Ο δίσκος της εβδομάδας
Anohni - Hopelessness
Η απομάκρυνση της Anohni από την αρσενική της πλευρά συνοδεύεται και από δύο ακόμη μεγάλες μετατοπίσεις (στον ήχο και στη θεματολογία), που προσδίδουν στη νέα της δουλειά μια ταυτότητα ξεχωριστή συγκριτικά με οτιδήποτε άλλο έχει κάνει.
Το Hopelessness δεν καταπιάνεται με ζητήματα αγάπης, ούτε αποτελείται από δακρύβρεχτες πιανιστικές μπαλάντες. Είναι ένας καθαρόαιμος πολιτικός δίσκος∙ ένας δίσκος διαμαρτυρίας ενάντια στη φρικαλεότητα του πολέμου, στη βαρβαρότητα και στην τρομοκρατία, στην παρεμβατικότητα της Αμερικής και στις απογοητευτικές πολιτικές του Ομπάμα, στην οικολογική καταστροφή και γενικότερα στην πορεία της ανθρωπότητας. Παράλληλα, είναι και ένας γνήσιος ηλεκτρονικός δίσκος, με βιομηχανική αισθητική και πρωτοκλασάτη παραγωγή δια χειρός Oneohtrix Point Never και Hudson Mohawke.
Η πύρινη στιχουργική της Anohni σε σημεία σοκάρει με την ωμότητά της, αλλά δεν χάνει ποτέ την ποιητικότητά της, όπως δεν χάνει ποτέ και το πλούσιο μελωδικό της υπόβαθρο. Αυτός ο πανταχού παρών λυρισμός αφενός αντικατοπτρίζει τη γνώριμη τραγουδοποιία των Antony And The Johnsons δίσκων, αφετέρου τοποθετεί το άκουσμα πιο κοντά στο στρατόπεδο της ηλεκτρονικής pop, παρά σε εκείνο της πειραματικής ηλεκτρονικής δισκογραφίας. Κομμάτια σαν το καταπληκτικό "Crisis" (εύκολα στα καλύτερα της χρονιάς) ή το χειμαρρώδες "4 Degrees" δικαιολογούν το hype ενός δίσκου που παραπέμπει σε απόλυτα επίκαιρη, μα και εγγυημένα διαχρονική μοντέρνα τέχνη.
{youtube}Fi0q0O4V5Qs{/youtube}
Ακούστε επίσης
Skepta - Konnichiwa
Ο 4ος δίσκος του Βρετανού Skepta είναι με διαφορά ο πιο φιλόδοξος που έχει δημιουργήσει, αφού κλείνει προφανέστατα το μάτι προς την αμερικάνικη αγορά. Οι συνεργασίες με μέλη των A$AP Mob και με τον Pharrell Williams ίσως τον βοηθήσουν προς αυτήν την κατεύθυνση, αν και η κατάκτηση της 2ης θέσης στα βρετανικά album charts είναι από μόνη της επιτυχία –πόσο μάλλον όταν μιλάμε για ένα σχετικά περιθωριακό είδος σαν το grime. Το σίγουρο είναι ότι μέσα στο Konnichiwa ακούμε πολύ και καλό rap. Ας τολμήσουμε επίσης να προβλέψουμε υποψηφιότητα για Mercury Prize...
{youtube}sOhxPhqzMwg{/youtube}
Jessy Lanza - Oh No
Η 2η κυκλοφορία της Jessy Lanza, μέσα από τα πάντα μυστηριώδη και ενδιαφέροντα δημιουργικά λαγούμια της Hyperdub, αποτελεί καλοδεχούμενη εξέλιξη σε σχέση με το ντεμπούτο, αλλά και μια αρκετά προσβάσιμη synth pop πρόταση. Για όσους δεν την έχουν παρακολουθήσει, ο ήχος της βρίσκεται κάπου ανάμεσα στη Grimes και στην FKA Twigs, αν και με βάση τα μέχρι τώρα δείγματα γραφής δεν μπορούμε να της πιστώσουμε συγκρίσιμες songwriting ικανότητες. Βρίσκεται πάντως σε πολύ καλό δρόμο.
{youtube}C216ZRVOM5A{/youtube}
Kaytranada - 99.9%
Το ντεμπούτο του Καναδού παραγωγού στην XL είναι ένα χορταστικό, πολυσυλλεκτικό σύνολο κομματιών, τα οποία ξεκινούν με κοινή αφετηρία την ηλεκτρονική μουσική και επεκτείνονται προς ποικίλες κατευθύνσεις. Μέσα στο 99.9% υπάρχουν έτσι trap επιρροές, υπάρχει EDM, υπάρχουν lounge και house ήχοι, ακόμα και jazz fusion στοιχεία που θυμίζουν τις τελευταίες δουλειές του Flying Lotus. Όλα δοσμένα με εκλεκτικότητα και πολύ καλή αισθητική, σε ένα πολλά υποσχόμενο ντεμπούτο.
{youtube}-AWipr9KHY4{/youtube}
