Φωτογραφίες: Πάτροκλος Σκαφίδας
Στον Νέο Κόσμο έξι performer-εκπρόσωποι της Gen Z, των Millenials και της GenerationX παρουσιάζουν διαφορετικές εκδοχές των σχέσεων και κάποιοι από αυτούς βρίσκονται υπό την επήρεια του ναρκωτικού L (Love and Loss) που τους κάνει να χορεύουν, να γελούν δυνατά, να τσακώνονται, να νιώθουν την κόλαση στην απουσία του άλλου.
Ο πρωταγωνιστής Ρ.Α. (Κωνσταντίνος Μπιμπής) φτάνει στην αυτοκτονία για την Μόλι (Κλέλια Ανδριολάτου) κι έτσι ξεκινά ένα flashback στη ζωή του με πρωταγωνιστές εραστές και αγαπητικούς που τον πρόδωσαν, που πλήγωσε, που τον ξεπέρασαν, ενώνοντας με αυτόν τον τρόπο τρεις γενιές: από τους νεώτερους που ζουν μέσα στην ψηφιακή τεχνολογία των Η/Υ, του ίντερνετ και της δικτύωσης μέχρι τη γενιά του Κωνσταντίνου Ρήγου, που γνώρισε τον αναλογικό έρωτα κι ακόμα πιστεύει σε αυτόν.
Σταθμοί- έρωτες στη ζωή του η τραγουδίστρια Κάθι (Ίντρα Κέιν), με την οποία συνδέθηκε για χρόνια, η ηθοποιός Άννα (Δωροθέα Μερκούρη) και ο Τζούλιαν (Κωνσταντίνος Γεωργόπουλος), με τους οποίους συναντήθηκε μέσα από μια εφαρμογή γνωριμιών και σε ένα κλαμπ αντίστοιχα, ο χορευτής Άλεξ (Αλέξανδρος Βαρδαξόγλου), η σχέση-«καταφύγιό» του.
Ο Ρ. Α. προσπαθεί να βρει πρωταγωνιστικό ρόλο στην ίδια του τη ζωή, δηλώνει πανσέξουαλ και insta-ποιητής, επικοινωνεί με όλα τα μοντέρνα μέσα, διασκεδάζει ξέφρενα στα πάρτι, ποστάρει με μανία, αναζητεί την προσοχή και την αποδοχή, καταθλίβεται, ερωτεύεται, ερωτοτροπεί, πληγώνεται, και φτου και πάλι από την αρχή.
Κι εκεί μέσα συγκεντρώνονται όλοι οι εαυτοί μας στον έρωτα, σαν σε video clip μακράς διάρκειας. Ο συναισθηματικός, ο γρήγορος, ο ρομαντικός, ο ψηφιακός, ο επιφανειακός, ο τυχαίος, ο καθημερινός, της μιας στιγμής, αυτός που θες για πάντα, αλλιώς κενό. Σε κάθε περίπτωση «σβήνει το μυαλό, ανάβει η καρδιά».
Ευρηματική η σύνδεση κάθε προσώπου με την πραγματική του ιδιότητα. Μας χαρίζει κι ένα στοιχείο εξωτικό και μια υπέροχη πρόζα στα ιταλικά από τη Δωροθέα Μερκούρη που πάντα γοητεύει με το μεσογειακό αέρα της, την μαγική χορευτική κίνηση του Αλέξανδρου Βαρδαξόγλου που «ακινητοποιεί» με την κίνησή του, τη φωνή της καθηλωτικής Ίντρα Κέιν, και το απολαυστικό σουλατσάρισμα του Κωνσταντίνου Γεωργόπουλου σε ψηλοτάκουνα. Ένα κείμενο που πατάει πάνω στην πραγματική ζωή των ηρώων, αφού προέκυψε, αφότου ο Κωνσταντίνος Ρήγος με τον Μίλτο Σωτηριάδη, από το Θέατρο του Νέου Κόσμου, είχαν επιλέξει τη διανομή.
