Έπειτα από τις λίστες με τους καλύτερους folk και electronic δίσκους των 2010s, σειρά έχει η pop. Ένα είδος που πρωταγωνιστεί εδώ και παραπάνω από έξι δεκαετίες, χάρη στη μαζικότητά του, στην προσιτή του φύση, αλλά κυρίως στην ευελιξία του να μεταλλάσσεται συνεχώς και να προσαρμόζεται στα ρεύματα που υποδεικνύει το underground, όταν αυτά αναδύονται στην επιφάνεια.
Είναι βέβαια και παρεξηγημένο είδος η pop, κυρίως λόγω της …σαβούρας που συγκεντρώνει, ως τίμημα της μαζικότητάς της. Στη λίστα αυτή έγινε λοιπόν μια προσπάθεια να διαχωριστούν τα ξερά από τα χλωρά· να μπει ένα φίλτρο το οποίο θα αναδείξει την καλή πλευρά της pop, μένοντας συγχρόνως μακριά από τις ελιτίστικες νοοτροπίες και τους alternative κομπλεξισμούς, που απαξιώνουν οτιδήποτε καταφέρει να προσεγγίσει το mainstream ακροατήριο.
Για δημιουργία της λίστας, υπόψιν έχουν ληφθεί όλες οι διαφορετικές εκφάνσεις της pop, συμβατικές και εναλλακτικές, με εξαίρεση εκείνες που φλερτάρουν έντονα με τον πειραματισμό, σε βαθμό που το pop στοιχείο γίνεται δυσδιάκριτο.
Δείτε εδώ τους 25 καλύτερους folk δίσκους της δεκαετίας.
Δείτε εδώ τους 25 καλύτερους electronic δίσκους της δεκαετίας.
25. Sufjan Stevens – The Age of Adz (2010)
Η απόπειρα του Sufjan Stevens να επιστρέψει με έναν υπερβατικό δίσκο μετά το magnum opus του 2005. Αριστουργηματικό όχι, εξαιρετικό ναι.
24. Panda Bear – Panda Bear Meets The Grim Reaper (2015)
Ηλιόλουστες αρμονίες πάνω σε hip hop beats, με ηλεκτρονική επένδυση. Ποτέ στο παρελθόν δεν είχε ακουστεί τόσο pop η νεο-ψυχεδέλεια του Noah Lennox.
23. Sleigh Bells – Treats (2010)
Ένα noise pop διαμαντάκι γεμάτο πανίσχυρα grooves, σπιρτόζικα hooks και ακαταμάχητο στιλ, πίσω από τα οποία κρύβεται γνήσιο pop ένστικτο.
22. Florence + The Machine – Ceremonials (2011)
Μέσα στην υπερπληθωρικότητα και την όλη εξτραβαγκάνζα του, το Ceremonials περιέχει δείγματα θαυμάσιας pop, που ανέβασαν τη φήμη της Florence Welch στη στρατόσφαιρα.
21. Panda Bear – Tomboy (2011)
Δίσκος ηλεκτρονικής, νεο-ψυχεδελικής χαρμολύπης με εκπληκτικές αρμονίες, ήχο και ιδιοσυγκρασία, που δυστυχώς αδικήθηκε από τη βαριά κληρονομιά του προκατόχου του.
20. Robyn – Honey (2018)
Μια απολαυστική συλλογή mid-tempo ευφορίας, αποτελούμενη από ποικιλόμορφη μα και συνεκτική pop με εξαιρετική παραγωγή, η οποία αντάμειψε για την 8ετή αναμονή.
19. Perfume Genius – Put Your Back N 2 It (2012)
Ένα lo-fi κομψοτέχνημα αφοπλιστικής ευαισθησίας, έντονα δραματικό αλλά ποτέ μελό, με λιτή μα απολύτως ουσιαστική μουσικότητα.
18. Julia Holter – Have You In My Wilderness (2015)
Η Julia Holter πιο προσιτή από ποτέ, σε μια σειρά από αιθέριες chamber pop συνθέσεις, άψογα ενορχηστρωμένες, ηχογραφημένες και εκτελεσμένες.
17. Fever Ray – Plunge (2017)
Tραχιά, αιχμηρή, βιομηχανικής αισθητικής ηλεκτρονική pop, φτιαγμένη να ακούγεται σε κακοφωτισμένα υπόγεια. Ξεχωρίζει στον κατάλογο της Karin Dreijer, σόλο ή μη.
16. ANOHNI – HOPELESSNESS (2016)
Μια επίκαιρη κραυγή διαμαρτυρίας ενάντια στον πόλεμο και την κλιματική αλλαγή, ντυμένη με αριστοτεχνικά electronics, αλλά και μελωδίες με pop καρδιά.
