Αν λάβουμε υπ’όψιν τις τελευταίες εβδομάδες του 2023, που γίνονται πολλές επανακυκλοφορίες λόγω Χριστουγέννων και το πρώτο 4μηνο του 2024, έχουμε ένα 6μηνο με επανεκδόσεις, ειδικές και επετειακές επανακυκλοφορίες, κασετίνες και αρχειακό υλικό που αξίζει τον κόπο να εξετάσουμε, γιατί όντως κρύβονται θησαυροί. Βέβαια, θα μου πεις ότι το παρελθόν είναι ένα πεδίο που δεν συμβαίνει κάτι, σε αντίθεση με το παρόν. Ότι έγινε, έγινε. Όμως σε αυτό το «ακίνητο» παρελθόν κρύβονται διαχρονικά αριστουργήματα και σπουδαίοι δίσκοι που συνεχίζουν να επιδρούν σε όσα συμβαίνουν τώρα…
Bob Marley – Catch A Fire (επανέκδοση για τα 50 χρόνια)
Παρά τα 50 χρόνια που κουβαλάει στην πλάτη του το εμβληματικό αυτό άλμπουμ του Bob Marley (και ποιο δεν είναι θα μου πεις…) ακούγεται το ίδιο δυναμικό, ιδιαίτερο, στοχαστικό και επιβεβαιώνει την διαχρονική αξία ενός σπουδαίου δημιουργού (που συμπράττει εδώ με τον Peter Tosh και τον Bunny Wailer). Ήταν ο 1ος δίσκος που ηχογράφησαν για την Island, με την βοήθεια της οποίας η «κατά Bob Marley reggae» έγινε διεθνές φαινόμενο. Κι όλα αυτά με 4.000 λίρες που τους έδωσε συνολικά ο Blackwell και για να επιστρέψουν από το Λονδίνο στην Τζαμάικα και για να ηχογραφήσουν ένα άλμπουμ. Η επετειακή έκδοση κυκλοφορεί σε 3 CD ή 3 LP + ένα 12ιντσο και περιλαμβάνει επιπλέον ένα live του 1973 και διάφορες «εναλλακτικές» ηχογραφήσεις των τραγουδιών.
Brian Auger’s Oblivion Express – Complete Oblivion
Μετά την διάλυση της συνεργασίας του με την Julie Driscoll και τους Trinity που τον συνόδευαν, ο εμπνευσμένος κιμπορντίστας δημιούργησε ένα νέο σχήμα με τους κιθαρίστες Jim Mullen και Jack Mills και τους ντράμερ Robbie McIntosh και Steve Ferrone, συνεχίζοντας να πειραματίζεται με ένα fusion από jazz, progressive, latin και μαύρη μουσική. Με αυτό το σχήμα ηχογράφησαν έξι ενδιαφέροντα άλμπουμ που συγκεντρώθηκαν τώρα σε μια κασετίνα που αξίζει τον κόπο.
Belle & Sebastian – The Boy With Arab Strap
Με το If You’re Feeling Sinister και τα 3 EP να έχουν προηγηθεί, το The Boy With Arab Strap του 1998 (πέρασαν κιόλας 25 χρόνια μεγάλε…), οι Belle & Sebastian όχι μόνο οριοθετούσαν την μουσική τους περιοχή αλλά έδειχναν και την δημιουργική τους δύναμη συνδυάζοντας με ποιητικό τρόπο την pop του παρελθόντος με την “blue eyed soul” και την indie πραγματικότητα της δεκαετίας του ’90.
Jason Isbell – Southeaster
Για να μην μακρηγορούμε, αυτό το άλμπουμ του 2013 είναι ο πιο ενδιαφέρον σόλο δίσκος του Isbell μετά την αποχώρηση του από τους Drive-By Trackers και πριν προχωρήσει στην δημιουργία άλλων σχημάτων. Όχι δηλαδή πως είναι εύκολο να βρεις δίσκο του που να μην είναι καλός αλλά εδώ πιστοποιείται με τον πιο εμφατικό τρόπο πως αυτός ο “nu-country” δημιουργός έχει πράγματι ενδιαφέρον.
Kirsty MacColl – See That Girl 1979-2000
Μία κασετίνα με 8 δίσκους που περιλαμβάνει τα άπαντα της Βρετανίδας τραγουδοποιού που βρήκε τραγικό θάνατο τον Δεκέμβριο του 2000 στο Μεξικό. Το μεγαλύτερο μέρος από τα πέντε studio albums, ηχογραφήσεις από μεγάλα φεστιβάλ, singles, demos, remixes κι ένας δίσκος αφιερωμένος στις συνεργασίες της με: Happy Mondays, Evan Dando, David Byrne, Mary Couglan και φυσικά με τους Pogues. Όποιος θέλει να εξερευνήσει το μουσικό σύμπαν της Kirsty MacColl έχει τώρα την ευκαιρία.
