News:
Οι πρώτες εβδομάδες στα μεγάλα αστικά κέντρα είναι, μουσικά τουλάχιστον, υποφερτές. Αυτό δε το Παρασκευοσάββατο 9-10 Σεπτεμβρίου μας έχουν ετοιμάσει στο 6 D.O.G.S. μία ακόμη ενδιαφέρουσα έκδοση του ενΤECHNO μίνι-φεστιβάλ. Για 3η συνεχόμενη χρονιά, μερικά από τα πλέον διαδεδομένα techno labels παγκοσμίως βρίσκουν τη στέγη τους στην Αβραμιώτου και αξιόλογα ονόματα του ήχου κάνουν την πρώτη τους επαφή με το αθηναϊκό –και όχι μόνο– κοινό. BPitch Control, Cadenza, Minus, Perlon, Vakant, Ovum και Clink στέλνουν Mr. Statik, Frivolous, Heartthrob, Sammy Dee, Tolga Fidan, Agaric και Alexi Delano αντίστοιχα ως άξιους αντιπροσώπους κι εμείς το μόνο που χρειάζεται να κάνουμε είναι να…ξεσηκωθούμε!
Μία εβδομάδα μετά, 16-17 Σεπτεμβρίου, η ηλεκτρονική μουσική σκηνή της χώρας μας τοποθετεί τη Θεσσαλονίκη ως την επίσημη, πλέον, πρωτεύουσά της και το Reworks Festival στέφεται με χαρακτηριστική άνεση το καλύτερο εγχώριο φεστιβάλ για το 2011. Με τον αέρα ενός εκ των 10 κορυφαίων ευρωπαϊκών φεστιβάλ για τον μήνα Σεπτέμβριο (από τις σελίδες του έγκυρου Resident Advisor) και με το περίφημο DJ Magazine να τους ετοιμάζει δισέλιδο αφιέρωμα, δίκαια η φετινή έκδοση του Reworks είναι μακράν ό,τι καλύτερο θα δουν τα μάτια μας μέσα στο 2011. Κraak & Smaak live, Hercules & Love Affair live, Sebo K, Reboot, Miss Kittin, James Holden, Kate Wax, Tiger & Woods, Art Department, Lamb live, Dubfire, Kode 9, Benga, And. Id και Chaim συνθέτουν το πιο δυνατό line-up που θα συναντήσει κανείς σε ένα διήμερο εντός των συνόρων. Με δεδομένες τις παράλληλες δραστηριότητες της έκθεσης Θεσσαλονίκης θα σας πρότεινα να επισπεύσετε τις διαδικασίες κλεισίματος δωματίων, εισιτηρίων κλπ.
5 + 1 Singles out this week:
1. Turzi Electronic Experience – Connaissance EP (Record Makers)
Γαλλική ηλεκτροντίσκο ψυχεδέλεια από τον Turzi, σε παραγωγή Pilooski και το νέο single από το άλμπουμ Education να συνοδεύεται από δυνατά remixes ονομάτων όπως Naum Gabo (side project του J.D. Wilkes από τους Optimo) και Βlack Strobe (aka Arnaud Rebotini).
2. Gomma Dance Tracks – EP 4 (Gomma)
To 4o μέρος της σειράς χορευτικών EPs από το νέο γερμανικό disco label της Gomma, χωρίς ιδιαίτερες συγκινήσεις αν δεν είστε ακόλουθος του ήχου τους εδώ και χρόνια. Οι νέοι Villa ή οι νέοι Αeroplane από το Βέλγιο ακούνε στο όνομα Mustang και βάζουν cosmic sauce στην pulsing disco του "Nebula", οι Copyshop από τη Γαλλία κάνουν μια αξιόλογη deep disco house απόπειρα με το "Sweet Memory", ο King DJ re-editάρει το "Can I Have Your Attention?" των Munk και οι Deadstock 33's & Stopmakingme (βλ. συνεργασία Justin Robertson & Daniel Avery) μοιράζουν μία ακόμη έμπνευση "Autumn", της πρόσφατης συνεργασίας τους.
