Από τις πρώτες εβδομάδες λειτουργίας του avopolisradio.gr για τη νέα σεζόν, η γενικότερη αίσθηση, ειδικά στις κουβέντες μας με τον Μάκη Μηλάτο είναι ότι σε μουσικό επίπεδο μάλλον “κερδάμε”. Εδώ και τρία χρόνια έχουμε επενδύσει στην ανάδειξη φρέσκων ονομάτων, εγχώριων και μη, καλύπτοντας σχεδόν όλα τα μουσικά μέτωπα, όμως λίγο πριν το τέλος της χρονιάς, έχω μπει, αναπόφευκτα, σε σκέψεις. Όχι, ασφαλώς και δεν θα αλλάξουμε ρότα, απλώς η επανένωση μου με την house / χορευτική μουσική με βοήθησε να δω πιο ψύχραιμα την πραγματική δυναμική αυτού που λέμε “νέο indie” και το συμπέρασμα είναι “κρατήστε μικρό καλάθι” στα φετινά best of.
Εννοείται ότι ζούμε τις επιπτώσεις του “ανύπαρκτου” 2020 και εννοείται ότι ο βασικός τροχός της εναλλακτικής κουλτούρας, η αγορά βινυλίου, έχει αρχίσει και “φρακάρει’ (όπως θα αναλυθεί προσεχώς σε επόμενο, σχετικό, περιεκτικό άρθρο) αλλά η ουσία, δηλαδή η μουσική δημιουργία, κινήθηκε -ειδικά σε επίπεδα album format- σε αυτό που ονομάζουμε "χρυσή μετριότητα".
Σκεφτείτε μόνο πόσα από τα μεγάλα ονόματα απογοήτευσαν. Η Lorde, οι Coldplay, o Drake και ο Ye, όλοι σούπερσταρ πρώτης γραμμής, ονόματα ικανά να συγκεντρώσουν δεκάδες χιλιάδες κόσμου σε πιθανές συναυλίες και όμως, φέτος κυκλοφόρησαν albums απλά για να τσιμπήσουν τα “βασικά” streams. Από την άλλη, και οι σχετικά γνωστοί από τους ανεξάρτητους, πάλι σε χαλαρά επίπεδα κινήθηκαν. Με εξαίρεση τους Badbadnotgood και την Little Simz προσφάτως, θα πρέπει να πάμε πίσω στο πρώτο τρίμηνο του 2021 για να αναζητήσουμε πραγματικά καλούς δίσκους από σχετικά αναγνωρίσιμα ανεξάρτητα ονόματα (βλέπε την κατάθεση ψυχής των Floating Points & Pharoah Sanders), ενώ οι όποιες ελπίδες είχαμε για ενδιαφέρουσα μουσική από τους οικείους εναλλακτικούς, βλέπε Angel Olsen, Yves Tumour, Parquet Courts, Dark Side, London Grammar, Liz Phair και άλλους, δεν ευοδώθηκαν, με τα ονόματα αυτάν να μην καταφέρνουν να “πιάσουν” τις γνώριμες σταθερές τους.
Ίσως, ο εγκλεισμός και η ανασφάλεια που έφερε η πανδημία να μας κάνει πιο έτοιμους να “νερώσουμε” το κρασί μας, ειδικά αν αναλογιστεί ανείς πως ένας νέος δίσκος είναι μια καλή αφορμή να ξαναβγει στον δρόμο η αγαπημένη μας μπάντα, όμως αυτό δεν θα έπρεπε να γίνει πανάκεια. Ας μην ξεχνάμε όλους τους σπουδαίους δίσκους του παρελθόντος που “ξεσκονίσαμε” μέσα στο lockdown και που ασφαλώς μας υπενθύμισαν την αυθεντικότητα κα τις καινοτομίες κάποιων μεγάλων παραγωγών.
Θα έχει ενδιαφέρον να δούμε πως θα "κλείσει" ο κατάλογος με τις φετινές κυκλοφορίες μέσα στον Νοέμβριο, αν και για τους “μεγάλους” υποψήφιους των best of the year λιστών οι “κινήσεις” που έπρεπε έχουν γίνει. Και ίσως, ήρθε η ώρα για τη μουσικογραφία να κερδίσει, τώρα, μερικούς πόντους καθώς θα είναι πραγματικά μια δύσκολη χρονιά για να ξεχωρίσουν οι μουσικοκριτικοί τα καλύτερα της.
Και τώρα, από την ακραία electronica στην ambient και μετά στην disco μέσα από 3 νέες κυκλοφορίες.
