Αν δεν μπορείς να ανασάνεις, κάποιος σε πατάει στο λαιμό. Μερικές φορές το κάνουμε κι εμείς οι ίδιοι στον εαυτό μας, αλλά εδώ δεν είναι αυτή η περίπτωση. Η «Αμέρικα» ζει πάλι καταστάσεις που μας πάνε πίσω στις δεκαετίες του ’60 και του ’70 με τις φοιτητικές εξεγέρσεις, την «μαύρη υπερηφάνεια», τις φυλετικές διακρίσεις που δεν λένε να εξαφανιστούν και αντιστέκονται στο χρόνο, με την (αμαρτωλή) εθνοφρουρά στους δρόμους σε 15 πολιτείες.
Εδώ και ημέρες σε 48 πολιτείες των ΗΠΑ γίνονται διαδηλώσεις με αφορμή (πάλι) έναν νεκρό αφροαμερικάνο από έναν λευκό αστυνομικό. Στη Μινεάπολις ο ήδη ακινητοποιημένος από την αστυνομία George Floyd φωνάζει: «Δεν μπορώ να αναπνεύσω», όσο οι αστυνομικοί τον πιέζουν άσκοπα. Μετά από λίγο θα ξεψυχήσει και το φιτίλι θα ανάψει ξανά. Η Μινεάπολις φλέγεται. Στο Λος Αντζελες, τη Φιλαδέλφεια και την Ατλάντα υπάρχει απαγόρευση κυκλοφορίας και ακολουθούν 25 ακόμη πολιτείες. Ο Trump απειλεί με σφαίρες και σκυλιά όσους τολμήσουν να πλησιάσουν τον Λευκό Οίκο ενώ καλεί τους υποστηρικτές του σε αντιδιαδηλώσεις. Υπάρχουν ήδη 4 ή 5 νεκροί διαδηλωτές και η κατάσταση παίρνει όλο και μεγαλύτερες διαστάσεις. Οι πληροφορίες λένε πως ο στρατός είναι έτοιμος να επέμβει. Φαίνεται πως ήρθε η ώρα για τον πιο διχαστικό πρόεδρο των ΗΠΑ να θερίσει ό,τι έσπειρε.
Ο Killer Mike, η Billie Eilish, η Taylor Swift, η Cardi B, η Rihanna, η Lady Gaga, η Beyonce, ενώνουν τις φωνές τους (με τη η δημοφιλία τους να τις κάνει πολύ ισχυρές) με όσους φωνάζουν στους δρόμους: «Οι ζωές των μαύρων μετρούν». Ο Γιάννης Αντετοκούνμπο έγραψε: «Αρκετά με όλα αυτά. Ήρθε ώρα για αλλαγή».
Η Nike που και στο παρελθόν έχει πάρει πολιτική θέση όταν υποστήριξε τον παίκτη του αμερικάνικου φούτμπολ Colin Kaepernick, κυκλοφόρησε ένα νέο σπότ, μετατρέποντας το βασικό της σλόγκαν από “Just Do It” σε “Don’t Do It” και στο οποίο γράφει: «Για μια φορά, μην το κάνεις. Μην υποκριθείς ότι δεν υπάρχει πρόβλημα στην Αμερική. Μην γυρίσεις την πλάτη σου στον ρατσισμό. Μην αποδεχθείς την απώλεια αθώων ζωών. Μην σκεφτείς άλλες δικαιολογίες. Μην πεις ότι αυτό δεν σε επηρεάζει. Μην μείνεις σιωπηλός στην άκρη. Μην σκεφτείς ότι δεν μπορείς να είσαι μέρος της αλλαγής. Γίνε κομμάτι της αλλαγής. Ας γίνουμε όλοι κομμάτι της αλλαγής».
Αν διαβάσετε στο Avopolis την κριτική που έγραψε ο Θανάσης Μήνας για το βιβλίο Set the Night on Fire: L.A. in the Sixties θα βρείτε πολλές αντιστοιχίες με όσα συμβαίνουν τώρα στις ΗΠΑ, ενώ όλοι θυμόμαστε τα πιο πρόσφατα παρόμοια γεγονότα στο Λος Αντζελες το 1992.
Από τότε, η αμερικάνικη αστυνομία συνέχισε να σκοτώνει αφροαμερικανούς με ασήμαντες αφορμές και όλα δείχνουν πως η δολοφονία (γιατί περί δολοφονίας πρόκειται) του George Floyd είναι μια αφορμή για μια γενικευμένη αντίδραση εναντίον του Trump και της διακυβέρνησης του, που φαίνεται να περιλαμβάνει και τους 105.000 νεκρούς από τον Covid-19, αλλά και χιλιάδες ανέργους. Η Αμερική είναι διχασμένη. O φόβος, η βία, ο ρατσισμός, το τυφλό μίσος και ο αλληλοσπαραγμός φαίνεται να κυριαρχούν.
Καθώς αυτές τις μέρες λοιπόν η Μινεάπολις και η ευρύτερη περιοχή της Μινεσότα κυριαρχούν στις διεθνείς ειδήσεις, είναι μία ευκαιρία να αναφερθούμε στις σχέσεις της με την μουσική, μιας κι από εκεί ξεκίνησαν σπουδαίοι μουσικοί που έγραψαν ιστορία στην ποπ κουλτούρα, ενώ δεν είναι λίγα τα τραγούδια που αναφέρονται στην πόλη.