Mott the Hoople – All The Young Dudes (επανέκδοση για τα 50 χρόνια)
Το συγκρότημα το πάλευε ήδη από το 1969 αλλά οι δίσκοι που είχαν ήδη κυκλοφορήσει δεν τους πρόσφεραν τίποτα πέρα από κάποια underground αναγνώριση που κι αυτή είχε αρχίσει να τρεμοσβήνει. Ο Ian Hunter και η παρέα του όδευαν προς διάλυση. Και τότε ήρθε «το χέρι του Θεού», όπως έγινε και για τους Stooges ή τον Lou Reed. Εμφανίστηκε ο David Bowie, τους πήρε από το χέρι και τους οδήγησε στην επιτυχία και την αποδοχή. Τους έδωσε αυτό το τραγούδι (που τιτλοφόρησε και ολόκληρο το άλμπουμ), έκανε την παραγωγή, επιστράτευσε και τον Mick Ronson και ένα από τα πιο χαρακτηριστικά glam-rock άλμπουμ κυκλοφόρησε το 1972.
Fiona Apple – The Idler Wheel…
Όταν πρωτοκυκλοφόρησε το 2012 μερικοί το αντιμετώπισαν απλά σαν έναν δίσκο με πολύ μεγάλο τίτλο αλλά η αλήθεια είναι πως πρόκειται για το καλύτερο άλμπουμ που έχει κάνει η Fiona Apple κι αν αξίζει (που αξίζει) να έχεις έναν δίσκο της, τότε είναι ο The Idler Wheel Is Wiser Than the Driver of the Screw and Whipping Cords Will Serve You More Than Ropes Will Ever Do.
East Village – Drop Out (επανέκδοση για τα 30 χρόνια)
Το συγκρότημα των αδελφών Kelly (Martin & Paul) που σχεδόν «δεν υπήρξε», κυκλοφόρησε μερικά σινγκλάκια και EP στα τέλη των 80s και ηχογράφησε αυτό το άλμπουμ λίγο πριν διαλυθεί και το οποίο κυκλοφόρησε από την Heavenly (στην οποία τα 2 αδέλφια δούλεψαν) το 1993. Όλο το πνεύμα των indie 90s κάνει εδώ την εμφάνιση του κι αν οι La’s, οι House of Love, οι Stone Roses και οι St Etienne είναι μέσα στα ακούσματα σας, αξίζει τον κόπο να συναντηθείτε με το Drop Out, έστω και 30 χρόνια μετά.
Public Enemy – It Takes A Nation of Millions To Hold Us Back
35 χρόνια μετά την πρώτη του κυκλοφορία παραμένει ένα από τα πιο δυνατά και επιδραστικά άλμπουμ του hip-hop, ένας χαρακτηριστικός δίσκος που σημάδεψε το είδος όσο λίγα και άνοιξε νέους δρόμους. Επανακυκλοφορεί σε βινύλιο και του αξίζει να βρίσκεται σε κάθε δισκοθήκη.
Violent Femmes – Violent Femmes
Μπορώ να σας διαβεβαιώσω πως με το “Blister In the Sun” χοροπήδησε όλη η Αθήνα για πολλά βράδια, σε πολλά bar ταυτόχρονα. Οι δονήσεις απλώνονταν παντού στην πόλη. Όμως ο δίσκος δεν είναι μόνο αυτό και όσα έκαναν ο Gordon Gano και η παρέα του πριν από 40 χρόνια, δείχνουν ακόμη τη δύναμη τους.
Sonic Youth – Walls Have Ears
Τα bootlegs όπως και το αρχειακό υλικό είναι πιά κομμάτι της «επίσημης δισκογραφίας», με τον Bob Dylan και τον Neil Young να προσφέρουν σε αυτό το «παρακατιανό» υλικό καλλιτεχνική αξία και νομιμοποίηση.
Εδώ έχουμε ένα ακόμη bootleg, που για χρόνια περιφερόταν βασανισμένο από πρόχειρες εκδόσεις, να γίνεται επίσημη κυκλοφορία με τις ευλογίες του ίδιου του γκρουπ. Ζωντανές ηχογραφήσεις από το 1985 και με το βασικό υλικό να προέρχεται από τα δύο πρώτα τους άλμπουμ Confusion Is Sex και Bad Moon Rasing και το EP Kill Yr Idols.
Coil – Moon’s Milk: In Four Phases
Οι Coil υπήρξαν ένα πραγματικά ιδιαίτερο, δημιουργικό, πειραματικό, industrial, μυστικιστικό, ατμοσφαιρικό συγκρότημα που βασίστηκε στην σχέση των John Balance και Peter Christopherson (Psychic TV & Throbbing Gristle) που αξίζει να εξερευνηθεί από όποιον δεν τους γνωρίζει.
