Πριν λίγες μέρες είδαμε την anime κουλτούρα να κάνει επέλαση στην καρδιά του Χόλιγουντ. Δύο από τις πιο κουλ προσωπικότητες του L.A., o Lakeith Stanfield και ο Flying Lotus δάνεισαν το ταλέντο τους (φωνή και μουσική, αντίστοιχα), στη νέα anime υπερπαραγωγή Yasuke, σε σκηνοθεσία του LeSean Thomas και παραγωγή του ιαπωνικού στούντιο MAPPA. Με τον Stanfield να σκοράρει ένα από τα ντυσίματα της βραδιάς στα φετινά Όσκαρ και τον Flying Lotus να έχει πρόσφατα πανηγυρίσει το πρώτο του Grammy σαν συμπαραγωγός του Thundercat (που συμμετέχει και αυτός στο soundtrack του Yasuke),το επίπεδο coolness και ενδιαφέροντος για τις σειρές ιαπωνικών κινουμένων σχεδίων που κυκλοφορούν κυρίως στο ίντερνετ, έχει ανέβει κατακόρυφα.
Και όταν αυτό που είναι τρέχουσα μόδα στα δωμάτια των νέων του Λος Άντζελες, μας έχει τροφοδοτήσει με μπόλικο περιεχόμενο και κατέχει πλέον ιστορική θέση στην εξέλιξη των κινουμένων σχεδίων, δεν έχουμε παρά να εξερευνήσουμε και τη μουσική πλευρά του.
Η εμπλοκή του Fly Lo στην παραγωγή του Yasuke -το πρώτο anime που εστιάζει σε έγχρωμο αφρικανό ήρωα-, έδωσε τροφή για παραπάνω έρευνα γύρω από την ενδιαφέρουσα μουσική που συνοδεύει τα ιαπωνικά κινούμενα σχέδια. Έτσι, καλέσαμε 4 αθηναίους φαν του είδους κι εκείνοι ανταποκρίθηκαν, διαλέγοντας ο καθένας το top 5 των αγαπημένων του anime soundtracks.
Οι παρακάτω specialists και οι επιλογές τους, ακόμα και αν δεν είναι ο απόλυτος οδηγός για τα anime soundtracks, είναι σίγουρα μια καλή αφετηρία:
misuta go
(γραφίστας/visual artist)
Akira (1988) - Geinoh Yamashirogumi
https://www.youtube.com/watch?v=YKvtbH8qUWU
Αξεπέραστο soundtrack, αιώνιο νούμερο ένα και προσωπικό νούμερο δύο, πίσω από από το Βlade Runner του Vangelis. Η απίστευτη αισθητική των Geinoh Yamashirogumi, οι οποίοι είχαν ήδη μια μακρά καριέρα πριν το Akira, αλλά έγιναν επιτέλους γνωστοί από αυτό, επηρέασε τους πάντες και τα πάντα, ακόμα και την ίδια την ταινία η οποία χτίστηκε στο ρυθμό της μουσικής, αντί για το αντίθετο.
Το top 5 συμπληρώνουν: Ghost In The Shell (1995) - Kenji Kawai, Nausicaä of the Valley of the Wind (1984) - Joe Hisaishi, Noein: To Your Other Self (2005) - Hikaru Nanase, Shakamichi No Apollon (2012) - Shinichirō Watanabe & Yoko Kanno
Στάθης Καλατζής - Mr. Statik.
(DJ/παραγωγός/illustrator)
Ghost in the Shell (1995) - Kenji Kawai
Πώς ντύνει κανείς ηχητικά ένα από τα επιδραστικότερα anime όλων των εποχών; Ο Kenji Kawai ρίχνει όλο του το βάρος σε αργόσυρτα, υπνωτικά drums με προέλευση από όλη σχεδόν την υφήλιο για να περιγράψει μια neon μητρόπολη αδιευκρίνιστης ασιατικής προέλευσης, επιστρατεύοντας παράλληλα την παραμορφωμένη αρμονία μια γιαπωνέζικης χορωδίας που διακόπτει εκκωφαντικά το έντονα μυστικιστικό κλίμα. Ερμηνεύει, έτσι. στο έπακρο τα λόγια του Mamoru Oshii, σκηνοθέτη της ταινίας, ότι η ουσία του ίντερνετ κρύβεται στο ότι είμαστε όλοι τερματικά και κατ’ επέκταση Θεοί.
