Ήγγικεν η ώρα των δικών μας λιστών -όπως κάθε χρόνο στις 15 Ιανουαρίου αρχίζει η δική μας αντίστροφη μέτρηση... Ξεκινάμε από το top 50 των καλύτερων φετινών άλμπουμ που έφτασαν στα χέρια μας και έγιναν αντικείμενο (δικής μας) κριτικής...
41.Toy: Toy
Είδος: Pop, Rock
Label: Smalltown Supersound / Hitch Hyke
Κυκλοφορία: 4/2006 
Το να περιμένει κανείς από ένα σχήμα με τέτοιο όνομα να παίζει μουσική που επάνω της θα μπορούσες να κρεμάσεις την ταμπέλα «σοβαρή» (ότι κι αν σημαίνει αυτό για τον καθένα, μην με βάζετε τώρα να κάνω ανούσιες Μέσα στη σοβαροφάνειά τους, τα 44 λεπτά του “Toy” των Toy είναι παιχνιδιάρικα όσο δεν μπορούν να είναι άλλα εξίσου αδέξια, αν και σοφά μελετημένα, μουσικά έργα. Και τόσο σοβαρά όσο κάθε σοβαρό, ακαδημαϊκό, εγκεφαλικό σύνολο κομματιών. Ένας κύκλος ήχων που παίζουν με την κληρονομιά των Residents και του Momus, του Frank Zappa και των Ιαπώνων πρωτοπόρων της ηλεκτρονικής μουσικής. Σοβαρών καλλιτεχνών με άλλα λόγια που τους άρεσε να παίζουν με τη μουσική παρά να παίζουν μουσική. Έκαναν πλάκα στα σοβαρά με άλλα λόγια. Η ιστορία ίσως τοποθετήσει τους Toy στο πλάι όλων αυτών κάποια μέρα. Μα καλά, είμαστε σοβαροί;
42. Tom Ze: Estudando o Pagode
Είδος: Pop, Rock
Label: Luaka Bop
Κυκλοφορία: 5/2006 
Είναι αδύνατο να βγάλει δίσκο ο 70χρονος πλέον Tom Ze και να μην αποθεώσουν τα διεθνή μέσα. Από την εποχή που ο David Byrne ανακάλυψε τους δίσκους του στα τέλη των 80s και έφερε στο φως τα διαμάντια του στα late 80s, μέχρι σήμερα που εκείνο το αναγνωριστικό best of εξακολουθεί να αποτελεί κάτι παραπάνω από ευχάριστη έκπληξη στα δυτικά ακροατήρια που πρωτοέρχονται σε επαφή μαζί του, ο Ze εξακολουθεί να σηκώνει τη σημαία του βραζιλιάνικου-ποπ-πειραματισμού-που-δε-βρίσκει-την-αναγνώριση-εντός-συνόρων. Δεν υπάρχει σταθερό μοτίβο που ακολουθείς ήρεμα και πιστά, παρά μόνο ένας λαβύρινος ήχων, χωρις σταθερή δόμηση, πότε σοβαρός και πότε σουρεαλιστικός εώς κιτσάτος, βοηθούμενος και από τις γωνίες του κεντρικού θέματος αυτής της οπερέτας: την αντιμετώπιση των γυναικών στις διαφορετικές φάσεις της ιστορίας, μέσα από μια σχέση του σήμερα σην οποία η κοπέλα φτάνει στην πορνεία μετά από κακοποίησή από το σύντροφό της. Εκεί κάπου χάνεσαι στο παρελθόν, το παρόν και το μέλλον, σε μυθολογίες και αλληγορίες.
43. Ed Harcourt: The Beautiful Lie
Είδος: Pop, Rock
Label: EMI
Κυκλοφορία: 1/2006 
Πέντε άλμπουμ σε έξι χρόνια κι εκεί που θα περιμένε κανείς σημάδι κορεσμού, το The Beautiful Lie διαλύει κάθε αμφιβολία και προβάλλει ως το πιο γεμάτο και φιλόδοξό του εγχείρημα: λιγότερα γεμίσματα απ' ό,τι στις προηγούμενες δουλειές και παράλληλα μια σύνοψη όλων όσων στυλιστικά έχει πιάσει στα χέρια του τα χρόνια αυτά, ένα best of δυνατοτήτων που ξεκινούν από Nick Drake μελωδίες και παλιομοδίτικες crooning ατμόσφαιρες και φτάνουν σε Jeff Buckley-κές ασκήσεις χαρμολύπης ή σε μεγαλειώδη ορχηστρικά στρώματα με άπειρα χαμόγελα. Ο Ed Harcourt είναι χορταστικός όσο ποτέ και λιγότερο επίπεδος επίσης από ποτέ -και όλα αυτά μαζί σε ένα γλυκόπικρο μείγμα που δίνει επικές διαστάσεις στη χαρά και στη λύπη.
