Ο δίσκος της εβδομάδας
Protomartyr – Relatives Ιn Descent
Όλες οι δουλειές των Protomartyr στο παρελθόν υπήρξαν αξιόλογες, όμως το Relatives Ιn Descent ξεχωρίζει από την πρώτη ακρόαση. Όχι γιατί επανεφευρίσκει το post-punk (δεν το κάνει), αλλά γιατί παρουσιάζει ένα δειγματολόγιο ιδεών εμφανώς διανθισμένο: μια εκφραστική γκάμα ευρεία, η οποία έχει την τάση να ελίσσεται εντός των ορίων του είδους, ξεπερνώντας τα τετριμμένα.
Στο Relatives Ιn Descent, η μπάντα από το Detroit λειτουργεί περισσότερο από ποτέ σαν μια καλά κουρδισμένη μηχανή, σε βαθμό που θα έπρεπε να αποτελέσει (αντι)παράδειγμα για όλες εκείνες τις μέτριες μπάντες εκεί έξω που με τη μουσική τους καλλιεργούν την απατηλή αντίληψη ότι το λήμμα του punk περιορίζεται στον θόρυβο και στην οργή των τριών ακόρντων. Τουτέστιν, οι κιθάρες ηχούν αιχμηρές, ο Joe Casey τραγουδάει με πάθος και πυγμή, το drumming και το μπάσο προσφέρουν μια άψογη rhythm section, που κρατάει γερά τις συνθέσεις –και ενίοτε τις απογειώνει.
Θα ήταν υπερβολή να πούμε ότι ο δίσκος προορίζεται και για εκείνους οι οποίοι δεν πίνουν νερό στο όνομα του Ian Curtis· τo Relatives Ιn Descent απέχει πολύ από την crossover αναγνώριση. Για όσους όμως αναζητούν ουσία μέσα στον χαοτικό κόσμο του σημερινού punk (ποιος είπε ότι πέθανε;), ο δίσκος προτείνεται εμφατικά.
{youtube}yWdLpIITqsQ{/youtube}
Ακούστε επίσης
Kamasi Washington – Harmony Οf Difference ΕΡ
Ο τζαζίστας φαινόμενο, που κατάφερε μοναχός του να προσελκύσει χιλιάδες κόσμου στην Τεχνόπολη το περασμένο καλοκαίρι και που πρώτο το Monday Blues είχε παρουσιάσει στο ελληνικό διαδίκτυο τον Μάιο του 2015, επιστρέφει με ένα πολύ καλό EP με τον υπέροχο τίτλο The Harmony Οf Difference. Φυσικά πρόκειται για μια δουλειά πολύ πιο σουλουπωμένη από το τρίωρης διάρκειας The Epic (το οποίο τον ανήγαγε σε όνομα), αλλά και μάλλον πιο προσιτή –υπό την έννοια ότι πατάει ως επί το πλείστον σε πιο προσιτές τζαζ φόρμες και είναι λιγότερο φορτωμένο με ήχους. Αυτό βέβαια δεν αφαιρεί τίποτα από την ποιότητά του.
{youtube}rtW1S5EbHgU{/youtube}
Moses Sumney – Aromanticism
Ντεμπούτο αιθέριας R'n'B, με θαυμάσια οργανικότητα στον ήχο και μια φωνή που ανασηκώνει τρίχες. Ένας δίσκος-άμεσος απόγονος του περσινού Blond του Frank Ocean.
{youtube}fS63c-C-Rc4{/youtube}
Zola Jesus – Okovi
Στον ίσως καλύτερo δίσκο της μέχρι σήμερα, η μυστηριώδης electropop ιέρεια επενδύει στις μελωδίες και το αποτέλεσμα την δικαιώνει ασυζητητί. Ένα χειροκρότημα και για την παραγωγή.
{youtube}SFFO6DXaprA{/youtube}
The Horrors – V
Η δημιουργικότητα των Horrors δεν λέει να χαθεί, παρά το γεγονός ότι οι περισσότερες μπάντες του συναφιού τους έχουν σήμερα εξαφανιστεί. Το V είναι λίγο καλύτερο από τον προκάτοχό του.
{youtube}cbOMvegSPpc{/youtube}
