Μπορεί –όσοι είμαστε μουσικοί, τουλάχιστον– να τους χώνουμε ενίοτε γκάζια για το πόση ώρα κάνουν για να στήσουν τον εξοπλισμό τους, αλλά η αλήθεια είναι ότι η κιθάρα παραμένει το εμβληματικό όργανο του rock 'n' roll και των παρακλαδιών του. Και επειδή οι ίδιοι είναι υπεύθυνοι για τον αγωγό ηδονής στα live, όταν κόβεται, παραλλάσσεται ή ατονεί ο ήχος, είναι οι πρώτοι που αφορίζουν/καταριούνται/σιχτιρίζουν αυτό που υποτίθεται ότι είναι βοηθός τους στην ηχοθηρία για ηδονή· είτε μιλάμε για βαρύτατα ακόρντα, είτε για σοφιστικέ περάσματα και αρπέζ, είτε για ορυμαγδούς από στρώσεις συχνοτήτων.
Παραδώσαμε έτσι σε 7 κιθαρίστες μια κοινή φόρμα για να απαντήσουν ποιο είναι το πετάλι που τους έχει δυσκολέψει τη ζωή, όπως και παραλειπόμενα τέτοιων αναποδιών. Ζητήσαμε επίσης (για όσους δεν τους ξέρουν) να παραθέσουν και μερικά στοιχεία από τη μουσική τους βιογραφία, όπως φυσικά και τον εξοπλισμό που χρησιμοποιούν.
Πάμε λοιπόν να ακούσουμε ιστορίες και να εξάγουμε συμπεράσματα για το μέλλον:
Νούμερο #1 – Ο Πολυσχιδής
O Μανώλης Αγγελάκης είναι από τους πρώτους ή μάλλον ο πρώτος Έλληνας μπλουζ κιθαρίστας που είδα στη ζωή μου, πίσω στο 1986, στο Blues της Πανόρμου (το παλιό Blues, εκείνο το μπαρ με την εκπληκτική διαστάσεων αφίσα των Blues Brothers στο παταράκι στο βάθος). Θεώρησα αυτονόητο, ένεκα της πείρας του, ότι θα ήταν από εκείνους που θα μας μιλούσαν για πεταλοδουλειές.
Όνομα > Μανώλης Αγγελάκης
Μπάντες επί του παρόντος > Illegal Operation, The Appalachian Cobra Worshipers, Μανώλης Αγγελάκης & Τα Θηρία
Μικρό Ηχητικό Βιογραφικό
…ενδεικτικά:
*Hχολήπτης (An Club, Gagarin, Μικρό Μουσικό Θέατρο και αμέτρητα live ως free lancer)
*Παραγωγές
Invisible Surfers, Film, Swing Shoes, Happy Dog Project, Λάμπρος Παπαλέξης, Σωτήρης Δεμπόνος
*Μουσικός
Illegal Operation: Yellow (single), Red EP, Blue Project, The Bust, Third Day
Μανώλης Αγγελάκης & Τα Θηρία: Σταματίνα, Δύσκολες Μέρες, Τι Κάνουν Οι Σκιές Τη Νύχτα;, Ο Άνθρωπος Βόμβα
Εστίαση Προβλήματος > Το πιο εκνευριστικό πετάλι μου είναι αναμφισβήτητα το ...κουρδιστήρι. Με έχει ντροπιάσει σε αρκετές συναυλίες, με κορυφαίο το live στη Στέγη Γραμμάτων & Τεχνών. Το πρόβλημά του είναι ότι του αρέσει να αράζει ακριβώς δίπλα στο fuzz, με αποτέλεσμα όταν έρχεται η ώρα να κάνω την εκπληκτική σολάρα μου –που όλοι και όλες περιμένουν με αγωνία καθ’ όλη τη διάρκεια του εκάστοτε live– εγώ προσπαθώντας με μια άψογου αισθητικής στιγμιαία πιρουέτα να πατήσω το fuzz, τα πατάω και τα δύο, με αποτέλεσμα να διακόπτεται εντελώς ο ήχος της κιθάρας μου και να εξευτελίζομαι στους θαυμαστάς και θαυμάστριές μου.* Μετά από πολύμηνους πειραματισμούς, το πρόβλημα ελύθη: άλλαξα τη θέση του κουρδιστηριού στην πεταλιέρα.