Η συλλογή Moon’s Milk, η οποία περιλαμβάνει υλικό από 4 EP που είχαν κυκλοφορήσει στα τέλη της δεκαετίας του 90, είχε πρωτοκυκλοφορήσει το 2002 σε διπλό CD και για χρόνια ήταν εξαφανισμένη. Το περιεχόμενο της είναι πράγματι μια καλή αφορμή για ουσιαστική γνωριμία με το συγκρότημα κι εκτός από cd κυκλοφορεί -για πρώτη φορά- και σε εκδόσεις βινυλίου.
Meat Puppets – Meat Puppets II
Το αντιπροσωπευτικό για το συγκρότημα από την Αριζόνα άλμπουμ, άρχισε να καλπάζει πριν από 40 χρόνια κι ο καλπασμός του ακόμη συνεχίζεται χωρίς σημάδια κόπωσης και θα συνεχίζεται για όσο ο όρος rock ‘n roll θα υπάρχει και θα σημαίνει κάτι, πριν κάποιοι πιτσιρικάδες από τις επερχόμενες γενιές αναρωτηθούν: τι είναι αυτό;
Αν δεν ξέρεις, ρώτα τους Nirvana…
Lee Morgan – Search for the New Land
Οι σπουδαίοι μουσικοί που πεθαίνουν νωρίς (ο Morgan δολοφονήθηκε το 1977, όταν ήταν 33 ετών) αφήνουν πάντα πίσω την έντονη και γοητευτική αύρα ενός έργου ανολοκλήρωτου. Το ίδιο συνέβη με τον τρομπετίστα της jazz που πρόλαβε να παίξει και να ηχογραφήσει με μεγάλα ονόματα του είδους: John Coltrane, Art Blakey, Wayne Shorter, Dizzy Gillespie…
Βασικό μέλος της hard bop σκηνής, με στοιχεία post-bop και avant garde, ο Lee Morgan κατόρθωσε να αφήσει το στίγμα του.
Το Search for the New Land που ηχογραφήθηκε το 1964 και πρωτοκυκλοφόρησε το 1966 για την Blue Note είναι ένα πολύ χαρακτηριστικό δείγμα της αξίας του και δεν είναι τυχαίο πως τον συνοδεύουν βαριά ονόματα όπως: Wayne Shorter στο τενόρο σαξόφωνο, Herbie Hancock στο πιάνο, Grant Green στην κιθάρα, Reggie Workman στο όρθιο μπάσο και ο Billy Higgins στα τύμπανα.
The Waterboys – 1985
Μια κασετίνα 6 δίσκων που περιλαμβάνει το εξαιρετικό τους άλμπουμ This Is the Sea και όλα του τα παρελκόμενα, με 86 επιπλέον ηχογραφήσεις, booklet 220 σελίδων, σπάνια demo, φωτογραφίες, κλπ.
Ο Mike Scott ακολουθώντας την τάση της εποχής αποφάσισε να αξιοποιήσει με επανακυκλοφορίες όλο το αρχειακό του υλικό και αυτό κάνει κι εδώ. Δεν είμαι σίγουρος ότι αξίζει να πληρώσεις μια ολόκληρη κασετίνα για χάρη αυτού του δίσκου, αυτό που σίγουρα ξέρω είναι πως το This Is the Sea του 1985 και το Fisherman’s Blues που θα ακολουθήσει μερικά χρόνια μετά, είναι ότι καλύτερο μπορείς να έχεις από τους Waterboys.
Ghost – Ghost / Second Time Around / Temple Stone
Οι Γιαπωνέζοι πήραν πολύ στα σοβαρά την ποπ κουλτούρα και την υπηρέτησαν με πάθος και συνέπεια και οι επιδράσεις που δέχτηκαν από την ροκ ιδεολογία τους επηρέασε ουσιαστικά. Οι Ghost -ας πούμε- δημιούργησαν μια χίπικη, πολιτικοποιημένη κολεκτίβα και μαζεύονταν σε ένα παλιό ξύλινο σπίτι που το ονόμαζαν Ghost House όπου πειραματίζονταν με ψυχότροπα, με μανιφέστα και με ήχους από ψυχεδέλεια, jazz, folk, krautrock. Οι αναζητήσεις τους απέδωσαν αυτά τα τρία εξαιρετικά άλμπουμ που κυκλοφόρησαν το 1990, το 1992 και το 1994 και είναι ευτύχημα που τώρα επανακυκλοφορούν από την Drag City.
