Ο δίσκος της εβδομάδας
Young Fathers - White Men Are Black Men Too
Αφού διέψευσαν όλα τα προγνωστικά και κατέκτησαν το Mercury Prize του 2014, οι Young Fathers επανήλθαν με έναν δεύτερο δίσκο εξίσου καλό, αν όχι καλύτερο από το περσινό Dead. Ο όρος «εναλλακτικό hip hop» μοιάζει πλέον πολύ φτωχός για να αποτυπώσει τη μοναδικότητα του ήχου τους, ο οποίος έχει απεμπλακεί από πάσης φύσεως νόρμες και εισβάλλει σε αχαρτογράφητα πεδία της ευρύτερης ποπ κοσμολογίας. Πρόκειται για μουσική τολμηρή μεν, αλλά όχι ακριβώς δύσκολη. Όπως κάθε προοδευτικό άκουσμα, έτσι κι αυτό απαιτεί καθαρό μυαλό και αρκετές ακροάσεις προκειμένου να αποτιμηθεί και να εγκριθεί (ή να απορριφθεί) από τα προσωπικά φίλτρα του καθενός.
{youtube}2PdYvkaYsaU{/youtube}
Αξίζουν επίσης:
Bop English - Constant Bop
Το σόλο ντεμπούτο από τον frontman των White Denim είναι ένας άμεσα συμπαθής indie δίσκος, γεμάτος με φωτεινές μελωδίες και παιχνιδιάρικα grooves. Περιέχει ορισμένες λαμπρές συνθετικές ιδέες, ενώ δεν διστάζει σε σημεία να φλερτάρει με τα μπλουζ ή και με το mainstream rock των 1970s. Αν δεν ήταν εγκλωβισμένο σε μια κάπως άγουρη indie αισθητική –απόρροια της παραγωγής, ως επί το πλείστον– τώρα θα μιλούσαμε για έναν από τους δίσκους της χρονιάς. Προτείνεται ανεπιφύλακτα, παρ' όλα αυτά.
{youtube}ew00yyf6JhQ{/youtube}
Villagers - Darling Arithmetic
Απαλλαγμένο από την πληθωρική παραγωγή και τις φλύαρες ενορχηστρώσεις του προηγούμενου δίσκου, το Darling Arithmetic συνεχίζει την παράδοση των καλών folk κυκλοφοριών του Conor O’Brien και της μπάντας του. Το επίπεδο των συνθέσεων είναι βέβαια κατά τι πεσμένο, γι' αυτό και πρόκειται μάλλον για τον πιο αδύναμο από τους τρεις μέχρι τώρα δίσκους του. Εντούτοις, η ευαίσθητη γραφή, η υπέροχη ακουστική κιθάρα και η μελιστάλαχτη χροιά του δεν μπορούν παρά να εξαναγκάσουν για μία ακόμη φορά τις συναισθηματικές μας χορδές σε έντονες ταλαντώσεις...
{youtube}8UsYbProrac{/youtube}