* Για όσους δεν είναι μουσικοί, τα κουρδιστήρια, όταν ενεργοποιούνται, διακόπτουν την πορεία του σήματος (ήχου) της κιθάρας για να μην ενοχλούνται οι συμπαίκτες και οι ακροατές καθώς ο μουσικός κουρδίζει το όργανό του.
*Εξοπλισμός:
Κιθάρες: Fender Stratocaster, Cabojo Telecaster(x2), Kotzabopoulos Telecaster, Danelectro 56 U1 reissue, 60’s MIM record, Carter pedal steel, Soaresy Tenor.
Μαγνήτες: Nick Silver, Cabojo, Lollar
Ενισχυτές
amps 40watt (2x5881) Kourbis head, modified Fender Excelsior, Marshall class5, SR baby monitor
Πεταλιέρα #1: TC Polytune tuner, BSM ambassador booster, Subdecay Vitruvian Ring Mod, Budda Phatman od, jam red muck fuzz, Tsiolis double EQ, Jam Delay Lama +, Mooer Trelicopter tremolo.
Πεταλιέρα #2: TC Polytune mini, MJM London fuzz (Ge), Spellbinder Audio Straight Shooter Booster, Jam Retrovibe, Jam Delay Lama.
+ΠΟΛΛΑ πετάλια ακόμα
Νούμερο #2 – Ο Νάμπερ οφ δε Μπήστ
Ο Χρήστος Βλάχος δεν παίζει τυχαία στους γνωστούς occult τοπικούς ήρωες Mahakala, όπως βέβαια και στους Black Hat Bone
Όνομα > Χρήστος Βλάχος
Μπάντες επί του παρόντος > Black Hat Bones, Mahakala
Μικρό Ηχητικό Βιογραφικό:
Γεννήθηκα το 1990 στη Σπάρτη. Ξεκίνησα να παίζω κιθάρα στα 16 μαζί με μαθήματα αρμονίας. Το 2008 πήρα το πτυχίο αρμονίας και το 2009 πέρασα στο τμήμα Μουσικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αθηνών.
Εστίαση Προβλήματος > Πριν 2 χρόνια βρέθηκε στην κατοχή μου το M5 της Line6. Αυτό το πετάλι παρέχει όλα τα all around effects (delay, reverb, chorus, flanger, κλπ.). Σε ένα από τα live μας με τους Black Hat Bones, σταμάτησα ξαφνικά να έχω ήχο, χωρίς να μπορώ να καταλάβω τι συμβαίνει. Και μου πήρε λίγο χρόνο μέχρι να εντοπίσω ότι έφταιγε το συγκεκριμένο πετάλι. Η ιδιαιτερότητά του ήταν ότι έκοβε το σήμα ενώ ήταν απενεργοποιημένο, οπότε, για να επανέλθει, έπρεπε να το βγάλω τελείως από το ρεύμα.
Εξοπλισμός: Gibson Les Paul Standard, Korg PitchBlack Tuner, Crybaby Wah, Marshall JVM410
Ο Νούμερο #3 – Ο Σαρωτής
Όταν είπα στον Γιάννη Κοντανδρεόπουλο να συμμετάσχει στο παρόν άρθρο ενθουσιάστηκε, λέγοντάς μου απλά «επιτέλους, να βγάλω το άχτι μου!». Από τις πλέον χαρακτηριστικές φιγούρες των τελευταίων ετών στη live Αθήνα, όχι μόνο επειδή είναι το ½ της CTS, αλλά και εξ αιτίας του ότι στον χαρακτήρα του φέρνει κάτι από τους freaks του παλιού καιρού, όπως και το χιούμορ τους.
Όνομα > Γιάννης Κοντανδρεόπουλος
Μπάντες επί του παρόντος > Afformance, Hearth, Ghone, Holt
Μικρό Ηχητικό Βιογραφικό
Death metal παρελθόν (ανύπαρκτα γκρουπ)
Ορχηστρικό post/prog-rock (Afformance) και πρόσφατα doom/death (Hearth) παρόν.
