61. The Von Bondies - Pawn Shoppe Heart Ένας κιθαριστικός θόρυβος ανοίγει το Pawn Shoppe Heart για να ακολουθήσει ένα σφικτό garage rock riff που ανοίγει το rock'n'roll χορό του δεύτερου άλμπουμ των Von Bondies. Πριν αρχίσεις να τρελένεσαι με τις συγκρίσεις με τους White Stripes, λράτησε απλώς ότι πρόκειται για ένα αληθινό garage rock δυναμίτη με bluesy αναφορές, ο οποίος ακούγεται μόνο δυνατά. Οι στίχοι που φτύνει ο Stollsteimer είναι καθαροί και σαφείς, ενώ το χάρισμά του rock star είναι αδιαμφισβήτητο. Τάσος Βογιατζής
62.Thermals - Fuckin’ A Δυομισάλεπτα high-energy κομμάτια εμβαπτισμένα στην αχλύ των 70s punk icons. Δεν χρειάζεται να σας πούμε και πολλά περισσότερα, εκτός από το ότι ποπ μελωδίες που χτίζουν τη βάση (πριν αναλάβει το fuzz να διαλύσει τη συμπαγή μελωδικότητά τους) είναι ξεκάθαρες και πιασάρικες, ότι κομμάτια σαν τα “How We Know” και “A Stare Like Yours” θα σας κάνουν να χοροπηδάτε όπως κάνατε στην εφηβική σας κλίνη, κι ότι θα χρειαστεί μια παραπάνω προσπάθεια για να διαχωρίσετε τα αγαπημένα σας μιας και μοιάζουν όλα πολύ... Μικρά, μίνιμαλ αριστουργήματα, σαν εκείνα που αγαπήσαμε στους Guided By Voices, Buzzcocks και Wire... Τάσος Βογιατζής
63. Milosh - You Make Me Feel Η IDM συναντά την R&B και οι Boards of Canada την Sade. Ναι, τη Sade, μ' αυτό το εκ πρώτης όψεως κλινικά cool ύφος, πίσω από το οποίο υπολανθάνει άπλετο συναίσθημα, στέλνοντας ευφορικά κύματα στον ακροατή. Μια άσκηση στα όρια δύο διαφορετικών κόσμων, εκεί όπου η electronica αγκαλιάζει τη soul. Δεν είναι μόνο τα υπέροχα R&B φωνητικά του ίδιου του Mike Milosh, είναι όλο το άλμπουμ που ενώνει τους δύο κόσμους ακόμα πιο ταιριαστά και σε στιγμές εύστοχης ευρηματικότητας -έστω και καλά κρυμμένες στον εσωστρεφή ηχητικό κόσμο του- προκαλεί ενθουσιασμό. Τάσος Βογιατζής
64. Louie Vega - Elements of Life Hot dance κομμάτια, με salsa beats, αφρικάνικες μυρωδιές, jazzy και soulful house ρυθμούς από το νεϋορκέζο παραγωγό, γνωστός πρώτα από τη συνεργασία του με τον Kenny “Dope” Gonzales ως Masters At Work. Χορευτική μουσική για να σου εκτινάξει τη διάθεση κάποια δεκάδες μέτρα πιο πάνω... Τάσος Βογιατζής
65. Prince - Musicology Το μάθημα μουσικολογίας που διδάσκεται στο School of funk που διευθύνει ο 45χρονος πλέον Prince κάνει μια αναδρομή σε όλα επί μέρους σημεία που τον έκαναν αγαπητό. Μπορεί πλέον να τραγουδάει για ένα πιστό ζευγάρι και την ομορφιά της καθημερινόττηας ενός παντρεμένου ζευγαριού, αλλά όταν αποφασίζει να φορτσάρει με φάνκ μανιφέστα "4 the true funk soldiers", εκ των πραγμάτων γίνεται sexy η ατμόσφαιρα. Το "Musicology" μπορεί να μην είναι Sign 'O' the Times, Purple Rain ή 1999, μπορεί να φαντάζει ρετρό, αλλά μας θυμίζει επί της ουσίας, χωρίς να καταφεύγει σε υπερφίαλες κινήσεις εντυπωσιασμού, για ποιο λόγο αυτός ο καλλιτέχνης είχε έναν εκ των πρώτων ρόλων για μιάμιση δεκαετία στη μουσική βιομηχανία. Τάσος Βογιατζής
66. Duo505 - Late Οι Fleischmann και Weixelbaum στο Late αποδίδουν με τον καλύτερο τρόπο φόρο τιμής στο Roland MC-505. Το πόσο το χαίρονται φαίνεται από το ότι ξεφεύγουν από τα μουσικά τους πλαίσια, δηλαδή τη μουντή electronica ή την κλασική μουσική και το διασκεδάζουν ανεβάζοντας τους ρυθμούς και τις διαθέσεις. Κρίνοντας το από την άλλη σαν ένα δίσκο αφιερωμένο στο Groovebox, βλέπουμε ότι δεν αναπλάθει τα μουσικά κλισέ της προηγούμενης δεκαετίας αλλά εντάσσει τους συμπαθείς ήχους του 505 στη μουσική του σήμερα. Με λίγα λόγια από όποια σκοπιά και αν το δεις πρόκειται για μια καταπληκτική κυκλοφορία. Τάκης Θανόπουλος
