φως της δημοσιότητας για μουσικούς με σπουδαίο παρελθόν που φτάνουν στα όρια της ανέχειας και κάποιοι από αυτούς φτάνουν στο σημείο ακόμη και να μείνουν άστεγοι. Έχουμε παλαιοτερα αναφερθεί σε αυτό το θέμα, δεν είναι ανάγκη να επαναλαμβάνουμε ονόματα, όσοι όμως ενδιαφέρονται γνωρίζουν πως πρόκειται για ένα θέμα υπαρκτό και πολύ δυσάρεστο.
Αν κοιτάξουμε λίγο πιό πίσω χρονικά θα βρούμε την Santigold, την Sampa the Great, τους Gang of Youths, τους Animal Collective, την Little Simz και πολλούς ακόμη που ακύρωσαν ή τροποποίησαν εμφανίσεις και περιοδείες τους, καθώς δεν μπορούσαν να τα βγάλουν πέρα με έξοδα διαμονής και μετακίνησης, με κόστη προβολής και ποσοστά των συναυλιακών χώρων. Μπορεί η Taylor Swift να επηρεάζει το ΑΕΠ χωρών που εμφανίζεται ή και να μεταβάλλει τον πληθωρισμό αλλά δεν είναι αυτό το θέμα, γιατί δεν έχει να κάνει με την μουσική.
Τα 70 χρόνια της διαδρομής που έχει κάνει η ποπ κουλτούρα, η ροκ μουσική και τα υπόλοιπα είδη μας έχουν μάθει πέραν πάσης αμφιβολίας ότι η δημιουργία, η εξέλιξη, ο πειραματισμός και η έμπνευση που σπρώχνει την μουσική μπροστά δεν ήταν ποτέ κρυμμένα στα δις. Τα τεράστια μεγέθη δεν έχουν τίποτα δημιουργικό.
Τα πράγματα σπρώχτηκαν μπροστά από τις δυσκολίες, την ανέχεια, τις μικρές πωλήσεις, το εναλλακτικό και το underground που ποτέ δεν είχε μεγάλη αποδοχή και επιτυχία. Πώς θα μπορούσε άλλωστε...
Το ζουμί δεν βρίσκεται ποτέ εκεί που το χρήμα κάνει κουμάντο.
Για να βρεις αυτό που φέρνει νέο αέρα πρέπει να το ψάξεις επίμονα εκεί που συμβαίνει, ποτέ η δημιουργικότητα και η πρωτοπορία δεν ήταν τόσο προφανής όσο ο Paul McCartney π.χ. ή όσο οι 1,5 εκατομμύρια θεατές που μάζεψαν οι Rolling Stones ή η Madonna στην βραζιλιάνικη Copacabana.
Πως μπορούν τα δις και τα μυριάδες views να έχουν σχέση με τη μουσική; Κι όμως ακόμη και τώρα αυτά καταναλώνονται σαν ζεστό ψωμάκι (ακόμη κι απ' αυτούς που δεν το έχουν) και οι δυσκολίες επιβίωσης τόσων και τόσων συγκροτημάτων περνάει στο ντούκου.
Φταίμε κι εμείς... Θυμάστε όταν οι Radiohead για να μας δοκιμάσουν τι κουμάσια είμαστε κυκλοφόρησαν ένα άλμπουμ στο διαδίκτυο που μπορούσες να το κατεβάσεις είτε δωρεάν είτε με κάποιο αντίτιμο (αν ήθελες) για τον κόπο του συγκροτήματος; Αποδείχτηκε στην πράξη ότι ούτε μερικά ευρώ δεν είμασταν πρόθυμοι να πληρώσουμε γι' αυτό. Τραγικό αν το καλοσκεφτείς...
Μια φορά το μήνα το Bandcamp δεν κρατάει προμήθεια και δίνει όλα τα χρήματα από τις αγορές στα συγκροτήματα. Αποτελέσματα; Απογοητευτικά...
Σε ένα τέτοιο εχθρικό περιβάλλον νέοι, ενδιαφέροντες, εναλλακτικοί, δημιουργικοί μουσικοί αγωνίζονται να επιβιώσουν πολεμώντας με ανελαστικά έξοδα, με τιμές που όλο και ανεβαίνουν, με «τέρατα» τύπου Ticketmaster και Live Nation, με διοργανωτές συναυλιών, εταιρείες δίσκων και ιδιοκτήτες συναυλιακών χώρων που τους ενδιαφέρουν μόνο τα φράγκα.