Παράλληλη ενασχόληση με noise/ambient/drone πειραματισμούς (Ghone, Holt, M5x6, ex-Yassa).
Εστίαση Προβλήματος > Η σχέση μου με το DL4 delay της Line6 ξεκίνησε κάπου στις αρχές του 2006. Τα πρώτα 3-4 χρόνια η σχέση μας κυλούσε αρμονικά, μέχρι που χωρίς καμία προειδοποίηση άρχισε να κάνει νερά, όπως το να αρνείται να λειτουργήσει ή και ακόμα –το χειρότερο που μου συνέβη μερικές φορές ΚΑΙ επί σκηνής– να διαγράφονται οι μνήμες!!! Και άντε πάλι να βρεις τις ρυθμίσεις... Μια μέρα μας άφησε χρόνους από καμένη πλακέτα, αλλά δεν έβαλα μυαλό και το ξαναπήρα με την πρώτη ευκαιρία. Αυτή τη φορά όμως δεν κράτησε ούτε τα προσχήματα και άρχισε τους ντιβισμούς μετά τις πρώτες εβδομάδες. Με τα πολλά, δεν άντεξα. Πήρα ένα άλλο, πιο απλό, πετάλι για βασικό delay. Με το DL4 τα βρήκαμε με το να χρησιμοποιώ τις εργοστασιακές ρυθμίσεις του (με ένα μικρό tweaking), οπότε να μη μου γίνονται τα νεύρα τσατάλια κάθε φορά που στραβοξυπνάει. Βέβαια το loop mode του, αν και αρκετά απλό, δεν το αλλάζω με τίποτα. Απλά κάνω τον σταυρό μου κάθε φορά που χρειάζεται να βασιστώ πάνω του...
Εξοπλισμός:
Ibanez TS808 (Overdrive)
Jam Tube Dreamer 88+ (Overdrive)
Boss GE-7 (Equalizer)
Boss PH-2 (Phaser)
Boss DD-20 (Delay)
Line6 DL4 (Delay)
Cusack Tap-a-Fuzz (Tremolo/Fuzz)
Digitech Whammy 5 (Pitch Shifter)
Digitech RV-7 (Reverb)
Ibanez Artist 2618
Rickenbacker 660D
Epiphone Les Paul 1998
Stagg EDB-3/4 H (Ηλεκτρικό κοντραμπάσο)
Sequential Circuits Six-Trak
Casiotone MT-36
Διάφορα μικρόφωνα επαφής
Ο Νούμερο #4 – Η Ήπια Δύναμη
Τον αγαπητό Κτίρια τον παρακολουθώ από την πρώτη στιγμή που συνεπλάκην με τα μουσικά της πόλης κι αυτό διότι διαθέτει μια καινοφανή φρεσκάδα, την οποία έχει μπολιάσει με καλή γνώση της μουσικής τόσο της αλλοδαπής, όσο και της ημεδαπής. Σπάνιο ον δηλαδή.
Όνομα > Κτίρια Tη Nύχτα
Μπάντες επί του παρόντος > Betty Loop Loop (μαζί με Άγγελο Κυρίου)
Αγόρι Γιώργος (μαζί με The Boy)
Μικρό Ηχητικό Βιογραφικό
Ζει στην Αθήνα και γράφει κυρίως τραγούδια με ελληνικό στίχο, τα οποία ηχογραφεί στο σπίτι του. Από το 2007 έως σήμερα έχει κυκλοφορήσει 7 άλμπουμ.