Ο Prince είναι ο μουσικός που έκανε την Μινεάπολις σημείο αναφοράς της μουσικής του δημιουργίας, καθώς εκεί ήταν το σπίτι/φρούριο/εργαστήριο, όπου ως άλλος αλχημιστής ανακάτευε το rock, το funk, την soul και την ψυχεδέλεια δημιουργώντας αριστουργήματα αλλά και μεγάλες αποτυχίες (όπως κάθε «τρελός επιστήμονας», άλλωστε) . Η Μινεάπολις ήταν για τον Prince ότι ήταν η Graceland για τον Elvis. Θέλοντας να «απαντήσει» και στο τραγούδι του Lenny Kravitz: “rock and roll is dead”, έγραψε το: “Rock and Roll Is Alive (and It Lives In Minneapolis)”.
O Bob Dylan έζησε στην περιοχή τα παιδικά και εφηβικά του χρόνια κι από κει ξεκίνησε το μεγάλο ταξίδι για να συναντήσει τον Woody Guthrie και την μεγάλη folk σκηνή της Νέας Υόρκης.
Οι Hüsker Dü και ο Bob Mould είχαν σαν αφετηρία την περιοχή της Μινεσότα, όπως και οι Replacements αλλά και οι Soul Asylum ξεκίνησαν από την Μινεάπολις, ενώ από την ίδια περιοχή προέρχονταν οι (και με ελληνικό αίμα) Andrews Sisters καθώς και ο Eddie Cohran.
O Tom Waits έγραψε ένα από τα πιο όμορφα και ποιητικά του τραγούδια με αναφορά στην πόλη, το περίφημο “Christmas Card from a Hooker in Minneapolis” που αφηγείται μια πικρή ιστορία:
Έι Τσάρλι είμαι έγκυος
και ζω στην 9η οδό
πάνω ακριβώς από ένα βρώμικο βιβλιοπωλείο
κοντά στη λεωφόρο Euklid
και σταμάτησα να κάνω ναρκωτικά
και έκοψα το ουίσκι
και ο γέρος μου παίζει το τρομπόνι
και δουλεύει τριγύρω.
Λέει πως μ’ αγαπάει
και δεν τον νοιάζει που δεν είναι παιδί του,
θα τον μεγαλώσει σαν δικό του γιο
και μου χάρισε ένα δαχτυλίδι
που το φορούσε η μητέρα του
και με βγάζει για χορό
κάθε Σαββατόβραδο.
Έι, Τσάρλι σε σκέφτομαι
κάθε φορά που περνάω από ένα βενζινάδικο
εξαιτίας της μπριγιαντίνης
που έβαζες στα μαλλιά σου
και ακόμη έχω εκείνο τον δίσκο
των Little Anthony and the Imperials
αλλά κάποιος μου βούτηξε το πικ απ,
πώς σου φαίνεται αυτό;
Έι Τσάρλι φρίκαρα όταν έκαναν τον Μάριο τσακωτό
γι' αυτό πήγα πίσω στην Όμαχα
για να ζήσω με τους δικούς μου
αλλά όλοι όσοι ήξερα
είτε είχαν πεθάνει ή ήταν στη φυλακή
γι' αυτό γύρισα πίσω στη Μινεάπολις,
αυτή τη φορά νομίζω πως θα μείνω.
Έι Τσάρλι νομίζω πως είμαι ευτυχισμένη
για πρώτη φορά μετά το ατύχημα
και εύχομαι να είχα όλα τα χρήματα
που ξοδέψαμε για τη δόση μας,
θα αγόραζα ένα σωρό μεταχειρισμένα αυτοκίνητα
και δεν θα πουλούσα κανένα
αλλά θα οδηγούσα διαφορετικό αμάξι
κάθε μέρα ανάλογα με τη διάθεση μου.
Έι Τσάρλι
Για να πω την αλήθεια
Δεν έχω άντρα, δεν παίζει το τρομπόνι
και πρέπει να δανειστώ χρήματα
για να πληρώσω τον δικηγόρο
και Τσάρλι, έι
ίσως με αφήσουν να αποφυλακιστώ την ημέρα
του Αγίου Βαλεντίνου.
Τραγούδι που να αναφέρεται στην πόλη έχει γράψει και η Lucinda Williams το 2003, το "Minneapolis" στο άλμπουμ World Without Tears:
Σε περιμένω να γυρίσεις από τότε που έφυγες από την Μινεάπολις
Το χιόνι καλύπτει τα φανάρια του δρόμου και τα πρεβάζια
……………………………………………………………………………………
Είμαι χαμένη, οργισμένη και λυπημένη από τότε που έφυγες από τη Μινεάπολις
Και μακάρι να είχα καθαρό μυαλό σαν το χιόνι, σαν τον ουρανό και τα ανοιξιάτικα μπουμπούκια.
Μαύρα σύννεφα έχουν σκεπάσει τον ήλιο ξανά…
Ίσως αυτός ο στίχος από το τραγούδι της Lucinda Williams να περιγράφει απολύτως όσα συμβαίνουν στην πόλη, όσα συμβαίνουν στη χώρα.
Η Minneapolis είναι μια πόλη οργισμένη και θυμωμένη όπως είναι όλη η Αμερική γι’ αυτόν τον διαρκή φονικό ρατσισμό της λευκής εξουσίας απέναντι στους φτωχοδιάβολους αφροαμερικάνους και λατινοαμερικάνους. Μια πόλη και μια χώρα που φωνάζει: «Δεν μπορώ ν’ ανασάνω». Κι έχει δίκιο.
-2.jpg)
