Την ίδια εποχή που ξεκίνησα να συλλέγω περιοδικά Ποπ & Ροκ, διάβαζα με σχετική συνέπεια και τα Jazz & Τζαζ του θείου μου. Καλά, δεν με έλεγες βέβαια και jazz aficionado· και σίγουρα πίσω στο 1994-1995 προτιμούσα τον κατάλογο των Soundgarden, από την ιστορία του bebop. Ήθελα όμως να κρατάω τη σπίθα και την επαφή με κάτι που δεν ένιωθα ακόμα έτοιμος να ακούσω, αλλά καταλάβαινα ως μουσική που χρήζει προσοχής.
Η αυγή του 2020 με βρήκε να μελετάω μανιωδώς την κουλτούρα της Blue Note Records και τα παράγωγά της. «Κλασικό σημάδι ότι μεγάλωσα», όπως συνηθίζω να λέω σε όλους, αλλά και μια σημείωση για τους αναγνώστες της στήλης ότι you can’t teach an old dog new tricks. Παρ' όλα αυτά, ακριβώς στην έναρξη μιας χρονιάς-ορόσημο για πολλά προσωπικά, κοινωνικοπολιτικά και μουσικά θέματα, η κληρονομιά που έχει αφήσει το σπουδαίο jazz label φαντάζει στα μάτια μου πιο επίκαιρη από ποτέ.
Το όραμα και το καλοστημένο πλάνο των δύο Γερμανών ιδρυτών της Blue Note (Alfred Lion & Frank Wolff), ο τρόπος με τον οποίον αγκάλιασαν το διαφορετικό τόσο –στον ήχο, όσο και στην κοινωνική εκδοχή του, με δεδομένο ότι ήδη από τα μέσα της δεκαετίας του 1940 μέχρι και τα μέσα των 1960s η τζαζ ήταν η μουσική των μαύρων, την οποία κατέγραφε μια ανεξάρτητη ετικέτα λευκών– και η επιμονή στην ηχητική καινοτομία, δημιούργησαν αξίες. Αν λοιπόν τις αναγάγεις στο σήμερα, είναι ικανές να δώσουν «ανάσα» σε κουρασμένες κοινωνίες, μουσικές και όχι μόνο.
Σε πιο πρακτικό επίπεδο, χρησιμοποιώντας μία ακόμα φράση την οποία περιφέρω παντού τελευταία, «πλησιάζουν οι μέρες που το διαφορετικό θα κερδίζει σε όλα τα μέτωπα». Κερδίζει άλλωστε στη μόδα εδώ και μια διετία, από την ώρα που ο Virgil Abloh τοποθετήθηκε στην κεφαλή της Luis Vitton, κερδίζει στον κινηματογράφο από τότε που το awkwardness του Γιώργου Λάνθιμου έγινε το νέο cult· και κερδίζει ασφαλώς και στη μουσική, από τότε που η queer trap της Young M.A. έγινε ο ήχος της Νέας Υόρκης.
Έτσι, βγάζει μόνο νόημα ότι σε μια τυχαία Τρίτη απόγευμα στο Avopolis Radio ακούς τα 20άχρονα Raed Raess & Marko Kribali να σπινάρoυν από Sega Bodega μέχρι Mazhar Ve Fuat για τα DR34M34TER SESSIONS, γνωρίζοντας ότι λίγο πριν η Ευδοκία Πρέκα είχε τινάξει τη μπάνκα παίζοντας από νέα worldwide καλούδια μέχρι ΜacDonald And Giles, δίνοντας παράλληλα και τα σπέκια στους Beastie Boys.
Αυτό που θέλω να γράψω, είναι ότι ο κόσμος της πολυφωνίας και της διαφορετικότητας, έτσι όπως τον ζήτησαν και τον έχτισαν αλλάζοντας την τζαζ στα μέσα του περασμένου αιώνα τα κεφάλια της Blue Note, είναι εδώ. Συμβαίνει. Ο κόσμος σε λίγο θα κυνηγάει τη διαφορετική μουσική σε όλα τα μέσα, πιο πολύ και απ' όσο οι νεόπλουτοι/κρατικοδίαιτοι καναλάρχες κυνηγάνε τους YouTubers (γιατί αγνοούν πόσα αποδίδουν τα Spotify και iTunes podcasts). Κοινώς, όσο πιο διαφορετικός είσαι, ακούγεσαι και δείχνεις, τόσο πιο πολύ πρέπει να επιμείνεις στην τέχνη σου· και είναι πιθανό να δικαιωθείς, ακόμα και στην Ελλάδα της κανονικότητας του 2020.
Kαι μην έχετε την παραμικρή αμφιβολία ότι τα βαρετά playlists τύπου «από Killers σε AC/DC», θα αντικατασταθούν από τη future jazz των The Comet Is Coming και την trap κολεκτίβα JACKBOYS του Travis Scott. Γιατί, επιτέλους, μεγαλώνει η δύναμη του ίντερνετ και η ανάγκη του καθενός να δείξει τι καινούριο ξετρύπωσε μέσα από αυτό. Όταν οι infuencers γίνονται καραμέλα στα media, οι πραγματικά έξυπνοι καταλαβαίνουν ότι σύντομα θα δικαιωθούν οι original τύποι με την ουσιαστική γνώση για τη μόδα, τη μουσική και τις τέχνες· και αυτό, ταυτόχρονα, γίνεται κάλεσμα για να αγκαλιάσει περισσότερος κόσμος τη διαφορετικότητα στην τέχνη. Όταν γίνεται φανερό ότι οι εγχώριοι ράπερς πιθηκίζουν με τις συμπεριφορές και τα beats των ράπερς του εξωτερικού, είναι θέμα χρόνου ο κόσμος να μάθει ότι κλέβουν και να γυρίσει την πλάτη. Ακόμα να γίνει το αφιέρωμα της ελληνικής ραπ κάπου έξω, ενώ μέσα στον περασμένο μήνα 2 εκπομπές του NTS radio είχαν αφιέρωμα στην ελληνική μουσική (ρεμπέτικα και synthwave): σε μορφές της δηλαδή πραγματικά αυθεντικές.
