Στην Αθήνα των late 00s έλαβαν χώρα μερικά θρυλικά events, στα οποία χόρεψαν αληθινά και με την ψυχή τους χιλιάδες κόσμου. Καθόλου τυχαία, είχαμε, ακόμα, super clubs με αισθητική περισσότερο “αποθήκης” παρά Lohan και τα μικρά intimate parties σε χώρους όπως το Yoga Bala ή το Bios είχαν, απόλυτα, το vibe που γεννούσε sub genres και μικρές μουσικές κοινωνίες. Ας μην ξεχνάμε ότι παιδιά που σύχναζαν σε disco - club “αιρέσεις” όπως για παράδειγμα αυτή των Amateur Boys αργότερα ξεκίνησαν τις δικές τους βραδιές, κάποιοι ακόμα και τα δικά τους clubs (και για παράδειγμα εγένετο το 6 D.O.G.S.), ενώ αυτοί που το ζούσαν στο απόλυτο, με τα after parties και τις χορευτικές κινήσεις, ακόμα και αν τότε δεν τους περνούσε από το μυαλό, στην Αθήνα της κρίσης -των mid 10s- θα αποφάσιζαν, μαζί με όλους όσους “σπουδάζουν” στα ΙΕΚ ηχοληψίας την τέχνη του djing, να γίνουν από χορευτές, δισκοκαβαλάρηδες (aka disc jockeys).
Το μόνο που χρειαζόταν (και ακόμα χρειάζεται) στην εποχή των social media, ήταν να έχεις γεμάτη ατζέντα με πολλούς φίλους, πρωην clubgoers (πρακτικά να διατηρείς καλές σχέσεις με όσους έχεις βοηθήσει στο να έχουν μία τουλάχιστον καλή after εμπειρία) και να μπορείς να κατεβάσεις σε mp3 τα κομμάτια που παρακολουθείς ότι παίζουν οι αγαπημένοι σου djs από το εξωτερικό. Αυτό, σε συνδιασμό με χώρους που δεν είχαν πολλές απαιτήσεις (και εννοείται ότι δεν προσέφεραν ή ακόμα δεν προσφέρουν πολλά -από χρήματα μέχρι ηχοσύστημα) και ζητούσαν απλά να μαζέψεις τους φίλους σου το βράδυ που θα έπαιζες, έφερε την πόλη σε ιστορικά χαμήλα επίπεδα clubbing κουλτούρας. Ο συνδυασμός κόσμου που συχνάζει σε ένα μέρος γιατί “ξέρουν τον τάδε ή κάποιοι το έκαναν share” με dj που μάζεψε τα mp3 από τα αγαπημένα του Βoiler Room και συνήθιζε να χορεύει ή να “πίνει” με τους μισούς που είναι τώρα στο event του, δημιούργησαν αυτό που σήμερα λέμε η -όχι και τόσο club- Αθήνα τη νύχτα. Ας σημειωθεί κάπου εδώ βέβαια, ότι, μεμονωμένα και κατά καιρούς, συμβαίνουν και underground events που “ρίχνουν σαγόνια” όπως αυτό του περασμένου Σαββάτου.
https://www.youtube.com/watch?v=ju9ASThGLqU
Όμως, στ’αλήθεια δεν υπάρχει κάτι τόσο κακό στο να είναι κάποιος dancer ή φανατικός ακροατής και να γίνει dj. Aπό το παρελθόν με θρύλους όπως ο David Mancuso μέχρι προσφάτως με ονόματα όπως η Blessed Madonna, υπήρξαν και υπάρχουν άπειροι djs που ξεκίνησαν να “μαθαίνουν” την τέχνη του djing αφού πρώτα χόρεψαν ή μελέτησαν σε βάθος τους ήχους που τους ξεσηκώνουν. Βέβαια, ο τρόπος με τον οποίο αργότερα μετέτρεψαν τις προσωπικές εμπειρίες σε dj γνώση έγινε με απόλυτο σεβασμό στην ιστορία και τις αρχές του επαγγέλματος -και αυτό γράφεται για όσους δηλώνουν djs αλλά πριν λίγο γκούγκλαραν το όνομα David Mancuso.