3. The Deadstock 33s & Stopmakingme – Gravity EP (Tigersushi)
Η πλέον πρόσφατη κυκλοφορία από το label του υπερδραστήριου τελευταία Joakim, είναι η Λονδρέζικη συμμαχία που προανέφερα: του underground house θρύλου Justin Robertson με τον ανερχόμενο και ταλαντούχο DJ/παραγωγό Stopmakingme. Balearic disco μελωδίες και proto-house αισθητική είναι τα βασικά χαρακτηριστικά μιας συνεργασίας που θα πρέπει να έχουμε στα υπόψη για φέτος το χειμώνα.
4. Deniz Kurtel, Guti, Gadi Mizrahi – The Way I Feel EP (Double Standard)
Στις αρχές της χρονιάς η Deniz Kurtel, ο Guti και ένας εκ των δύο Wolf + Lamb, o Gadi Mizrahi (the Lamb) πέρασαν μερικές μέρες στο στούντιο του περίφημου Marcy Hotel. To ζεστό και γεμάτο συναίσθημα deep house αποτέλεσμα της εκλεκτής τριάδας κυκλοφορεί σε 12'' αυτήν την εβδομάδα. Έκλεισα αρκετές φορές με το b-side "3 AM" το φετινό μου residency στη Φολέγανδρο.
5. Sepalcure – Love Pressure EP Remixed (Hot Flush)
Δύσκολα μπορεί να αντισταθεί κανείς σε αυτό το εξαιρετικό remix πακέτο, πόσο μάλλον όταν πρόκειται και για έναν από τους πλέον δημιουργικούς dubstep meets house παραγωγούς. Τσέκαρε ονόματα που ρεμιξάρουν και βγάλε συμπέρασμα: XI (Orca, Toronto), FaltyDL (Planet Mu, New York), Jimmy Edgar (!K7, Detroit), Daedelus (Ninja Tune, Los Angeles) και η πρόσφατη προσθήκη στο ρόστερ της Hotflush –ο Lando Kal (Lazer Sword, Berlin via San Francisco).
6. Dro Carey – Candy Red/Hungry Horse (Hum + Buzz)
O Aυστραλός Dro Carey είναι ένας από τους παραγωγούς που θα πρέπει να του δώσουμε προσοχή μέσα στο 2011 –σύμφωνα με την αντίστοιχη λίστα του Βρετανικού fanzine FACT. Το ντεμπούτο single του για την Hum + Buzz έχει όλα τα R'n'B, rap, juke και grime στοιχεία τα οποία χαρακτηρίζουν τον ήχο του και με βάση τα στοιχειωμένα samples το λες εύκολα ό,τι πιο «προχώ» μπορεί να ακούσει κανείς στο ύφος που στα 00's περιγράφαμε ως cut & paste broken beats.
5 Long Play Summer Leftovers:
1. Νο Surrender – Medicine Babies (Zero Killed Music)
Ο αρχικός ενθουσιασμός του να λαμβάνεις και να γράφεις για έναν δίσκο 3 μήνες πριν κυκλοφορήσει αντικαταστάθηκε νωρίς μέσα μου από τον επαγγελματισμό (να τον κριτικάρεις την εβδομάδα κυκλοφορίας). Και με αυτό το indie electro-pop διαμαντάκι περνάω πλέον στη φάση που στ' αλήθεια απολαμβάνω να χάνω τα promos μου στις στοίβες και να τα ανακαλύπτω με τρεις μήνες καθυστέρηση! Το "Μedicine Babies" των Νεοϋορκέζων Νο Surrender κυκλοφόρησε στις 17 Ιουνίου και χρειάστηκαν περί τις 80 μέρες για να βρεθεί τυχαία στο δωμάτιο του junior, ανανεώνοντας την πίστη μου στην underground σκηνή της αμερικανικής μητρόπολης μέσα σε ένα μόλις πρωινό. Στο τιμόνι του παραγωγού η Costanza Francavilla, Ιταλίδα η οποία ζει πλέον μόνιμα στη Νέα Υόρκη, πρώην μούσα των τελευταίων Tricky πονημάτων και ιδιοκτήτρια της Zero Killed. Στους No Surrender, πέραν του ότι κάνει αρκετά από τα φωνητικά, αφήνει και τον σωστό χώρο για να επέμβει ιδανικά η ομάδα παραγωγής Radioclit (βλ. Santogold, M.I.A., The Very Best), ενώ παίζει καταλυτικό ρόλο στο πολυσυλλεκτικό μουσικό ύφος που υπηρετεί η τριάδα του