Σχεδόν έναν χρόνο πριν, ζητούσα περισσότερο ενθουσιασμό στην παρουσίαση και στην αποδοχή της νέας παγκόσμιας ποπ που εμπνέεται από τις underground τάσεις. Αλλά φέτος μετατρέπεται σε ανάγκη, νομίζω πλέον και στην Ελλάδα, να ακούσουμε κατευθείαν από την ανεξάρτητη και underground πηγή όσο πιο διαφορετική μουσική γίνεται. Τουλάχιστον στην καθημερινότητά μας. Και στη χώρα μας αυτή η τάση θα δικαιώσει όλους όσους μεγάλωσαν με μεράκι τόσο τις δισκοθήκες τους, όσο και την τέχνη τους.
Ακολουθούν οι λίστες με τα καλύτερα εγχώρια και διεθνή άλμπουμ της δεκαετίας που έφυγε
ΔΙΕΘΝΗ
1. Daft Punk: Random Access Memories
2. A$AP Rocky: LIVE.LOVE.A$AP
3. Kanye West: My Beautiful Dark Twisted Fantasy
4. Kendrick Lamar: To Pimp a Butterfly
5. Frank Ocean: Blond
6. Drake: If You’re Reading This, It’s Too Late
7. Tame Impala: Lonerism
8. Grimes: Visions
9. Tyler, The Creator: IGOR
10. Bon Iver: Bon Iver
11. Nicolas Jaar: Space Is Only Noise
12. Four Tet: There Is Love in You
13. Cardi B.: Invasion Of Privacy
14. Kamasi Washington: The Epic
15. Jay-Z & Kanye West: Watch the Throne
16. Nicki Minaj: The Pinkprint
17. Arctic Monkeys: AM
18. Flying Lotus: Cosmogramma
19. Caribou: Our Love
20. Beyoncé - Lemonade
21. D'Angelo & The Vanguard: Black Messiah
22. Kaytranada: 99.9%
23. Rihanna: ANTI
24. The Weeknd: Starboy
25. Lana Del Rey: Born To Die
26. Mount Eerie: A Crow Looked At Me
27. Run The Jewels: Run The Jewels 2
28. BROCKHAMPTON: IRIDESCENCE
29. Adele: 21
30. Chance The Rapper: Acid Rap
31. Jamie xx: In Colours
32. Kanye West: Yeezus
33. Drake: Take Care
34. Kendrick Lamar: good kid, m.A.A.d. city
35. Mac De Marco: Salad Days
36. Frank Ocean: Channel Orange
37. Beyoncé: Beyoncé
38. Beck: Morning Phase
39. The Black Keys: Brothers
40. Charles Bradley: No Time For Dreaming
41. Tycho: Dive
42. Blood Orange: Coastal Grooves
43. Earl Sweatshirt: Doris
44. Various Artists: Mono No Aware
45. FKA Twigs: LP1
46. The Budos Band: III
47. Daughters: You Won’t Get What You Want
48. Mac Miller: Swimming
49. SZA: CTRL
50. Downtown Boys: Cost Of Living
51. Lil Peep: Come Over When You're Sober, Pt. 2
52. Ghost: Prequel
53. ANOHNI: Hopelessness
54. Gonjasufi: A Sufi And A Killer
55. King Krule: The OOZ
56. Rosalía: El Mal Querer
57. Kendrick Lamar: DAMN
58. Badbadnotgood: III
59. El Michels Affair: Enter The 37th Chamber
60. Solange: A Seat At The Table
ΕΓΧΩΡΙΑ
1. Μόνικα: Secret In The Dark
2. Sillyboy: Played
3. Planet Of Zeus: Macho Libre
4. Keep Shelly Ιn Athens: In Love With Dusk
5. Acid Baby Jesus: Lilac Days
6. Modrec: Mascaraddiction
7. My Wer Calvin: Happened Before
8. TFATFY: Well, Excuse Me
9. Kος K: 40 Μέρες
10. Σtella: Σtella
11. Whereswilder: Yearling
12. Μόνικα: Exit
13. Sillyboy’s Ghost Relatives: Sillyboy’s Ghost Relatives
14. May Roosevelt: Junea
15. GravitySays_i: The Figures Of Enormous Grey And The Patterns Of Fraud
16. Larry Gus: Υποτακτικός
17. Lumiere: Lumiere
18. Cyanna Mercury: Archetypes
19. Bazooka: Άχρηστη Γενιά
20. Blend Mishkin & Roots Evolution: In Real Life
21. Spectralfire: Spectralfire
22. Grandbois: Deep In My Heart
23. Kooba Tercu: Kharrüb
24. The Noise Figures: The Noise Figures
25. Film Jacket 35: The PR Foundation
26. Cookie: Drive Through
27. Planet Of Zeus: Faith In Physics
28. Jesvs Lost: The Gamble
29. Saske: Saskepticism Vol.1
30. Night Knight: God Is A Motherfucker
{youtube}T9_YKwfSx6c{/youtube}
