Για πολλούς από τους millennials, ιδιαίτερα εκείνους που σήμερα βρίσκονται στο ηλικιακό φάσμα μεταξύ 27 και 35 χρονών, το σαρωτικό indie rock κύμα των 2000s σηματοδότησε την πρώτη τους επαφή με μια πιο «ψαγμένη» μορφή μουσικής στην εφηβεία τους, διαμορφώνοντας το αισθητήριό τους και -σε αρκετές περιπτώσεις- καθορίζοντας τη σχέση τους με τη μουσική. Σε μια εποχή που το internet στην Ελλάδα δεν ήταν καθόλου δεδομένο για όλα τα νοικοκυριά και που τόσο οι μουσικές αναφορές στην εγχώρια τηλεόραση, όσο και τα charts δίσκων, σχεδόν μονοπωλούνταν από το …Fame Story, η απρόσμενη mainstream προβολή που έλαβαν κάποιες από τις indie rock μπάντες της εποχής από μουσικά κανάλια και rock ραδιόφωνα φάνταζε σαν όαση και κατάφερε να προσελκύσει το ενδιαφέρον των πιο ανήσυχων εφηβικών αυτιών.
Στο ρεύμα εκείνο δεν πρωτοστάτησε μόνο η Αμερική, αλλά συμμετείχε επί ίσοις όροις και η βρετανική σκηνή –η οποία, βέβαια, μετά το 2010 άρχισε σταδιακά να χάνει έδαφος στην κούρσα της indie rock ηγεμονίας, φτάνοντας σήμερα να φαντάζει κακέκτυπο του ίδιου της του εαυτού, εμμονικά προσκολλημένο στις περασμένες της δόξες. Στη Βρετανία των 00s ο rock ήχος ήταν ακόμη ακμαίος˙ τόσο με τους συνεχιστές της alt rock και britpop σκηνής των 90s (Muse, Coldplay, Elbow, Keane, Snow Patrol κτλ), όσο (κυρίως) με ένα σωρό μπάντες garage και post-punk αναβίωσης, οι οποίες ξεπήδησαν μετά την κυκλοφορία του Is This It των Strokes –το οποίο είναι μάλλον και το τελευταίο άλμπουμ με πραγματικά κολοσσιαία επίδραση στην διαμόρφωση της indie rock χρονογραμμής μέχρι σήμερα.
Σε αυτές τις τελευταίες είναι αφιερωμένη η σημερινή στήλη, η οποία επιλέγει και ιεραρχεί 20 από τα καλύτερα κομμάτια της σκηνής εκείνης, με τον περιορισμό του ενός κομματιού ανά μπάντα.