Αφορμή για αυτές τις σκέψεις -που με απασχολούν συχνά- στάθηκαν δύο πρόσφατα γεγονότα που το καθένα με τον τρόπο του έχει να κάνει με τα οικονομικά, όμως δεν μπορώ να μην υποθέσω ότι αντανακλούν και την αυξανόμενη αδιαφορία του κοινού για συγκεκριμένους ήχους και είδη μουσικής.
Το πρώτο είναι η οριστική ματαίωση του θαυμάσιου και πρωτότυπου (όσον αφορά στην τοποθεσία) φεστιβάλ Saristra σε ένα εγκαταλελειμμένο χωριό της Κεφαλονιάς. Να και η ανακοίνωση που δημοσιοποίησαν οι οργανωτές:
Saristra Festival
Αγαπητές φίλες και αγαπητοί φίλοι,
Ανυπέρβλητες οικονομικές δυσκολίες μας οδήγησαν και φέτος στη δύσκολη απόφαση της ακύρωσης του Saristra και στην ακόμα πιο δύσκολη απόφαση της ολοκλήρωσης ενός κύκλου που άνοιξε το 2012, δίνοντας ζωή στο μαγικό χωριό των Παλιών Βλαχάτων της Κεφαλονιάς. Το Saristra μέσα στα χρόνια μεγάλωσε, ωρίμασε, εμπλουτίστηκε και αποτέλεσε σημείο αναφοράς για την σκηνή των εναλλακτικών φεστιβάλ στην Ελλάδα.
Ευχαριστούμε όλους όσους μας στήριξαν όλα αυτά τα χρόνια: τους κατοίκους της περιοχής, τους τοπικούς φορείς, τους εθελοντές, τους χορηγούς, όλους τους σπουδαίους καλλιτέχνες που ανέβηκαν στις σκηνές του Saristra ή έδειξαν τη δουλειά τους στα μισογκρεμισμένα σπίτια, όλους εσάς που ήρθατε από όλη την χώρα (και όχι μόνο) για να ζήσετε την εμπειρία και φυσικά τα πρόβατα και τα πνεύματα του χωριού που κάθε χρόνο για τρεις ημέρες τους χαλούσαμε την ησυχία.
Σας ευχαριστούμε για τις αναμνήσεις.
Η ομάδα του Saristra
Ταυτόχρονα σχεδόν ήρθε και η ανακοίνωση των Black Keys για τον επανασχεδιασμό της αμερικάνικης περιοδείας τους σε μικρότερους χώρους λόγω φτωχής προπώλησης. Να πώς το παρουσίασαν:
Black Keys
«Το συγκρότημα θέλει να σας διαβεβαιώσει ότι ο Dan & Patrick είναι ζωντανοί και καλά. Μετά την πρόσφατη σειρά συναυλιών στην Αγγλία και την Ευρώπη, με μερικές στάσεις σε εμβληματικούς χώρους όπως το Brixton Academy και το Zenith στο Παρίσι, αποφασίσαμε να κάνουμε κάποιες αλλαγές στην περιοδεία της Βόρειας Αμερικής του International Players Tour που θα μας επιτρέψουν να προσφέρουμε μια συναρπαστική και πιό οικεία εμπειρία και όσον αφορά στους θεατές αλλά και για το συγκρότημα. Σύντομα θα ανακοινωθούν ημερομηνίες και χώροι.
Όσοι είχαν αγοράσει εισιτήρια για τις αρχικές ημερομηνίες της περιοδείας, τα χρήματα θα επιστραφούν πλήρως – και όταν ανακοινωθούν τα νέα σχέδια, θα είναι οι πρώτοι που θα μπορούν να αγοράσουν εισιτήρια.
Σας ευχαριστούμε για την κατανόησή και συγγνώμη για την αλλαγή έκπληξη… Είμαστε βέβαιοι ότι όλοι θα ενθουσιαστείτε όταν δείτε αυτό που έχουμε στο μυαλό μας και ανυπομονούμε να σας δούμε όλους από κοντά.»
Όταν συμβαίνουν όλα αυτά και άλλα πολλά παρόμοια τα οποία φανερώνουν τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν χιλιάδες μουσικοί σε όλο τον κόσμο, δεν θα έπρεπε -κατά τη γνώμη μου- να νοιάζεται κανένας για τα δις των 50-100 superstars. Ας τα βάλουν εκεί που ξέρουν...