Amon Tobin - How Do You Live (Nomark)
Δεν υπάρχει δικαιολογία για το γεγονός ότι άνοιξα το promo με νέα μουσική από τον Βραζιλιάνο ηλεκτρονικό πρωτοπόρο Amon Tobin, σχεδόν ένα μήνα μετά την επίσημη κυκλοφορία του. Το How Do You Live είναι η πρώτη του κυκλοφορία για τη νέα ετικέτα του Nomark και κάθε δευτερόλεπτο του καλοσμιλεμένου χαρακτηριστικού ήχου του, γεμάτο κοφτερές γωνίες, σκοτεινά synth στρώματα και υπόγειες ποπ μελωδίες είναι στο επίπεδο που έχουμε συνηθίσει 25 χρόνια τώρα. Ναι, ο Amon Tobin επιστρέφει για να υπενθυμίσει ποιος είναι ο μπαμπάς του Flying Lotus ήχου, ο άνθρωπος που έμαθε σε παραγωγούς όπως ο Diplo και ο Skrillex να προσαρμόζουν το “ακραίο” στις μάζες και επέβαλε τη μουσική ανωμαλία προκειμένου να ανοίξουν νέοι ορίζοντες. Και αυτήν τη φορά, αντί να ακολουθήσει τη συνήθη διαδρομή της πολυρυθμίας και του ηλεκτρονικού θορύβου, βάζει στο mix όλα τα projects που έχει αναπτύξει στη μεγάλη πορεία του. Το “Phaedra” είναι αυτό το αιθέριο βαλς που Τζοκερ τύποι χορεύουν στα σκοτάδια, ενώ το ομότιτλο track προκαλεί τον ίλιγγο χιλίων και βάλε σπασμένων beats που συνδέονται με ανατριχιαστική λεπτομέρεια και ξαφνικά ξεσπούν. Για μία ακόμη φορά, ο πάντα καινοτόμος Amon Tobin υπενθυμίζει ότι στη μουσική μπορούν να συμβούν τα πάντα, αρκεί να ξέρεις πως να προσαρμόσεις το χάος. Από την psyche folk του side project Figueroa, μέχρι την rock electronica των Only Child Tyrand, τα βαριά μπάσα των Two Fingers και τον λυρισμό των Stone Giants, το πρίσμα του Amon Tobin θα δείχνει πάντα το μέλλον.
GCOM - ‘E2-XO' (!K7)
Ok, το νέο ότι ο Tom Middleton πλέον κάνει επική ambient, βασικά και με την συνεργασία του Mark Pritchard κάνει τόσο επική ambient που στα επόμενα 30 χρόνια θα ακούγεται κλασσική, είναι δύσκολο να το προσπεράσεις. Ένα από τα σημαντικότερα μυαλά και ζευγάρια αυτιά που διέθεται η dance σκηνή της Αγγλίας, επιστέφει στο Cosmos που πάντοτε κατείχε μέσω της ατμοσφαιρικής μουσικής. Όροι όπως :τεχνολογική και φιλοσοφική επανάσταση, ηλεκτρονικός ήχος από το μέλλον, διαγαλαξιακό υπερπέραν, κοσμολογία, ανθρωπογενής κλιματική αλλαγή, αστροφυσική και βαθιά ανθρωπιστική και γαλαξιακή ενσυναίσθηση, είναι μόνο μέρος αυτού του φουτουριστικού πάνω απόλα ταξιδιού στον ήχο που εκ νέου σχηματίζει ο Tom Middleton aka Global Communication. Θα έπρεπε να είχαμε προβλέψει την εξέλιξη του όταν ένα χρόνο πριν η Warp ανέλαβε την επανέκδοση του ambient αριστουργήματος ’76:14’. To απόλυτα conceptικο “E2-XO” είναι ίσως η πιο ολοκληρωμένη μουσική που έχει παραδώσει ο Middleton και ιδανικά θα μπορούσε να είναι το soundtrack για το restart της γης -Earth 2.0- όταν αυτό κριθεί απαραίτητο.
Clive From Accounts - Strictly Business EP (Razor N Tape Reserve)
Αψεγάδιαστη και πάντα φινετσάτη discο από τους καλύτερους που συνεχίζουν την παράδοση στον ήχο της Νέας Υόρκης. Η σειρά Reserve της Razor N Tape επιστρέφει με τον Βρετανό Clive From Accounts να βασίζεται σε “κλασσικά” soul ακόρντα και samples προκειμένου να παραδώσει τουλάχιστον δύο "must play" κομμάτια για τη φετινή dj σεζόν. To κρεσέντο του “Tell Me” είναι η καλύτερη δουλειά που δεν έχουν οι Jungle την τελευταία διετία ενώ το “Without You Love” κοντράρει στα ίσα το “Vibe Your Love” του Maceo Plex. To EP συμπληρώνουν τo ομότιτλο και ελαφρώς jazz “Strictly Business”, το οποίο όμως υπενθυμίζει ότι ο Clive έχει περάσει πρόσφατα από το σπίτι τoυ λονδρέζικου jazz label On The Corner, και το “Yukon” μια λιγότερο πετυχημένη απόπειρα οργανικής acid.
