Ο δίσκος της εβδομάδας
Kendrick Lamar – DAMN.
Όσοι κατά καιρούς γκρινιάζουν για την απουσία των μουσικών «ηρώων» των παλαιότερων δεκαετιών, μάλλον τους ψάχνουν σε λάθος μέρη –τουλάχιστον εκείνοι οι οποίοι αγνοούν τα ασύλληπτα επιτεύγματα του Kendrick Lamar κατά την τελευταία 6ετία. Το good kid, m.A.A.d. city του 2012 από μόνο του ήταν ένας θρίαμβος για το είδος, διαδεχόμενο το επίσης πολύ καλό Section.80 (2011). Όταν δε ο ράπερ από το Compton επέστρεψε το 2015 με ένα δεύτερο συνεχόμενο αριστούργημα (To Pimp A Butterfly), τότε έγινε ξεκάθαρο ότι έχουμε να κάνουμε με μια πολύ ιδιαίτερη περίπτωση καλλιτέχνη.
Φανταστείτε τώρα πόσο εύκολο είναι να έρθει το στραβοπάτημα, όταν ο πήχης έχει τεθεί σε τέτοια δυσθεώρητα ύψη…
Κι όμως, ο Kendrick το κάνει ξανά. Πετυχαίνει το 4 στα 4, επιστρέφοντας με ένα ακόμη εντυπωσιακό, βουτηγμένο στην ιστορία του είδους άλμπουμ, πλούσιο σε εκπληκτικά beats και άριστους στίχους. Ένα άλμπουμ δίχως την εξονυχιστική μελέτη, το βαρυσήμαντο νόημα και την conceptual συνεκτικότητα των δύο προηγούμενων, πλην όμως με εξαιρετικές στιγμές και με την αυθεντικότητα εκείνη που έχει γίνει πλέον συνώνυμη του ονόματός του. Ένα άλμπουμ απομόνωσης (λιγοστοί οι καλεσμένοι του αυτή τη φορά), εσωστρέφειας και ενδοσκόπησης, το οποίο μετά από μερικά ακούσματα αποκαλύπτεται ως ένα άκουσμα απόλυτα εθιστικό.
Μας έχει καλομάθει στην ποιότητα ο Kendrick, αλλά δεν είναι καθόλου ευεπίτευκτο να γράφονται εν έτει 2017 κομμάτια σαν τα “FEEL.”, “PRIDE.”, “XXX.” και “FEAR.”. Ούτε είναι εύκολο να παραδίδεις μαζικά χιτς σαν τα “HUMBLE.” και “DNA.”, χωρίς να αποκλίνεις από την ποιότητα –το πρώτο παρεμπιπτόντως ήδη εξελίσσεται στο πιο επιτυxημένο single της καριέρας του.
Μετά και από αυτόν τον δίσκο, o Kendrick Lamar επιβεβαιώνει πως δεν πρόκειται για κάποιου είδους βραχύβιο πυροτέχνημα, αλλά αποτελεί (και θα αποτελεί) κεφάλαιο για το hip hop –όχι μόνο για το σύγχρονο, μα για το είδος σε ολόκληρο το φάσμα του. Ένα από εκείνα τα milestones στα οποία θα ανατρέχουν οι μελλοντικοί ακροατές εξερευνώντας την εξέλιξη του είδους ανά τις δεκαετίες. Δεν μπορείς παρά να τον θαυμάσεις, αλλά και να νιώσεις υπερήφανος που ανήκεις στη γενιά που τον ανέδειξε.
{youtube}NLZRYQMLDW4{/youtube}
Ακούστε επίσης
Arca – Arca
O Arca έχει αναδειχθεί ως ένα από τα πλέον δημιουργικά μυαλά στον χώρο της πειραματικής ηλεκτρονικής μουσικής, έπειτα από τη συνεισφορά του στους δίσκους των Kanye West, FKA Twigs και Björk, αλλά και χάρη στις προσωπικές του δουλειές. Στην τρίτη, ομώνυμη κυκλοφορία του (και πρώτη στην XL Recordings) τον ακούμε να τραγουδάει σχεδόν ψαλμωδικά στην ισπανική γλώσσα, πάνω από εξαιρετικά electronics σκοτεινής, βιομηχανικής αισθητικής. Πρόκειται για δίσκο ατμόσφαιρας και όχι συνθέσεων, επομένως απευθύνεται σε λίγους.
{youtube}PwXOgzmTbVU{/youtube}
Future Islands – The Far Field
Επαναλαμβάνονται, είναι η αλήθεια, οι Future Islands στον 5ο τους αυτόν δίσκο· από την άλλη, παίζοντας στα χωράφια τους εξασφάλισαν ένα σίγουρο, αξιοπρεπές αποτέλεσμα. Υπάρχουν ωραίες μελωδίες εδώ, αν και ο δίσκος ωχριά στη σύγκριση με τους δύο προηγούμενους.
{youtube}MlQunle406U{/youtube}
The Big Moon – Love In The 4th Dimension
Ντεμπούτο για το indie rock κουαρτέτο της Juliette Jackson από το Λονδίνο, υπό το ανεξάρτητο label της Fiction. Ωραίο και στρωτό garage, χωρίς εκπλήξεις (δυσάρεστες ή ευχάριστες).
{youtube}l6t3vNfl85E{/youtube}