γκρουπ. Ηip-hop, electro, soul, synth-pop και indie-rock με φουτουριστική ενορχήστρωση, κοσμοπολίτικες και σέξι μελωδίες, καθαρή παραγωγή και συνεργασίες (όπως αυτή με τον Tunde Adembipe των TV On The Radio στο “Silver Hall”) που τσακίζουν κόκαλα. Είναι στ' αλήθεια ταλαντούχοι οι τρεις Νο Surrender και δεν μου κάνει την παραμικρή εντύπωση αν το Pitchfork τους έχει ήδη ευλογήσει. Αφενός το αξίζουν και αφετέρου ο ένας εκ των τριών είναι ο περίφημος Eddie Steeples ή αλλιώς Darnell/Crabman από την καλτ σειρά του NBC My Name Is Earl. Κλασική περίπτωση δίσκου που θα αρέσει ακόμα και στην κοπέλα σου. Dig it!
2. Deadbeat – Drawn & Quartered (BLKRTZ)
Τον περασμένο Μάρτιο –νομίζω– στο showcase της Ntrop είχα την τύχη να γνωριστώ με τον Scott Monteith (aka Deadbeat) και ομολογώ πως όσο έξυπνα χειρίζεται τα concepts των δίσκων του άλλο τόσο έξυπνα ξέρει και να χειρίζεται το ευρωπαϊκό dub/techno κοινό που παραδοσιακά τον υποστηρίζει εδώ και μια δεκαετία. Aπό αυτήν εδώ τη στήλη, έναν χρόνο πριν, είχε ατυχήσει το Radio Rothko DJ mix του και δυστυχώς –αν τυγχάνει αναγνώστης της στήλης– δεν με βλέπω να επαναπροσδιορίζω (με την καλή έννοια) τις σχέσεις μου μαζί του (αν και απ’ όσο μπορώ να θυμάμαι είχαμε διασκεδάζει αρκετά ένα mini back 2 back εκείνο το βράδυ). Όπως λοιπόν στην πρώτη μου κριτική για τον ήχο του έτσι κι εδώ θα επαναλάβω ότι το πρόβλημα θεωρώ ότι είναι καθαρά δικό μου –με δεδομένη άλλωστε τη δυσαρέσκειά μου απέναντι σε οτιδήποτε dubby (εμμονή που κατά καιρούς την ξεπερνά μόνο η κακουγουστιά της trance και η παιδική αρρώστια που λέγεται metal). Στο "Drawn & Quartered" συναντά κανείς τέσσερις εντεκάλεπτες ορχηστρικές dub tech συνθέσεις, μία για κάθε quarter (first, second κλπ), καθώς και μια δεκάλεπτη, η οποία ολοκληρώνει το concept και ανανεώνει την πίστη του Deadbeat στους αριθμούς. Στο πρώτο τέταρτο το δελτίο τύπου κάνει αναφορά για μια θάλασσα από black metal ambiance (ούτε συνεννοημένοι να ήταν) ενώ το δεύτερο είναι ο φόρος τιμής που αποδίδει ο Monteith στην Scape Records (η οποία έκλεισε πρόσφατα). Το μαύρο είναι έτσι και αλλιώς το χρώμα που κυριαρχεί και δεν θέλει πολύ φαντασία για να το καταλάβει κανείς, αρκεί να προσέξει ότι τα γράμματα στο promo έχουν απλά μια πιο ελαφριά απόχρωση του μαύρου για να γίνονται, με τρομερή δυσκολία, διακριτά. Στο 3ο και 4ο τέταρτο αφήνει να κάνουν την εμφάνισή τους μελωδίες που δημιουργούν το μίνιμουμ της ακτινοβολίας και την υποψία ενός πιο ανάλαφρου concept (κυρίως λόγω της χρήσης πνευστών) ενώ στο 4ο, που έχει συνοδευτικό υπότιτλο "Cala's House", γίνεται ίσως ξεκάθαρη η επίδραση της νεογέννητης κορούλας του –η οποία συμβάλλει, καταλυτικά μάλλον, στην πρώτη house (deeper than deep) στιγμή του δίσκου. Το πέμπτο τέταρτο έχει επηρεαστεί από το Mόντρεαλ και σχετίζεται τρόπον τινά με τη συνεργασία του Deadbeat με τον video artist Lillevan στα πλαίσια του Μutek Festival. Όπως προείπα, το Drawn & Quartered είναι όντως ένα δυνατό concept άλμπουμ, που σίγουρα έχει τα φόντα να πάει τη dub tech κουλτούρα βήματα μπροστά. Αλλά δεν είναι του στυλ μου.
