Ο δίσκος της εβδομάδας
Blur - The Magic Whip
Το υπέροχο με τον Damon Albarn –άρα και με τον νέο δίσκο των Blur– είναι η μόνιμη αγκίστρωσή του στο εκάστοτε παρόν, κάτι που αποτελεί οπωσδήποτε συγκριτικό πλεονέκτημα σε σχέση με το πάλαι ποτέ αντίπαλο δέος των Gallaghers. Το The Magic Whip, το πρώτο άλμπουμ του συγκροτήματος εδώ και 12 χρόνια, είναι νοτισμένο με μια αίσθηση σύγχρονης αστικής μελαγχολίας, αλλά και με μια ηχητική πολυσυλλεκτικότητα που τόσο αρμόζει σε έναν μοντέρνο δίσκο. Πρόκειται για ένα ανομοιογενές σύνολο που απαρτίζεται από μια ντουζίνα κομμάτια, άλλα περισσότερο ενδιαφέροντα και άλλα λιγότερο, όλα τους όμως έμψυχα.
Όλα ανεξαιρέτως ακτινοβολούν υψηλή, ευρωπαϊκή αισθητική, χωρίς κανένα να είναι ακριβώς άρτιο ως σύνθεση. Δεν υπάρχει τίποτα σερβιρισμένο σε συσκευασία για άμεση κατανάλωση, δεν υπάρχει ούτε ένα που να αστράφτει όπως οι κορυφαίες στιγμές του συγκροτήματος (κι ας διατείνεται ο Graham Coxon ότι πρόκειται για το αγαπημένο του Blur άλμπουμ), ωστόσο ο δίσκος λειτουργεί θαυμάσια. Το The Magic Whip θα ικανοποιήσει όσους δεν είχαν προσδοκίες για ένα νέο αριστούργημα και θα διαψεύσει όσους περίμεναν μια στείρα αναπαραγωγή ή –ακόμα χειρότερα– έναν συναισθηματικό εκβιασμό με προκάλυμμα νοσταλγίας.
{youtube}oo55vzpL85w{/youtube}
Αξίζουν επίσης
Alabama Shakes - Sound & Color
Το Sound & Color φαίνεται να σηματοδοτεί την έναρξη μιας νέας εποχής για τους πολυσυζητημένους americana/soul/blues/southern rock αναβιωτές που γνωρίσαμε το 2012. Το συγκρότημα εγκαταλείπει την απαρέγκλιτη ρετρολαγνία του ντεμπούτου και δίνει περιθώρια στον ήχο του για να σχηματοποιηθεί όχι μόνο με βάση τις ρίζες, αλλά σύμφωνα και με τις δικές του προσλαμβάνουσες. Οι Alabama Shakes αυτή τη φορά αφήνουν χώρο στον ήχο τους να αναπνεύσει και –με καθαρότερη παραγωγή– επενδύουν περισσότερο στην ουσία των συνθέσεων, παρά στη vintage στιλιστική μανιέρα. Οι δε εξαιρετικές ερμηνείες της Britanny Howard ακτινοβολούν πλέον αυτοπεποίθηση και δεν αγωνιούν να εντυπωσιάσουν. Αν σε όλα τα παραπάνω συνυπολογίσουμε τα 2-3 «δολοφονικά» tracks και την πρωτιά στο Billboard, όλα συνηγορούν στο συμπέρασμα ότι το Sound & Color αποτελεί μία από τις σημαντικές κυκλοφορίες της χρονιάς.
{youtube}x-5OX7CO26c{/youtube}
Wire - Wire
Ένας ακόμη καλός δίσκος από τους Wire, που μετά από σχεδόν 40 χρόνια παραμένουν αστείρευτοι, με τον ήχο τους να μην ακούγεται σε καμία περίπτωση παρωχημένος. Το ομώνυμο αυτό άλμπουμ είναι μάλλον από τα πιο προσβάσιμα της πορείας τους, χωρίς όμως να γίνεται ποπ. Ρέει αβίαστα και σε σημεία είναι πραγματικά απολαυστικό, σε βαθμό που δημιουργεί σκέψεις ότι αδικείται από το γεγονός ότι δεν προέρχεται από κάποιους πρωτοεμφανιζόμενους. Δεν υπάρχει κάτι περισσότερο να ζητήσουμε από μπάντα η οποία βρίσκεται στον 14ο δίσκο της.
{youtube}-__tJ1tbzR0{/youtube}
Speedy Ortiz - Foil Deer
Η φαινομενικά απλή και οικεία μουσική των Speedy Ortiz αποδεικνύεται στην πραγματικότητα αρκετά πιο πολύπλοκη από το μέσο indie rock άκουσμα, αν προσέξει κανείς τον τρόπο με τον οποίο συμβαδίζουν οι 2 κιθάρες, καθώς και τα drum patterns σε σημεία. Το συγκρότημα θα πρέπει βέβαια να δουλέψει περισσότερο με τις μελωδίες του εάν θέλει να κάνει άνοιγμα σε μεγαλύτερο κοινό και να δημιουργήσει έναν πραγματικά συναρπαστικό δίσκο, ωστόσο το Foil Deer παραμένει αρκετά ενδιαφέρουσα δουλειά, τουλάχιστον για τους φίλους του είδους.
{youtube}RDsUwnw2suo{/youtube}
