Θα έλεγα ότι βρίσκομαι στην ευχάριστη θέση να έχω ακούσει 2 δίσκους που θα κυκλοφορήσουν τους επόμενους μήνες και να αποφύγω έτσι την κλασική πλέον φρενίτιδα που πιάνει τους ακροατές, μουσικά έντυπα και managers λίγο καιρό πριν βγάλει δίσκο ένα μεγάλο ή γνωστό group ή καλλιτέχνης. Αναφέρομαι στους επερχόμενους δίσκους των Oasis - Heathen Chemistry που θα κυκλοφορήσει τον Ιούλιο και του Moby – 18 που η κυκλοφορία του έχει προγραμματιστεί για το μήνα Μάιο. Να σημειώσουμε, για αποφυγή παρεξηγήσεων, ότι το παρακάτω κείμενο αποτελεί μια πρώτη γνώμη, μια πρώτη γεύση από τον ήχο και των δύο albums, και όταν θα κυκλοφορήσουν κανονικά θα επανέλθουμε με διαφορετικά κείμενα στα reviews μας.
Για αρχή ας πιάσουμε τους Oasis και το πέμπτο studio άλμπουμ της καριέρας τους. Αποτελείται από 11 tracks και, όπως γνωρίζετε ήδη, το πρώτο single Hindu Times κυκλοφορεί στις 15 Απριλίου. Όπως πάντα, έτσι και τώρα, όλοι λένε ότι αυτό είναι το καλύτερο και πιο ώριμο album του συγκροτήματος. Δυστυχώς όμως η πραγματικότητα για μία ακόμη φορά είναι εντελώς διαφορετική μιας και τίποτα το πρωτότυπο δε κατάφερα να ακούσω σε αυτό το νέο τους album. Μία επανάληψη του εαυτού τους είναι και μάλιστα του κακού εαυτού τους, χωρίς να υπάρχει έστω και ένα δείγμα που να μας κάνει να τους εκτιμήσουμε όπως παλιά.
 |
Υπάρχουν και κομμάτια που ξεχωρίζουν, όπως τα Hung In A Bad Place, Little By Little και Better Man αλλά νομίζω ότι απευθύνονται μόνο στους fan του συγκροτήματος που τελικά θα αγοράσουν και το cd.
Κατά την άποψη μου ο δίσκος αυτός βρίσκεται στο ίδιο επίπεδο με το Be Here Now, αλλά με τη μόνη θετική διαφορά ότι εδώ τα κομμάτια είναι πιο μελωδικά χωρίς πολλά και ενοχλητικά riff καθώς και πιο μικρά σε διάρκεια...
Στον δίσκο έχει γράψει στίχους για το Songbird – το μόνο πραγματικά καλό τραγούδι του δίσκου- ο Liam Gallagher ενώ είναι πλέον μόνιμα μέλη ο Andy Bell στο μπάσο και ο Gem Archer που έχει αναλάβει την κιθάρα.
Ακόμη και αν αυτός ο δίσκος δεν είναι η τελευταία τους ευκαιρία, δύσκολα πλέον μπορεί να τους πάρει κάποιος στα σοβαρά και να τους θεωρεί Leaders της βρετανικής σκηνής όπως δίκαια αναφέρονταν στην αρχή της καριέρας τους. (4)
 |
Πώς άραγε να ακούγεται ο επόμενος δίσκος του Moby; Όσες φορές είχαμε αυτήν την απορία στο παρελθόν η απάντηση δεν υπήρχε: Punk, Techno, Hard Core και ατμοσφαιρική μουσική είναι μερικά από τα είδη με τα οποία «έπαιξε» ο Moby και πήρε άριστα. Στο 18 όμως δεν πρόκειται να βρούμε κάποια νέα έκπληξη αφού συνέχισε να κάνει αυτό που τον οδήγησε στη κορυφή και τη παγκόσμια αναγνώριση.
Ο Moby άφησε το Play να παίζει και απλώς πάτησε το repeat για να μας δώσει άλλα 60 και κάτι λεπτά ατμοσφαιρικής, χαλαρής και γκλαμουράτης μουσικής, την πρώτη γεύση την πήρατε ήδη από το We Are All Made Of Stars.
 |
Το Play και το μουσικό είδος που αντιπροσωπεύει κατάφερε να κατακτήσει τις Η.Π.Α και πάνω σε αυτή τη λογική το 18 έχει περισσότερα Soul και R’n’B στοιχεία μαζί με τους υπέροχους ρυθμούς του πιάνου που θα ακούσετε στα One Of These Mornings και Another Woman. Όλα τα tracks εκτός του single κινούνται σε χαμηλούς ρυθμούς άλλες φορές με φωνητικά του Moby και άλλες όχι ενώ πρέπει να σημειώσουμε ότι σχεδόν σε όλα τα κομμάτια υπάρχουν στίχοι.
Τρία περίπου χρόνια μετά τη κυκλοφορία του Play και ο Moby καταφέρνει να δείχνει το δρόμο για την καλοφτιαγμένη μουσική, ανεξαρτήτως ταμπέλας, στη νέα δεκαετία. Όσο για το θέμα της επανάληψης, δεν τον φοβόμαστε αφού μας έχει δείξει τις δυνατότητες του και ξέρουμε ότι θα κάνει τον κατάλληλο ελιγμό όταν χρειαστεί. Εξάλλου η μουσική που τώρα παίζει ακούγεται τόσο φρέσκια που δεν υπάρχει κίνδυνος να καταντήσει σαν τους Oasis... (7)
