Η δυσκολία του να εκφράσεις και να περάσεις στο χαρτί, λόγια, τα οποία θα αντιπροσωπεύουν τα ερεθίσματα που προξενεί η μουσική των Air είναι σχετικά τεράστια αλλά συνάμα αποτελεί το πιο ενδιαφέρον τεμάχιο αυτού του ονειρικού ταξιδιού. Διότι για περίπου 3 χρόνια που η μουσική των δύο Electronic Performers από την Γαλλία, φτάνει στα αυτιά μας και ξυπνά άλλοτε ρομαντικές και άλλοτε υγρές και πονηρές σκέψεις, είναι να αισθάνεσαι τυχερός και προνομιούχος που ζεις σε μία εποχή που έβγαλε ένα τόσο πολύτιμο συγκρότημα. Με τον τελευταίο τους δίσκο δε, απέδειξαν ότι η παγκόσμια επιτυχία του Moon Safari δεν τους έκανε να αποκλίνουν από το σκοπό τους, αλλά να εντρυφήσουν παραπάνω στις πιο σκοτεινές και απρόσιτες πτυχές του ανθρώπινου χαρακτήρα.
So, How does it make you feel?
Οι Air ωστόσο, στην σύντομη καριέρα τους και μόνο με δύο επίσημα albums, έχουν κατορθώσει να δημιουργήσουν τόσο αμετανόητους φανατικούς όσο και ισχυρούς εχθρούς. Το πιο αξιοπερίεργο είναι ότι με την έλευση του 10.000Hz Legend, άρχισε μία μεγαλειώδης μεταγραφή μουσικόφιλων από την πρώτη ομάδα στην δεύτερη. Το δύσβατο ηχητικό σύμπαν του φετινού δίσκου δοκίμασε αρκετούς υποστηρικτές του Moon Safari και όπως διαβάζουμε και παρατηρούμε, τελικά τους στεναχώρησε. Περί γούστων, δεν υπάρχει λόγος. Περί εξέλιξης όμως υπάρχει. Διότι το αιθέριο αφρόλουτρο του ντεμπούτου δίσκου κατόρθωσε να προσελκύσει πάνω από ένα εκατομύριο πωλήσεις παγκοσμίως και σηματοδότησε μία πηγή ονειρικών ήχων για διαφόρου είδους ακροάσεις. Όπως όμως εξομολογήθηκαν οι Air, τελικά το Moon Safari καλό ήταν, αλλά τούτο-δω (10.000Hz Legend) είναι καλύτερο. Δεν θα μπορούσαν βέβαια να πουν και διαφορετικά. Εντούτοις, τα επιχειρήματα τους, αξίζει να σημειωθούν. «Έπρεπε να ξεφύγουμε από τις 60’s και 70’s αναφορές και να φτιάξουμε έναν πιο ενηλικωμένο δίσκο. Μεγαλώσαμε άλλωστε. Το Μοοn Safari ήταν ο δίσκος της παιδικής μας ηλικίας ενώ ο καινούργιος δίσκος είναι για πιο αληθινούς άντρες. Ο έρωτας εξακολουθεί να βρίσκεται εδώ, περισσότερο πνευματικά αλλά προστέθηκαν και τα άγχη με τις ανησυχίες μας», εξομολογούνται στο Mojo του Ioυνίου και δίνουν το στίγμα της διαφοράς και της εξέλιξης. Υποθέτω όμως, πως μετά το θρίαμβο του ντεμπούτου τους, δεν πρέπει να τους αφορά και πολύ αν ο καινούργιος δίσκος θα ξεπεράσει τον προκάτοχο στις πωλήσεις. Έχουν άλλωστε το δικαίωμα και την πολυτέλεια να φτιάξουν ένα δίσκο για τον εαυτό τους, αν και τελικά ανήκει και στον υπόλοιπο κόσμο περίπου το ίδιο.