Εστίαση προβλήματος > Γενικά, κοιτάω πώς να χρησιμοποιώ δημιουργικά τους περιορισμούς ή ακόμα και τις δυσλειτουργίες που μπορεί να παρουσιάζουν τα πετάλια μου, οπότε δεν υπάρχει κάτι που να με ενοχλεί ιδιαίτερα. Εντούτοις, σε ένα πρόσφατο live, το κουρδιστήρι μου «έδειχνε» τελείως άσχετες νότες από εκείνες της κιθάρας –κάτι που προφανώς δεν γινόταν να αξιοποιήσω με κάποιον τρόπο. Με τα πολλά, διαπίστωσα ότι μάλλον υπήρχε πρόβλημα στη γείωση του χώρου ή ήταν θέμα κακής ποιότητας πολύπριζου και γι’ αυτό ο προκύπτον βόμβος «μπέρδευε» το κουρδιστήρι. Κι επειδή δεν υπήρχε άλλος τρόπος για να διορθωθεί, όποτε ήθελα να κουρδίσω απλώς κολλούσα τα χείλια μου στο μικρόφωνο για να γειώσει κάπου το κύκλωμα.
Εξοπλισμός:
Fender Telecaster 72 Deluxe
Vox AC15
Korg Pitchblack
Digitech Whammy
EHX Small Stone
Boss OD-3
Boss DD-20
Ο Νούμερο #5 – Ο Αναμορφωτής
Ο Τάσος Νικογιάννης, εκτός του ότι είναι από τα μετριόφρονα παιδιά της πιάτσας, έχει και πολύ ανοιχτό αυτί. Όχι μόνο μουσικό, αλλά και εγκεφαλικό –τουτέστιν, δεν του καίγεται καρφάκι αν αυτό που του αρέσει είναι της μοδός ή όχι, κάτι αναγκαίο για να φτιάξεις προσωπικό ήχο.
Όνομα > Τάσος Νικογιάννης
Μπάντες επί του παρόντος > Mechanimal, Oxocube
Μικρό Ηχητικό Βιογραφικό
Σπούδασα 8 χρόνια κλασική κιθάρα. Τα παράτησα τη μέρα που άκουσα τον Adrian Belew στο Remain In Light.
Εστίαση Προβλήματος > Το πετάλι που μισώ να λατρεύω είναι το Digitech Whammy. Πάνω από τα μισά θέματα που έχω παίξει τα τελευταία χρόνια «πατάνε» στις δυνατότητες του συγκεκριμένου εφέ, το οποίο σε βοηθάει να κάνεις αρμονίες με τον εαυτό σου ή μετατρέπει την κιθάρα σε δωδεκάχορδη, σε μπάσο, ακόμα και σε εκκλησιαστικό όργανο. Λόγω της ευαισθησίας του πεταλιού στην παραμικρή κίνηση του πέλματος, προτού παίξεις πρέπει να σιγουρευτείς ότι βρίσκεται στη σωστή θέση –κάτι που κάνω σπάνια, με αποτέλεσμα να πετάω εκτός τόνου οποιονδήποτε παίζει μαζί μου.
Εξοπλισμός:
Κιθάρες
Ampeg Dan Armstrong
Fender Jazzmaster
Gibson Les Paul
Ενισχυτές
Blackstar Artisan 15H
Marshall 1974X
Εφέ
Boss BD-2 Blues Driver
Boss RV-3 Digital Reverb/Delay
Boss SE-50
Catalinbread Manx Loaghtan
Devi Ever Aenima
Devi Ever Bit Legend of Fuzz
Devi Ever Vintage Fuzz Master
Digitech Whammy
Digitech Digiverb
Dunlop Crybaby
E-Bow
Electro Harmonix Pitch Fork
Ibanez DE7 Delay/Echo
Mad Professor Mellow Yellow Tremolo
Pigtronix Quantum Time Modulator
Strymon Brigadier
Subdecay Proteus
Ο Νούμερο #6 – Ο Καταβαραθρωτής
Τον Παναγιώτη Σπoύλο τον γνωρίζω από τα εφηβικά του χρόνια και χαίρομαι γιατί είναι άνθρωπος ο οποίος έχει τραβήξει τον δικό του δρόμο κάνοντας ό,τι θέλει, με τον τρόπο ακριβώς που θέλει. Έχοντας συνεργαστεί μαζί του στο παρελθόν έχω να πω ότι είναι ο πρώτος κιθαρίστας που, ενώ ήταν φανερά επηρεασμένος από Sonic Youth, είχε ξεπεράσει την επιρροή του φτιάχνοντας δικό του ήχο, τον καιρό που άλλοι ακόμα προσπαθούσαν να δουν πώς κουρδίζουν ο Thurston και ο Lee.
