Ο δίσκος της εβδομάδας
Chance The Rapper - Coloring Book
Ίσως δεν είναι εύκολο εμείς οι λευκοί να νιώσουμε στο έπακρον έναν δίσκο σαν το Coloring Book, πόσο μάλλον να τον ακούσουμε βιωματικά. Το τρίτο (και καλύτερο μέχρι στιγμής) self-released mixtape του ανερχόμενου ανεξάρτητου ράπερ είναι τόσο βαθιά βουτηγμένο μέσα στη μαύρη μουσική παράδοση, ώστε σχεδόν κάνει τις επιρροές του περσινού άλμπουμ του Kendrick Lamar να φαίνονται μοντέρνες. Ο δίσκος βρίθει από αναφορές στην εκκλησιαστική μουσική των μαύρων πίσω στις αρχές του προηγούμενου αιώνα, περιέχει φωνητικά από την παιδική χορωδία του Σικάγο, ενώ είναι γεμάτος από στιχουργικές αναφορές λατρείας στον Θεό. Και, παρόλα αυτά, δεν ακούγεται παρωχημένος.
Η θεματολογία, η αισθητική και το υπόβαθρο του Chance γενικότερα απέχουν πολύ από τα συνήθη hip hop μοτίβα. Οι μουσικές του είναι μελωδικές και εύθυμες και οι στίχοι του εμπνέουν θετικότητα και ενδυνάμωση, με την ικανότητα να αγγίξουν τόσο τους πιστούς, όσο και αυτούς που δεν πιστεύουν. Και φυσικά, παρά τα 23 του χρόνια –και σε πλήρη αντίθεση με τους περισσότερους ράπερ των καιρών– είναι απίστευτα διαβασμένος σε ό,τι αφορά τις ρίζες πάνω στις οποίες δομήθηκαν οι βάσεις της σύγχρονης μαύρης μουσικής. Ήξερε βέβαια από ποιον να πάρει το καλό παράδειγμα: ο ίδιος έχει δηλώσει πως ο πρώτος hip hop δίσκος που αγόρασε και άκουσε, ήταν το The College Dropout του Kanye West.
Το Coloring Book είναι η καλύτερή του δουλειά μέχρι σήμερα, η οποία μάλιστα του χάρισε το εισιτήριο για μια εμφάνιση στο Saturday Night Live, κάτι πρωτοφανές για καλλιτέχνη που δεν έχει υπογράψει συμβόλαιο με δισκογραφική. Πέρα από την ιδιαίτερη ηχητική του ταυτότητα, είναι άλμπουμ καλοδουλεμένο σε κάθε επίπεδο. Με ορισμένα εξαιρετικά beats, ενορχηστρώσεις εμπλουτισμένες με πιάνο και πνευστά, αλλά και δυνατές συνεργασίες με ονόματα από την αφρόκρεμα του είδους. Κι αν είναι δύσκολο να ταυτιστούμε λόγω του τόσο διαφορετικού πολιτιστικού υπόβαθρου, μπορούμε να το μελετήσουμε, να το κατανοήσουμε και οπωσδήποτε να το απολαύσουμε.
{youtube}uZyt5dSNcFo{/youtube}
Ακούστε επίσης
James Blake - The Colour In Anything
Το The Colour In Anything συνεχίζει την όμορφη εξερεύνηση του James Blake στις ζώνες όπου συνορεύει το ηλεκτρονικό post-dubstep παρελθόν του με το σύγχρονο R'n'B και τη μοντέρνα soul, στη λογική της studio album δισκογραφίας του. Βρίσκεται βέβαια ένα κλικ κάτω από τις δύο προηγούμενες κυκλοφορίες του, κυρίως διότι απουσιάζουν σαρωτικά κομμάτια σαν το "The Wilhelm Scream" ή το "Retrograde", αλλά και γιατί μέσα στα 76 του λεπτά κάπου πλατειάζει. Παρόλα αυτά, ο James Blake παραμένει μοναδικός στις εμπνεύσεις του και σε σημεία αφοπλιστικά συναισθηματικός.
{youtube}sAJgs1P-uUE{/youtube}
Death Grips - Bottomless Pit
Η ακρότητα των δραστήριων Death Grips έχει γεννήσει κατά καιρούς πολύ καλές ιδέες, όπως βέβαια και αρκετό άστοχο πειραματισμό. Μετά από μια περίοδο μέτριων κυκλοφοριών, η έμπνευση φαίνεται ότι τους επανέφερε ξανά σε δημιουργική φόρμα. Το Bottomless Pit έχει να επιδείξει λαμπρή παραγωγή, αλλά και μια μεστή tracklist, με αρκετό αξιοπρόσεκτο υλικό. Είναι η καλύτερή τους δουλειά από το The Money Store του 2012 και μετά.
{youtube}ocUcXuJlVnE{/youtube}
Yak - Alas Salvation
Το Alas Salvation θεωρείται ήδη ένα από τα βρετανικά κιθαριστικά ντεμπούτα της χρονιάς. Χωρίς να σπάει κανένα indie κατεστημένο, είναι δίσκος που θα ικανοποιήσει όσους ψάχνονται για φρέσκες μπάντες στον σκληρό-αλλά-όχι-και-πάρα-πολύ ήχο. Όσοι πάλι αποζητούν κάτι πιο ελαφρύ στο πλαίσιο του indie rock, ας τσεκάρουν τον δίσκο της επόμενης εβδομάδας...
{youtube}Igrbjz6EQ0A{/youtube}
