Ο δίσκος της εβδομάδας
Car Seat Headrest - Teens Of Denial
Το Teens Of Denial είναι όχι μόνο ο πιο στιβαρός μέχρι σήμερα δίσκος του Will Toledo και των μουσικών του, αλλά και ό,τι καλύτερο μας έχει δώσει το indie rock από το ντεμπούτο της Courtney Barnett και μετά (το οποίο, παρεμπιπτόντως, είχε επίσης υπάρξει «δίσκος της εβδομάδας» σε περσινό Monday Blues). Οι καλοπαιγμένες κιθάρες των Car Seat Headrest είναι σε θέση να μιλήσουν τόσο σε αυτούς που μεγάλωσαν στα 1990s με τους Pavement, τους Built To Spill και τους Guided By Voices, όσο και στους νεότερους, όσους γνώρισαν το είδος μέσα από τους Strokes (αν και είναι περιορισμένη η συγγένειά τους με τους τελευταίους).
Η νεανική πνοή του δίσκου ξεκινάει από τον ίδιο του τον τίτλο και επεκτείνεται στα πάντα: από τα άγουρα φωνητικά του Toledo και τους στίχους των μετεφηβικών ανησυχιών, μέχρι τη DIY αισθητική και τον τρόπο χρήσης του fuzz. Και μπορεί όλα αυτά να έχουν ξαναπαιχτεί, ωστόσο η στάση του συγκροτήματος απέναντι στον συγκεκριμένο ήχο αποπνέει ειλικρίνεια, η οποία τους καθιστά άμεσα συμπαθείς, επιτρέποντάς σου να παραβλέψεις την όποια έλλειψη αυθεντικότητας. Κάτι το οποίο, βέβαια, δεν θα ήταν δυνατό εάν ο Toledo δεν είχε να επιδείξει αξιοζήλευτο songwriting, με έμφαση στα αιχμηρά hooks: κομμάτια σαν τα "Fill In The Blank" και "Vincent", πείθουν και με το παραπάνω για τη δυναμική του.
{youtube}s_a1hPwXiWw{/youtube}
Ακούστε επίσης
Marissa Nadler - Strangers
Στο νέο της άλμπουμ, η Marissa Nadler απομακρύνεται λίγο από τον indie folk ήχο με τον οποίον είχε καθιερωθεί στις προηγούμενες δουλειές της. Το Stranger είναι περισσότερο pop και, κυρίως, περισσότερο σκοτεινό από οτιδήποτε έχει κάνει. Πλέον η ατμόσφαιρά και τα φωνητικά της μοιάζουν υπερβολικά στη Lana Del Rey του Ultraviolence, με τη διαφορά ότι εδώ η Marissa τα έχει καταφέρει λίγο καλύτερα με τις μελωδίες της, οπότε η σύγκριση βγαίνει υπέρ της. Πρόκειται για ένα από τα καλύτερά της άλμπουμ, αν όχι το καλύτερο μέχρι στιγμής.
{youtube}hBzjxg960s8{/youtube}
Andy Shauf - The Party
Ο τρίτος δίσκος του τραγουδοποιού από τη Regina βασίζεται σε ένα ιδιαίτερα πρωτότυπο concept: κάθε του κομμάτι αφηγείται την ιστορία ενός σπιτικού πάρτι, από τη σκοπιά διαφορετικού συμμετέχοντα. Εμπειρίες άλλοτε ευχάριστες και άλλοτε δυσάρεστες, δοσμένες με αισθητική ανεξάρτητου κινηματογράφου και τοποθετημένες σε ένα κομψό μουσικό πλαίσιο, βασισμένο στον soft rock ήχο της δεκαετίας του 1970, με υποψίες από τη baroque pop αίγλη των 1960s. Απολαυστικό.
{youtube}PN0RPWII7gY{/youtube}
Modern Baseball - Holy Ghost
Τρίτος δίσκος για το συγκρότημα από την Καλιφόρνια, που πατάει με το ένα πόδι στο emo και με το άλλο στο pop punk. Το Holy Ghost δεν αποτελεί με κανέναν τρόπο εξέλιξη για κάποιο από τα δύο είδη –ούτε καν ακούγεται φρέσκο ως πρόταση. Στέκεται όμως αξιοπρεπέστατα και εκπροσωπεί επάξια έναν χώρο κουρασμένο, αλλά και φθαρμένο από την επέλαση μέτριων μπαντών, οι οποίες οδήγησαν στην έξαρση της emo μόδας κατά την προηγούμενη δεκαετία.
{youtube}MJXGscQdKyQ{/youtube}
