To προηγούμενο Listomania σηματοδότησε την έναρξη ενός κύκλου ανασκοπήσεων στους καλύτερους δίσκους της δεκαετίας ανά είδος, αρχής γενομένης με τη folk. Η σημερινή ανασκόπηση αφορά την ηλεκτρονική μουσική, ένα είδος στο οποίο συνέβησαν ενδιαφέρουσες ζυμώσεις τα τελευταία 10 χρόνια.
Το φάσμα της ηλεκτρονικής μουσικής είναι βέβαια απίστευτα ευρύ. Όχι μόνο εξαιτίας των δεκάδων ειδών και υποειδών που απαντώνται στη γενεαλογία της, αλλά και επειδή στοιχεία της παρεισφρύουν όλο και περισσότερο στην pop, στο rock, στο R'nB, στην jazz, στη nu-disco και σε έναν σωρό άλλα είδη, εισάγοντας αμφισημίες και καθιστώντας συχνά δύσκολη την κατάταξη των ακουσμάτων σε κάποια μοναδική κατηγορία. Με αποτέλεσμα αυτά να καταλήγουν σε μια «γκρίζα ζώνη», ένα από τα χαρακτηριστικά φαινόμενα της δεκαετίας που οδεύει προς το τέλος της.
Συνεπώς, για τις ανάγκες της λίστας αυτής έχουν συμπεριληφθεί είτε αμιγώς ηλεκτρονικοί δίσκοι, είτε δίσκοι που μπορεί μεν να κινούνται στα σύνορα με διαφορετικά είδη, αλλά το ηλεκτρονικό στοιχείο παραμένει το κυρίαρχο. Δεν έχουν συμπεριληφθεί EP (συγγνώμη Burial), ούτε δίσκοι που ανήκουν στους χώρους της ambient και της ευρύτερης πειραματικής μουσικής, σε μια προσπάθεια να περιοριστεί η διασπορά της λίστας και να ενισχυθεί η συνοχή της.
Δείτε εδώ τους 25 καλύτερους folk δίσκους της δεκαετίας.
25. KAYTRANADA – 99.9% (2016)
Ένας πολυσυλλεκτικός δίσκος, που σαρώνει την pop, το hip hop, τo R'n'B, την jazz, το funk και τη soul, με συνεκτικό στοιχείο την EDM βάση του.
24. Flying Lotus – Until The Quiet Comes (2012)
Ακόμα και σε έναν από τους λιγότερο δυνατούς του δίσκους, ο παραγωγός-φαινόμενο καταθέτει στιγμές ευφυΐας, που μαγνητίζουν.
23. DARKSIDE – Psychic (2013)
Η blues κιθάρα του Dave Harrington έδεσε ιδιαίτερα έξυπνα με τα electronics του Nicolas Jaar, σε έναν δίσκο που προκάλεσε συζητήσεις.
22. A.A.L. (Against All Logic) – 2012/2017 (2018)
Ο Nicolas Jaar καταπιάστηκε με την παραδοσιακή house και παρέδωσε το καλύτερο project της μέχρι στιγμής δισκογραφίας του.
21. John Talabot – ƒIN (2012)
Ένας δίσκος διαβασμένης, μα και εκμοντερνισμένης house, σκοτεινής αλλά με φωτεινές ιδέες, ο οποίος στις καλές του στιγμές σπέρνει και θερίζει.
20. DJ Koze – Knock Knock (2018)
Μια ευφάνταστα ετερόκλητη συλλογή, που μόνο ένα δημιουργικό μυαλό σαν εκείνο του εκκεντρικού Γερμανού παραγωγού θα μπορούσε να δημιουργήσει.
19. Fuck Buttons – Slow Focus (2013)
Επώδυνα δυνατό, άρρωστα σκοτεινό, αλλά και διαολεμένα εμπνευσμένο. To ηλεκτρονικό noise στα καλύτερά του.
18. Four Tet – There Is Love In You (2010)
Η καλύτερη ίσως δουλειά του Βρετανού παραγωγού, δίσκος-ορόσημο για τους λάτρεις της εκλεπτυσμένης electronica.
17. Aphex Twin – Syro (2014)
Η επιστροφή του πατέρα της IDM με LP έπειτα από 13 χρόνια ενθουσίασε και αποζημίωσε σε μεγάλο βαθμό για την πολυετή αναμονή.
16. Jon Hopkins – Singularity (2018)
Με το εξαιρετικό Singularity ο Jon Hopkins εδραίωσε τη θέση του στις μεγαλύτερες αποκαλύψεις του ηλεκτρονικού ήχου των τελευταίων χρόνων.
