Ο Ηράκλειτος λέει πως δεν μπορείς να μπεις δύο φορές στο ίδιο ποτάμι. Έχει δίκιο.
Ειδικά όταν το ποτάμι είναι τόσο ορμητικό όσο το rock ‘n’ roll και οι πηγές απ’ όπου αναβλύζει αλλάζουν τόσο συχνά, τότε σίγουρα δεν μπορείς να βρεις ούτε μια σταγόνα ίδια από αυτό το νερό που ρέει διαρκώς και αλλάζει πρόσωπα και προσωπεία. Αυτή η διαρκής ροή από μία νέα, γάργαρη πηγή που ονομάστηκε rock ‘n’ roll είναι που γέννησε το περιοδικό Creem, στο Detroit, πριν από 50+ χρόνια για να γίνει το ευαγγέλιο μιας ολόκληρης κουλτούρας και της ζωής που την προϋπέθετε.
Το Creem δεν έγραφε για το rock ‘n’ roll, ήταν rock ‘n’ roll και μάλιστα με την ίδια δύναμη, την ίδια τρέλα, την ίδια δημιουργικότητα και παράνοια, το ίδιο χιούμορ και sex,drugs & rock ‘n’ roll φάση που ήταν οι Velvets, o Morrison, o Frank Zappa και ο Iggy Pop. Δεν ήταν καθόλου άτοπο που αυτοπροσδιοριζόταν σαν «το μοναδικό rock ‘n’ roll περιοδικό της Αμερικής». Γεννήθηκε όταν έπρεπε, κατούρησε πάνω στις αψίδες αλλά και στους τάφους των ροκ σταρ και πέθανε όταν ξεδοντιάστηκε από το σαράκι της επιτυχίας (που τρώει τα δόντια όπως τα τρώει η πρέζα) και δεν μπορούσε πια να τραφεί από ένα rock ‘n’ roll που ήταν τακτοποιημένο, γέμιζε στάδια, είχε μάνατζερ και ήταν από επαγγελματίες για επαγγελματίες.
Μπορεί το Creem να μπει δύο φορές στο ίδιο ποτάμι; Εγώ λέω όχι γιατί κανείς δεν μπορεί αλλά ο γιός του ανθρώπου που το ξεκίνησε έχει άλλη γνώμη, έχει όμως και ένα θρυλικό brand name που του καίει τα χέρια και ελπίζει να πάρει κάτι απ’ αυτό.
Η επιτυχία και η αποδοχή του περιοδικού που έζησε από το 1969 ως το 1989 και είναι πλέον βασικό στοιχείο της ποπ κουλτούρας, οφείλεται στο ότι δεν πήρε ποτέ τον εαυτό του στα σοβαρά αν και το επίπεδο της αρθρογραφίας του ήταν πολύ σοβαρό και εύστοχο, ότι δεν δίστασε να είναι αναρχικό, με πολύ χιούμορ, προβοκατόρικο, ασεβές, κυνικό και οι εμπλεκόμενοι γραφιάδες να ζουν το ίδιο έντονα και επικίνδυνα όσο και οι μουσικοί για τους οποίους έγραφαν.
Κι όταν λέμε γραφιάδες εννοούμε θρυλικές φυσιογνωμίες της ροκ δημοσιογραφίας που με τα άρθρα, τα σχόλια, τις κριτικές και τα βιβλία τους, όχι μόνο κατέγραψαν αυτό που συνέβαινε αλλά του έδωσαν νόημα και περιεχόμενο, κάνοντας τα «3 ακόρντα» μια σεβάσμια μουσική τέχνη. Ανάμεσα τους και οι Lester Bangs, Greil Marcus, Cameron Crowe, Patti Smith, Robert Christgau, ο εκδότης του περιοδικού Barry Kramer και η γυναίκα του Connie Warren Kramer που άνοιξε την πόρτα και σε πολλές ακόμη γυναίκες της μουσικής αρθρογραφίας όπως οι Lisa Robinson, Vicki Arkoff, Deborah Frost, Cynthia Rose, Linda Barber, Catherine Gisi και πολλοί άλλοι. Ακόμη και ο Charles Bukowski ως guest star έγραψε για μια συναυλία των Rolling Stones.
Η μυθολογία της ποπ κουλτούρας και της ροκ ιστορίας του αποδίδουν τη γένεση των όρων punk rock και heavy metal, δύο μουσικά είδη τα οποία το Creem υποστήριξε με πάθος (κάποια στιγμή άλλωστε εξέδωσε και το Creem Metal), δίνοντας ώθηση σε ό, τι ενδιαφέρον γεννήθηκε στην δεκαετία του ’70 φέρνοντας το new wave στην επιφάνεια, ενώ δεν σταμάτησε να υποστηρίζει με πάθος την πολύ πλούσια και πολυδιάστατη μουσική σκηνή του Detroit.
Kαι όπως όλες οι έντονες, παθιασμένες, ακροβατικές, heavy και punk ροκ ιστορίες, έτσι και το Creem δεν είχε καλό τέλος. Όταν ο εκδότης και εμπνευστής του Barry Cramer πέθανε το 1981, τα δικαιώματα του ονόματος άρχισαν να αλλάζουν χέρια διαρκώς, πολλοί προσπάθησαν να πάρουν ένα κομματάκι από τα ξεσκισμένα του ιμάτια και η χρήση του έφτασε μέχρι και τον εξευτελισμό, όμως την ένδοξη παρακαταθήκη του δεν μπορεί να την αφαιρέσει κανείς.
Το 2019 κυκλοφόρησε το ντοκιμαντέρ CREEM: America’s Only Rock ‘n’ Roll Magazine που αποτυπώνει την σπουδαία ιστορία ενός εντύπου που έγινε μυθικό και αποτέλεσε σημείο αναφοράς για την διαδρομή και την εξέλιξη του rock ‘n’ roll. Η αποδοχή και η επιτυχία αυτού του ντοκιμαντέρ φαίνεται να είναι η αφορμή για να δοκιμάσει ο υιός Cramer να επαναφέρει το Creem στη ζωή με μία τριμηνιαία έντυπη έκδοση (που θα πουλιέται μόνο με συνδρομές και όχι στα περίπτερα), με την ψηφιοποίηση των 224 τευχών που κυκλοφόρησαν (ευκαιρία για μία βουτιά στην πραγματική ροκ δημοσιογραφία) και ένα μουσικό site που θα αναπτύσσεται ανάλογα με την επιτυχία του εγχειρήματος.
Μπορεί να μπει κανείς δύο φορές στο ίδιο ποτάμι; Ο Ηράκλειτος το έχει απαντήσει εδώ και πολύ καιρό.