Ένα patchwork μουσικής, χορού, στίχων νέων μέσων, βίντεο και θεάτρου που μας έκανε να κουνάμε τα πόδια μας πολλές στιγμές και άλλες να θέλουμε να σηκωθούμε για να πάρουμε μέρος στον χορό.
Σε τι διαφέρει ο ψηφιακός από τον αναλογικό έρωτα, πόσο μοιάζει ο έρωτας και ο χωρισμός με βουτιά από ψηλά, πόσο έτοιμοι είμαστε να παίρνουμε το ρίσκο ξανά και ξανά είναι ερωτήματα που αν δεν έχεις ακόμα βρεις τις απαντήσεις, θα τις βρεις εδώ.
Με έναν φρέσκο έρωτα που τους στέλνει στα ουράνια και ύστερα τους σέρνει στα τάρταρα οι 6 περφόρμερ κινούνται σαν σε έκσταση στη σκηνή από τη στιγμή που ξεκινάει η παράσταση, σαν μεθυσμένοι από έναν πραγματικό έρωτα σε ένα video clip μεγάλου μήκους.
Τα φώτα αναλαμβάνει η Ελευθερία Ντεκώ, τη σύλληψη και σκηνοθεσία ο Κωνσταντίνος Ρήγος με βοηθό τον Άγγελο Παναγιωτόπουλο, το βίντεο ο Βασίλης Κεχαγιάς, τα κοστούμια η Ελλάδα Δαμιανού, την πολύ ενδιαφέρουσα μουσική που πρωταγωνιστεί στην παράσταση ο διακεκριμένος σε παγκόσμια κινηματογραφικά φεστιβάλ, Γρηγόρης Ελευθερίου, και το κείμενο η Έρι Κύργια.
Αυτό που με δυσκόλεψε και είναι τόσο ρεαλιστικό είναι η βία στον έρωτα, το πόσο κοντά επιπλέει στο μίσος το πάθος και τελικά πώς, όταν σβήνει ο έρωτας, φέρνει τον πόνο, την κατάθλιψη, την παραίτηση και θες να έρθει το τέλος της ζωής. Η αισιοδοξία και η διάθεση να ερωτευτώ δεν ξέρω αν επικράτησε τελικά μέσα μου, όταν οι ήρωες τραγουδούσαν στο τέλος της παράστασης χαμογελαστοί "Don’t be afraid to love", αλλά σίγουρα ο έρωτας στον Νέο Κόσμο ήταν καθηλωτικός. Δεν ξέρω, επίσης, αν «αυτό είναι όλο;», αλλά θα ακολουθήσουμε τη συμβουλή της, εξαίρετης στην ερμηνεία με ένα χαμόγελο γεμάτο ζωή, Κλέλιας Ανδριολάτου, «ας χορέψουμε» και θα το δοκιμάσουμε.
«Κόλαση είναι να μην υπάρχει η Μόλι» είναι ο ορισμός του έρωτα και βγαίνει από το στόμα ενός πρωταγωνιστή που εντυπωσιάζει με τη φυσικότητα του, πλήρως απορροφημένου, στην ικανοποίηση της μεγαλύτερης ανάγκης του, της αγάπης, κι ακόμα κι αν ο έρωτας σε σέρνει και σε παρασέρνει στην άβυσσο, κόντρα σε μια εποχή που φοβάται τον έρωτα, ένα είναι το αίτημα και είναι επιτακτικό:
Να γίνουμε όλοι μας μέλη της Gen L, της γενιάς που πάνω απ’ όλα βάζει την αγάπη.
INFO:
Πεταλούδες Στο Στομάχι
Σύλληψη - Σκηνοθεσία: Κωνσταντίνος Ρήγος
Θέατρο του Νέου Κόσμου (Αντισθένους 7 & Θαρύπου, Αθήνα)
Μέχρι 9 Απριλίου
Περισσότερες πληροφορίες
Φωτογραφίες: Πάτροκλος Σκαφίδας