Το top 5 συμπληρώνουν: Cowboy Bepop (1998) - Yoko Kanno & Seatbelts, Fullmetal Alchemist (2001) - Akira Senju, Tokyo Ghoul (2011) - Yutaka Yamada, Berserk (1998) - Susumu Hirasawa
Γιώργος Κονδύλης
(graphic designer/gamer/συλλέκτης)
Neon Genesis Evangelion Ost’s I - II - III (1995) - Sagisu Shirō
Το πιο χαρακτηριστικό mecha anime, μυστηριώδες, πολυεπίπεδο, σπουδαίο, πολύπλοκο, ασύγκριτο. Πάει πακέτο με ένα από τα σπουδαιότερα soundtracks για ιαπωνικά κινούμενα σχέδια και καταφέρνει να «περιγράψει» τους μοναδικούς χαρακτήρες με ιδανικό τρόπο. Κομψό και μυστηριώδες πιάνο μαζί με τσέλο, φλάουτο, κρουστά, keyboards και το μελαγχολικό vaguely jazz-esque πιάνο που παίρνει θέση στα χαρακτηριστικά θέματα μάχης. Όλα συνδέονται αρμονικά και περιγραφικά, δημιουργώντας μια αξέχαστη εμπειρία, ικανή ακόμα και να προβληματίσει όσους την παρακολουθήσουν, δίνοντας βάση στην σημειολογία. (Ακούστε και αυτό και αυτό.)
Το top 5 συμπληρώνουν: Nausicaä of the Valley of the Wind (1984) - Joe Hisaishi, Ghost in the Shell (1995) - Kenji Kawai, Puella Magi Madoka Magica (2011) - Yuki Kajiura, Made in Abyss (2012) - Kevin Penkin
Μαρία Παππά
(δημοσιογράφος LIFO/παραγωγός movement.radio)
Akira (1988) - Geinoh Yamashirogumi
https://www.youtube.com/watch?v=HB6Ch_VAfIk
Κατά την διάρκεια της πρώτης καραντίνας που ήταν της μόδας στο Facebook να γίνονται λίστες με αγαπημένα άλμπουμ όλων των εποχών, ένας φίλος μου ζήτησε να κάνω μια δική μου. Κοντοστάθηκα, το σκέφτηκα λίγο και τελικά δεν έκανα. Αν όμως μου ζητούσε να γράψω για το αγαπημένο μου δίσκο όλων των εποχών, τότε χωρίς δεύτερη σκέψη αυτό θα ήταν το Akira. Ένα άλμπουμ που ηχητικά δεν μπορώ να προσπεράσω όσα χρόνια κι αν περάσουν (βέβαια, ποτέ μη λες ποτέ). Η ιστορία του Akira ξεκινάει το 1982 όταν πρωτοκυκλοφόρησε ως manga από τον Katsuhiro Otomο. Η υπόθεσή του μας μεταφέρει σε ένα μετα-αποκαλυπτικό Τόκιο και περιστρέφεται γύρω από τρεις χαρακτήρες: τον Tetsuo, ένα αγόρι που αναπτύσσει υπερφυσικές δυνάμεις, τον Kaneda, τον καλύτερο του φίλο που ενώ αρχικά προσπαθεί να τον προστατέψει, ανακαλύπτει ότι οι δυνάμεις του ξεφεύγουν σε σημείο που πρέπει να τον σταματήσει για να σωθεί ο κόσμος και τον Akira, ένα μικρό αγόρι που πριν πεθάνει, η τεράστια δύναμή του οδήγησε στην καταστροφή του Τόκιο και την αρχή του Τρίτου Παγκοσμίου Πολέμου.
Το 1988, ο Otomo αποφάσισε να το μεταφέρει πετσοκομμένο στην μεγάλη οθόνη χωρίς να έχει ολοκληρωθεί το manga και θυσιάζοντας περίπου 2000 σελίδες από το κανονικό στόρι –το manga τελείωσε το 1990. Το φιλμ μέχρι και σήμερα θεωρείται ορόσημο στον τομέα του παγκόσμιου animation. Είναι το anime που άνοιξε τον δρόμο για την δημοφιλία του είδους στη Δύση και αρκετοί εικάζουν ότι εν μέρει αυτή η εξέλιξη οφείλεται και στο επιβλητικό soundtrack του.
Για τις ανάγκες αυτού, ο Otomo προσέλαβε τη μουσική πολυφωνική κολεκτίβα Geinoh Yamashirogumi. Ο Tsutomu Onashi ίδρυσε την κολεκτίβα το 1974. Μέλη της ήταν εκατοντάδες άτομα από γιατρούς, δημοσιογράφους, φοιτητές μέχρι και επιχειρηματίες. Έπαιζαν μια μίξη παραδοσιακής, πνευματικής gamelan μουσικής αλλά και folk από όλο τον κόσμο. Ριζοσπαστικοποίησαν τον τρόπο που παιζόταν το gamelan μέχρι τότε, προσπαθώντας να το προσαρμόσουν στους ήχους των συνθεσάιζερ. Κυκλοφόρησαν τρία άλμπουμ με αυτή την προσέγγιση. Το Ecophony Rinne το 1986 που το δεύτερο μέρος του θυμίζει έντονα την μουσική του Akira που ακολούθησε το 1988 και τέλος το Ecophony Gaia το 1990.