Όνομα > Παναγιώτης Σπούλος
Μπάντες επί του παρόντος > Dead Gum
Μικρό Ηχητικό Βιογραφικό
Τρέχει το ανεξάρτητο label Phase! και κάνει θόρυβο ως Dead Gum.
Εστίαση Προβλήματος > Στο rig που χρησιμοποιώ ως Dead Gum προσπάθησα να κρατήσω τα απολύτως απαραίτητα και να τα μοντάρω σε ένα flight case cabin bag διαστάσεων. Με την κιθάρα σπασμένη στα δύο –σώμα και μπράτσο– σε ένα σακίδιο πλάτης, περνάω κύριος υπό τα ζοχαδιασμένα βλέμματα των υπαλλήλων της κάθε RyanAir. Οι περιορισμένες τεχνικές μου γνώσεις και η αισθητική μου κατεύθυνση πάνω στη μουσική μπορώ να πω πως λειτούργησαν υπέρ σε αυτήν την επιλογή.
Όσο δεν με ένοιαξε το intonation πάνω στο όργανο, άλλο τόσο δεν μπόρεσα πότε να γίνω geek με ένα πετάλι ώστε να διαβάσω και να κατανοήσω πλήρως το εγχειρίδιό του, πριν καλά-καλά εξοικειωθώ μαζί του στην πράξη. Το πρόβλημα που αντιμετωπίζω αφορά το RC-30 της Boss, βασικό εργαλείο στις live εκτελέσεις, μιας που κρατάει τα «μπόσικα» αφήνοντάς μου την κιθάρα και τη φωνή. Ο πλέον γνωστός λουπαδόρος σου δίνει τη δυνατότητα να έχεις 2 ξεχωριστά κανάλια με λούπες να παίζουν ταυτόχρονα. Για να τις κλείσεις, όμως, εξίσου ταυτόχρονα, θα πρέπει να κάνεις ένα διπλό πάτημα-αστραπή στο δεξί πεντάλ, πράγμα απίστευτα δύσκολο να πετύχεις on-time. Δεν γνωρίζω αν αυτό συνηθίζεται με τις πρόβες, πολλές φορές πάντως γλιτώνω στο τσακ ράγισμα πέλματος από τη μανία να βγει σωστό.
Πίστευα πως το πρόβλημα θα λυνόταν με κάποιο external footswitch ή κάποιον ανα-προγραμματισμό των λειτουργιών του ίδιου του πεταλιού, μα δεν φαίνεται να λύνεται κάπως. Παρ' όλα αυτά, ίσως η εξήγηση υπάρχει εκεί έξω. Ή στο manual που δεν θα καταφέρω ποτέ να τελειώσω.
Εξοπλισμός:
RIG:
Fender Jaguar
---
Fender Twin Reverb
---
Boss RC-30
Boss DD-6
WMD Geiger Counter
Behringer DR600
Yamaha MG06X
StarFire Mini Solid State Reel to Reel
Elettrorama Weird Sound Generator
Ο Νούμερο #7 – Ο Ντελικάτος
Ετούτος ο νέος θα μας καταπλήξει στο μέλλον. Μόλις έχει βγάλει έναν one man band δίσκο όπου έχει κάνει ένα πολύ καλό update των επιρροών του από τα 1990s, μεταφέροντάς τις μέσα από ένα σημερινό πρίσμα σε συνταγμένες του τώρα.
Όνομα > Johnny Falx
Μπάντες επί του παρόντος > Gilded Brute
Μικρό Ηχητικό Βιογραφικό
2007-2010: Κιθαρίστας/τραγουδιστής των Uranium Cardinals (R.I.P.).