3. Agnès presents Cavalier – A Million Horses (Drumpoet Community)
Πλησιάζοντας τις επίσημες ημερομηνίες κυκλοφοριών συναντάμε αυτό το εξαιρετικό house άλμπουμ του Cavalier –ή, για τις ανάγκες αυτής της κυκλοφορίας, Agnès και κατά κόσμον Ray Valioso– με καταγωγή από τη Γενεύη. Στα πλαίσια της αναβίωσης του κλασικού house ήχου τα τελευταία δύο χρόνια, λίγοι δίσκοι κατάφεραν να με εντυπωσιάσουν όσο αυτός. Background ατμόσφαιρες με γενναίες πλάτες όπως θα τις τοποθετούσε ο Moodyman, ωμά και κοφτερά beats που παραπέμπουν στη χρυσή εποχή του Chicago & Detroit house, βαθιές και παιχνιδιάρικες μελωδίες οι οποίες φανερώνουν όχι μόνο το ταλέντο αλλά και το μεράκι του παραγωγού στο να κυκλοφορήσει έναν δίσκο που πραγματικά έχει δουλέψει και εμπνευστεί. Jackin', spaced-out και εγκεφαλικό όπου και όσο χρειάζεται, το Α Million Horses είναι ένα house άλμπουμ παλιάς κοπής με όραμα, άποψη και δύσκολο (για τις ψηφιακές ημέρες που ζούμε) ήχο. Ζεστό, αναλογικό, με τη σωστή χρήση της λέξης love και των ανάλογων συναισθηματικών κορυφωμάτων αλλά και με λιγότερο συνηθισμένη ενορχήστρωση. Εδώ θα βρεις λοιπόν τα απαραίτητα για έναν house δίσκο ιντερλούδια και τις παύσεις με κομμάτια πιο ambient και σε χαμηλά bpm να στέκονται στο ίδιο επίπεδο με τις χορευτικές στιγμές του δίσκου, δημιουργώντας μια συνολική ατμόσφαιρα που, αν μη τι άλλο, τιμά τις μεγάλες σχολές και τους δημιουργούς που το επηρέασαν. Θα είναι κρίμα αν αυτό το άλμπουμ δεν φτάσει στα χέρια του Frankie Knuckles. Ξεχωρίζω τα “Lippizan”, “Uzunyayla” και “Μaremmano”. Ημερ. κυκλοφορίας 26/08.
