<>
<> Η ταινία Velvet Goldmine ήταν το βασικό ερέθισμα για το μεγάλο (σε έκταση) αφιέρωμα αυτού του τεύχους. Ερευνήσαμε, ρωτήσαμε, διαβάσαμε περιοδικά εκείνης της εποχής, περιηγηθήκαμε σε δεκάδες σχετικά sites, ξεθάψαμε παλιούς ξεχασμένους δίσκους από τη δισκοθήκη μας, συζητήσαμε μεταξύ μας για την ταινία, για το glam ή glitter rock, που τάραξε τα βρετανικά κυρίως νερά, στις αρχές της δεκαετίας του 70. <>Η στάμπα του glam δεν ήταν μόνο τα ρούχα και το attitude... Ηταν ο ρυθμός της μουσικής, το rock 'n' roll feeling, ο στίχος που απευθυνόταν στους εφήβους όλου του κόσμου, χωρίς βέβαια να παραβλέπουμε την oυσιαστική (και όχι υποκριτική) απελευθέρωση από κάθε είδους (και φυσικά και σεξουαλικές) προκαταλήψεις. Το glam rock καταρχήν έβαλε τέλος στα εικοσάλεπτα (πολλές φορές επικά, αλλά κάποιες φορές ανούσια) κομμάτια και τόλμησε να φανεί κυριολεκτικά Out και kitsch. Οι ομοφυλοφιλικοί υπαινιγμοί και οι περίεργες ενδυματολογικές προτιμήσεις του David Bowie, των Sweet, των Slade, χλευάζονταν από την πλειοψηφία των μεγάλων ηλικιών, και αυτό αύξανε τη δύναμη του νεανικού κινήματος που θέλησε να αποφύγει το αδιέξοδο των ουτοπικών ονείρων των 60s. Παράλληλα, ονόματα όπως οι Sweet, οι T-Rex ή ο Alice Cooper , ενέπνευσαν και το punk κίνημα που θα ακολουθούσε. <>Ποιοί όμως πρωτοστάτησαν στο glam rock κύμα;<> Ο David Bowie ήταν ένας από αυτούς. Εφήυρε το εξωτικό, υπεράνθρωπο, εξωγήινο, μεταφορικό ήρωα-alter ego του, Ziggy Stardust, την ενσάρκωση της τελειότητας, η οποία όμως δεν θα μπορούσε ποτέ να ξεπέσει, και γι'αυτό "πέθανε" την κατάλληλη στιγμή. Κορυφαία μορφή του glitter rock ήταν όμως ο Mark Bolan. Υπερβολικά εγωιστής, φιλόδοξος, sexy και εξαιρετικά ταλαντούχος στα pop συνθετικά και φωνητικά καθήκοντά του, έφερε τους T.Rex στην πρώτη θέση της glam αναμέτρησης. O Bolan ενέπνευσε πολλούς καλλιτέχνες των 80s και των 90s. O Brian Molko των Placebo, o Jarvis Cocker των Pulp, ο Boy George, ακόμα και ο απόλυτος 80s star Morrissey, λάτρεψαν την επιμονή, το style, το έμφυτο star χάρισμα του. "Για να γίνεις star πρέπει να συμπεριφέρεσαι σαν star" είναι η φράση που αποτυπώθηκε σε όλους όσους είδαν το "Velvet Goldmine"... <>Από κει και πέρα, υπήρχε ο ακαλαίσθητος Gary Glitter, οι διασκεδαστικοί Slade και η τριάδα Sweet, Mud και Suzi Quatro. Oι τελευταίοι οφείλουν την επιτυχία τους στο αχτύπητο δίδυμο Chinn / Capman, οι οποίοι και έγραφαν τα κομμάτια τους, αλλά και έκαναν την παραγωγή. Οταν οι Sweet για παράδειγμα δοκίμασαν να απεξαρτηθούν (προς το τέλος) από τα συνθετικά δεσμά τους, το παιχνίδι χάθηκε για τα καλά... Τέλος, καλλιτέχνες όπως ο Iggy Pop, o Alice Cooper, o Lou Reed, οι Roxy Music, o Elton John χώθηκαν στο glam παιχνίδι, αλλά έδειξαν να προσαρμόζονται και μετά την πτώση της μουσικής αυτής κίνησης... <>Στο glam rock τα charts αποτελούσαν το