15. Chromatics – Kill For Love (2012)
Μελαγχολική synth-pop με κιθαριστικές παρεμβάσεις, ηλεκτρονικές πινελιές και italo-disco υπόνοιες, σε ένα συνονθύλευμα που άφησε αποτύπωμα στη δισκογραφία της δεκαετίας.
14. Weyes Blood – Titanic Rising (2019)
Ένας δίσκος αλματώδους εξέλιξης για μια τραγουδοποιό που είχε δείξει εκπληκτικές προοπτικές, έστω κι αν βρίσκεται πάντα με το βλέμμα στο παρελθόν.
13. St. Vincent – MASSEDUCTION (2017)
Στον πιο πρόσφατο δίσκο της, η Annie Clark στράφηκε προς πιο εύπεπτες φόρμες και αρμονίες, χωρίς να χάνει ίχνος από την ευρηματικότητά της.
12. Beach House – Bloom (2012)
Οι Beach House αξιοποίησαν το momentum του Teen Dream και συνέχισαν την «άνθισή» τους ως μπάντα με έναν δίσκο πλούσιο σε φανταστικές dream pop μελωδίες.
11. Robyn – Body Talk (2010)
Ένας οδοστρωτήρας χορευτικής, ευρωπαϊκής electropop, που λειτούργησε ως συνεχιστής της σπουδαίας pop παρακαταθήκης της σουηδικής δισκογραφίας.
10. Grimes – Art Angels (2015)
Συναρπαστικά μελωδικό κολάζ ετερόκλητων επιρροών από Δύση και Άπω Ανατολή, που ακτινοβολεί δημιουργική διαύγεια σε κάθε του δευτερόλεπτο.
9. Kate Bush – 50 Words For Snow (2011)
Ένας σκανδαλωδώς υποτιμημένος δίσκος εμπνευσμένος από το χιόνι, από την ιέρεια της «έντεχνης» pop. Ο ήχος του χειμώνα, αποτυπωμένος ανατριχιαστικά.
8. Grimes – Visions (2012)
Η Grimes προκάλεσε ένα σοκ φρεσκάδας στην pop της εποχής το 2012, δημιουργώντας έναν απαράμιλλο ήχο, αλλά και singles τα οποία άφησαν το στίγμα τους στη δεκαετία.
7. Fiona Apple – The Idler Wheel… (2012)
Ένα συνθετικό και στιχουργικό αριστούργημα, που σμίγει τη baroque pop με την jazz υπό πολύπλοκες αρμονίες, πύρινη γραφή και μνημειώδεις ερμηνείες.
6. St. Vincent – St. Vincent (2014)
Στον τέταρτο δίσκο της ως St. Vincent, η Annie Clark παρέδωσε μια εκκεντρική, avant-garde, εγκεφαλική art pop πρόταση, με ευρηματικές ιδέες που κατεβάζουν σαγόνια.
5. Destroyer – Kaputt (2011)
Ένα άρτιο ηχητικό σύμπαν, που ακτινοβολεί προσωπικότητα, αστική εκλεκτικότητα και σοφιστικέ αίγλη, ενορχηστρωμένο και ηχογραφημένο με ασύλληπτη μαεστρία.
4. Lana Del Rey – Norman Fucking Rockwell! (2019)
Ο δίσκος που περιμέναμε να γράψει η Lana Del Rey από την πρώτη στιγμή που ακούσαμε το “Video Games”, έσκασε σαν βόμβα λίγο πριν το κλείσιμο της δεκαετίας.
3. Lorde – Melodrama (2017)
Μια ρεαλιστική αποτύπωση του μετεφηβικού heartbreak με τη ματιά μιας γνήσιας millennial, που με τον δεύτερο, υπέροχο pop δίσκο της, εξέφρασε μια ολόκληρη γενιά.
2. St. Vincent – Strange Mercy (2011)
Η προσωπική κορυφή της Annie Clark βρίθει από σπουδαίες μελωδίες, ανεπανάληπτη κιθαριστική τεχνική και ευρηματικό songwriting, που σπρώχνει την pop στα όριά της.
1. Beach House – Teen Dream (2010)
Δεν πρόκειται μόνο για τον καλύτερο pop δίσκο της δεκαετίας, αλλά και για έναν δίσκο που στέκεται επάξια δίπλα στα αριστουργήματα από ολόκληρο το φάσμα της δισκογραφημένης pop.
{youtube}njbmwfndFH4{/youtube}