Don’t Be Light
 |
Το Don’t be light που ακούγεται στο 10000Ηz Legend, είναι μία προφανής και αυστηρή κριτική στην σύγχρονη «ποιμενοποιήση» του κοινού και τις τρομακτικές επιπτώσεις που μπορεί να έχει αυτό. Είναι μία έμμεση διαταγή για τον φοβισμένο κόσμο, έτσι ώστε αυτός να πάψει να θεωρεί δεδομένα αυτά που του σερβίρουν και να αναζητήσει την εσωτερική γαλήνη όπως αυτή προκύπτει από την προσωπική ελευθερία. Τώρα κάτι μας είπαν. Κάποιος ίσως θα έπρεπε να τους πληροφορήσει ότι το παιχνίδι ήδη έχει χαθεί και βρισκόμαστε σε μία ολοκληρωτική ήττα, αν φυσικά έχουμε την αυτογνωσία να θεωρούμε τους εαυτούς μας στην κατηγορία των απενοχοποιημένων και «ελεύθερων». Παρόλ’αυτά, η ουσία του πράγματος παραμένει στην κατανόηση αυτού που οι ίδιοι οι Air είπαν πιο πάνω. Ενηλικιώθηκαν και αυτό διακρίνεται άνετα. Ώρες ώρες αναρωτιέμαι αν το συγκρότημα νοιάζεται περισσότερο για το ποιοί θα ακούν τη μουσική τους ή για το αν είναι αυτή όντως τόσο καλή. Αστεϊσμοί και μικροπρέπειες. Σαφώς και η εμπορική καταξίωση τους επηρέασε, αλλά μήπως τους φούσκωσε λίγο και τα μυαλά? Δεν έχει σημασία. Μόνο η μουσική έχει σημασία.
 |
Διατρέχοντας τη δισκογραφία των Air, κανείς δεν μπορεί να μείνει δυσαρεστημένος. Δεν είναι μόνο το Moon Safari που αγγίζει υψηλά επίπεδα, αλλά υπάρχουν ακόμα μερικά μικρά αριστουργήματα που ενισχύουν τη σημαντικότητα της ύπαρξης των Γάλλων. Κατ’αρχήν τα singles. Προτού ακόμα έρθει η παγκόσμια αναγνώριση, τα πρώτα δειλα βήματα ήταν παραπάνω από εξαιρετικά. Το Μοdulor Mix, το πρώτο single των Air, δεν ήταν παρά ένα πεντάλεπτο drum loop με 3 ή 4 samples. Η ιδέα δεν είναι δύσκολη. Μάλιστα του Godin του είχε φανεί αστείο, πως κάτι τόσο εύκολο θεωρείται τέχνη και μάλιστα συνοδεύεται από τον όρο trip-hop που μέχρι τότε δεν τον ήξερε. Το ταλέντο όμως είναι αυτό που καθιστά κάτι τέτοιο, εύκολο. Το απίθανο Casanova 70 και το αριστουργηματικό Le Soleil Est Pres De Moi ακολούθησαν, και μαζί με τα Jai dormi sous l’eau, Erakes on mix και Les Professionnels απετέλεσαν το θεωρητικά ντεμπούτο δίσκο Premieres Symptomes, το οποίο μετά το χαμό του Moon Safari, επανεκδόθηκε σε παγκόσμια κυκλοφορία.