4. Santos – If You Have Meat, You Want Fish (Rockets & Ponies)
Η εμπειρία μου λέει ότι οι Ιταλοί παραγωγοί ηλεκτρονικής μουσικής συνήθως ή θα σου δώσουν μεγάλα banging θέματα ή θα σου δώσουν κουλτούρα. Ο Santos (aka Maskio), στην τέταρτη long play κυκλοφορία του –και έχοντας κυκλοφορήσει πάνω απο 400 tracks μέχρι σήμερα– δεν καταφέρνει να κάνει την έκπληξη: παρότι δείχνει διάθεση να προσπαθήσει, δεν βρίσκει τελικά τον σωστό συνδυασμό. Με βιογραφικό που περιλαμβάνει remixes σε Fatboy Slim και Armand Van Helden, closing DJ σετ μετά τους Chemical Brothers και tech house κυκλοφορίες σε labels όπως η Bedrock του Digweed, η Get Physical, η Crosstown Rebels και η Moon Harbour του Tanzmann, είναι δύσκολο να μην έχεις κατά νου το πώς θα δημιουργήσεις το επόμενο dance hit. Συνιδρυτής της Rockets & Ponies μαζί με τον Timo Maas, φρόντισε τελευταία να βάλει το groove από τις λατινοαμερικάνικες ρίζες του μέσα στα μεγάλα tech house beats του σε μια προσπάθεια ανάδειξης μιας πιο ντελικάτης μουσικής κουλτούρας. Μέχρι τα εναρκτήρια "She" & "Sinus Disco", όπου έχει μπολιάσει ρυθμικές λούπες ελεύθερης jazz και υπνωτικών επαναλαμβανόμενων μπάσων κάτι γίνεται και του δίνεις μάλιστα και respect για το γεγονός ότι το κρατάει σκοτεινό και ιδιαίτερο. Μέχρι βέβαια να έρθουν τα πρώτα big room ξεσπάσματα του "Newyorkese" και του νέου single "Ζargos Fest"… Στο ίδιο μοτίβο (μαζικές και κομματάκι βαρετές μελωδίες, φίλτρα και μπασογραμμές) ακολουθούν και τα "Denvers" και "Μonthori" –οπότε μοιραία τη διαφορά κάνει το hip hop-influenced "Get Strong" με τα φωνητικά του Lateef (βλ. συνεργάτης του DJ Shadow). Έκτοτε και μέχρι το φινάλε επιστροφή στα κρουστά και στα διονυσιακού τύπου tribal τζαμαρίσματα προκειμένου να αναδειχθούν οι ρίζες αυτού που λέμε groove. Αν δεν κάνω λάθος, αυτός ο δίσκος μπορεί –και πιθανόν να πρέπει κιόλας– να τιμηθεί από DJs σε clubs με χωρητικότητα άνω των 500 ατόμων (τσεκάρω το δελτίο τύπου και λέει ότι τα κομμάτια του τα παίζουν οι Ricardo Villalobos, Luciano, Loco Dice, Sven Väth, Carl Cox, Carl Craig, Ellen Allien, Jesse Rose, Shlomi Aber, Lee Curtiss, Deetron, Slam, Bushwacka!, wow!). Είναι εκστατικός δίσκος δεν μπορείς να το αμφισβητήσεις αυτό και σίγουρα έχει θέματα για «χέρια ψηλά». Όμως εγώ τον περίμενα περισσότερο εγκεφαλικό ή τουλάχιστον με έναν τίτλο της προκοπής…
5. Various Artists – Fabric 59 [mixed by Jamie Jones] (Fabric)
Στους underground dance κύκλους του Λονδίνου λέγεται πως όταν κάποιος φτάνει στην υπέρτατη τιμή να μιξάρει ή να παίζει για το Room 1 του περίφημου λονδρέζικου club Fabric, την επόμενη μέρα ίσως θα πρέπει να ανησυχεί για τη συνέχεια της φήμης του και του υψηλού κασέ του, με την έννοια του ότι έφτασε όσο πιο ψηλά μπορούσε για την ευρωπαϊκή club αγορά. Αλώβητος από αυτή τη μάχη –και είμαι σχεδόν σίγουρός γι' αυτό– θα βγει ο πολυπράγμων και ταλαντούχος disco/house παραγωγός και DJ Jamie Jones. To mix που επιμελήθηκε για την επιτυχημένη σειρά συλλογών (βρίσκεται αισίως στο νο. 59) όχι μόνο θα του δώσει την ευκαιρία να