Joe Henderson – Mode for Joe / Power to the People
Από την δισκογραφία του που αριθμεί πάνω από 20 δίσκους, αυτά τα 2 άλμπουμ είναι πολύ χαρακτηριστικά για τον Joe Henderson και το τενόρο σαξόφωνο του με το οποίο έγραψε την δική του μοναδική ιστορία στην jazz από το hard bop ως το post-bop. Ξεκίνησε από το Detroit αλλά κατέληξε στη Νέα Υόρκη για να συναντηθεί με τον Chick Corea, τον Herbie Hancock, την Alice Coltrane και πολλούς ακόμη.
Στο Mode for Joe (1966) πειραματίστηκε με ένα μεγαλύτερο σύνολο απ’ ότι συνήθως που περιλάμβανε στην τρομπέτα τον Lee Morgan, στο τρομπόνι τον Curtis Fuller, στο βιμπράφωνο τον Bobby Hutcherson, στο πιάνο τον Cedar Walton, στο μπάσο τον Ron Carter και στα τύμπανα τον Joe Chambers.
Το 1969 κυκλοφορεί το Power to the People (ο τίτλος αντανακλά το πνεύμα της εποχής, καθώς πολλοί τζαζίστες συμμετείχαν ενεργά με την τέχνη τους, στον αγώνα των μαύρων μουσικών για ίσα δικαιώματα αλλά και στον γενικότερο ξεσηκωμό). Εδώ πειραματίζεται για πρώτη φορά με ηλεκτρικά όργανα, με τον Herbie Hancock να παίζει (και) Rhodes πιάνο και τον Ron Carter να χρησιμοποιεί ηλεκτρικό μπάσο. Δύο δίσκοι που αποτελούν από τις καλύτερες στιγμές του Joe Henderson.
Thundercat – Apocalypse (επανέκδοση για τα 10 χρόνια)
Τρέφω μεγάλη εκτίμηση για τον Flying Lotus και σαν δημιουργό αλλά και σαν καλλιτεχνικό διευθυντή της ετικέτας Brainfeeder μέσω της οποίας έχει κυκλοφορήσει μερικά σπουδαία άλμπουμ της σύγχρονης μουσικής πραγματικότητας. Ανάμεσα τους και το Apocalypse που επανακυκλοφορεί 10 σε μια επετειακή επανέκδοση για τα 10 χρόνια του. Βασικό μέλος της παρέας της εταιρίας ο Thundercat που έχει συνεργαστεί και πέραν αυτής με σπουδαίους μουσικούς όπως οι: Kendrick Lamar, Herbie Hancock και Gorillaz, αναπτύσσει εδώ ένα ρυθμικό μουσικό σύμπαν που συνδυάζει jazz, funk, electro χωρίς να απαρνείται τις αφρικάνικες αναφορές.
The Magnetic Fields – 69 Love Songs
Τα τριπλά άλμπουμ πολλοί τα επαινούν αλλά λίγοι τα ακούνε ολόκληρα. Είναι κάπως σαν τον «Οδυσσέα» του James Joyce που όλοι λένε πως είναι ένα σπουδαίο βιβλίο αλλά λίγοι έχουν διαβάσει τις 800+ σελίδες του. Όπως και να ‘χει το 69 Love Songs είναι πια ένα μυθικό τριπλό άλμπουμ που από πουθενά δεν προκύπτει πως γίνεται φέτος 25 χρονών. Ο Stephin Merritt κινείται σε ένα ευρύ μουσικό φάσμα, από folk και country μέχρι synthpop και post-rock και δημιουργεί ένα all time classic άλμπουμ με όλα τα indie / alternative / pop χαρακτηριστικά της δεκαετίας του ’90 και όσων ακολούθησαν.
Harmonia – Musik Von Harmonia
Το 1973 ο Michael Rother (Neu!) επιδίωξε να συναντήσει τους θρυλικούς Cluster (Moebius & Roedelius) και να τους ζητήσει να τον συνοδεύσουν στο επόμενο άλμπουμ των Neu!. Ταξίδεψε στο εξοχικό Forst της Κάτω Σαξονίας όπου είχαν στήσει το στούντιο τους και κόλλησε… Μετακόμισε στην περιοχή, άρχισαν να δουλεύουν μαζί και το 1974 προέκυψαν οι Harmonia και το Musik Von Harmonia, ένα σπουδαίο άλμπουμ που εκτείνεται από το krautrock ως το ambient. Ο Eno έχει πει πως πρόκειται για το καλύτερο σχήμα που υπάρχει, αν και δεν κράτησε πολύ. Πρόλαβε να κυκλοφορήσει δύο δίσκους, το σπουδαίο Musik Von Harmonia (1974) που επανακυκλοφορεί φέτος για τα 40 χρόνια (που δεν του φαίνονται καθόλου) και το Deluxe ένα χρόνο αργότερα.
