Ο δίσκος της εβδομάδας
Kamasi Washington - The Epic
Ας ξεκινήσουμε με τις απαραίτητες συστάσεις. Ο σαξοφωνίστας που ακούει στο όνομα Kamasi Washington κυκλοφορεί εδώ και περίπου 10 χρόνια δίσκους σε δικό του ανεξάρτητο label, έχει συνεργαστεί με σπουδαίους τζαζ μουσικούς (Stanley Clarke, Harvey Mason κ.ά.) και είναι εν μέρει υπεύθυνος για τις τζαζ στιγμές που απολαύσαμε στο To Pimp A Butterfly του Kendrick Lamar. Στη Brainfeeder του Flying Lotus, πλέον, επιστρέφει με αυτό το υπερφιλόδοξο, σχεδόν τρίωρης διάρκειας «επικό» δισκογράφημα, το οποίο απευθύνεται όχι μόνο στους απανταχού φίλους του είδους, αλλά στον οποιονδήποτε.
Η τζαζ του Kamasi Washington επιτυγχάνει μια μοναδική ισορροπία μεταξύ πολυπλοκότητας και προσβασιμότητας. Όταν δεν πλατειάζει (πράγμα που θα ήταν δύσκολο να μην συμβαίνει πουθενά σε ένα τριπλό άλμπουμ) είναι περιεκτική σε ιδέες, με ξεκάθαρη φρασεολογία και μια μοναδική διαύγεια, που σου επιτρέπει σχεδόν να ακούσεις τη σκέψη του δημιουργού. Πέρα από τη δεδομένη τεχνική αρτιότητα του Washington στο σαξόφωνο, οι ενορχηστρώσεις είναι απίθανες, ενώ οι δαιδαλώδεις συνθέσεις λάμπουν όλο και περισσότερο, καθώς ξετυλίγονται. Ακτινοβολούν βέβαια κάτι από την ευφυΐα του Coltrane –πρόκειται μάλλον για τη βασικότερή του επιρροή– αλλά δεν μένουν εκεί. Τα soulful χορωδιακά και τα έγχορδα στο υπόβαθρο σε πολλά από τα κομμάτια θυμίζουν early 1970s Marvin Gaye, ενώ η εκτεταμένη χρήση του percussion παραπέμπει σε world ήχους.
Προφανώς, το The Epic έχει ήδη εξασφαλισμένη μια θέση στη λίστα της στήλης με τα καλύτερα του 2015. Κάντε τη χάρη στον εαυτό σας και αφιερώστε ένα τρίωρο για να το ακούσετε ολόκληρο...
{youtube}NtQRBzSN9Vw{/youtube}
Αξίζουν Επίσης
Torres - Sprinter
Μια πολύ ωραία εξέλιξη για την Torres, η οποία το 2013 με το ντεμπούτο της είχε συζητηθεί αρκετά στους indie κύκλους, αλλά δεν είχε κάτι παραπάνω να επιδείξει πέρα από ένα απλά συμπαθητικό άλμπουμ. Εδώ τα πράγματα βελτιώνονται αισθητά. Έχουμε ένα δυνατό σύνολο alternative rock κομματιών, με περισσότερες ουσιαστικές μελωδίες και λιγότερες έντεχνες αναζητήσεις. Ο ήχος είναι πιο γεμάτος, η παραγωγή προσεγμένη και οι συνθέσεις ωριμότερες. Η συμμετοχή των συνεργατών της PJ Harvey στην παραγωγή, βέβαια, έχει αφήσει έντονο το αποτύπωμά της.
{youtube}H6SIw30IOt8{/youtube}
Róisín Murphy - Hairless Toys
Η επιστροφή της εκκεντρικής electropop βασίλισσας μπορεί να άργησε (το τελευταίο της στούντιο άλμπουμ ήταν το Overpowered του 2007), ωστόσο δεν τη βρίσκει κακοφορμισμένη. Απεναντίας, στον νέο αυτόν δίσκο η Róisín Murphy τολμά και βουτάει σε πειραματικά νερά –έστω κι αν δεν κολυμπάει στα βαθιά, για την ώρα. Παραδίδει έτσι ένα σύνολο κομματιών που υστερεί σε μελωδίες, αλλά αποζημιώνει με στιλ και αισθητική υψηλής συναλλαγματικής αξίας. Με μοναδικό catchy «σωσίβιο» το εξαιρετικό "Evil Eyes", η Ιρλανδή επιλέγει τον δύσκολο δρόμο, ποντάροντας αυτή τη φορά όχι τόσο στα hooks και στη ρυθμική δυναμική των συνθέσεων, όσο στα παιχνίδια της ατμόσφαιρας. Δεκτόν...
{youtube}NjSwFsPCeJ4{/youtube}
Colin Stetson & Sarah Neufeld - Never Were The Way She Was
Πρόκειται για τη συνεργασία ανάμεσα στο πρώην βιολί των Arcade Fire Sarah Neufeld –η οποία πλέον είναι touring member– και στον Καναδό σαξοφωνίστα Colin Stetson, που επίσης τους έχει ακολουθήσει κατά καιρούς σε περιοδείες. Δίσκος πειραματικός απ' τους καλούς, ατμοσφαιρικός και εικονοπλαστικός. Σκοτεινός στο μεγαλύτερο μέρος του, πλην όμως με φωτεινά σημεία. Η χημεία των μουσικών είναι καλή, αν και μάλλον το βιολί επισκιάζει το σαξόφωνο και αναδεικνύεται περισσότερο. Υπό τις κατάλληλες συνθήκες και χωρίς προσδοκίες για ποπ στιγμές α-λα-Arcade Fire, το άκουσμα οπωσδήποτε ανταμείβει.
{youtube}rFUVLGqsgts{/youtube}
