Ο δίσκος της εβδομάδας
The National - Sleep Well Beast
Όσο αμφίβολο είναι το ενδεχόμενο οι National να ξαναγράψουν δίσκους σαν το Boxer (2007) ή το High Violet (2010), άλλη τόση ασφάλεια δίνουν ότι δεν πρόκειται να κυκλοφορήσουν κάτι που να βρίσκεται κάτω από τη στάθμη του «πολύ καλού».
Το Sleep Well Beast αποτελεί μία ακόμη εξαιρετική καταχώριση στη δισκογραφία των Αμερικανών, η διαχρονικότητα των οποίων (έχουν ξεπεράσει τα 15 χρόνια ενεργής και επιτυχημένης παρουσίας) τους φέρνει σε εντυπωσιακή αντιδιαστολή με την «πυροτεχνηματική» υπόσταση της συντριπτικής πλειονότητας των indie rock σχημάτων της περασμένης δεκαετίας.
Ο δίσκος είναι νοτισμένος με τη μελαγχολία που χαρακτηρίζει οτιδήποτε έχουν κάνει μέχρι σήμερα, σε στιγμές όμως γκαζώνει και ροκάρει πολύ περισσότερο απ’ ό,τι θα περίμενε κανείς. Κάτι που ισχύει και για το ηλεκτρονικό στοιχείο, το οποίο είναι εντονότερο σε σχέση με το παρελθόν –αν και ποτέ δεν επισκιάζει τον οργανικό ήχο.
Τα highlights, αρκετά. Ολόκληρη η πρώτη πεντάδα φυσάει, με κορυφαία κομμάτια το “Day I Die” και το “The System Only Dreams In Total Darkness”, που αποκλείεται να λείπουν από μελλοντικά best of της μπάντας. “Guilty Party” και “Carin At The Liquor Stone” ξεχωρίζουν επίσης για τη μελωδικότητά τους (αν και το τελευταίο είναι πανομοιότυπο με το “Born To Beg”), ενώ το “I’ll Still Destroy You” επίσης αξίζει ειδική αναφορά: ξεκινάει με electronics που μοιάζουν βγαλμένα μέσα από το The King Of Limbs των Radiohead και καταλήγει σε μια ορχηστρική καταιγίδα –το drumming του Bryan Devendorf είναι σοκαριστικά καλό.
Όπως συμβαίνει με κάθε άλμπουμ των National, έτσι και το Sleep Well Beast αποζημιώνει για τον χρόνο τον οποίον θα επενδύσει ο ακροατής για να εμβαθύνει σε αυτό. Τέτοιοι δίσκοι είναι που κρατάνε ζωντανό το indie rock στις μαύρες μέρες που περνάει. Μένει να δούμε για πόσο ακόμα θα κυκλοφορούν τέτοιοι δίσκοι.
{youtube}GwZvip416NU{/youtube}
Ακούστε επίσης
Mount Kimbie - Love What Survives
Τρίτος δίσκος για ένα από τα πιο ουσιαστικά post-dubstep σχήματα του Λονδίνου των 2010s. Ηλεκτρονικός ήχος με πολύ ενδιαφέρουσες υφές –προσέξτε π.χ. το “You Look Certain (I’m Not So Sure)” ή το “Delta”– και εξίσου ενδιαφέροντες guests (James Blake, King Krule κ.ά.). Στους καλύτερους βρετανικούς ηλεκτρονικούς δίσκους της χρονιάς.
{youtube}8rwXMvPm1HQ{/youtube}
Neil Young – Hitchhiker
Είναι ένα ερώτημα το πόσα έχει να προσθέσει στην πλούσια δισκογραφία του θρυλικού Καναδού ένας δίσκος σαν το Hitchhiker. Το σίγουρο είναι ότι έχει μεγάλο ενδιαφέρον, ως μια ακατέργαστη ηχογράφηση «της μιας μέρας» από την περίοδο που η δημιουργικότητά του βρισκόταν στο απόγειό της. Plus, δυο-τρια καταπληκτικά κομμάτια να ανακαλύψει κανείς.
{youtube}ETOIIWot-3Y{/youtube}
Bicep – Bicep
To βρετανικό ηλεκτρονικό δίδυμο κυκλοφορεί το ντεμπούτο του έπειτα από αρκετά EP και singles που προηγήθηκαν τα τελευταία χρόνια. Στον δίσκο οικειοποιούνται αρκετά διαφορετικά στυλ dance και ηλεκτρονικής μουσικής, με αξιοπρόσεκτα αποτελέσματα. Δεν θα κάνει crossover επιτυχία, αλλά από τους φίλους του είδους δεν πρέπει να ξεφύγει.
{youtube}GyNGHKYXMNg{/youtube}