 |
To επικό όμως Moon Safari του 1998 είναι αυτό που θα τους καταστήσει αξέχαστους και καλλιτέχνες. Ο συγκεκριμένος δίσκος, εκτός των ονειρικών ραψωδιών που περιέχει, έχει και δύο διάσημα singles, τα οποία απετέλεσαν την αρχή της επιτυχίας. Τα Sexy Boy και Kelly watch the stars, είναι αυτά που ο τύπος και το MTV χρειάζονται για να ξεκινήσουν την αποθέωση ενός group. Σε καμία περίπτωση δεν καταδικάζω την ομορφιά των δύο τραγουδιών, αλλά αν δεν υπήρχαν αυτά και στη θέση τους βρίσκονταν κάποια από τα πρώτα singles, τότε να είστε σίγουροι, ότι ο δίσκος θα κινούταν στους γνωστούς underground κύκλους των λίγων πωλήσεων και της θεαματικής κριτικής. Το πέρασμα όμως του χρόνου έχει αποδείξει ότι η σύλληψη του Moon Safari ήταν μεγαλειώδης και έπρεπε να κυκλοφορήσει όπως ακριβώς και κυκλοφόρησε. Συνάμα, η έκπληξη που απολάυσαμε στο Cd-Single του Sexy Boy, που ακούει στο όνομα Jeanne και αποτελεί συνεργασία των Air με τη Francoise Hardy είναι αναντικατάστατη, οπότε δεν βγάζουμε κουβέντα.
Suicide Underground
 |
Όταν η κυρία Sofia Coppola διάβασε, λάτρεψε και αγόρασε αυτοστιγμεί τα κινηματογραφικά δικαιώματα του “The Virgin Suicides”, θα είχε στο μυαλό της μία ταινία, που είμαι σίγουρος ότι δεν απείχε πολύ από το τελικό αποτέλεσμα. Το βιβλίο της το είχε κάνει δώρο το Thurston Moore (Sonic Youth) και τελικά ήταν αυτός που της πρότεινε ένα γνωστό Γαλλικό ηλεκτρονικό duo για τη σύνθεση του score της ταινίας. Έχοντας δεί και απολαύσει την ταινία, ειλικρινά δεν θα μπορούσα να φανταστώ κάποιον άλλο πιο ιδανικό για την μουσική επένδυση. Οι εικόνες απέκτεισαν ήχο, και ο ήχος του cd πρόβαλλε εικόνες. Το μαγικό δέσιμο ήταν ανεπανάληπτο και η σκοτεινή πλευρά των Air άρχισε σιγά-σιγά να βγαίνει προς τα έξω. Λόγω διαφόρων προβλημάτων στη διανομή της ταινίας στην Ελλάδα, είδαμε την ταινία σχεδόν 9 μήνες από την κυκλοφορία του soundtrack. Η κάθε νότα ήταν στο μυαλό μας και τελικά η μαγεία του δίσκου φαίνεται στα αυτόνομα ακούσματά του, πράγμα που πολύ συχνά δεν συμβαίνει στα soundtrack. Και αν τελικά δεν ξαναδούμε την ταινία ποτέ και αν δεν ξαναδιαβάσουμε το βιβλίο, η ιστορία των αδερφών Lisbon, θα παραμείνει ζωντανή μέσα από την μουσική.
Kαι φτάνουμε έτσι στα 2001 και στο 10.000Hz Legend. Διαβάσατε πολλά, ακούσατε και τώρα περιμένετε μαζί με εμάς για την οπτασία που ενδόμυχα ελπίζουμε να βιώσουμε στις δύο εν-Ελλάδι συναυλίες. Με σοβαρή υποψηφιότητα για συναυλία της χρονιάς, οι Air φτάνουν στη χώρα μας με ένα σωρό αποσκευές και εξοπλισμό, με μπόλικα ηλεκτρονικά καλούδια, με τα αγαπημένα τους Μοοg και Rhodes και τον Beck (μπα, που τέτοια τύχη). Προερχόμενοι από ένα Αμερικάνικο tour, το οποίο διεκπεραίωσαν με λεωφορείο (πρέπει να τους άρεσε το Almost Famous), και μετά από αμέτρητες συνεντεύξεις, έρχονται στην Ελλάδα για πρώτη φορά και ήδη νιώθουμε εκστασιασμένοι. Ας ελπίσουμε ο ουρανός εκείνη την ημέρα να έχει πολλά αστέρια για να τα δούμε μαζί με την Kelly.
