I dreamed last night I was born a thousand years ago
But when I woke up, I was lost with only one way to go
When you smile, I don't know what to do
'Cause I can lose everything in a minute or two
It's not fair to put you against all of the years behind
'Cause history kind of pales when it and you are aligned
1:53,1:54,1:55,1:56,1:57,1:58,1:59…
Μπουμ!
Ξέρω ανθρώπους που τους κόπηκαν τα πόδια, που έχασαν τη λαλιά τους, που τους σηκώθηκε η τρίχα κάγκελο, μπροστά σε εκείνη την κλιμάκωση, στο έκτο κομμάτι ενός από τα -μετρημένα στα δάχτυλα του ενός χεριού τους- καλύτερα ντεμπούτο LP που είχαν ακούσει έως τότε στη ζωή τους.
Γνωρίζω τύπους που στο Πεδίο του Άρεως, στο Παρκ, έχοντας εμπεδώσει το Days Of Wine and Roses, σπιθαμή προς σπιθαμή, με το που άκουσαν «αυτοπροσώπως» εκείνες τις κιθάρες, καθορίστηκε η ζωή τους. Έκτοτε θα ξεκινούσαν να μιλούν με γρίφους για το αν «Είναι το That’s What You Always Say των 15 Minutes, των "πρώτων" 15 λεπτών δημοσιότητας του Steve, το καλύτερο κομμάτι της Paisley Underground σκηνής;», θα μετρούσαν αλλεπάλληλες ανατριχιαστικές εμφανίσεις της παρέας του πανταχού παρών και τα πάντα πληρών Kerosene Man, στο Παρκ, στους Χάρτες, στο Tiki, στο Green Door, στα Ρόδον και Gagarin.
Μα δε θα καπηλευτώ τις μνήμες αυτών των 45 plus αγοριών και κοριτσιών, ούτε θα χλευάσω περιφρονητικά όσους τους βαστούν ως νοσταλγικό αποκούμπι. Το ζουμί αυτών των δεδομένων, των δισκογραφικών πεπραγμένων, των συναυλιακών χιλιομέτρων, και εσχάτως των ντοκυμαντερίστικων εξομολογήσεων των Dream Syndicate, είναι να αντιληφθούμε παρέα πώς στο καλό «συνεχίζουν το χαβά» τους, και γιατί ο ηλεκτρισμός τους έχει θέση στα αυτιά εκείνων που τον αγνοούν.
Ο David Fricke του Rolling Stone τα λέει όπως πάντα με ακρίβεια, δίχως τσαρλατάνικες επιφάσεις. Όσες φορές εμφανίζεται στο ντοκιμαντέρ του Emiel Spoelder με τίτλο The Dream Syndicate: How Did We Find Ourselves Here?, το οποίο και θα ανοίξει τη Δευτέρα 16 Οκτωβρίου το φετινό Gimme Shelter Film Festival στο Gagarin (16&23/10, 6&12/11), με ακουστικό set του Steve Wynn και παρουσία του σκηνοθέτη), εκφράζοντας το θαυμασμό του προς τους Καλιφορνέζους, από την εποχή που ηχογραφούσε μια ζωντανή τους εμφάνιση σε φορητή κασέτα, έως και σήμερα, η σκοπιά είναι απλούστατα και ζωτικά, μία. Τους έχει ανάγκη γιατί του δίνουν δύναμη. Τους έχει ανάγκη, γιατί τους θυμάται ως cool outsiders, μεγαλώνοντας παράλληλα με τις επιρροές, τα παρακλάδια και τις απολήξεις τους. Τώρα που τρέχουν στη «δεύτερη» θητεία τους, δεν τους απορρίπτει, δεν τους περιφρονεί.
Μα πώς να πατάξεις εντός σου, τα υλικά που ξεκίνησαν τους τριπαριστούς, ατέρμονους, επαναλαμβανόμενους ήχους τους; Υλικά βγαλμένα μέσα από την αγάπη τους προς τους Creedence και τους Who; Μέσα από το punk rock και την προοπτική της Velvet μπανάνας; Τα «Ύποπτα» σπάργανα για τους Dream Syndicate, του Steve Wynn και της Kendra Smith, μπήκαν μαζί με τους Russ Tolman και Gavin Blair, ώσπου να βρεθεί στο δρόμο τους, ο Karl Precoda και ο Dennis Duck που τότε έλιωνε με την kraut δισκογραφία.
28η Οκτωβρίου του 1982, ειπώθηκε το «Ναι» της επίσημης κυκλοφορίας για το μυθικό ντεμπούτο LP, το Days Of Wine And Roses. Λίγο αργότερα, η Kendra έκοψε λάσπη, και το φιλόδοξο, σκοτεινό και κοστοβόρο Medicine Show ακολούθησε για την A&M, σε παραγωγή Sandy Pearlman (Clash, Blue Oyster Cult). Το τρόπον τινά “Rumours” των Dream Syndicate δε φτούρησε, και στις 16 Δεκέμβρη του 1984, μια πρόσκαιρη ανώριμη διάλυση προέκυψε, η οποία παροξυσμικά οδήγησε στο “Danny & Dusty” διάλλειμα με το «Χαμένο Σαββατοκύριακο» των Wynn και Duck.