44. Pearl Jam: Pearl Jam
Είδος: Pop, Rock
Label: J Records
Κυκλοφορία: 5/2006 
Αν το συγκεκριμένο άλμπουμ ακολουθούσε μετά το Vitalogy, θα είχε τα φόντα να ξεφύγει από τα πλαίσια των fans: μπορει να μην έχει το ειδικό βάρος της πρώτης τετράδας, μπορεί να μοιάζει εκτός trends εποχής και να "μανιερίζει" στυλιστικά, αλλά έχει πιάσει την οροφή της τελευταίας δεκαετίας τους. Είναι γεμάτο με rock και mid tempo anthems για τα οποία ο Neil Young θα ήταν υπερήφανος. Είναι δε γεμάτο πιασάρικα επιθετικά riffs με στέρεο μελωδικό υπέδαφος και σόλο των Stone Gossard και Mike McCready που δίνουν την ευκαιρία στο Vedder να ουρλιάξει σαν άλλοτε, να φτύσει πολιτικά μανιφέστα οργισμένος για το Bush, τον πολέμο στο Ιράκ, την απάθεια των πολιτών στην Αμερική, την απώλεια, το θάνατο και τα αντίθετά τους, την αγάπη και τη ζωή...
45.Alpine: On Feel Trips: Contemporary Danish Beat Music
Είδος: Pop, Rock
Label: Gun/Sony-BMG
Κυκλοφορία: 7/2006 
Οι Alpine μπαίνουν πάντως με το δεξί στη δισκογραφία και το σίγουρο είναι ότι με το On Feel Trips παραδίδουν ένα album πολύ πιο ενδιαφέρον και μεστό σε σύγκριση με διάφορα πολυδιαφημισμένα βρετανικά νέα ονόματα του είδους (Arctic Monkeys και δεν συμμαζεύεται). Δεν εφευρίσκουν τον τροχό, ούτε πειραματίζονται με νέες κατευθύνσεις, γράφουν όμως σφριγηλές μελωδίες, έχουν pop φλέβα αλλά και το απαιτούμενο νεύρο, και τα στιχάκια τους δεν είναι κολλάζ από εικόνες και συναισθήματα, αλλά διαθέτουν χιούμορ και περιεχόμενο, φέρνοντας κάτι από Pulp των παλιών, δοξασμένων ημερών. Το On Feel Trips διαθέτει ραδιοφωνικά singles-to-be ακαταμάχητης φρεσκάδας, όπως το “Sham On”, το “Adrian”, το “Bitch All Night”, το προαναφερόμενο “Box Office Band” ή το “Two Steps” και συστήνει μια μπάντα από την οποία δικαιούμαστε να περιμένουμε και περισσότερα στο μέλλον.
46. Lanterna: Desert Ocean
Είδος: Pop, Rock
Label: Jemez Mountain / Penguin
Κυκλοφορία: 1/2006 
Τους λατρεύω τους Lanterna! Μ’ αρέσει να ακούω τις κιθάρες του και όλα τα εφέ που τους προσθέτουν, που πολλές φορές αγγίζουν την αιθέρια αισθητική του Robin Guthrie και των Cocteau Twins (ακούστε πχ το “48th & 8th” και πείτε μου αν ακούτε διαφορά ανάμεσα στα δύο συγκροτήματα!). Μ’ αρέσει επίσης το ταξιδιάρικο ύφος της μουσικής τους που σε παραπέμπει στα άδεια, γιγάντια ηχοτοπία των Scenic… Ο Henry Frayne παίζει τα πάντα σχεδόν μόνος του στο δίσκο – μόνο πίσω από τα ντραμς έχει τον Eric Gebow – και κερδίζει πολύ εύκολα τις εντυπώσεις μ’ ένα σύνολο τραγουδιών που αποτελεί ένα αξιομνημόνευτο ονειρικό ταξίδι.
47.Peeping Tom: Peeping Tom
Είδος: Pop, Rock
Label: Ipecac / M.S.EN.
