Ο δίσκος της εβδομάδας
LCD Soundsystem – American Dream
Τον κατέκριναν λέει τον James Murphy που ανέστησε τους LCD Soundsystem έπειτα από εκείνο το δακρύβρεχτο, μεγαλεπήβολο φινάλε στο Madison Square Garden στις 2 Απριλίου του 2011. Μας δουλεύει, λέγανε, δεν μπορείς να επιστρέφεις για αρπαχτές όταν έχεις κλείσει τον κύκλο με τέτοιον τρόπο.
Στ’ αλήθεια, τι να λένε οι γλώσσες αυτές τώρα που αποδεικνύεται πως η δισκογραφική επιστροφή του σπουδαίου dance-punk σχήματος όχι μόνο δεν αποτελεί «αρπαχτή», αλλά πρόκειται για ένα ακόμη καταπληκτικό άλμπουμ, που στέκεται επάξια δίπλα στα προηγούμενα;
Στο American Dream παρελαύνουν όλες οι πρωτοκλασάτες αναφορές που έχουν διαμορφώσει το dance/rock υβρίδιο του ήχου των Αμερικανών. Από τον Brian Eno και τον Giorgio Moroder στους NEU! και στους Suicide, μέχρι και στους Daft Punk. Και φυσικά, με τους δύο σπουδαίους David (Bowie και Byrne) σε πρώτο πλάνο.
Οι συνθέσεις είναι πάντοτε καλές, αλλά σε ορισμένες περιπτώσεις ξεφεύγουν προς τη σφαίρα του συγκλονιστικού. Κορυφαία τέτοια στιγμή το “How Do you Sleep?”, 9λεπτο σκοτεινό nu-disco έπος, το οποίο βάζει κάτω τα περισσότερα από τα κομμάτια της σοδειάς του 2017. Αντίστοιχης λίγκας το γκρουβάτο “Other Voices”, το στα-όρια-του-καλτ ηλεκτρονικό “Tonite” (που καυτηριάζει την εμμονή του mainstream με τα party anthems) και βέβαια η rock μελωδικότητα του “Call The Police”. Η αίσθηση δε που δίνει το post-punk του “Emotional Haircut” είναι ότι μπάντες σαν τις Savages θα ψοφούσαν να το έχουν στον κατάλογό τους: ακούστε και αναρωτηθείτε κι εσείς πώς διάολο κατάφερε ο δαιμόνιος ιθύνων νους της μπάντας να κάνει τα toms να ακούγονται τόσο …σατανικά!
Κοινώς, χαλάλι η κωλοτούμπα του James Murphy κι όλα τα συγχωροχάρτια του κόσμου για πάρτη του, αφού επέστρεψε με τέτοιον σαρωτικό δίσκο. Περιττό να αναφέρουμε ότι το American Dream θα διεκδικήσει με αξιώσεις τον τίτλο του άλμπουμ της χρονιάς τον Δεκέμβριο.
{youtube}lqq3BtGrpU8{/youtube}
Οι καλύτερες κυκλοφορίες Ιουλίου/Αυγούστου
The War On Drugs – A Deeper Understanding
Ο νέος, υπέροχος δίσκος του Adam Granduciel και της μπάντας του είναι μια ακόμη σπουδή στη heartland rock ανθεμικότητα πάνω στην οποία βασίστηκε πριν από 3 χρόνια το αξιομνημόνευτο Lost In The Dream –αν και τούτο εδώ το άλμπουμ βρίσκεται ένα κλικ κάτω. Είναι κατανοητές οι ενστάσεις περί της απροκάλυπτης κόπιας του Bruce Springsteen και των υπολοίπων, όταν όμως η φόρμουλα γεννά κομμάτια σαν το “Holding On”, δεν μπορείς να μην κάνεις τα στραβά μάτια.
{youtube}6-oHBkikDBg{/youtube}
Arcade Fire – Everything Now
Κι αν κυκλοφόρησαν τον (με διαφορά) πιο αδύναμο δίσκο τους φέτος, μην τους λιθοβολείτε. Είναι αντιληπτό πως όταν θέτεις τον πήχη τόσο ψηλά, οτιδήποτε μη αριστουργηματικό θα κακοφανεί στο κοινό. Όμως το Everything Now περιλαμβάνει (και) πολύ καλά δείγματα γραφής, ανάμεσα στις αδιάφορες στιγμές του. Μην τους ακούτε λοιπόν τους snobs της indie νομενκλατούρας˙ οι Καναδοί δεν το 'χουν χάσει ακόμα.
{youtube}xzwicesJQ7E{/youtube}
Brand New – Science Fiction
H 8ετής απουσία των Brand New ανέδειξε την επιδραστικότητά τους στον χώρο της εναλλακτικής rock, εκείνης που συγγενεύει με το emo ρεύμα. Φέτος επέστρεψαν με έναν θαυμάσιο δίσκο, ο οποίος μελλοντικά ενδεχομένως να αποτελεί ορόσημο για το είδος. Από τις δουλειές που ακούγονται ολόκληρες.
{youtube}VPKJT9OyevU{/youtube}
Lana Del Rey – Lust For Life
Επιστροφή-έκπληξη από τη «gangsta Nancy Sinatra», με τον καλύτερό της δίσκο από την εποχή του Born To Die (2012) –κατά πολλούς, τον καλύτερό της (τελεία). Είναι παράλογα μεγάλος ο δίσκος (16 κομμάτια), περιττές προσθήκες υπάρχουν, υπάρχουν όμως και αρκετές από τις μελωδίες εκείνες που θυμίζουν τις καλύτερές της στιγμές. Εκείνες που κάποτε σαγήνευαν ακόμα και τα ταγμένα indie kids.
{youtube}3-NTv0CdFCk{/youtube}
Tyler, The Creator – Scum Fuck Flower Boy
Στον καλύτερο ίσως δίσκο του μέχρι σήμερα, ο Tyler The Creator, ένα από τα μεγαλύτερα ταλέντα της νέας γενιάς του hip hop, ξεδιπλώνει όλη τη δημιουργικότητα που είχε φανεί από τις πρώτες του μέρες στη δισκογραφία. Πέρα από το ότι το 'χει στις ρίμες όσο λίγοι, είναι αξιέπαινη η φαντασία με την οποία φτιάχνει μουσική.
{youtube}FUXX55WqYZs{/youtube}
Grizzly Bear – Painted Ruins
Κατώτερο των δύο (ίσως και τριών) προηγούμενων δίσκων της σπουδαίας indie μπάντας, τιμιότατο όμως άλμπουμ, το οποίο κινείται στο γνωστό τους ύφος. Δεν πρόκειται να τους χαρίσει νέους φανς, ούτε όμως πρόκειται να διώξει μακριά τους παλιούς. Ένα βήμα σημειωτόν, πλην όμως χωρίς ιδιαίτερες εκπτώσεις στην ποιότητα.
{youtube}BDQ7KgvwfaQ{/youtube}