κάνει ακόμα πιο παγκόσμιο τον ήχο της εταιρείας του (πρόκειται για την Hot Creations, την οποία έχουμε κατ' επανάληψη επαινέσει από αυτήν τη στήλη) αλλά θα είναι και από εκείνα τα λίγα (μετρημένα στα δάχτυλα του ενός χεριού) Fabric Mixes που θα καταφέρει να κερδίσει τη μάχη με τον χρόνο. Πολύ έξυπνα έχει φροντίσει ο ίδιος λοιπόν, τόσο για την υστεροφημία του όσο και για τον μελλοντικό απόηχο αυτού του mix. Επιτρέψτε μου να δημοσιεύσω με το τέλος του κειμένου την tracklist και όσοι είστε παλαίμαχοι (του στυλ τέλη 1990s) στην underground ευρωπαϊκή dance σκηνή θα καταλάβετε από τις επιλογές του γιατί αυτό το μιξ μπορεί να αντέξει στον χρόνο. Κυκλοφορεί σε δύο εβδομάδες περίπου και το αδερφάκι του Fabric live 59, το έχει επιμεληθεί ο Four Tet (κριτική του οποίου στο επόμενο Incoming) και μάλλον το πιο σημαντικό πλεονέκτημα του είναι η ροή του. Ασφαλώς και ένας από τους πλέον πολυσυζητημένους τα τελευταία τρία χρόνια DJs (με residency στο περίφημο DC10 - Circo Loco της Ibiza) δεν θα μπορούσε να αποτύχει (έχοντας ασταμάτητα μεγάλα και σωστά gigs κάθε χρόνο) στο να χτίσει ένα σετ, αλλά, ο Jamie Jones το κάνει καλύτερα από οποιονδήποτε άλλο. Κι αυτό γιατί απλά μπορεί. Δίνει «αγάπη» και ποιότητα με το remix των Metronomy στο "La Ritournelle" του Tellier και μετά σε παίρνει από το χέρι για να σου κάνεις τις απαραίτητες συστάσεις με τον ήχο του. Δύο δικά του re-edits και δύο δικές του παραγωγές σαν Hot Natured, τρεις αποκλειστικότητες από ακυκλοφόρητα tracks για να τιμήσει τους φίλους του (βλ. James Teej, Crazy P και Footprintz), και δύο υπερψαγμένα classics που μόνο αυτός μπορούσε να ξεθάψει, δείχνοντας παράλληλα όσα θα πρέπει να ξέρετε για να τιμήσετε το ποιόν του (βλ. jennygoesdirty - Amoureux Solitairess στην Kill The DJ και Felix Da Housecat - Madame Hollywood). Βάλε τώρα και δύο μεγάλες ελπίδες για το μέλλον Waifs & Strays και Soho808 και μαζί με το κόλπο του να σβήσει το mix και να το ξαναρχίσει από χαμηλά bpm έχεις τον νικητή. Ναι, είναι ο ίδιος τύπος που διάλεξε το remix των Holy Ghost στους χαρντκοράδες Panthers για το Fabric mix και όμως κατάφερε να σου αφήσει μια τόσο γλυκιά και ευχάριστη αίσθηση, ώστε, την ώρα που το άκουγες, έψαχνες τα όμορφα κορίτσια στην πίστα για να φλερτάρεις. This mix cannot fail!
Tracklist
01. Hot Natured feat. Ali Love & Kenny Glasgow - Time Intro
02. Sebastien Tellier - La Ritournelle (Metronomy Mix)
03. James Teej - Don't Appear (Redux)
04. Coat Of Arms - Is This Something (Jones Fly Edit)
05. White Lions - DePalma
06. Karen Pollack - You Can't Touch Me (Murk Remix - Jones Fly Edit)
07. Cajmere feat. Jamie Principle - God Sent ('10)
08. Felix Da Housecat - Madame Hollywood
09. Waifs & Strays - Body Shiver
10. jennygoesdirty - Amoureux Solitaires
11. Hot Natured feat. Ali Love & Kenny Glasgow – Assimilation
12. Crazy P - Open For Service
13. Panthers - Goblin City (Holy Ghost Mix)
14. Oppenheimer Analysis - The Devil's Dancers
15. Jamie Jones - The Lows
16. soho808 - Get Up Disco
17. Footprintz - Fear Of Numbers