Μπασίστας του λονδρέζικου γκρουπ The Buddha Pests, δια το σωτήριον έτος 2013
2015 (Είμαι ο) Gilded Brute
Εστίαση προβλήματος > Ως νεανίας οπαδός των Smashing Pumpkins, Sonic Youth, Dinosaur Jr. Κλπ., λογικό ήταν να ήθελα το Big Muff της Electro-Harmonix διακαώς. Έπεσα θύμα πονηρού έμπορα, ο οποίος μου πούλησε το Double Muff, που είχε δύο βασικά ελαττώματα:
1ον: έναν άβολο διακόπτη για την επιλογή overdrive ή distortion (αντί για ένα έξτρα foot switch φερειπείν)
και 2ον: ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΤΟ BIG MUFF!!!
Ο εν λόγω πωλητής με διαβεβαίωσε ότι με τον κατάλληλο ενισχυτή, το πετάλι θα έδειχνε τα «δόντια» του και έτσι ψήθηκα και το αγόρασα. Σε live το χρησιμοποίησα δυο φορές με παταγώδη αποτυχία, και μετά από αρκετούς πειραματισμούς (συνδυασμός με παραμόρφωση ενισχυτή, με δεύτερο πετάλι overdrive κ.ά.), το πούλησα και αγόρασα το real deal.
Για να είμαι δίκαιος, το Double Muff δεν είναι κακό πετάλι και αν ξανάπεφτε στα χέρια μου θα το εκτιμούσα γι' αυτό που είναι: ένα καλό overdrive/distortion για classic rock ή blues. Αλλά τη βαβούρα του Big Muff δεν την πιάνει με τίποτα. Και είναι και άβολο στα live...
Εξοπλισμός:
Κιθάρες
*Fender American Standard Stratocaster 2008
*Fender Standard Jazz Bass 2013
Ενισχυτής
Marshall Valvestate 65R
Παραμορφωτές
*Electro-Harmonix Big Muff Pi
*Boss TU2 Tuner
*M-Audio M-Track
*Ableton Live
*Amplitube 3
Επιμύθιο
Άμα έχετε φίλους κιθαρίστες, θα έχουν οπωσδήποτε να σας πουν ανάλογες ιστορίες, οι οποίες πάντα συνοδεύονται από επίκληση γνωστών αγίων της επικράτειας. Προσωπικά ξέρω Επτανήσιο (indie) κιθαρίστα που έβριζε αποκλειστικά τον Άγιο Γεράσιμο, κρατώντας πιστά τις παραδόσεις του Ιονίου, που θέλουν τους κατοίκους του σε συνοχή με το εκκλησιαστικό γίγνεσθαι.
Στην Αθήνα και στη Θεσσαλονίκη, όπως και σε όλες τις μεγάλες πόλεις της Ελλάδας (αλλά και τα χωριά –true story), μπορείτε να ακούσετε να καθυβρίζεται και η ερωτική σύντροφος του κιθαρίστα (επίσης πραγματική ιστορία και ας μην έφταιγε η έρμη σε τίποτα), οι σύζυγοι (σχεδόν αυτονόητο…), οι ηχολήπτες (καθόλου σπάνιο) και φυσικά η εταιρεία, ανεξαρτήτως προέλευσης και πιστότητας στα λοιπά προϊόντα της.
Πέραν αυτού, προσωπικά θέλω να ευχαριστήσω όλους τους παραπάνω για την προθυμία και το κέφι που επέδειξαν στη σύνταξη του ερωτηματολογίου. Μέχρι το επόμενο Avotek, τσεκάρετε τη συνδεσμολογία των πεταλιών σας πριν αρχίστε τα καντήλια.
*Τα κείμενα των κιθαρωδών δεν πειράχτηκαν καθόλου σε εκφραστικό ή συντακτικό επίπεδο παρά μόνο σε συντεταγμένες ορθογραφίας, τις λίγες φορές που χρειάστηκε. Αυτό έγινε φυσικά για να διατηρηθεί ο πηγαίος τόνος του καθενός, όπως και η χαρακτηρολογία των λεγομένων του.
*Η φωτογραφία του Παναγιώτη Σπούλου είναι του Γιώργου Ανθουλάκη
*Η φωτογραφία του Γιάννη Κοντανδρεόπουλου είναι του Ζήση Τσούμπου
*Όπως πάντα για παράπονα, παρεμβολές και παραινέσεις μπορείτε να γράφετε στο