μοναδικό δείκτη επιτυχίας. Εφόσον κάποιος δεν βρισκόταν στα φώτα της δημοσιότητας, δεν άξιζε, ήταν ανύπαρκτος, μιας και αυτή ήταν η φιλοσοφία και παράλληλα σκοπός των αστέρων των early 70s. Ας τα πάρουμε όμως τα πράγματα με τη σειρά, και ξεκινάμε από το σωτήριον έτος... <>Λίγες εβδομάδες αργότερα, σειρά για το TOTP έχει ο υπερφορτωμένος με make up, Alice Cooper: "Schools Out", και οι μαθητές όλου του κόσμου τον λατρεύουν... Παράλληλα, μετά από 3 albums χωρίς κάτι το ιδιαίτερο, οι Mott The Hoople εναποθέτουν όλες τους τις ελπίδες στον Bowie, ο οποίος τους είδε σε ένα show στο Croydon και τους έδωσε το "All The Young Dudes". Το τελευταίο έγινε αμέσως μεγάλο hit, και αποτέλεσε ένα από τα rock all-time classics... Προς το τέλος της χρονιάς οι Roxy Music με το αγοροκόριτσο στα keyboards παίζουν στο γνώριμο ήχο του Bowie, ενώ ο Elton John χτυπάει με το "Crocodile Rock". Το glam rock βρίσκεται στα up του. Και αισίως φτάσαμε στο σωτήριον έτος... <> <>Ο Marc Bolan των T-REX, o εμπνευστής των Sweet, του David Bowie, του Gary Glitter και όλης σχεδόν της glam rock παρέας, δυστυχώς <>πέθανε σε πάρα πολύ μικρή ηλικία, μόλις 29 ετών, σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα (6/9/77). Εμείς θα ρίξουμε μια ματιά στο τι κάνουν τώρα μερικοί από τους πιο σημαντικούς εκπροσώπους της πενταετίας εκείνης (τα τρία S: Sweet, Slade, Suzi Quatro), κάνοντας αναφορές στη μέχρι τώρα καριέρα τους (και η οικογενειακή, καριέρα είναι :-) ). Εξαιρείται ο Bowie φυσικά, ο οποίος ακόμα και σήμερα τολμά να πρωτοπορεί και να βρίσκεται στην κορυφή... <> <>Το τελευταίο κομμάτι τους που ακούστηκε πολύ ήταν το "Love is Like Oxygen" του 1978. Από τότε κυκλοφόρησαν ακόμα τέσσερα albums, τα οποία είχαν κάποια όμορφα hooks και οπωσδήποτε καλοστημένες μελωδίες, αλλά αγωνιούσαν να βρουν ταυτότητα. <>Δεν εξέφραζαν πια ούτε τις εφηβικές ψυχές, ούτε τους ώριμους ροκάδες. Από ένα σημείο και μετά δημιουργήθηκαν δύο εκδόσεις του group, οι Sweet του Andy Scott και οι Sweet του Brian Connolly, οι έβγαζαν δικό τους υλικό και περιόδευαν ξεχωριστά. <>Στις αρχές του 1997, ο Brian έκρυβε καλά τα κακά μαντάτα της υγείας του. Το αλκοολικό πάθος του τον είχε εξαντλήσει , ενώ τα απανωτά καρδιακά επεισόδια είχαν δημιουργήσει δυσάρεστο ρεκόρ. <>Πέθανε στις 9 Φεβρουαρίου του 1997, μέσα στο νοσοκομείο... Αυτή τη στιγμή η BMG σχεδιάζει την κυκλοφορία του διπλού album "Sweet Originals" και όπως μάθαμε θα ακολουθήσουν και άλλες σχετικές κυκλοφορίες. <> <> <>Στο τέλος των 70s και στις αρχές των 80s, η μουσική της Suzi ωριμάσε, παρέμεινε όμως πάντα rock. Παράλληλα ίδια εκπλήρωσε ένα ακόμα όνειρο, να παίξει κάποιο ρόλο σε ένα musical (στο "Annie Get Your Gun" έπαιζε την Annie Oakley). <>Στα μέσα του 80 εξακολούθησε να πειροδεύει, κουβαλώντας μάλιστα μαζί της και όλη την οικογένεια, ενώ στα 90s