Τα τρία ονόματα που παρουσιάζονται πιο κάτω θα εμφανιστούν στο Kinky Kong την Παρασκευή 8 Ιουνίου. Ένας καλλιτέχνης που ηχογραφεί για την Fat-Cat, ο ηγέτης των To Rococo Rot και ο κιθαρίστας των αγαπητών Giardini di Miro συνθέτουν ένα εξαίσιο line-up... Για περισσότερες πληροφορίες επισκεφτείτε το: www.myspace.com/marionettentheater2007
Hauschka:
Ο γερμανός Volker Bertelmann είναι ένας μουσικός με κλασσικά διδάγματα... δεν το αποδεικνύει μόνο η επισταμένη και μακροχρόνια μελέτη του στο πιάνο αλλά η ίδια του η μουσική. Μέλος του σπουδαίου βρετανικού label Fat-Cat, δίπλα σε ονόματα που κινούνται στον ίδιο χώρο (Max Richter, Sylvain Chauveau) και όχι μόνο, έγινε ουσιαστικά περισσότερο γνωστός στο «ειδικό» κοινό που απευθύνεται με το φετινό του album, τρίτο στη μουσική του πορεία, “Room to expand”. Είχαν προηγηθεί δύο δίσκοι για λογαριασμό της Karaoke Kalk (“Substantial” – 2004 και “The prepared piano” – 2005), τα οποία ναι μεν είχαν αποσπάσει αρκετά καλές κριτικές αλλά δεν διέθεταν την ώριμη εικόνα του φρεσκοκυκλοφορημένου ντεμπούτου για την Fat-Cat.
Το “Room to expand” είναι minimal, έχει σαφείς αναφορές σε μουσικές παραδόσεις που μας έρχονται από τη μακρινή Ανατολή, βάσεις στην λεπτεπίλεπτη electronica και είναι ένα έργο που σε ρουφάει στην κυριολεξία. Ο Hauschka είναι πιο κοντά στον Eric Satie απ’ ότι στον Claude Debussy και είναι σίγουρο ότι θα σας φέρει στο νου ονόματα που καμία σχέση δεν έχουν με τον ήχο του, γιατί πολύ απλά κινείται διακριτικά σε μονοπάτια που δεν έχουν να κάνουν με το προφανές (και φυσικά το εύπεπτο!). Το ξεκίνημα του δίσκου είναι αριστουργηματικό... τα τέσσερα πρώτα αποσπάσματα είναι μαγικά, άρτια σε όλα τους τα δευτερόλεπτα, δείχνουν πως μπορεί να ακουστεί σπουδαίος κάποιος χωρίς φανφάρες, με λίγες νότες, σαν να μην χρειάζεται να πει περισσότερα για να ολοκληρώσει το βαθύτατα λακωνικό του manifesto.
Το “Room to expand” μπορεί να μπει δίπλα στο “Copia” του Eluvium και να ακουστούν εναλλάξ χωρίς ο ακροατής να κατορθώσει να πάρει ανάσα... ευτυχώς που υπάρχουν τέτοιες δουλειές και διαχωρίζουν τη μουσική από τα σκουπίδια!
Ο Hauschka παράλληλα διατηρεί τους Music A.M. με τον Stefan Schneider (To Rococco Rot, Mapstation) και τον Luke Sutherland (Long Fin Killie) και ένα δεύτερο side project ονόματι Tonetraeger…
www.hauschka-net.de
www.myspace.com/hauschka
Mapstation:
 |
Μέσα στην υπερπληθώρα σχημάτων που προέρχονται από τη Γερμανία, είναι απόλυτα δικαιολογημένη κάθε καχυποψία προς τη γενέτειρα των Kraftwerk, που μπορεί μεν να καυχιέται ότι αυτή τα ξεκίνησε όλα, ωστόσο οι κυκλοφορίες ακαλαίσθητης και ανέμπνευστης electronica αφήνουν αρκετό έδαφος για αναδυόμενες προκαταλήψεις. Γι’ αυτό ακριβώς είναι απαραίτητη η παρουσία στο χώρο μουσικών όπως ο Stefan Schneider, που τα τελευταία χρόνια βρίσκεται πίσω από τους Mapstation. Όντας ιδρυτικό μέλος των Kreidler και συντελεστής στα σύγχρονα μουσικά τοπία του Βερολινέζικου σχήματος των To Rococo Rot, ο Schneider με σημείο εκκίνησης τα synths αλλά με το αποτέλεσμα να κινείται άνετα με τις... μπασογραμμές, καταθέτει τη δική του ιδιαίτερη νότα σε μια αξιοζήλευτη πορεία.