Τη μουσική συνέθεσε και διηύθυνε ο Onashi που τότε είχε το ψευδώνυμο Shoji Yamashiro. Το soundtrack αποτελείται από 10 κομμάτια. Τρία από αυτά ανήκουν στον ίδιο ρυθμικό κύκλο, "Kaneda", "Battle Against Clown" και "Exodus From the Underground Fortress". Το σκορ κυκλοφόρησε με τα κομμάτια στην σειρά που ακούγονται στην ταινία. Είναι αναπόσπαστα με τις εικόνες, κάτι που προβλημάτιζε τον Onashi πριν συμφωνήσει να αναλάβει το πρότζεκτ.
Ο Otomo επέλεξε τους Geinoh Yamashirogumi επειδή ήταν φαν της μουσική τους. Τους έδωσε απεριόριστο budget αλλά όχι και χρόνο. Έπρεπε να έχουν έτοιμη τη μουσική σε έξι μόλις μήνες.
Σήμερα ο Onashi θυμάται: «Ο κύριος Otomo με επισκέφτηκε στο σπίτι μου και είπε ‘Κάνω ένα φιλμ για το Akira, θα ήθελες να αναλάβεις την μουσική;’. Μέχρι τότε δεν είχα κάνει ποτέ μουσική για φιλμ, πόσω μάλλον για anime. Ήμουν ερασιτέχνης όσον αφορά την εμπορική μουσική και δεν είχα ποτέ λάβει καμία επίσημη μουσική παιδεία. Επιπλέον, ήταν αδύνατο να κάνεις μουσική για anime που γινόταν με τόσο προηγμένη τεχνολογία και με τόση λεπτομέρεια. Παρόλα αυτά, μου είπε ότι ‘αν δε δουλέψει, μπορείς να μου δώσεις να χρησιμοποιήσω τους ήχους από τους δίσκους που έχεις κυκλοφορήσει μέχρι τώρα’. Όταν άκουσα τον Otomo-san να το λέει αυτό, σκέφτηκα ότι θα κάνω το καλύτερο που μπορώ άσχετα αν μπορώ να ανταπεξέλθω ή όχι και κάπως έτσι αποφάσισα να το κάνω στο τέλος. Όταν ξεκίνησα τη μουσική παραγωγή ήταν σαν να ψάχνω για ένα ψύλλο στα άχυρα. Ήταν τρομακτικό επειδή ήξερα ότι καμιά μουσική από το παρελθόν δε θα μπορούσε να ταιριάζει με τα πλάνα του φιλμ. Επιπλέον, έκαναν το ανάποδο από αυτό που συνηθιζόταν μέχρι τότε στις παραγωγές. Θα φτιάχναμε δηλαδή τη μουσική χωρίς να δούμε το βίντεο. Μόνο όταν ολοκληρώθηκε το βασικό μέρος του ‘Kaneda’ του κομματιού που ήταν το κύριο θέμα του φιλμ, χρησιμοποιώντας ένα όργανο από μπαμπού jegog από το Μπαλί, ένιωσα αυτοπεποίθηση ότι μπορεί να δουλέψει κάπως. Είδα το φως ενώ πριν έψαχνα στα τυφλά σε ένα εντελώς άγνωστο περιβάλλον. Όταν επισκέφτηκα το στούντιο του κ. Otomo κατά την διάρκεια της παραγωγής, εντυπωσιάστηκα όταν είδα τους σχεδιαστές να δουλεύουν καθώς παιζόταν δυνατά από τα ηχεία η demo κασέτα του Kaneda».
Το 1988, ο Otomo αποφάσισε να το μεταφέρει πετσοκομμένο στην μεγάλη οθόνη χωρίς να έχει ολοκληρωθεί το manga και θυσιάζοντας περίπου 2000 σελίδες από το κανονικό στόρι –το manga τελείωσε το 1990. Το φιλμ μέχρι και σήμερα θεωρείται ορόσημο στον τομέα του παγκόσμιου animation. Είναι το anime που άνοιξε τον δρόμο για την δημοφιλία του είδους στη Δύση και αρκετοί εικάζουν ότι εν μέρει αυτή η εξέλιξη οφείλεται και στο επιβλητικό soundtrack του.