67.Encre - Flux Η ευτυχία του μουσικόφιλου και ταυτόχρονα ο εφιάλτης του μουσικοκριτικού είναι οι δίσκοι που είναι τόσο πρωτότυποι και διαφορετικοί που δεν μπορείς να τους κατηγοριοποιήσεις και να βρεις ομοιότητες με κάτι που έχεις ήδη ακούσει. Αυτό ακριβώς συμβαίνει και στο Flux, τον δίσκο των Γάλλων Encre. Με το άνοιγμα κιόλας του δίσκου, με το ομώνυμο Flux, μια δαιδαλώδης μοντέρνα σύνθεση παρουσιάζεται μεγαλοπρεπώς, με μεγάλο φάσμα οργάνων από έγχορδα, πνευστά και κρουστά από τα οποία είναι αδύνατο να διακρίνεις ποια είναι φυσικά και ποια κάνουν τη βόλτα τους από τα chips των samplers. Αυτό συνεχίζεται σε όλη τη διάρκεια του δίσκου με την ποικιλία των ενορχηστρώσεων να εγκλωβίζει τον ακροατή, χωρίς να οδηγεί υποχρεωτικά σε βαρυφορτωμένο ήχο. Το Flux ακούγεται ολόκληρο με μια ανάσα, δυνατά και μονοκόμματα… Τάκης Θανόπουλος
68. The Libertines - The Libertines Όπως και το προηγούμενό τους άλμπουμ, την παραγωγή έχει επιμεληθεί και εδώ ο Mick Jones των Clash, μα μην περιμένετε τον δικό τους κοφτερό, πανκ ήχο. Στην πραγματικότητα, έκανε πάντοτε μεγάλη εντύπωση το πόσο χαλαρά, διόλου επιθετικά παίζουν, αντίθετα με τις εντυπώσεις που αφήνουν στις συναυλίες τους, που έχουν τη φήμη ιδρωμένων, φουλ ηλεκτρικών βραδιών. Θα έλεγε κανείς ότι έχουν επηρεαστεί από το pub rock που γέννησε το punk rock, παρά απ' αυτό καθ' αυτό το τελευταίο ηχητικό ύφος... Το πρώτο σινγκλ, "Can't Stand Me Now", είναι απ' τα καλύτερα κομμάτια της χρονιάς, και υπάρχουν κάποια ακόμη στο δίσκο που στέκονται σ' ένα ανάλογο ύψος: το "The Ha Ha Wall" για παράδειγμα ή ακόμη και το "The Saga" όπου τα δίνουν όλα και αφήνουν να φανούν υποσχέσεις που πιθανόν να εκπληρώνουν επί σκηνής. Μάνος Μπούρας
69.Faust / Dalek - Derbe respect, alder Οι μυθικοί Faust, εραστές του αστικού θορύβου και επιζώντες θρύλοι του γερμανικού Krautrock στέκονται πλάι στο αρκετά πιο φρέσκο όνομα των Dalek, των τύπων αυτών από το New Jersey που σπρώχνουν το hip hop σε θορυβώδεις και ‘βρώμικες’ περιοχές. Ολο το cd είναι μια πρωτόγνωρη εμπειρία, αρκεί ο ακροατής να μην διακατέχεται από … κλειστοφοβικές τάσεις! Οι φαινομενικά αντίθετοι μουσικοί κόσμοι των Faust και Dalek συγκλίνουν θεαματικά στις κοινές αντικομφορμιστικές τους διαθέσεις. Το αποτέλεσμα είναι τα 45 λεπτά του derbe respect, alder να ακούγονται τόσο φρέσκα και ριζοσπαστικά που οποιοσδήποτε οπαδός είτε της μιας είτε της άλλης πλευράς δεν μπορεί παρά να λατρέψει. Αναμφισβήτητα μια από τις πιο εμπνευσμένες συνεργασίες που έχει δει το φως εδώ και αρκετό καιρό, την οποία όμως οι μη μυημένοι θα πρέπει να προσεγγίσουν με τη δέουσα προσοχή. Τάκης Θανόπουλος
70. !!! - Louden Up Now Με δισκογραφικό παρελθόν στον χώρο του hardcore rock των mid-90s, οι !!! φέρουν την κιθαριστική τους παράδοση στο “Louden Up Now”, δίνοντας μάλιστα μεγάλη βάση στο live παρά στο sampling. Ήχος αιχμηρός, αθυρόστομος, κατά διαστήματα χοντροκομμένος, και άλλοτε βαθιά επηρεασμένος από την σχολή του funk, αποκλείεται να σας αφήσει αδιάφορους είτε σας αρέσει είτε όχι. Το punk συναντά το electro (;;;), το dark wave την soul και οι μηχανές τα φυσικά όργανα, σε ένα αναρχικό συνοθύλευμα που κυρίως μας εξιτάρει (αν και υπάρχουν και κάποια, λίγα ευτυχώς, σημεία που η κατάσταση ξεφεύγει λιγάκι...). Στάθης Καλατζής