Στη συνέχεια, οι δύο φίλοι μας μαζί με τον Mark Walton, βρέθηκαν στη δική τους ston-ική Brian Jones-Mick Taylor μετάβαση, με τον Paul B. Cutler στις κιθαριές, και κάπως έτσι στα Out Of the Grey για λογαριασμό της Big Time (με την αφιέρωση στο Van με το “Boston” και στον εναρκτήριο στίχο “Every day I get A Sympathy card” του “Now I Ride Alone”), Ghost Stories με Chris Cacavas στην παρέα και neil young-ικό Elliot Mazer στην παραγωγή, και επικό φινάλε με Live At Raji’s. "John Coltrane Stereo Blues" στα ηχεία και τέλος πρώτης περιόδου.
Πάντοτε και αιωνίως αγαπητοί στην Ευρώπη, με τον Wynn να γυροφέρνει ακούραστος διάφορα υπο-projects, φτάνουμε στην επανένωση του 2012. Steve Wynn, Dennis Duck, Mark Walton και Jason Victor για το δεύτερο κεφάλαιο της ιστορίας, με υποχθόνιο Cacavas στα πλήκτρα, Kendra Smith σε όνειρο, Linda Pitmon (σύζυγο Wynn) σε κρουστά, και How Did I Find Myself Here για τον κατάλογο της Anti-, ως το πέμπτο Dream Syndicate LP, σχεδόν 30 χρόνια μετά το προηγούμενο.
Έκτοτε η ιστορία συνεχίζεται κανονικά και με το νόμο, όχι ως μουσειακή περιφορά, μα ηλεκτρικά δραστήρια, πειστικά ορεξάτη, στουντιακά παραγωγική, με τρόπο που μπορούν να καυχιούνται ως συνεπείς δημιουργοί και όχι ως νοσταλγικό τέχνασμα. Να τη πάλι η νοσταλγία και θα δημιουργηθούν παρεξηγήσεις. Έχουμε και λέμε: Η ύπαρξη των Dream Syndicate Vol 2, είναι ζήτημα ζωτικής σημασίας για τους ίδιους, τους ενθουσιώδεις οπαδούς τους, τους αναζητητές των μουσικών που σώζουν την υπόληψη του ηλεκτρισμού στον post-punk βίο τούτης της πλάσης.
Ας καταλήξουμε με ένα γλαφυρό σχήμα, για να απομακρύνουμε και τα τελευταία σύννεφα αμφιβολιών. Όταν μένεις ρέστος, ελπίζεις σε κανένα πλυμένο μα αρτιμελές τάλιρο που ξεχάστηκε σε καμιά κωλότσεπη. Αραδιάζεις κέρματα από κουμπαράδες με 10λεπτα και χάλκινα. Γυρεύεις δανεικά, ποντάρεις σε ΚΙΝΟ. Σπουδαίες ασφαλιστικές δικλείδες, θα σκεφτεί αυτός που μισθώνει έστω και μια μικρή θυρίδα, με τα έσχατα προγονικά τιμαλφή. Αν μη τι άλλο, ο προνοητικός δικαιούχος εκμισθωτής, θα μπορέσει στα δύσκολα να σκοτώσει μια, δυο βαφτιστικές λίρες. Με βεβαιότητα σας λέω πως κάπως έτσι αισθάνεται ο Fricke, και ο κάθε Fricke, όταν ακούει τους παλιούς/νέους Dream Syndicate, και σας εξηγεί χαμογελαστά πως τους έχει ανάγκη διότι του δίνουν δύναμη. Ως προνομιούχος μισθωτής θυρίδας που την ανοίγει στα δύσκολα, τραβά τις γυαλιστερές πενιές των Καλιφορνέζων και ξελασπώνει παρόν και παρελθόν, με το βλέμμα στο μέλλον…
Κεντρική φωτογραφία: Chris Sikich
Το ντοκιμαντέρ "The Dream Syndicate: How Did We Find Ourselves Here?" έρχεται σε πρώτη πανελλήνια προβολή τη Δευτέρα 16 Oκτωβρίου στο Gagarin 205, στην Special Opening Night του ????? ??????? ???? ????????. Μετά την προβολή θα ακολουθήσει συζήτηση με τον σκηνοθέτη Emiel Spoelder και την δημοσιογράφο Εφη Παπαζαχαρίου, ενώ στη συνέχεια ο Steve Wynn θα ανεβεί στη σκηνή του Gagarin για ένα Special Acoustic Performance, στο πλαίσιο της ευρωπαϊκής του περιοδείας για την προώθηση του νέου live acoustic album "Journeyman". Περισσότερα για το event εδώ.