Για τις ανάγκες αυτού, ο Otomo προσέλαβε τη μουσική πολυφωνική κολεκτίβα Geinoh Yamashirogumi. Ο Tsutomu Onashi ίδρυσε την κολεκτίβα το 1974. Μέλη της ήταν εκατοντάδες άτομα από γιατρούς, δημοσιογράφους, φοιτητές μέχρι και επιχειρηματίες. Έπαιζαν μια μίξη παραδοσιακής, πνευματικής gamelan μουσικής αλλά και folk από όλο τον κόσμο. Ριζοσπαστικοποίησαν τον τρόπο που παιζόταν το gamelan μέχρι τότε, προσπαθώντας να το προσαρμόσουν στους ήχους των συνθεσάιζερ. Κυκλοφόρησαν τρία άλμπουμ με αυτή την προσέγγιση. Το Ecophony Rinne το 1986 που το δεύτερο μέρος του θυμίζει έντονα την μουσική του Akira που ακολούθησε το 1988 και τέλος το Ecophony Gaia το 1990.
Τη μουσική συνέθεσε και διηύθυνε ο Onashi που τότε είχε το ψευδώνυμο Shoji Yamashiro. Το soundtrack αποτελείται από 10 κομμάτια. Τρία από αυτά ανήκουν στον ίδιο ρυθμικό κύκλο, "Kaneda", "Battle Against Clown" και "Exodus From the Underground Fortress". Το σκορ κυκλοφόρησε με τα κομμάτια στην σειρά που ακούγονται στην ταινία. Είναι αναπόσπαστα με τις εικόνες, κάτι που προβλημάτιζε τον Onashi πριν συμφωνήσει να αναλάβει το πρότζεκτ.
Ο Otomo επέλεξε τους Geinoh Yamashirogumi επειδή ήταν φαν της μουσική τους. Τους έδωσε απεριόριστο budget αλλά όχι και χρόνο. Έπρεπε να έχουν έτοιμη τη μουσική σε έξι μόλις μήνες.
Σήμερα ο Onashi θυμάται: «Ο κύριος Otomo με επισκέφτηκε στο σπίτι μου και είπε ‘Κάνω ένα φιλμ για το Akira, θα ήθελες να αναλάβεις την μουσική;’. Μέχρι τότε δεν είχα κάνει ποτέ μουσική για φιλμ, πόσω μάλλον για anime. Ήμουν ερασιτέχνης όσον αφορά την εμπορική μουσική και δεν είχα ποτέ λάβει καμία επίσημη μουσική παιδεία. Επιπλέον, ήταν αδύνατο να κάνεις μουσική για anime που γινόταν με τόσο προηγμένη τεχνολογία και με τόση λεπτομέρεια. Παρόλα αυτά, μου είπε ότι ‘αν δε δουλέψει, μπορείς να μου δώσεις να χρησιμοποιήσω τους ήχους από τους δίσκους που έχεις κυκλοφορήσει μέχρι τώρα’. Όταν άκουσα τον Otomo-san να το λέει αυτό, σκέφτηκα ότι θα κάνω το καλύτερο που μπορώ άσχετα αν μπορώ να ανταπεξέλθω ή όχι και κάπως έτσι αποφάσισα να το κάνω στο τέλος. Όταν ξεκίνησα τη μουσική παραγωγή ήταν σαν να ψάχνω για ένα ψύλλο στα άχυρα. Ήταν τρομακτικό επειδή ήξερα ότι καμιά μουσική από το παρελθόν δε θα μπορούσε να ταιριάζει με τα πλάνα του φιλμ. Επιπλέον, έκαναν το ανάποδο από αυτό που συνηθιζόταν μέχρι τότε στις παραγωγές. Θα φτιάχναμε δηλαδή τη μουσική χωρίς να δούμε το βίντεο. Μόνο όταν ολοκληρώθηκε το βασικό μέρος του ‘Kaneda’ του κομματιού που ήταν το κύριο θέμα του φιλμ, χρησιμοποιώντας ένα όργανο από μπαμπού jegog από το Μπαλί, ένιωσα αυτοπεποίθηση ότι μπορεί να δουλέψει κάπως. Είδα το φως ενώ πριν έψαχνα στα τυφλά σε ένα εντελώς άγνωστο περιβάλλον. Όταν επισκέφτηκα το στούντιο του κ. Otomo κατά την διάρκεια της παραγωγής, εντυπωσιάστηκα όταν είδα τους σχεδιαστές να δουλεύουν καθώς παιζόταν δυνατά από τα ηχεία η demo κασέτα του Kaneda».
Το top 5 συμπληρώνουν: Berserk (1997) - Susumu Hirasawa, Samurai Champloo (2005) - Tsutchie, Fat Jon, Nujabes, Force of Nature, Nausicaä of the Valley of the Wind (1984) - Joe Hisaishi, Mushishi (1999) - Toshio Masuda
.jpg)