υπέγραψε σε ένα νέο label κυκλοφορώντας νέο υλικό μετά από μια δεκαετία σχεδόν. Το album ονομαζόταν "Oh Suzi Q", ήταν ίσως το πιο προσωπικό της, αλλά κυκλοφόρησε σε λίγα αντίτυπα. Τα χρόνια που ακολούθησε πέρασε δύσκολες στιγμές (χώρισε με τον άντρα της και έχασε τη μητέρα της), αλλά συνέχισε να κυκλοφορεί παράξενο υλικό και να περιοδεύει. Το Φεβρουάριο του 1997, η Suzi επέστρεψε στη Νέα Υόρκη για να ολοκληρώσει την ηχογράφηση δύο νέων κομματιών με τον παλιό γνώριμο (και το μισό του συνθετικού διδύμου που διέπρεψε την εποχή του glitter rock) Mike Chapman. <> <> <>Ο <>Noddy Holder καταρχήν, είναι ένας από τους πιο δημοφιλείς ραδιοφωνικούς παραγωγούς στο Λονδίνο, δουλεύει για την Picadilly Radio Company και παρουσιάζει ένα 70s rock πρόγραμμα κάθε απόγευμα Κυριακής. Επίσης έχει δοκιμάσει τις ικανότητές του στον υποκριτικό χώρο και περνάει πολλές ώρες με τα παιδιά του, ως ένας καλός οικογενειάρχης. Ο Jim Lea πέρασε ένα μεγάλο χρονικό διάστημα σπουδάζοντας ψυχοθεραπεία, αλλά και κυκλοφορώντας solo υλικό. Πρόσφατα κυκλοφόρησε μια reggae έκδοση του "Coz I Luv You". <>O Dave Hill αυτή τη στιγμή γυρίζει την Ευρώπη με το όνομα "SLADE II". Πρόκειται για μία "Slade tribute band", όπως την αποκαλεί, μαζί με τον Don Powell. Οι Slade πάντως ποτέ δεν χώρισαν επίσημα, απλά ο Noddy και ο Jim ξεκαθάρισαν ότι δεν ενδιαφέρονται πια να περιοδεύουν ή να ηχογραφούν νέο υλικό. Οι Slade II κυκλοφόρησαν ένα album με τίτλο "Keep On Rockin'", και μάλιστα πρόσφατα απέσπασαν και τις ευλογίες του Jim για να κόψουν το II από τον τίτλο τους. Τώρα ηχογραφούν το νέο τους album, και απλά ελπίζουν ότι κάποτε και οι άλλοι δύο θα συμμετάσχουν στην προσπάθεια αναβίωσης της αίγλης του group. <>O.S.T. <> To soundtrack της ταινίας είναι ένα μείγμα διασκευών (από μπάντες που έχουν επηρεαστεί από το glam rock είτε μουσικά, είτε στις κινήσεις τους πάνω στη σκηνή) αυθεντικών κομματιών, αλλά και ορισμένων διασκευών από την μπάντα που σχηματίστηκε ειδικά για την ταινία, τους Venus in Furs. Οι δε Venus In Furs, αναλαμβάνουν το μελοδραματικό "Bitter-Sweet" και το αισθησιακό "Ladytron" των Roxy Music, με σχετική επιτυχία, κάτι που δεν μπορεί να ισχυριστεί κάποιος και για το "T.V. Eye" των Stooges (απαράδεκτο, απ'όλες τις πλευρές). Ο Thorn Yorke από την πλευρά του, ταυτίζεται πλήρως με τον Bryan Ferry στα early classics των Roxy Music "2HB" και "Ladytron", ενώ ο Jonathan Rhys-Meyers (Brian Slade) τα καταφέρνει (σχετικά) καλά στο κομμάτι του Brian Eno "Baby's on Fire". Συμπερασματικά πρόκειται για μία συλλογή-λίγο απ'όλα, (η οποία όπως και το film δίνει βάρος στην αισθητική περισσότερο, παρά στην αντιπροσωπευτική συγκέντρωση σημαντικών κομματιών και groups της εποχής) που δεν πρόκειται να ενθουσιάσει ούτε τους φανατικούς του glam, ούτε κι αυτούς που θα ήθελαν μια πρώτη επαφή μ'αυτό. 7/10 |