Στη St. Vincent μπορείς να φτάσεις εκκινώντας από διάφορες αφετηρίες. Μπορείς να τη δεις ως κομμάτι της γενικόλογης “indie” δεξαμενής, μπορείς να την εξετάσεις ως κεφάλαιο της σύγχρονης γυναικείας τραγουδοποιΐας ή μπορείς να πέσεις πάνω της αν ανατρέξεις στη χρονοσειρά της art rock/pop δισκογραφίας –που μάλλον πρόκειται και για το ιδίωμα που περιγράφει καλύτερα τον ήχο της. Από όποια μεριά και αν την προσεγγίσεις, πάντως, είναι αδύνατο να την αγνοήσεις, τουλάχιστον με βάση το αποτύπωμα που έχει αφήσει στα μουσικά πράγματα των τελευταίων 15 χρόνων.
Η πορεία της Annie Clarke (όπως είναι το πραγματικό της όνομα) στη μουσική ξεκίνησε από τις σπουδές στο γνωστό κολλέγιο Berklee, όπου μυήθηκε στις «σκληροπυρηνικές» αρμονίες, αυτοσχεδιασμούς και λοιπές τεχνοτροπίες της jazz, όπως συμβαίνει βέβαια σε κάθε σχολή μοντέρνας μουσικής. Η προσήλωση αυτών των σχολών στη θεωρία και την τεχνική, προετοιμάζοντας επαγγελματίες συνθέτες και δεξιοτέχνες και όχι απαραίτητα δημιουργικούς καλλιτέχνες ήταν και ο λόγος που επέλεξε να εγκαταλείψει τη φοίτησή της, οδηγούμενη στο συμπέρασμα το οποίο έχει διατυπωθεί αρκετές φορές από μεγάλες μορφές της μουσικής: για να γίνεις δημιουργικός πρέπει να γνωρίζεις τους κανόνες, αλλά να είσαι σε θέση να τους βάζεις στην άκρη και να μην τους επιτρέπεις (συνειδητά τουλάχιστον) να παρεμποδίζουν τη ροή της αυθόρμητης έκφρασης.
Τα επόμενα βήματά της την οδήγησαν σε συνεργασίες με Sufjan Stevens και Polyphonic Spree, αλλά και σε μια σειρά από εξαιρετικούς προσωπικούς δίσκους με επιρροές που εκτείνονται από τον David Byrne (με τον οποίο κυκλοφόρησε και δίσκο συνεργασία), την Kate Bush και την Björk, μέχρι την mid-to-late-70s περίοδο του David Bowie, στα κομμάτια που έχουν δημοσιοποιηθεί από τον επερχόμενο, έκτο solo δίσκο της, που καταφθάνει στα μέσα Μαΐου. Η προώθηση του νέου αυτού δίσκου είναι η βασική της ενασχόληση τον τελευταίο καιρό (μαζί με τα “Creativity and Songwriting” MasterClasses που παραδίδει) και αποτέλεσε την αφορμή για το θέμα της σημερινής στήλης.
Η δισκογραφία της St. Vincent είναι γεμάτη από στιγμές γνήσιας δημιουργικής διαύγειας. Η γραφή της είναι γεμάτη από απρόσμενες αρμονίες, ανορθόδοξες δομές και αλλόκοτους κιθαριστικούς ήχους, οι οποίοι ξενίζουν στο πρώτο άκουσμα (ειδικά τα απαίδευτα αυτιά), αλλά στην πορεία κάνουν ξεκάθαρο το ότι αποτελούν προϊόντα συνθετικής ευφυΐας και όχι αλλοπρόσαλλες τυχαιότητες στο όνομα του επιδεικτικού πειραματισμού. Παράλληλα, η καταπραϋντική (και ιδιαίτερα radio friendly) χροιά της φωνής της λειτουργεί ως αντιστάθμισμα προσβασιμότητας στην απαιτητική μουσική της και σε συνδυασμό με τα άρτια στημένα shows που παραδίδει, της έχει μισοανοίξει την πόρτα της αναγνώρισης από ένα κοινό που ξεφεύγει από τους μουσικόφιλους κύκλους.
Για την παρακάτω λίστα έχουν ληφθεί υπόψη μόνο τα κομμάτια που βρίσκονται στα προσωπικά, studio άλμπουμ της St. Vincent, χωρίς να συμπεριλαμβάνονται τα singles του επερχόμενου δίσκου.