Σε κάθε περίπτωση, η Covid πανδημία υπήρξε και ακόμα είναι, μία καλή ευκαιρία για να έχει ξανά η Αθήνα τη διασκέδαση που της αξίζει, από τα χέρια πραγματικών λειτουργών της νύχτας a.k.a djs, αρκεί να γίνει ένα προσεγμένο restart, τόσο από τους υπεύθυνους των καταστημάτων που "κλείνουν" τους διασκεδαστές της βραδιάς όσο και από τους ίδιους του djs.
Όσο περίεργο και αν διαβάζεται, στην παρούσα φάση, υπάρχουν μαγαζιά που κυριολεκτικά ψάχνουν djs, δηλαδή υπάρχει υπερβολική ζήτηση, σχεδόν όπως συνέβαινε και στα τέλη των 00s. Αυτό βέβαια είναι και το δίκοπο μαχαίρι της υπόθεσης "αθηναϊκή νύχτα", καθώς είναι τελείως διαφορετικό κάποιος επαγγελματίας να υποστηρίζει με τις γνώσεις του (εφόσον αυτές υπάρχουν) το ύφος ενός μαγαζιού (ακόμα και αν παίζοντας σε αυτό δεν έχει ούτε έναν γνωστό) και τελείως “άσχετο”, άκομψο, και κακό για όλους, να μετατρέπονται σε djs οι απλοί θαμώνες - φίλοι ενός χώρου -απλά γιατί το ζήτησαν και θα το υποστηρίξουν με ευνοϊκούς για τον ιδιοκτήτη όρους.
*Οι παρακάτω 3 κυκλοφορίες είναι για club χρήση μόνο.
1. Mark Flash - Hors D'oeuvres Vol. 2 (Detroit Techno Funk Association)
Ο Mark Flash από το Detroit αναλαμβάνει το 2ο μέρος της σειράς με τα eps "Hors D’oeuvres” και στο βασικό single “One Way Ticket To Mars” κερνάει διαγαλαξιακό techno με ψήγματα acid. Η [DTFA] Detroit Techno Funk Association είναι το νεοσύστατο label που έστησαν οι απόγονοι του Underground Resistance κινήματος. Για να μην λέτε ότι δεν κάνουν τη Detroit τέκνο όπως παλιά.
2. Stephan Bodzin & Marc Romboy - Luna (The Remixes) (Systematic)
Από τα πακέτα που κόβουν την ανάσα. Δέκα χρόνια μετά την original κυκλοφορία του, το “Luna” των Bodzin & Romboy τροφοδοτεί τα σκοτεινά clubs και τους σούπερ σταρ djs της Ευρώπης. Ο Ben Bohmer της Anjunadeep γεμίζει με synths το “Calisto”, οι Anna &Wehbba δίνουν νέα electro techno ζωή στο “Ferdinard”, o Αera κρατάει το “Triton” σε βραδύκαυστα επίπεδα και ο δικός μας Echonomist δίνει το χαρακτηριστικό του minimal to maximal ύφος στο “Phobos”.
3. Logic1000 - In The Sweetness Of You EP (Because)
Και η πιο εμπορική εκδοχή της χορευτικής μουσικής για αυτή την εβδομάδα βρίσκει τον εκπρόσωπο της σε μία από τις επόμενες σουπερ σταρ του ήχου. Η Logic1000 έχει νέο ep και το “What You Like” που ξεχωρίζει έχει αυτή τη νωχελικότητα που το κάνει να στέκεται το ίδιο άνετα νωρίς στο club και σε απογευματινό slot στα ραδιόφωνα που τολμούν.