15. James Blake – Overgrown (2013)
O δεύτερος δίσκος του πρωτοπόρου Βρετανού μουσικού αποτέλεσε βήμα συνθετικής εξέλιξης και τιμήθηκε με το Mercury Prize της χρονιάς του.
14. Todd Terje – It’s Album Time (2014)
Ένα ντελίριο ηλεκτρονικής disco, αβίαστα όμορφης αλλά και φινετσάτης, εμπλουτισμένης με house, jazz, latin και pop αναφορές, δια χειρός του Νορβηγού DJ.
13. The Avalanches – Wildflower (2016)
Έπειτα από 16 χρόνια αναμονής, το αυστραλέζικο γκρουπ παρέδωσε έναν ακόμη sample-based δίσκο υψηλών προδιαγραφών, διατηρώντας το στάτους του.
12. Caribou – Our Love (2014)
Το πιο πρόσφατο άλμπουμ του Καναδού παραγωγού ως Caribou αποτέλεσε μία από τις πλέον ισορροπημένες προσμίξεις της pop με την ηλεκτρονική μουσική ever.
11. Flying Lotus – You’re Dead! (2014)
Στον avant-garde 5ο δίσκο του, ο Flying Lotus βούτηξε στα άδυτα της jazz παρακαταθήκης του Miles Davis και του αφροφουτουρισμού του Sun Ra, με εκπληκτικά αποτελέσματα.
10. James Blake – James Blake (2011)
Στο επιδραστικό ντεμπούτο του, ο νεαρός (τότε) Βρετανός πάντρεψε τη γαλανομάτα soul με μινιμαλιστικά post-dubstep electronics, συν-διαμορφώνοντας τον ήχο της δεκαετίας.
9. Jon Hopkins – Immunity (2013)
Εκλεπτυσμένο μα και προσιτό ταυτόχρονα, παλινδρομώντας ανάμεσα σε φρενήρη techno σφυροκοπήματα και ambient ηχοτοπία, το Immunity έχει ήδη γίνει κλασικό.
8. Caribou – Swim (2010)
Γκρουβάτο και σοφιστικέ, ηλεκτρονικό αλλά και pop· ένα ευφυές ηχητικό υβρίδιο, που όταν κυκλοφόρησε διέφερε αισθητά από οτιδήποτε άλλο είχε ηχογραφηθεί.
7. Flying Lotus – Cosmogramma (2010)
Ηχητικό ταξίδι στις δαιδαλώδεις διαδρομές ενός ασύλληπτα δημιουργικού μυαλού, που αναφέρεται καταχρηστικά ως electronic, ενώ αποτελεί είδος από μόνο του.
6. Andy Stott – Luxury Problems (2012)
Ένα υπόγειο αριστούργημα δυστοπικής, βιομηχανικής techno, το οποίο προσεγγίζει την ηχητική τελειότητα, ενώ αποδεικνύεται και απροσδόκητα έμψυχο.
5. Disclosure – Settle (2013)
Οι Disclosure στο ντεμπούτο τους έδωσαν μια σύγχρονη EDM διάσταση στο UK Garage, με αστραφτερά ονόματα να δανείζουν τα φωνητικά τους σε μια παρέλαση από club bangers.
4. LCD Soundsystem – American Dream (2017)
Αφού σκότωσε και στη συνέχεια ανέστησε τους LCD Soundsystem, ο James Murphy επέστρεψε θριαμβευτικά, σαρώνοντας στις κριτικές και φτάνοντας στο Νο.1 του Billboard.
3. Jamie xx – In Colour (2015)
Ένας ακαταμάχητος ηλεκτρονικός δίσκος με pop απολήξεις από τον εγκέφαλο των xx, που –πέρα από κάθε προσδοκία– υπερέβη οτιδήποτε είχε παραδώσει στο παρελθόν.
2. LCD Soundsystem – This Is Happening (2010)
Το dance-punk μεγαλούργημα που έμπασε τους LCD Soundsystem στη νέα δεκαετία, χωρίς να υστερεί ιδιαίτερα σε αξία από το κορυφαίο Sound Οf Silver του 2007.
1. Daft Punk – Random Access Memories (2013)
Η σπουδή των Daft Punk στη disco και στο funk των 1970s έδωσε μια σειρά από μικρά διαμάντια, απέκτησε φαινομενικά ευρεία αποδοχή και μάλλον πέρασε στην αιωνιότητα.
{youtube}a5uQMwRMHcs{/youtube}