Κυκλοφορία: 5/2006 
Η επιστροφή του Patton γίνεται κατά τρόπο εντυπωσιακό, καθώς στο Peeping Tom το αφεντικό της πιο ανήσυχης ίσως ανεξάρτητης εταιρείας των ημερών μας βρίσκεται να συνεργάζεται με ονόματα όπως οι Massive Attack, η Norah Jones, η Bebel Gilberto ή ο Dan “The Automator” Nakamura. Το τελικό αποτέλεσμα δικαιολογεί έτσι τις προσδοκίες: το Peeping Tom αποτελεί μια αξιοπρόσεκτη και πολύ ενδιαφέρουσα πρόταση, ένα album που δεν εξαντλείται στη μία ακρόαση και υπόσχεται συγκινήσεις για όσους ψάχνουν τη μουσική σε βάθος...
48.Phantom Ghost: Three
Είδος: Pop, Rock
Label: Lado/Penguin
Κυκλοφορία: 1/2006 
Πλέον δεν είναι και ότι πιο cool ή «ψαγμένο» να δηλώνεις ότι έναυσμα της ενασχόλησης σου με τη μουσική είναι η αγαπή σου για τον John Cale και τον Leonard Cohen. Και σίγουρα λοξοκοιτάς καχύποπτα και ελιτιστικά δύο Γερμανούς που το αναφέρουν στις πρώτες γραμμές του βιογραφικού τους. Οι Dirk Von Lowtzow και Thies Mynther όμως παίρνουν και με το παραπάνω το πάσο για το cd player με την ηλεκτρονική τους folk. Πάρτε λοιπόν σαν δείγμα τα δύο ιστορικά προαναφερθέντα ονόματα και βάλτε τα σε techno καλούπια βρετανικού ψυχεδελοποπ-φολκ σχήματος και θα έχετε το “Three”. Εν αντιθέσει με αρκετούς δίσκους παρόμοιας συνομοταξίας, το “Three” καταφέρνει κατά τη διάρκεια του να κλιμακώνει το ενδιαφέρον.
49.Shora: Malval
Είδος: Pop, Rock
Label: Conspiracy / Venerate Industries
Κυκλοφορία: 2/2006 
Δε γνωρίζω κατά πόσο σταδιακά η καλλιτεχνική χειραφέτηση και αισθητική αποενοχοποίηση του metal ακροατηρίου σε συνδυασμό με την απωθητική στασιμότητα του mainstream έχουν κάνει τη μουσική που παίζουν οι Shora [οργανικό post rock με καλειδοσκοπικές κιθάρες, μπάσο, τύμπανα και εφέ, με τις πρώτες σε πρώτο ρόλο να περνάνε διαρκώς μέσα από πετάλια, παραμορφωτές, μικρόφωνα, ενισχυτές, αναδράσεις] να συνιστά ένα νέο trend, το σίγουρο όμως είναι ότι έχουν αλλάξει πολλά από την εποχή που οι Godspeed You! Black Emperor σε άφηναν [δυνητικά] με ανοιχτό το στόμα. Ο πήχυς έχει ανέβει πολύ ψηλά και, ακριβώς επειδή αυτά τα post-instrumental groups φυτρώνουν σαν μανιτάρια, οφείλει κανείς να είναι, αν όχι καχύποπτος, τουλάχιστον επιφυλακτικός και αυστηρός. Με τους Shora, εντούτοις, όση καχυποψία κι αν επιστρατεύσεις, όση αυστηρότητα κι αν εξαντλήσεις… δεν μπορείς παρά να αναγνωρίσεις ότι πρόκειται για ένα συγκρότημα με πολύ έντονη προσωπικότητα.
50.Lovemakers: Τimes Of Romance
Είδος: Pop, Rock
Label: Cherrytree / Interscope / Universal
Κυκλοφορία: 4/2006 
California Über Alles! Με μια ντουζίνα ηλεκτρισμένες pop μελωδίες και με απολαυστικά synths μας συστήνονται οι Καλιφορνέζοι Lovemakers, θυμίζοντάς μας τις ένδοξες μέρες του new wave των 1980s και φτιάχνοντας ένα από τα καλύτερα ντεμπούτο albums των τελευταίων χρόνων. Οι Lovemakers δείχνουν να ήρθαν για να μείνουν - και γιατί όχι; Έχουν νεύρο και φαντασία (“Falling Apart”, “Gonna Find”), είναι sexy (“Shake That Ass”), διαθέτουν το απαιτούμενο χάρισμα ώστε να μην τους βάζεις εύκολα στο τσουβάλι των revival acts, ενώ η συνθετική τους φλέβα πάλλεται από ζωή και φρεσκάδα.
