Σίγουρα έχω αναφερθεί ξανά στο μεγαλύτερο αριστούργημα που γράφτηκε ποτέ μέσα σε εκκλησία. Στo πεντηκοστό και γιορτινό Diggin', όμως, θα μιλήσουμε όπως και να 'χει, για τον πιο ωραίο gospel δίσκο που κυκλοφόρησε ποτέ. Μιλάμε για το Like a ship... (Without a Sail) του πάστορα T.L. Barrett και της Youth for Christ Choir. Και πες με ανάποδο, όσο άθεος και να δηλώνω, αυτή την μουσική την αγαπώ. Αν το καλοσκεφτείς, όλο αυτό το πανηγύρι που λέγεται θρησκεία, βασίζεται στο περιτύλιγμα. Γι' αυτό και δεν θα αδικήσω αυτούς που βρίσκουν απλά την εσωτερική τους ηρεμία σε ναούς, πριν και μετά από ένα μυστήριο. Αυτούς που πιάνουν τα vibes και τους βοηθούν. Πολλές φορές έχω «αφεθεί» στην ψυχεδέλεια που κρύβει μια τυπική λειτουργία σε ορθόδοξη εκκλησία. Ακόμα καλύτερα έχω νιώσει σε καθολική λειτουργία -όσοι έχετε σχετική εμπειρία, θα καταλαβαίνετε τι εννοώ. Είναι πιο smooth τα πράγματα εκεί.
Τα gospel είναι, πάντως, μια κατηγορία από μόνα τους, όπως επίσης και όλοι αυτοί οι άνθρωποι που γεννήθηκαν για να τραγουδούν και να καθοδηγούν αυτή τη μουσική από τις πρώτες μέρες της. Αν δεν θες να σταθείς στο θέμα της, δεν πειράζει. Εδώ τα οφέλη είναι πολλά. Ένα από αυτά, είναι η soul. Μπορείς να την διακρίνεις εύκολα και να σε ταξιδέψει στο λεπτό. Μεταφορικά, εδώ, η αγάπη, πέρα από συναίσθημα μεταξύ ανθρώπων, υπάρχει και με την παρουσία του Θεού. Θες κι'άλλο; Το groove, που σχεδόν πάντα είναι εξαιρετικό και γίνεται funk και soul σε κάθε ευκαιρία. Και στην περίπτωση του πάστορα T.L. Barrett, τα πράγματα ξεφεύγουν γλυκά.
Είναι Κυριακή πρωί και η λειτουργία έχει αρχίσει. Μπαίνει δειλά-δειλά το φως μέσα από τα παράθυρα στο ναό και ο σεβαστός στην μαύρη κοινότητα του Νοτίου Σικάγο, ακτιβιστής και πάστορας T.L. Barrett, η χορωδία του Youth for Christ και η εξαιρετική του μπάντα, ξεκινoύν άλλο ένα jam, υμνώντας τον Θεό και ό,τι αυτός πρεσβεύει. Οι πιστοί-επισκέπτες αρχίζουν να κουνιούνται στον ρυθμό και να νιώθουν γαλήνη την στιγμή που η φανταστική χροιά του πάστορα αρχίζει να ανεβαίνει με φόρα. Η μπάντα τα «σπάει». Πλήκτρα παντός τύπου, κιθάρες, μπάσο και τύμπανα. Επαναστατικός ήχος. Ξυπνά συνειδήσεις, σε κάνει να γουστάρεις, να νιώθεις ζωντανός. Και εκεί που δεν το περιμένεις, στον ναό μπαίνει ο Θεός επί Γης, ο Isaac Hayes, με στενό δερμάτινο παντελόνι, μπουφάν και γυαλιά, για να παρακολουθήσει την λειτουργία. Έτσι γίνονται τα σωστά πράγματα.
Ένα εξαιρετικό LP το Like a ship... (Without a Sail) που, ευτυχώς, περιποιήθηκε η αγαπημένη Light In The Attic και επανέκδοσε σωστά. Xοντρο χαρτί, gatefold συσκευασία, σωστά γραμμάρια και ένα εφταράκι μόνο στην πρώτη επανέκδοση (υπάρχουν κι άλλες δύο-τρεις, μέσα σε αυτά τα πέντε χρόνια). Για την πρώτη έκδοση του 1971, δεν έχω να πω πολλά, εμφανίζεται σπάνια και κάνει πολλά δολάρια. Επίσης, αποκλείεται να την πετυχείς σε diggin' και άμα συμβεί, απλά...ψυχραιμία. Είναι must have, must listen, must γενικά. Εν τω μεταξύ, πολύ χάρηκα που άκουσα αυτό το άλμπουμ σε ένα από τα τελευταία ντοκιμαντέρ του Netflix, με τίτλο Crip Camp. Η ταινία μιλάει για την πραγματικά συγκινητική ιστορία κάποιων ανθρώπων με ειδικές ανάγκες και το summer camp που δημιούργησαν για να να χτυπήσουν το κράτος, που τους είχε στο περιθώριο. Δίσκος και φίλμ είναι και τα δύο απαραίτητα στις λίστες σας.
