Σκέφτομαι πόσο περίεργα είναι τα πράγματα με τη μουσική πολλές φορές. Αλλά ας το πιάσω πιο σωστά το θέμα για να καταλάβετε και εσείς τι συμβαίνει μέσα στο χαοτικό μυαλό μου. Η μουσική πάει με τα βιώματα. Πάντα, όταν ακούω New Kids on the Block θα θυμάμαι τότε που στην ηλικία των δέκα ντρεπόμουν να μπω στο δισκάδικο να ζητήσω τον δίσκο τους, μην με ρωτήσετε γιατί. Πάντως όχι για το περιεχόμενο του μυθικού dance hit ''Step by Step'' που πολύ αργότερα ανακάλυψα πως ήταν διασκευή και όχι δικό τους. Όταν ξεκινάς να αφουγκράζεσαι την μουσική δεν σε νοιάζει και πολύ τι κρύβεται απο πίσω, απλά θέλεις να περάσεις καλά. Σε δεύτερη φάση θα ασχοληθείς και με το τελευταίο gossip που αφορά κάθε τραγούδι.
Στο μακρινό πια 2000 έγιναν πολλές μουσικές εκρήξεις με το θέμα των διασκευών. Ως DJ και κυρίως ως δισκοθέτης μπορώ να πω ότι υπήρξε μια περίοδος που οι δίσκοι με τις διασκευές ήταν περισσότεροι απο αυτούς με τις πρωτότυπες συνθέσεις. Κατά συνέπεια και εγώ αγόρασα και έπαιξα στα sets μου πολλές απο αυτές. Αυτός ίσως είναι και ο λόγος που σιχάθηκα τελείως τις διασκευές αργότερα. Δεν έβρισκα λόγο ν' αξίζουν την προσοχή μου, πέραν της original εκτέλεσης. Εδώ που τα λέμε τίποτα δεν είναι σαν τo πρωτότυπο. Πολλοί έκαναν ακρότητες για να βγούν μπροστά. Ροκ μπάντες έκαναν μποσανόβες, τζαζ μπάντες metal κόμματια και πάει λέγοντας. Μια καινοτομία που στα αυτιά μου κατέληξε να είναι ένα πολύ φτήνο τρικ.
Πάνε σχεδόν δέκα χρόνια απο την πρώτη κυκλοφορία των Καναδών BadBadNotGood ή BBNG, όπως αγαπάτε τέλος πάντων. Το αποτέλεσμα σκληρής δουλειάς τεσσάρων πιτσιρικάδων που σπούδαζαν στο ίδιο μουσικό πανεπιστήμιο και που ο σχηματισμός τους είναι ουσιαστικά αποτέλεσμα της κοινής τους εργασίας για το πτυχίο. Τόσο η κοινή αισθητική για τη μουσική αφού τα ακούσματα τους ήταν hip hop και jazz, όσο και η τρέλα τους γενικότερα υπήρξε σημαντικό όχημα για την συνέχεια. Το 2013 το label του Waterhouse κυκλοφορεί το BBNG2 και όλα αλλάζουν. Δεν θα κρυφτώ, μιλάμε για άλλον έναν καθαρό δίσκο διασκευών στην περίοδο που πολλοί έκαναν το ίδιο. Παρόλαυτα επιτρέψτε μου να έχω διαφορετική άποψη εδώ.
Αρχικά αυτός ο δίσκος βασίζεται σε tracks που κυκλοφόρησαν πολύ κοντά χρονικά και αυτό είναι αρκετά σημαντικό -βλέπε το "Flashing Lights" του Kanye West και το "Limit to your Love" του James Blake. Αυτό κάνει αμέσως πιο γνώριμο το περιεχόμενο στο κοινό. Άλλωστε η εν λόγω μπάντα έδειξε πολύ γρήγορα που μπορεί να φτάσει μουσικά, οπότε το ότι ξεκίνησε με διασκευές, συγχωρείται αυτομάτως. Ιδανικό παράδειγμα γι' αυτό η εμφάνιση τους στο Gazarte το 2017 που σχεδόν όλοι περίμεναν να παίξουν τις διασκευές και τα πιο δυνατά τους tracks με βάση το hip hop και την steady τρέλα του David Axelrod και εκείνοι αντί αυτού έδειξαν πόσο μεγάλη jazz μπάντα είναι. Συνεπώς εδώ έχουμε ένα απο τα πιο αντιπροσωπευτικά παραδείγματα της σύγχρονης μουσικής, βασισμένο στη γενικότερη κουλτούρα της νέας jazz που άλλες φορές είναι γλυκιά και progressive post και άλλες πιο επιθετική και kraut αισθητικής.
Δεν ξέρω αν σας έχει τύχει με μουσικούς αλλά οι BBNG κατάφεραν και μπήκαν στα πιο αγαπημένα μουσικά μου πράγματα με την μία. Έχουν αυτό το "κάτι" που σε κάνει να καρδιοχτυπάς σε κάθε τους μουσικό κάλεσμα. Αναρωτιέμαι πραγματικά αν έχουν επηρεάσει άλλους δημιουργούς με την στάση τους - θα πω ναι αλλά και πάλι δεν είμαι σίγουρος. Άκουσα τον τελευταίο δίσκο των Surpise Chef απο την Αυστραλία, είναι BBNG αλλά και πάλι όχι. Μάλλον ο πυρήνας τους δεν παραβιάζεται. Μάλλον έχει κάτι το μουσικό τους σύνολο που είναι καθαρά δικό τους. Μάλλον.
Είμαστε εμείς που τους αγαπήσαμε απο τα πρώτα τους βήματα - συνεργασίες με τον Tyler όταν έσκαγαν τα tracks τους αποκλειστικά από τον Gilles Peterson σε ψηφιακή μορφή- και είναι και όλοι αυτοί που τους έμαθαν απο τα albums που κυκλοφόρησαν στην πιο ζωτική τους δεκαετία. Όλοι μας όμως έχουμε έναν κοινό παρανομαστή, την αγάπη μας για τον πρώτο τους δίσκο και τα πρώτα καρδιοχτύπια στο γιγάντιο μπάσο του UWM πριν σκάσει το όξινο σαξόφωνο να θυμίσει εμφύλιο πόλεμο. Δεν ξεχνώ τις επικές τους live εμφανίσεις που μόνο jazz μπάντα δεν θυμίζουν (μάλλον κάτι σε post punk καλύτερα θα έλεγα). Σε κάθε περίπτωση αυτή η τεράστια μπάντα ήρθε για να μείνει και να θυμίσει ότι όταν κάνεις κάτι καλά πάντα υπάρχει δράση και αντίδραση προς όφελος του δημιουργού αλλά και του αποδέκτη.
Υ.Γ.: Αξίζει να σημειωθεί και η χρηματική αξία του BBNG2 σε βινύλιο αφου εδώ και μια πενταετία δεν πέφτει κάτω των 200 ευρώ, ενώ ο δίσκος δεν έχει επανεκδοθεί μέχρι και σήμερα. Υπομονή γιατί τα σημάδια είναι καλά και στα μέσα του Νοέμβρη θα έχουμε και τον νέο τους δίσκο.