Αν πρέπει οπωσδήποτε να περιγράψω το ηχητικό αποτέλεσμα των Mapstation θα ήταν μια φρέσκια, ανοιχτή σε μουσικές προσμίξεις φόρμουλα με σαφείς αναφορές στην reggae χωρίς να έχει σχέση με στείρες αναβιώσεις και αναξιόπιστα sampling. Ένα εγκεφαλικό σύμπαν από drum ‘n’ bass, electro beat και experimental ήχους που χωρίς ενδοιασμούς αφήνει στο ηχοσύνολο μια μίξη από hip-hop, με τους πιο ευφάνταστους και πρωτότυπους ήχους που προέρχονται από ένα ενδιαφέρον rhythm section.
Η πιο καρποφόρα συνεργασία των Mapstation πραγματοποιήθηκε όταν ο Stefan και ο Meriel Braham, πρώην μέλος των βρετανών dream poppers/shoegazers Pale Saints, ο οποίος είχε κυκλοφορήσει ήδη μια δουλειά στην Karaoke Kalk, ηχογράφησαν το “Kuchen meets Mapstation” στο studio των Tarwater στο Βερολίνο. Με αυτό το ενδιαφέρον πάντρεμα επιρροών και διαφορετικότητας αναδύεται μια διάθεση απίστευτου νεύρου, δημιουργική άρνηση συμβιβαστικότητας, παρόλο το ελαφρώς απρόβλεπτο παίξιμο τους.
Καταφέρνει πολλά και με το παραπάνω, δίνοντας ταυτόχρονα μάθημα στους φιλόδοξους θιασώτες της νέας electronica πως η επιτυχία ενός project έγκειται στην εμπνευσμένη χρήση των απλών μελωδιών και όχι στις περισπούδαστες τεχνικές άνευ περιεχομένου. Ενώ παράλληλα αποδεικνύει πως ο κόσμος των Mapstation είναι ένας ελκυστικός, πολύχρωμος, πολυρρυθμικός, post-electronic κόσμος, τον οποίο απολαμβάνεις ξεγλιστρώντας από το σκοτάδι στο πολύτιμο φως της ημέρας.
www.mapstation.de
Nuccini!:
 |
Ο Corrado Nuccini μας έρχεται από τους δημοφιλείς στα μέρη μας Giardini di Miro, μια μπάντα που μέσα από ένα σύνολο κυκλοφοριών έχει βαλθεί να μας πριμοδοτήσει με απίστευτης ομορφιάς έργα. Κινούμενος σε περιοχές που διασταυρώνονται δύο επιφανειακά τεμνόμενοι δρόμοι, η φιλοσοφία του προσωπικού ήχου της κιθάρας που επιμελείται στους Giardini και οι αστείρευτοι πειραματισμοί στην παραγωγή, καταφέρνει να ακούγεται τόσο γνώριμος χωρίς να χάνει, παραδόξως, σε καμία περίπτωση την αυτόφωτη μουσική σφραγίδα του. Στη μοναδική του προσωπική δουλειά, “Matters of love and death” (2006) γίνεται σαφές το ταλέντο του Nuccini! στο να δημιουργεί ευαίσθητα αποσπάσματα “εκτός εποχής” με διακυμάνσεις στο ήχο, σπουδαίο παίξιμο και μια τόσο άμεση παραγωγική δεινότητα. Με πληθώρα συμμετοχών, από τις πιο προφανείς (ο Jucca Reverberi των Giardini και ο Andrea Scarfone των Julie’s Haircut) μέχρι τις πιο ψαγμένες (τους Nomad (Cavemen Speak) και τον καλιφορνέζο MC Bleubird) ο ήχος βγαίνει δομημένος πάνω στη ρήση «τα απλά πράγματα χτίζουν όμορφα όνειρα».
Ήχοι ελαφρώς ακατέργαστοι σε μερικά σημεία, άλλες φορές τόσο πλούσιοι σε ενορχήστρωση, με μουσικές που όσο φαίνονται δόκιμες σαν στυλ, άλλο τόσο κρατάνε μια απόσταση από το σύνηθες, υιοθετώντας avant garde ή freestyle στοιχεία. Κιθάρες και πνευστά πλέκουν ένα μουσικό ριχτάρι που απλώνεται τόσο γνώριμα από τη στιγμή που όλα έχουν μια φυσική συνέχεια. O Nuccini! δεν αναλώνεται σε υπερβολικούς αυτοσχεδιασμούς ούτε και εντυπωσιακά ξεσπάσματα που παραμορφώνουν και αποπροσανατολίζουν. Τα spoken words, τα απλά μέρη στα τύμπανα και το μπάσο συμπληρώνουν την ταυτότητα του ήχου και πάνω στα προηγούμενα αρχίζει ένα παιχνίδι με πλήκτρα, πνευστά και κιθάρες, το οποίο σαν τελικό αποτέλεσμα έχει μια πολυεπίπεδη pop χροιά, χωρίς παρ’ όλα αυτά να μπορεί να χαρακτηριστεί καθαρά pop. Είτε το δείτε πάντως σαν διεστραμμένο κρεσέντο, είτε σαν freestyle μελωδίες το αποτέλεσμα είναι ποιητικός, γεμάτος και ψυχωμένος ήχος.
www.nuccinimusic.com
www.myspace.com/nuccini
